Мацьвея 14 глава

Эвангельле паводле Мацьвея
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

У той час пачуў Ірад тэтрарх чутку пра Ісуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў слугам сваім: «Гэта Ян Хрысьціцель; ён уваскрошаны з мёртвых, і дзеля гэтага цуды дзеюцца праз яго».

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад, схапіўшы Яна, увязьніў яго і пасадзіў у вязьніцу за Ірадыяду, жонку Філіпа, брата свайго,

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

бо Ян казаў яму: «Не належыцца табе мець яе».

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

І, хочучы забіць яго, баяўся натоўпу, бо яго мелі за прарока.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

А калі Ірад спраўляў народзіны, дачка Ірадыяды таньчыла пасярод іх і спадабалася Іраду.

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

Таму ён з прысягаю паабяцаў ёй даць, чаго б ні папрасіла.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

Яна ж, падвучаная маці сваёй, сказала: «Дай мне тут на місе галаву Яна Хрысьціцеля».

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І засумаваў валадар, але дзеля прысягі і тых, што ўзьлягалі з ім, загадаў даць.

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

І паслаў адсячы галаву Яну ў вязьніцы.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прынесьлі галаву яго на місе, і далі дзяўчыне, і яна занесла маці сваёй.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

І вучні ягоныя, прыйшоўшы, узялі цела і пахавалі яго; і, пайшоўшы, паведамілі Ісусу.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

І, пачуўшы, Ісус адыйшоў адтуль на чаўне ў пустыннае месца адзін, і натоўп, пачуўшы тое, пайшоў за Ім з гарадоў пехатою.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

І, выйшаўшы, Ісус убачыў шматлікія натоўпы, і зьлітаваўся над імі, і аздаравіў нямоглых іхніх.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

А калі настаў вечар, падыйшлі да Яго вучні Ягоныя, кажучы: «Тут месца пустыннае, і гадзіна ўжо позьняя; адпусьці натоўпы, каб, пайшоўшы ў мястэчкі, купілі сабе ежы».

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

А Ісус сказаў ім: «Ня трэба ім ісьці. Вы дайце ім есьці».

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Яны ж кажуць Яму: «Нічога тут ня маем, толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы».

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

А Ён сказаў: «Прынясіце Мне іх сюды».

Он же рече: принесите ми их семо.

І, загадаўшы натоўпам узьлегчы на траве, узяў пяць хлябоў і дзьве рыбы, і, зірнуўшы ў неба, дабраславіў і, паламаўшы, даў вучням хлеб, а вучні — натоўпу.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І елі ўсе, і насыціліся; і сабралі кавалкаў, што засталіся, дванаццаць поўных кашоў.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А тых, што елі, было каля пяці тысячаў мужчынаў, акрамя жанчынаў і дзяцей.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

І адразу змусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў човен і плысьці перш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусьціць натоўпы.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

І, адпусьціўшы натоўпы, Ён узыйшоў на гару памаліцца насамоце; і, як надыйшоў вечар, быў там адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

А човен ужо быў пасярод мора, кіданы хвалямі, бо вецер быў супраціўны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

І вучні, убачыўшы Яго, як ішоў па моры, стрывожыліся, кажучы: «Гэта здань», і ад страху закрычалі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Ісус жа адразу загаварыў з імі, кажучы: «Будзьце пэўныя, гэта Я; ня бойцеся».

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

Адказваючы ж Яму, Пётар сказаў: «Госпадзе! Калі гэта Ты, загадай мне ісьці да Цябе па вадзе».

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

Ён жа сказаў: «Ідзі». І, выйшаўшы з чаўна, Пётар пайшоў па вадзе, ідучы да Ісуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Але, бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў, кажучы: «Госпадзе, ратуй мяне!»

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

А Ісус адразу, працягнуўшы руку, схапіў яго і кажа яму: «Малаверны! Чаму ты засумняваўся?»

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

І калі ўвайшлі яны ў човен, вецер сьціх.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, што былі ў чаўне, падыйшоўшы, пакланіліся Яму, кажучы: «Сапраўды, Ты — Сын Божы!»

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

І, пераплыўшы, прыйшлі ў зямлю Генэсарэцкую.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

І людзі тамтэйшыя, пазнаўшы Яго, паслалі ў-ва ўсю ваколіцу тую, і прынесьлі да Яго ўсіх хворых.

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

І прасілі Яго, каб толькі дакрануцца да краю адзеньня Ягонага; і ўсе, якія дакрануліся, былі аздароўленыя.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »