Мацьвея 14 глава

Паводле Мацьвея Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Елизаветинская на русском

У той час Ірад тэтрарх пачуў чуткі пра Ісуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў слугам сваім: гэта Іоан Хрысьціцель; ён уваскрос з мёртвых, і дзеля гэтага цуды дзе́юцца праз яго.

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад, захапіўшы Іоана, зьвязаў яго і пасадзіў у вязьніцу за Ірадзіяду, жонку Філіпа, брата свайго.

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

Бо Іоан казаў яму: ня гожа табе́ ме́ць яе́.

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І хаце́ў забіць яго, але баяўся народу: бо яго ме́лі за прарока.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

У дзе́нь жа нарадзін Ірада дачка́ Ірадзіяды скакала пасярод іх і дагадзіла Іраду.

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

Дзеля гэтага ён пакляўся ёй даць, чаго-б ні папрасіла.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

Яна-ж, падвучаная маткай сваёй, сказала: дай мне́ тут на та́лерцы галаву Іоана Хрысьціцеля.

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засумаваў цар, але з увагі на прысягу і на супачыва́ўшых побач з ім сказаў даць.

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

І паслаў адсячы́ галаву Іоану ў вязьніцы.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прыне́сьлі галаву яго на тале́рцы і далі дзяўчыне, а яна зане́сла матцы сваёй.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

Вучні-ж яго, прыйшоўшы, узялі це́ла яго й пахавалі яго; і пайшлі паведаміць Ісуса.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

І, пачуўшы, Ісус паплыў стуль на чаўне́ ў пустыннае ме́сца адзін; і народ, пачуўшы тое, пайшоў за Ім з ме́стаў пехато́ю.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І, выйшаўшы, Ісус угле́дзіў множства людзе́й і пашкадава́ў іх і аздаравіў няду́жых.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

Калі-ж настаў ве́чар, прыступіліся да Яго вучні Ягоныя і сказалі: пустыня тутака, дый час ужо позны; пусьці народ, каб яны пайшлі ў сёлы і купілі сабе́ е́жы.

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці: вы́ дайце ім е́сьці.

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Яны-ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве́ рыбы.

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Ён сказаў: прынясе́це іх Мне́ сюды.

Он же рече: принесите ми их семо.

І сказаў народу супачы́ць на траве́ і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве́ рыбы, глянуў на не́ба, пабагаславіў і, паламаўшы, даў хле́б вучням, а вучні народу.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І е́лі ўсе́, і насыціліся; і назьбіралі аста́ткаў дванаццаць карабо́ў поўных.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А е́ўшых было каля пяці тысячаў душ, апрача жанчы́н і дзяце́й.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І тады-ж загадаў Ісус вучням Сваім увайсьці ў човен і плы́сьці пе́рш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпу́сьціць народ.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І, адпусьціўшы народ, Ён узыйшоў на гару́ памаліцца насамо́це; і ўве́чары астаўся там Адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А човен ужо быў пасярэдзіне мора, і яго кідалі хвалі, бо ве́цер быў праціўны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

У чацьвёртую-ж старо́жу ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І вучні, угле́дзіўшы Яго, ідучы па моры, спалохаліся і гаварылі: гэта здань. І ад страху закрычэлі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але Ісус ураз загаварыў з імі і сказаў: бадры́цеся; гэта Я; ня бойцеся.

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! Калі гэта Ты, скажы мне́ йсьці да Цябе́ па вадзе́.

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

Ён жа сказаў: ідзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётр пайшоў па вадзе́, каб падыйсьці да Ісуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Але, ба́чачы моцны ве́цер, спужаўся і, пачаўшы тану́ць, закрычэў: Госпадзе, спасі мяне́!

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

Ісус ураз жа працягнуў руку, падтрымаў яго і кажа яму: малаве́рны! Чаму ты сумляваўся?

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І, калі ўвайшлі яны ў човен, ве́цер заціх.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А быўшыя ў чаўне́ падыйшлі, пакланіліся Яму і сказалі: запраўды́, Ты — Сын Божы!

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І, пераплыўшы, прыйшлі ў зямлю Генісарэцкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

І людзі тамтэйшыя, пазнаўшы Яго, паслалі ў-ва ўсю ваколіцу тую і прыне́сьлі да Яго ўсіх хворых.

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

І прасілі Яго, каб толькі дакрану́цца да краю вопраткі Яго; і, като́рыя дакрану́ліся, паздараве́лі.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »