Лукі 23 глава

Евангеля подле сьвятога Лукі
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

І ўся множасьць іх, устаўшы, павялі Яго да Пілата.

Все вместе они поднялись и отвели Иисуса к Пилату.

І пачалі жалаваць на Яго, кажучы: «Мы знайшлі, што Гэты псуець народ наш і бароне даваць падачкі цэсару, кажучы, што Ён сам Хрыстос, Кароль».

Там они стали его обвинять:— Мы установили, что этот человек подстрекает наш народ, запрещает платить подати Цезарю, а Себя называет Помазанным Царем.

Пілат жа папытаўся ў Яго, кажучы: «Ці Ты кароль Юдэйскі?» І, адказуючы, Ён сказаў яму: «Ты кажаш».

Пилат спросил Иисуса:— Ты — царь иудеев?Тот отвечал ему:— Это ты так говоришь.

І Пілат сказаў найвышшым сьвятаром а гурбе: «Я не знаходжу выступу ў гэтым чалавеку».

Тогда Пилат сказал первосвященникам и всему народу:— Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

Але яны ўпіраліся, кажучы: «Ён узрушае люд, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Ґалілеі аж дагэтуль».

Но те настаивали:— Он Своими проповедями подбивает на бунт народ по всей Иудее, сначала в Галилее, а теперь и здесь.

Пілат жа, пачуўшы «Ґалілея», папытаўся, ці гэты чалавек быў Ґалілеянін.

Когда Пилат услышал о Галилее, он переспросил:— Так этот человек — галилеянин?

І даведаўшыся, што Ён быў прысуду Гірадавага, адаслаў Яго да Гірада, каторы сам таксама быў у Ерузаліме тых дзён.

Поняв, что Он из области, подчиненной Ироду, Пилат отправил Иисуса к Ироду — он в те дни был в Иерусалиме.

Гірад, абачыўшы Ісуса, вельма ўсьцешыўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, бо чуў шмат празь Яго і спадзяваўся бачыць які-колечы знак, учынены Ім.

А Ирод, увидев Иисуса, очень обрадовался, ведь он много о Нем слышал и уже давно хотел Его повидать, надеясь, что Тот покажет ему какое-нибудь знамение.

І шмат пытаўся ў Яго, але Ён нічога яму не адказаў.

Так что Ирод задал Иисусу множество вопросов, но Тот ни на один не ответил.

А найвышшыя сьвятары а кніжнікі стаялі і заўзята жалавалі на Яго.

А первосвященники и книжники стояли рядом и наперебой Его обвиняли.

І Гірад із воямі сваімі ўлегцы замеў Яго, і, насьміяўшыся зь Яго, накінуўшы на Яго белае адзецьце, адаслаў назад да Пілата.

Тогда Ирод вместе со своими воинами подверг Иисуса унижениям и насмешкам, одел Его в нарядную одежду и отослал обратно к Пилату.

І сталі таго дня Пілат і Гірад прыяцельмі мяжсобку, бо ўперад яны былі ў непрыязьньстве із сабою.

И с этого дня Ирод и Пилат стали друзьями, а прежде между ними была вражда.

А Пілат, пагукаўшы найвышшых сьвятароў а дзяржаўцаў а люд,

Пилат созвал первосвященников, правителей и простой народ

Сказаў ім: «Вы прывялі да мяне Гэтага Чалавека, як узрушаючага люд; і вось, я выпытаў Яго перад вамі і не знайшоў нічога выступнага ў Гэтым Чалавеку ў тым, у чым жалуеце на Яго;

и сказал им:— Вы привели ко мне этого Человека и обвинили Его в подстрекательстве народа. Я в вашем присутствии разобрал Его дело и обнаружил, что Он не виновен в том, в чем вы Его обвиняете.

Ані Гірад, бо я паслаў вас да яго, і вось, нічога вартага сьмерці ня зроблена Ім.

И даже Ирод отослал Его к нам обратно. Итак, за Ним нет никаких поступков, достойных смерти.

Дык, пакараўшы, звольню Яго».

Так что я Его накажу и отпущу

Ён быў абавязаны звольніць ім аднаго на сьвята.

(а ведь Пилату надо было отпустить им кого-нибудь ради праздника).

Але яны закрычэлі разам із усім грудам, кажучы: «Вон ізь Ім! вазьмі гэтага! а вывальні нам Вараўву»,

Но все как один стали кричать:— Казни Его, отпусти нам Варавву!

Каторы быў пасаджаны ў вязьніцу за бунт, узьняты ў месьце, і за ўбіўства.

А Варавва был посажен в тюрьму за то, что устроил в городе мятеж и совершил убийство.

Дык Пілат ізноў загукаў, зычачы звольніць Ісуса.

И вот Пилат снова во весь голос предложил им отпустить Иисуса.

Але яны, адказуючы, крычэлі: «Укрыжуй, укрыжуй Яго!»

Но те лишь кричали:— Распни, распни его!

І ён сказаў ім трэйці раз: «Што ж благога ўчыніў Ён? я не знайшоў у Ім ніякае прычыны да сьмерці. Дык, пакараўшы, звольню Яго».

В третий раз Пилат им сказал:— Что же дурного сделал этот Человек? Я не нашел за Ним никакой вины, достойной смерти. Итак, я Его накажу и отпущу.

Але яны былі ўпорыстыя, вялікімі галасамі просячы, каб Ён быў укрыжаваньг. І перамаглі галасы іхныя а найвышшых сьвятароў.

Но те всё громче и громче требовали распять Иисуса — они перекричали Пилата,

І Пілат рассудзіў досыць учыніць жаданьню іхнаму.

и он решил согласиться с их требованием.

І ён звольніў, каго яны прасілі, каторы за бунт а ўбіўства быў пасаджаны ў вязьніцу, а Ісуса выдаў на іх волю.

Пилат, как они просили, отпустил человека, посаженного в тюрьму за мятеж и убийство, а Иисусу вынес желанный для них приговор.

І як павялі Яго, то, няўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, з поля йдучага, узлажылі крыж на яго, каб нёс за Ісусам.

И когда Его повели на казнь, взяли Симона из Кирены, положили ему на плечи крест и заставили его нести за Иисусом.

І йшлі за Ім вялікія множасьці люду а жанок, каторыя плакалі а галасілі па Ім.

За Ним шло множество народа, женщины били себя в грудь и оплакивали Его.

А Ісус, абярнуўшыся да іх, сказаў: «Дачкі ерузалімскія, ня плачча па Імне, але плачча па самых сабе а па дзяцёх сваіх;

Иисус, обернувшись к ним, сказал:— Дочери Иерусалима, рыдайте не обо Мне — рыдайте о себе самих и собственных детях!

Бо вось, надыходзяць дні, каторых скажуць: "Шчасьлівыя бясплодныя а ўлоньне, што не радзіла, і пелькі, што не саілі!"

Приходят дни, когда скажут: «Благо бесплодным женам, что детей не рожали и грудью не кормили!»

Тады пачнуць казаць горам: "Зваліцеся на нас!" і ўзгоркам: "Дакрыйце нас!"

Станут тогда говорить горам: «падите на нас!», — и холмам: «Укройте нас!»

Бо калі на сакаўным дзерве гэта дзеецца, што будзе на сухім?»

Если так поступают с зеленеющим деревом, что же будет с засохшим?

Вялі зь ім на сьмерць і двух іншых, ліхадзеяў.

Вместе с Ним на казнь повели еще двух преступников.

І як прышлі на месца, званае Чарэпнішча, там укрыжавалі Яго і ліхадзеяў, аднаго паправе, а другога палеве.

Так они пришли на место под названием «Лобное», и там распяли Иисуса вместе с двумя преступниками: одного справа, а другого слева от Него.

І казаў Ісус: «Войча, даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць». І, дзелячы адзецьце Ягонае, кідалі на жэрабя.

Иисус сказал:— Отец, прости их, они не понимают, что творят.А они разделили Его одежду по жребию.

І стаяў люд, гледзячы; і старцы таксама насьміхаліся, кажучы: «Іншых спасаў, няхай спасець Самога Сябе, калі Ён Хрыстос, абранец Божы».

Народ стоял вокруг и смотрел. Правители издевались над Ним и приговаривали:— Спасал других — так пусть теперь спасет Себя, если Он Христос, избранный Сын Божий.

Таксама й жаўнеры насьміхаліся зь Яго, падыходзячы, і падаючы Яму воцат,

Насмехались над ним и воины: подходили и протяигвали ему кислое питье

І кажучы: «Калі Ты Кароль Юдэйскі, спасі Сябе Самога».

со словами:— Если ты царь иудеев, спаси Себя Сам!

І быў над Ім надпіс грэцкімі а рымскімі а гэбрэйскімі літарамі: «Гэта Кароль Юдэйскі».

Над Ним была надпись: «Это царь иудеев».

Адзін із павешаных ліхадзеяў блявузґаў на Яго, кажучы: «Калі ты Хрыстос, спасі Сябе й нас».

Один из преступников, которые висели на соседних крестах, поносил Его:— Ты же Христос — так спаси Себя и нас!

Але другі, адказуючы, зганіў яго, кажучы: «Ці не баішся Бога, ты, што пад тым самым рассудкам?

А другой пытался его унять и говорил:— Бога ты не боишься! Ты сам приговорен к тому же.

І мы запраўды справядліва, бо адзяржалі справядлівую заплату за тое, што мы зрабілі; а Ён нічога благога не зрабіў».

Но мы-то справедливо, мы получаем по заслугам. А Он ничего дурного не сделал!

І сказаў Ісусу: «Успомні Мяне, Спадару! як прыйдзеш да гаспадарства Свайго».

И добавил:— Иисус, вспомни обо мне, когда придешь и настанет Твое царство!

І сказаў яму Ісус: «Запраўды кажу табе, сядні будзеш із Імною ў раю».

Тот ответил:— Аминь говорю тебе: сегодня будешь со Мной в раю.

І было каля шостае гадзіны, і сталася цемнь па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятае.

Было уже около полудня, как всю землю покрыла тьма и держалась три часа.

І сонца зацьмела, і запона ў сьвятыні разьдзерлася па сярэдзіне.

Солнце померкло, завеса в Храме разорвалась посредине,

І Ісус, загукаўшы вялікім голасам, сказаў: «Войча, у рукі Твае аддаю дух Мой!» І, сказаўшы гэта, выпусьціў дух.

а Иисус громко закричал:— Отец, в Твои руки отдаю Свой дух!

Сотнік жа, бачачы, што сталася, уславіў Бога, кажучы: «Запраўды чалавек гэты быў справядлівы».

А центурион, увидев, что произошло, прославил Бога и сказал:— Действительно этот Человек был праведником!

І ўсі гурбы, што зышліся на гэту відаль, бачачы, што сталася, білі сябе ў грудзі, зварачаючыся.

И когда вся толпа, собравшаяся на это посмотреть, увидела, что произошло, люди стали бить себя в грудь и разошлись.

ўсі, што зналі Яго, стаялі воддаль, таксама жанкі, што прапушчалі Яго з Ґалілеі, глядзелі на ўсе гэта.

Поодаль стояли лишь те, кто близко знал Иисуса. Там были и женщины, которые следовали за Иисусом еще в Галилее — они тоже смотрели на это.

І вось, чалавек, на ймя Язэп, райца, муж добры а справядлівы, —

Был один человек по имени Иосиф, член Совета, но при этом добрый и честный,

Ён не згаджаўся з радаю а ўчынкам ейным, — з Арымафеі, места юдэйскага, што таксама чакаў гаспадарства Божага,

так что он не согласился с тем, что Совет задумал и сделал. Он происходил из иудейского города Аримафея и ожидал наступления Царства Божьего.

Прыступіўшы да Пілата, прасіў цела Ісусавага.

И вот он пришел к Пилату и попросил отдать ему тело Иисуса.

І, зьняўшы яго, завярнуў яго ў цянюсенькае палатно, і паклаў яго ў гробе, высечаным у скале, ідзе яшчэ ніхто ня быў ніколі пакладзены.

Он снял тело с креста, завернул в плащаницу и положил в гробнице, высеченной в камне, в которой еще никто не был похоронен.

І быў гэта дзень прыгатовы, а сыбота наставала.

Это была пятница — день подготовки к субботе.

І пайшлі жанкі, што прышлі зь Ім із Ґалілеі, глядзець гробу і як цела Ягонае клалася.

А женщины, которые пришли вслед за Иисусом из Галилеи, видели и эту гробницу, и как туда положили Его тело.

І, зьвярнуўшыся, прыгатавалі пахі а масьці, і заставаліся супакойныя ў сыботу подле расказаньня.

Вернувшись домой, они приготовили благовонные мази и масла, а в субботу пребывали в покое, как заповедано.

« 22 глава 24 глава »