Матфея 14 глава

Святое Евангелле паводле Матфея
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

У той час пачуў Ірад тэтра́рх по́галас пра Іісуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў слу́гам сваім: гэта Іаан Хрысцíцель; ён паўстаў з мёртвых, і таму цуды дзе́юцца праз яго.

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад, узяўшы Іаана, звязаў яго і пасадзіў у цямнíцу з-за Ірадыяды, жонкі Філіпа, брата свайго;

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

таму што Іаан казаў яму: нельга табе мець яе.

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І хацеў Ірад яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго лічылі прарокам.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

А ў дзень нараджэ́ння Ірада танцавала дачка Ірадыяды перад гасцямі і дагадзíла Іраду.

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

Таму ён з кля́тваю абяцаў ёй даць, чаго б яна ні папрасіла.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

А яна, падбухто́раная маці сваёю, сказала: дай мне тут на блю́дзе галаву́ Іаана Хрысцíцеля.

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засмуцíўся цар; але дзе́ля кля́твы і тых, што ўзляжа́лі з ім, загадаў даць.

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

І паслаў адсе́кчы Іаану галаву́ ў цямнíцы.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прыне́слі галаву́ яго на блю́дзе, і далí дзяўчыне; а яна зане́сла маці сваёй.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

А вучні яго, прыйшоўшы, узялí яго цела і пахавалі яго; ды пайшлі паве́дамілі Іісусу.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

І, пачуўшы, Іісус адплыў адтуль на лодцы ў пустэ́льнае ме́сца адзін; а люд, прачуўшы, пайшоў за Ім пе́шшу з гарадоў.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І, выйшаўшы, Іісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацалíў іхніх хворых.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

Калі ж настаў вечар, прыступíлі да Яго вучні Яго і сказалі: пустэ́льная тут мясціна, і час ужо позні; адпусцí людзей, каб яны пайшлі ў пасе́лішчы і купілі сабе е́жы.

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

Але Іісус сказаў ім: яны не маюць патрэ́бы ісці; вы дайце ім есці.

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябо́ў і дзве ры́біны.

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Ён сказаў: прынясíце Мне іх сюды.

Он же рече: принесите ми их семо.

І загадаў народу ўзле́гчы на траву, і, узяўшы пяць хлябо́ў і дзве ры́біны, узвёў вочы на неба, благаславіў, пераламíў і даў хлябы́ вучням, а вучні — народу.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І елі ўсе, і насы́ціліся; і набра́лі рэ́шты кавалкаў дванаццаць кашоў поўных.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А тых, што елі, было́ каля пяці тысяч чалавек, акрамя́ жанчын і дзяцей.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І адразу прыму́сіў Іісус вучняў Сваіх увайсцí ў лодку і вы́правіцца ране́й за Яго на другі бок, пакуль Ён адпу́сціць народ.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І, адпусцíўшы народ, Ён узышо́ў на гару́ ў адзіно́це памаліцца; і калі звечарэ́ла, застава́ўся там адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А лодка была́ ўжо пасяро́д мора, і яе бíла хва́лямі, бо вецер быў супрацíўны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

У чацвёртую ж ва́рту ночы пайшоў да іх Іісус, ідучы́ па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І вучні, убачыўшы, што Ён ідзе па моры, жахну́ліся і казалі: гэта пры́від; і ад страху закрычалі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але Іісус адразу загаварыў з імі і сказаў: супакойцеся; гэта Я, не бойцеся.

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзі! калі гэта Ты, загадай мне прыйсцí да Цябе па вадзе.

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

І Ён сказаў: ідзі. І, вы́йшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысцí да Іісуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Але, ба́чачы моцны вецер, ён спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: Госпадзі! рату́й мяне.

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

І адразу Іісус, працягнуўшы руку, падхапíў яго і кажа яму: малаве́рны! навошта ты засумнява́ўся?

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І калі ўвайшлі яны ў лодку, вецер суня́ўся.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, што былі ў лодцы, падышлі, пакланіліся Яму і сказалі: Ты сапраўды́ Сын Божы.

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І, пераправіўшыся, прыбылí яны ў зямлю Генісарэ́цкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

І, пазнаўшы Яго, жыхары́ той мясціны абвясцілі па ўсім навако́ллі тым, і прыне́слі да Яго ўсіх хворых,

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

і прасілі Яго, каб толькі дакрану́цца да кра́ю адзе́ння Яго; і тыя, што дакрану́ліся, ацалíліся.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »