Лукі 23 глава

Эвангельле паводле Лукі
Пераклад Антонія Бокуна → Перевод Десницкого

І, падняўшыся, усё мноства іх павяло Яго да Пілата.

Все вместе они поднялись и отвели Иисуса к Пилату.

І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: «Гэтага знайшлі мы, што Ён псуе народ і забараняе плаціць падаткі цэзару, называючы Сябе Хрыстом Валадаром».

Там они стали его обвинять:— Мы установили, что этот человек подстрекает наш народ, запрещает платить подати Цезарю, а Себя называет Помазанным Царем.

А Пілат спытаўся ў Яго, кажучы: «Ты — Валадар Юдэйскі?» Ён жа, адказваючы яму, прамовіў: «Ты кажаш».

Пилат спросил Иисуса:— Ты — царь иудеев?Тот отвечал ему:— Это ты так говоришь.

А Пілат сказаў першасьвятарам і натоўпам: «Я не знаходжу аніякае віны ў гэтым Чалавеку».

Тогда Пилат сказал первосвященникам и всему народу:— Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

А яны настойвалі, кажучы, што Ён падбухторвае народ, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі аж дасюль.

Но те настаивали:— Он Своими проповедями подбивает на бунт народ по всей Иудее, сначала в Галилее, а теперь и здесь.

Пілат, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: «Ці ж гэты Чалавек — Галілеец?»

Когда Пилат услышал о Галилее, он переспросил:— Так этот человек — галилеянин?

І, даведаўшыся, што Ён з-пад улады Ірада, паслаў Яго да Ірада, які ў тыя дні быў у Ерусаліме.

Поняв, что Он из области, подчиненной Ироду, Пилат отправил Иисуса к Ироду — он в те дни был в Иерусалиме.

А Ірад, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо даўно хацеў убачыць Яго, бо шмат чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць нейкі знак, які Ён учыніць.

А Ирод, увидев Иисуса, очень обрадовался, ведь он много о Нем слышал и уже давно хотел Его повидать, надеясь, что Тот покажет ему какое-нибудь знамение.

І пытаўся ў Яго шматлікімі словамі, а Ён нічога не адказваў яму.

Так что Ирод задал Иисусу множество вопросов, но Тот ни на один не ответил.

А першасьвятары і кніжнікі стаялі, заўзята абвінавачваючы Яго.

А первосвященники и книжники стояли рядом и наперебой Его обвиняли.

Ірад жа з жаўнерамі сваімі, пагардзіўшы Ім і пазьдзекваўшыся з Яго, апрануў Яго ў сьветлае адзеньне і паслаў Яго да Пілата.

Тогда Ирод вместе со своими воинами подверг Иисуса унижениям и насмешкам, одел Его в нарядную одежду и отослал обратно к Пилату.

І сталіся ў той дзень Пілат і Ірад сябрамі, бо раней мелі варожасьць між сабою.

И с этого дня Ирод и Пилат стали друзьями, а прежде между ними была вражда.

Пілат жа, склікаўшы першасьвятароў, і начальнікаў, і народ,

Пилат созвал первосвященников, правителей и простой народ

сказаў ім: «Вы прывялі да мяне Чалавека гэтага, як таго, хто адварочвае [ад уладаў] народ. І вось я, пры вас дапытаўшы, не знайшоў у Чалавеку гэтым аніякай віны, у якой вы Яго абвінавачваеце.

и сказал им:— Вы привели ко мне этого Человека и обвинили Его в подстрекательстве народа. Я в вашем присутствии разобрал Его дело и обнаружил, что Он не виновен в том, в чем вы Его обвиняете.

І таксама Ірад [нічога не знайшоў], бо я пасылаў вас да яго. І вось, нічога ня знойдзена ў Ім, вартага сьмерці.

И даже Ирод отослал Его к нам обратно. Итак, за Ним нет никаких поступков, достойных смерти.

Таму, пакараўшы Яго, я вызвалю [Яго]».

Так что я Его накажу и отпущу

А яму трэба было на сьвята вызваліць ім аднаго [вязьня].

(а ведь Пилату надо было отпустить им кого-нибудь ради праздника).

А ўсё мноства закрычала, кажучы: «Вазьмі Яго! А нам вызвалі Бараббу!»

Но все как один стали кричать:— Казни Его, отпусти нам Варавву!

А той быў кінуты ў вязьніцу за паўстаньне, якое ён учыніў у горадзе, і забойства.

А Варавва был посажен в тюрьму за то, что устроил в городе мятеж и совершил убийство.

Тады Пілат ізноў прамовіў, хочучы вызваліць Ісуса.

И вот Пилат снова во весь голос предложил им отпустить Иисуса.

А яны крычалі, кажучы: «Укрыжуй, укрыжуй Яго!»

Но те лишь кричали:— Распни, распни его!

Ён жа трэці раз сказаў ім: «Якое зло Ён учыніў? Аніякай сьмяротнай віны я не знайшоў у Ім; дык пакараўшы Яго, вызвалю».

В третий раз Пилат им сказал:— Что же дурного сделал этот Человек? Я не нашел за Ним никакой вины, достойной смерти. Итак, я Его накажу и отпущу.

Яны ж дамагаліся моцным голасам, просячы, каб Яго ўкрыжавалі. І перамаглі галасы іхнія і першасьвятароў.

Но те всё громче и громче требовали распять Иисуса — они перекричали Пилата,

І Пілат прысудзіў, каб сталася паводле просьбы іхняй:

и он решил согласиться с их требованием.

вызваліў ім таго, хто за паўстаньне і забойства быў кінуты ў вязьніцу, якога яны прасілі, а Ісуса выдаў на іх волю.

Пилат, как они просили, отпустил человека, посаженного в тюрьму за мятеж и убийство, а Иисусу вынес желанный для них приговор.

І калі вялі Яго, узяўшы нейкага Сымона Кірэнэйца, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

И когда Его повели на казнь, взяли Симона из Кирены, положили ему на плечи крест и заставили его нести за Иисусом.

А за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчынаў, якія плакалі і галасілі па Ім.

За Ним шло множество народа, женщины били себя в грудь и оплакивали Его.

Ісус жа, павярнуўшыся да іх, сказаў: «Дочкі Ерусалімскія! Ня плачце па Мне, але плачце па сабе і па дзецях вашых,

Иисус, обернувшись к ним, сказал:— Дочери Иерусалима, рыдайте не обо Мне — рыдайте о себе самих и собственных детях!

бо вось прыходзяць дні, калі скажуць: “Шчасьлівыя няплодныя, і чэравы, якія не нараджалі, і грудзі, якія не кармілі”.

Приходят дни, когда скажут: «Благо бесплодным женам, что детей не рожали и грудью не кормили!»

Тады пачнуць гаварыць гарам: “Упадзіце на нас!”, і ўзгоркам: “Прыкрыйце нас!”

Станут тогда говорить горам: «падите на нас!», — и холмам: «Укройте нас!»

Бо калі з зялёным дрэвам гэтае робяць, дык з сухім што станецца?»

Если так поступают с зеленеющим деревом, что же будет с засохшим?

Вялі ж з Ім на сьмерць і двух іншых злачынцаў.

Вместе с Ним на казнь повели еще двух преступников.

І калі прыйшлі на месца, называнае Чараповае, там укрыжавалі Яго і злачынцаў, аднаго з правага, а другога — з левага боку.

Так они пришли на место под названием «Лобное», и там распяли Иисуса вместе с двумя преступниками: одного справа, а другого слева от Него.

Ісус жа сказаў: «Ойча, даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць». А тыя, што дзялілі шаты Ягоныя, кінулі жэрабя.

Иисус сказал:— Отец, прости их, они не понимают, что творят.А они разделили Его одежду по жребию.

І стаяў народ, гледзячы. А разам з імі насьміхаліся і начальнікі, кажучы: «Другіх збаўляў, няхай жа Сябе Самога збавіць, калі Ён — Хрыстос, Выбранец Божы».

Народ стоял вокруг и смотрел. Правители издевались над Ним и приговаривали:— Спасал других — так пусть теперь спасет Себя, если Он Христос, избранный Сын Божий.

Зьдзекваліся з Яго і жаўнеры, падыходзячы, і прыносячы Яму воцат,

Насмехались над ним и воины: подходили и протяигвали ему кислое питье

і кажучы: «Калі Ты — Валадар Юдэйскі, збаў Сябе Самога».

со словами:— Если ты царь иудеев, спаси Себя Сам!

І быў над Ім надпіс, напісаны пісаньнямі грэцкімі, рымскімі і гебрайскімі: «Гэта — Валадар Юдэйскі».

Над Ним была надпись: «Это царь иудеев».

Адзін з павешаных злачынцаў блюзьніў на Яго, кажучы: «Калі Ты — Хрыстос, збаў Сябе і нас».

Один из преступников, которые висели на соседних крестах, поносил Его:— Ты же Христос — так спаси Себя и нас!

Адказваючы, другі забараняў яму, кажучы: «Ці ж ты не баішся Бога, бо і сам маеш такі самы прысуд?

А другой пытался его унять и говорил:— Бога ты не боишься! Ты сам приговорен к тому же.

І мы сапраўды [асуджаны] справядліва, бо атрымалі вартае таго, што мы зрабілі, а Ён нічога благога не зрабіў».

Но мы-то справедливо, мы получаем по заслугам. А Он ничего дурного не сделал!

І сказаў Ісусу: «Узгадай пра мяне, Госпадзе, калі прыйдзеш у Валадарства Тваё!»

И добавил:— Иисус, вспомни обо мне, когда придешь и настанет Твое царство!

І сказаў яму Ісус: «Сапраўды кажу табе: сёньня будзеш са Мною ў раі».

Тот ответил:— Аминь говорю тебе: сегодня будешь со Мной в раю.

А было каля шостае гадзіны, і сталася цемра па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятае,

Было уже около полудня, как всю землю покрыла тьма и держалась три часа.

і зацьмілася сонца, і заслона ў бажніцы была разьдзёртая пасярэдзіне.

Солнце померкло, завеса в Храме разорвалась посредине,

І ўсклікнуўшы моцным голасам, Ісус сказаў: «Ойча, у рукі Твае аддаю Дух Мой». І, сказаўшы гэтае, аддаў духа.

а Иисус громко закричал:— Отец, в Твои руки отдаю Свой дух!

Сотнік жа, убачыўшы ўсё, што сталася, праславіў Бога, кажучы: «Праўдзіва, Чалавек гэты быў праведнік».

А центурион, увидев, что произошло, прославил Бога и сказал:— Действительно этот Человек был праведником!

І ўвесь натоўп, які зграмадзіўся на гэта відовішча, бачачы, што здарылася, варочаўся, б’ючы сябе ў грудзі.

И когда вся толпа, собравшаяся на это посмотреть, увидела, что произошло, люди стали бить себя в грудь и разошлись.

А ўсе знаёмыя з Ім і жанчыны, якія ішлі за Ім з Галілеі, стаялі здалёк, гледзячы на гэта.

Поодаль стояли лишь те, кто близко знал Иисуса. Там были и женщины, которые следовали за Иисусом еще в Галилее — они тоже смотрели на это.

І вось чалавек на імя Язэп, які быў ратманам, чалавек добры і праведны,

Был один человек по имени Иосиф, член Совета, но при этом добрый и честный,

які не згаджаўся з радай і ўчынкам іхнім, з Арыматэі, гораду Юдэйскага, які таксама чакаў Валадарства Божага,

так что он не согласился с тем, что Совет задумал и сделал. Он происходил из иудейского города Аримафея и ожидал наступления Царства Божьего.

прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Ісуса,

И вот он пришел к Пилату и попросил отдать ему тело Иисуса.

і, зьняўшы Яго [з крыжа], абкруціў палатнінаю і палажыў Яго ў магіле, якая была высечаная ў скале, дзе яшчэ ніхто ня быў пахованы.

Он снял тело с креста, завернул в плащаницу и положил в гробнице, высеченной в камне, в которой еще никто не был похоронен.

Дзень быў днём прыгатаваньня, і надыходзіла субота.

Это была пятница — день подготовки к субботе.

І жанчыны, што былі прыйшоўшы з Ім з Галілеі, пайшлі глядзець магілу і як было пакладзена цела Ягонае.

А женщины, которые пришли вслед за Иисусом из Галилеи, видели и эту гробницу, и как туда положили Его тело.

А вярнуўшыся, падрыхтавалі духмянасьці і міра. І ў суботу супачывалі паводле прыказаньня.

Вернувшись домой, они приготовили благовонные мази и масла, а в субботу пребывали в покое, как заповедано.

« 22 глава 24 глава »