Лукаша 23 глава

Паводля Лукаша Сьвятое Эвангельле
Пераклад Сабілы і Малахава → Перевод Десницкого

І, падняўшыся, усё мноства іх прывяло Яго да Пілата.

Все вместе они поднялись и отвели Иисуса к Пилату.

І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: (мы) знайшлі, што Ён зводзіць народ і забараняе плаціць падаткі кесару, называючы Сябе Хрыстом Каралём.

Там они стали его обвинять:— Мы установили, что этот человек подстрекает наш народ, запрещает платить подати Цезарю, а Себя называет Помазанным Царем.

Пілат жа запытаў Яго, кажучы: Ты ёсьць Кароль жыдоў? Ён жа, адказаўшы яму, сказаў: ты кажаш.

Пилат спросил Иисуса:— Ты — царь иудеев?Тот отвечал ему:— Это ты так говоришь.

І Пілат сказаў архірэям і народу: (я) ня знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.

Тогда Пилат сказал первосвященникам и всему народу:— Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

Але яны настойвалі, кажучы: (Ён) бунтуе народ, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачаўшы ад Галілеі аж да гэтага мейсца.

Но те настаивали:— Он Своими проповедями подбивает на бунт народ по всей Иудее, сначала в Галилее, а теперь и здесь.

Пілат жа, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: хíба Гэты Чалавек галілеяц?

Когда Пилат услышал о Галилее, он переспросил:— Так этот человек — галилеянин?

І, даведаўшыся, што (Ён) з вобласьці падуладнай Гіраду, паслаў Яго да Гірада, які таксама ў гэтыя дні быў у Ярузаліме.

Поняв, что Он из области, подчиненной Ироду, Пилат отправил Иисуса к Ироду — он в те дни был в Иерусалиме.

Гірад жа, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо на працягу доўгага часу (ён) хацеў убачыць Яго, бо шмат чуў пра Яго, і спадзяваўся ўбачыць цераз Яго які-небудзь знак.

А Ирод, увидев Иисуса, очень обрадовался, ведь он много о Нем слышал и уже давно хотел Его повидать, надеясь, что Тот покажет ему какое-нибудь знамение.

І задаваў Яму шмат пытаньняў; але Ён нічога ня адказаў яму.

Так что Ирод задал Иисусу множество вопросов, но Тот ни на один не ответил.

Стаялі ж архірэі і кніжнікі, зацята абвінавачваючы Яго.

А первосвященники и книжники стояли рядом и наперебой Его обвиняли.

Гірад жа з жаўнерамі сваімі, зьняважыўшы і наглуміўшыся над Ім, накінуўшы на Яго сьветлую вопратку, адаслаў Яго да Пілата.

Тогда Ирод вместе со своими воинами подверг Иисуса унижениям и насмешкам, одел Его в нарядную одежду и отослал обратно к Пилату.

І сталіся ў той дзень Пілат і Гірад паміж сабою прыяцелямі, бо раней (яны) былі між сабою ў варожасьці.

И с этого дня Ирод и Пилат стали друзьями, а прежде между ними была вражда.

Пілат жа, склікаўшы архірэяў і начальнікаў і народ,

Пилат созвал первосвященников, правителей и простой народ

сказаў ім: вы прывялі да мяне Гэтага Чалавека, Які нібыта зводзіць народ; але я, вось, перад вамі расьсьледаваўшы, ня знайшоў у Гэтым Чалавеку ніякай віны, у якой (вы) абвінавачваеце Яго;

и сказал им:— Вы привели ко мне этого Человека и обвинили Его в подстрекательстве народа. Я в вашем присутствии разобрал Его дело и обнаружил, что Он не виновен в том, в чем вы Его обвиняете.

а таксама Гірад. Бо я паслаў вас да яго, і вось, нічога вартага сьмерці Ім ня зроблена.

И даже Ирод отослал Его к нам обратно. Итак, за Ним нет никаких поступков, достойных смерти.

Пагэтаму, зьбічаваўшы Яго, звольню.

Так что я Его накажу и отпущу

Бо яму трэба было дзеля сьвята звольніць ім аднаго (вязьня).

(а ведь Пилату надо было отпустить им кого-нибудь ради праздника).

Але ўвесь натоўп моцна закрычаў, кажучы: забі Яго! А нам звольні Бараўву.

Но все как один стали кричать:— Казни Его, отпусти нам Варавву!

А той быў кінены ў вязьніцу за нейкі бунт, учынены ў месту, і забойства.

А Варавва был посажен в тюрьму за то, что устроил в городе мятеж и совершил убийство.

Ізноў Пілат, жадаючы вызваліць Ісуса, узвысіў голас.

И вот Пилат снова во весь голос предложил им отпустить Иисуса.

Але яны крычалі, кажучы: укрыжуй! укрыжуй Яго!

Но те лишь кричали:— Распни, распни его!

І трэйці раз сказаў ён ім: якое ж зло зрабіў Ён? Ніякай віны сьмяротнай (я) ня знайшоў у Ім; дык зьбічаваўшы Яго, звольню.

В третий раз Пилат им сказал:— Что же дурного сделал этот Человек? Я не нашел за Ним никакой вины, достойной смерти. Итак, я Его накажу и отпущу.

Яны ж доўжылі моцна крычаць, патрабуючы Яго ўкрыжаваць. І перамаглі крыкі іхныя і архірэяў.

Но те всё громче и громче требовали распять Иисуса — они перекричали Пилата,

І Пілат прысудзіў зрабіць па патрабаваньню іхнаму.

и он решил согласиться с их требованием.

І звольніў ім пасаджанага за бунт і забойства ў вязьніцу, каторага яны прасілі. А Ісуса выдаў на іхную волю.

Пилат, как они просили, отпустил человека, посаженного в тюрьму за мятеж и убийство, а Иисусу вынес желанный для них приговор.

І калі павялі Яго, дык захапіўшы нейкага Сымона Кірэнэйца, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж несьці ззаду за Ісусам.

И когда Его повели на казнь, взяли Симона из Кирены, положили ему на плечи крест и заставили его нести за Иисусом.

І ўсьлед за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчын, якія рыдалі і галасілі па Ім.

За Ним шло множество народа, женщины били себя в грудь и оплакивали Его.

Павярнуўшыся ж да іх, Ісус сказаў: дочкі Ярузаліму! ня плачце па Мне, але плачце па сабе і па дзецях вашых.

Иисус, обернувшись к ним, сказал:— Дочери Иерусалима, рыдайте не обо Мне — рыдайте о себе самих и собственных детях!

Бо вось надыходзяць дні, у якія скажуць: шчасьлівыя няплодныя і чэравы, якія ня нарадзілі, і пелькі, якія ня кармілі!

Приходят дни, когда скажут: «Благо бесплодным женам, что детей не рожали и грудью не кормили!»

Тады пачнуць гаварыць го́рам: упадзіце на нас, і ўзгоркам: пакрыйце нас!

Станут тогда говорить горам: «падите на нас!», — и холмам: «Укройте нас!»

Бо калі зялёнаму дрэву гэтае робяць, то з сухім што станецца?

Если так поступают с зеленеющим деревом, что же будет с засохшим?

Вялі ж разам зь Ім і двух другіх, злачынцаў, каб пакараць сьмерцю.

Вместе с Ним на казнь повели еще двух преступников.

І калі прыйшлі на мейсца, якое завецца «Чарэпнішча», там укрыжавалі Яго і злачынцаў, аднаго з правага (боку), а другога зь левага.

Так они пришли на место под названием «Лобное», и там распяли Иисуса вместе с двумя преступниками: одного справа, а другого слева от Него.

Ісус жа казаў: Тата Мой! Даруй ім, бо (яны) ня ведаюць, што робяць. І тыя, што дзялілі вопраткі Ягоныя, кінулі жэрабя.

Иисус сказал:— Отец, прости их, они не понимают, что творят.А они разделили Его одежду по жребию.

І стаяў народ, назіраючы. Насьміхаліся ж (зь Яго) разам зь імі і начальнікі, кажучы: іншых выратоўваў, няхай (жа) Сябе Самога выратуе, калі Ён Хрыстос, Божы абранец.

Народ стоял вокруг и смотрел. Правители издевались над Ним и приговаривали:— Спасал других — так пусть теперь спасет Себя, если Он Христос, избранный Сын Божий.

Таксама і жаўнеры глуміліся зь Яго, падыходзячы і падносячы Яму воцат,

Насмехались над ним и воины: подходили и протяигвали ему кислое питье

і кажучы: калі Ты Кароль жыдоў, выратуй Самога Сябе.

со словами:— Если ты царь иудеев, спаси Себя Сам!

Быў жа і надпіс над Ім напісаны літарамі грэцкімі, і рымскімі, і жыдоўскімі: Гэты ёсьць Кароль жыдоў.

Над Ним была надпись: «Это царь иудеев».

І адзін з павешаных ліхадзеяў зьняважаў Яго, кажучы: калі Ты Хрыстос, выратуй Сябе і нас.

Один из преступников, которые висели на соседних крестах, поносил Его:— Ты же Христос — так спаси Себя и нас!

Другі ж у адказ пярэчыў яму, кажучы: ці ня баішся ты Бога, бо сам засуджаны на тое ж?

А другой пытался его унять и говорил:— Бога ты не боишься! Ты сам приговорен к тому же.

І мы (засуджаны) справядліва, бо (мы) атрымліваем вартае нашых учынкаў. А Ён нічога благога ня зрабіў.

Но мы-то справедливо, мы получаем по заслугам. А Он ничего дурного не сделал!

І казаў Ісусу: успомні мяне, Госпадзе, калі прыйдзеш у Валадарства Тваё!

И добавил:— Иисус, вспомни обо мне, когда придешь и настанет Твое царство!

І сказаў яму Ісус: праўду кажу табе: сягоньня разам са Мною будзеш у раю.

Тот ответил:— Аминь говорю тебе: сегодня будешь со Мной в раю.

Было ж каля шостай гадзіны, і цемра сталася па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.

Было уже около полудня, как всю землю покрыла тьма и держалась три часа.

І сонца было пакрыта цемрай, і завеса ў Сьвятыні была разарвана напалам.

Солнце померкло, завеса в Храме разорвалась посредине,

І, загаласіўшы моцным голасам, Ісус сказаў: Тата Мой! у Рукі Твае аддаю Дух Мой. І, сказаўшы гэтае, аддаў Дух.

а Иисус громко закричал:— Отец, в Твои руки отдаю Свой дух!

А сотнік, убачыўшы, што адбылося, праславіў Бога, кажучы: сапраўды Чалавек Гэты быў праведны.

А центурион, увидев, что произошло, прославил Бога и сказал:— Действительно этот Человек был праведником!

І ўвесь народ, што сабраўся на гэтае відовішча, бачучы, што адбылося, вяртаўся, б’ючы сябе ў грудзі.

И когда вся толпа, собравшаяся на это посмотреть, увидела, что произошло, люди стали бить себя в грудь и разошлись.

Усе знаёмыя Ягоныя і жанчыны, якія прыйшлі сьледам за Ім з Галілеі, стаялі воддаль, гледзячы на гэтае.

Поодаль стояли лишь те, кто близко знал Иисуса. Там были и женщины, которые следовали за Иисусом еще в Галилее — они тоже смотрели на это.

І вось мужчына на імя Язэп, прыналежнік сынедрыёна, мужчына добры і праведны,

Был один человек по имени Иосиф, член Совета, но при этом добрый и честный,

ён ня згадзіўся з сынедрыёнам і з учынкам іхным, — із Арыматэі, места юдэйскага, і ён таксама чакаў Валадарства Бога.

так что он не согласился с тем, что Совет задумал и сделал. Он происходил из иудейского города Аримафея и ожидал наступления Царства Божьего.

Ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў Цела Ісусавага;

И вот он пришел к Пилату и попросил отдать ему тело Иисуса.

і, зьняўшы Яго, абвіў Яго ў ільняное палатно і паклаў Яго ў магілу, высечаную ў скале, дзе яшчэ ніхто ня ляжаў.

Он снял тело с креста, завернул в плащаницу и положил в гробнице, высеченной в камне, в которой еще никто не был похоронен.

А дзень (той) быў параскева, і надыходзіла субота.

Это была пятница — день подготовки к субботе.

А жанчыны, якія прыйшлі зь Ім з Галілеі, пайшлі і агледзілі і магілу, і як было пакладзена Цела Ягонае.

А женщины, которые пришли вслед за Иисусом из Галилеи, видели и эту гробницу, и как туда положили Его тело.

Вярнуўшыся ж яны прыгатавалі духмянасьці і масьці. І ў суботу засталіся ў спакоі паводля прыказаньня.

Вернувшись домой, они приготовили благовонные мази и масла, а в субботу пребывали в покое, как заповедано.

« 22 глава 24 глава »