Матауша 14 глава

Сьвятая Эванэлія паводля сьв. Матауша
Пераклад П. Татарыновіча → Елизаветинская на русском

У той час пачуў тэтрарха Гэрад аб славе Езуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў да сваіх слуг: Гэта Ян Хрысьціцель; ён згробуўстаў і таму цуды дзеюцца праз яго.

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Гэрад бо схапіў быў Яна і закаваў яго ды пасадзіў у вастрог дзеля Гэрэдыяды, жонкі брата свайго.

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

Бо Ян дакараў яму: Ня можна табе трымаць яе.

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І хацеў яго забіць, але баяўся народу, бо яго мелі за прарока.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

У дзень-жа народзін Гэрада дачка Гэрэдыяды скакала пасярод іх і дагадзіла Гэраду.

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

Затым пад прысягай абяцаўся ёй даць чаго толькі яна зажадае ад яго.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

Яна-ж, навучаная сваёй маткай, сказала: Дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засмуціўся кароль, але дзеля прысягі і дзеля тых, што разам сядзелі, загадаў даць.

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

І паслаўшы адсек галаву Яну ў вастрозе.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прынясьлі галаву яго на талерцы ды падалі дзяўчыне, а яна занясла сваёй матцы.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

Вучні-ж ягоныя прыйшоўшы, ўзялі яго цела й пахавалі яго ды пайшлі паведамілі Езуса.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

Пачуўшы аб гэтым, Езус, падаўся адтуль чоўнам на месца бязлюднае на адзіне; калі-ж даведаўся народ, пайшоў следам за ім з гарадоў пехатою.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І выйшаўшы, ўбачыў вялізную грамаду, і зжаліўся над імі ды аздаравіў хворых іхніх.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

Калі-ж настаў вечар, падыйшлі да яго вучні ягоны, кажучы: Пустыннае месца дый пара ўжо позная, пусьці народ, каб яны пайшоўшы ў сёлы купілі сабе еміны.

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

Адыж сказаў ім: Не канечне маюць ісьці, вы дайце ім есьці.

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Адказалі яму: мы маем тут толькі пяць хлябоў і дзве рыбы.

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Кажа ім: Прынясеце мне іх сюды.

Он же рече: принесите ми их семо.

І загадаўшы народу пасесьці на траве, узяў пяць хлябоў і дзве рыбы, ўзглянуў у неба, пабагаславіў, і ламаў ды даваў вучням хлябы, а вучні народу.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І елі ўсе і наеліся. І назбіралі што асталося кускоў дванаццаць поўных кошыкаў.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А тых што елі, было на лік пяць тысяч мужчын, апрача дзяцей і жанчын.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І зараз прымусіў Езус вучняў увайсьці ў лодку ды плысьці перад ім на другі бок мора, пакуль ён адпусьціць народ,

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І адпусьціўшы грамаду, выйшаў на гару памаліцца на самоце; і як настаў вечар, быў там сам адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А лодка пасярод мора была кідана хвалямі, бо быў супроцьны вецер.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

У чацьвёртую-ж варту ночы прыйшоў да іх па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, стрывожыліся й казалі: Гэта здань; ды аж закрычалі ад жаху.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але Езус зараз адазваўся да іх, кажучы: Надзейцеся, гэта я, ня бойцеся.

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

А Пётр сказаў яму ў адказ: Усеспадару, калі гэта ты, загадай мне прыйсьці да цябе па вадзе.

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

Ён-жа сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Адыж бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, крычма кажа: Усеспадару ратуй мяне!

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

Езус зараз-жа, працягуўшы руку, падхапіў яго й кажа яму: Малаверны, чаго асумніўся?

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І як увайшлі ў лодку, аціх вецер.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, што былі ў лодцы, падышлі й пакланіліся яму, кажучы: Ты сапраўды ёсьць Сын Божы.

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І, пераплыўшы, прыйшлі ў зямлю Гэнэзарэцкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

Людзі тамашняе ваколіцы, пазнаўшы яго, далі знаць па ўсёй той краіне й прынясьлі да яго ўсіх хворых

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

ды прасілі яго, каб хоць дакрануцца да краю адзежы ягонай. І каторыя дакрануліся, аздаравелі.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »