Мацьвея 14 глава

Паводле Мацьвея Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

У той час Ірад тэтрарх пачуў погалас пра Ісуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў служкам сваім: гэта Ян Хрысьціцель; ён паўстаў зь мёртвых, і таму цуды ўчыняюцца ім.

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад, узяўшы Яна, зьвязаў яго і пасадзіў у цямніцу празь Ірадыяду, жонку Піліпа, брата свайго;

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

таму што Ян казаў яму: нельга табе мець яе.

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

А ў дзень народзін Ірада, скакала дачка Ірадыяды перад усімі і дагадзіла Іраду;

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

таму ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна ні папросіць.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

А яна, падбухтораная маці сваёю, сказала: дай мне тут у місе галаву Яна Хрысьціцеля.

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засмуціўся цар; але дзеля прысягі і тых, што ўзьляжалі зь ім, загадаў даць ёй,

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

і паслаў адцяць Яну галаву ў цямніцы.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прынесьлі галаву яго ў місе, і далі дзяўчыне; а яна занесла маці сваёй.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

А вучні яго, прыйшоўшы, узялі яго цела і пахавалі яго;

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

І пачуўшы, адплыў Ісус адтуль на лодцы ў пустэльнае месца адзін; а люд, пачуўшы пра тое, пайшоў за Ім з гарадоў пяшком.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацаліў хворых іх.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

Калі ж зьвечарэла, прыступілі да Яго вучні Ягоныя і сказалі: пустэльная тут мясьціна, і час ужо позьні; адпусьці людзей, каб яны пайшлі ў селішчы і купілі ежы сабе.

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці, вы дайце ім есьці.

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбіны.

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Ён сказаў: прынясеце іх Мне сюды.

Он же рече: принесите ми их семо.

І загадаў народу ўзьлегчы на траву і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы ў неба, дабраславіў, разламаў і даў хлябы вучням, а вучні — народу.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І елі ўсе, і наеліся; і набралі рэшты кавалкаў дванаццаць кашоў поўных;

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

а тых, што елі, было каля пяці тысяч чалавек, апроч жанчын і дзяцей.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца раней за Яго на той бок, пакуль Ён адпусьціць людзей.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І адпусьціўшы людзей, Ён узышоў на гару сам-насам памаліцца; і калі зьвечарэла, застаўся там адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А лодка была ўжо на сярэдзіне мора, і яе біла хвалямі, бо вецер быў супраціўны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але Ісус адразу загаварыў зь імі і сказаў: падбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся.

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

але, бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: Госпадзе! уратуй мяне.

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

Ісус адразу, працягнуўшы руку, падтрымаў яго і кажа яму: малаверны! навошта ты засумняваўся?

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І калі ўвайшлі яны ў лодку, вецер аціх.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, што ў лодцы былі, падышлі, пакланіліся Яму і сказалі: сапраўды, Ты Сын Божы.

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

І, пазнаўшы Яго, жыхары той мясьціны паслалі ва ўсё навакольле тое і прынесьлі да Яго ўсіх хворых,

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

і прасілі Яго, каб толькі дакрануцца да краю адзеньня Ягонага; і каторыя дакраналіся, ацаляліся.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »