Матфея 14 глава

Евангелле паводле Матфея
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

У той час пачуў Ірад-тэтрарх погаласку пра Ісуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў сваім слугам: Гэта Іаан Хрысціцель; ён уваскрэшаны з мёртвых, і таму цудатворныя сілы дзейнічаюць у ім.

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад, схапіўшы Іаана, звязаў [яго] і пасадзіў у турму з-за Ірадыяды, жонкі свайго брата Філіпа;

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

бо Іаан казаў яму: Не дазваляецца табе мець яе.

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І хацеў Ірад яго забіць, але пабаяўся натоўпу, бо яго лічылі за прарока.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

А калі быў Ірадаў дзень нараджэння, Ірадыядзіна дачка танцавала перад гасцямі і спадабалася Іраду;

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

таму ён з клятваю паабяцаў ёй даць, чаго б яна ні папрасіла.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

А яна, падвучаная сваёю маці: Дай мне, — кажа, — тут на талерцы галаву Іаана Хрысціцеля.

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засмуціўся цар, ды дзеля клятвы і застольнікаў загадаў даць;

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

і, паслаўшы, абезгаловіў Іаана ў турме.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прынеслі яго галаву на талерцы і аддалі дзяўчыне; і яна аднесла сваёй маці.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

Вучні ж яго, падышоўшы, узялі цела і пахавалі яго і, прыйшоўшы, расказалі Ісусу.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

І, пачуўшы, Ісус адплыў адтуль у лодцы ў пустэльнае месца асобна; і, пачуўшы, натоўпы пайшлі ўслед за Ім пешкі з гарадоў.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І [Ісус], выйшаўшы, убачыў вялікі натоўп і злітаваўся над імі і вылечыў іх хворых.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

А калі настаў вечар, падышлі да Яго вучні [Яго], кажучы: Пустэльнае гэта месца, і ўжо час позні; адпусці натоўпы, каб пайшлі ў сёлы і купілі сабе яды.

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

А [Ісус] сказаў ім: Не трэба ім адыходзіць; вы дайце ім есці.

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

А яны кажуць Яму: У нас тут нічога няма, толькі пяць хлябоў і дзве рыбіны.

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Ён жа сказаў: Нясіце Мне іх сюды.

Он же рече: принесите ми их семо.

І, загадаўшы натоўпам узлегчы на траве, Ён узяў пяць хлябоў і дзве рыбіны і, паглядзеўшы на неба, дабраславіў і, паламаўшы, даў вучням хлябы, а вучні — натоўпам.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І ўсе елі і наеліся; а з пазасталых кавалкаў назбіралі дванаццаць поўных кошыкаў.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А тых, што елі, было каля пяці тысяч мужчын, апроч жанчын і дзяцей.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І Ён39 адразу змусіў [Сваіх] вучняў увайсці ў лодку і плысці раней за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусціць натоўпы.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І, адпусціўшы натоўпы, Ён узышоў на гару асобна памаліцца. І, калі звечарэла, Ён быў там адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А лодка ўжо была на многія стадыі ад берага40, і яе біла хвалямі, бо вецер быў сустрэчны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

А ў чацвёртую ж варту ночы Ён прыйшоў41 да іх, ідучы па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І вучні, убачыўшы Яго, што Ён ідзе па моры, зжахнуліся, кажучы: Гэта здань! — І са страху закрычалі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але [Ісус] адразу загаварыў з імі, кажучы: Адважней, гэта Я; не бойцеся.

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

У адказ жа Яму Пётр сказаў: Госпадзе, калі гэта Ты, загадай, каб я прыйшоў да Цябе па вадзе.

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

І Ён сказаў: Прыйдзі. — І Пётр, сышоўшы з лодкі, пайшоў па вадзе і падышоў42 да Ісуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Але, бачачы [моцны] вецер, спалохаўся і, пачаўшы тапіцца, закрычаў, кажучы: Госпадзе, ратуй мяне!

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

І Ісус адразу працягнуў руку, падхапіў яго і кажа яму: Малавер, чаму засумняваўся?

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І, калі падняліся43 ў лодку, вецер суняўся.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, што былі ў лодцы, [падышлі], упалі перад Ім, кажучы: Сапраўды Ты Сын Божы.

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І яны, пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

І, пазнаўшы Яго, людзі тае мясцовасці паслалі вестку ва ўсю тую ваколіцу; і даставілі да Яго ўсіх хворых,

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

і яны прасілі Яго, каб толькі дакрануцца да краю Яго вопраткі; і ўсе, што дакрануліся, выздаравелі.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

22 39: У некат. рукап.: Ісус.

24 40: У некат. рукап.: на сярэдзіне мора.

25 41: У некат. рукап.: Ісус пайшоў.

29 42: У некат. рукап.: каб падысці.

32 43: У некат. рукап.: увайшлі.

« 13 глава 15 глава »