От Марка 4 глава

Евангелие от Марка святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад П. Татарыновіча

 
 

И снова начал Он учить у берега моря; и собирается к Нему толпа весьма многолюдная, так что Он, войдя в лодку, был на море, а вся толпа на земле у моря.
 
Ды зноў пачаў навучаць ля мора. І сабралася да яго вялікая грамада, так што ўвайшоўшы ў лодку, сядзеў на моры, а ўся грамада была на сухазем’і краймора.

И учил Он их в притчах многому и говорил им в учении Своем:
 
І шмат навучаў іх у прыповесьцях і гаварыў ім у сваёй навуцы:

слушайте, вот, вышел сеятель сеять.
 
Слухайце: вось выйшаў сяйбіт сеець.

И было: когда он сеял, иное семя упало при дороге, и прилетели птицы и поклевали его.
 
І калі ён сееў, адно ўпала пры дарозе і наляцелі птушкі нябесныя ды здзяўблі яго.

И другое упало на камень, где у него немного было земли, и тотчас взошло, ибо земля у него не была глубока;
 
А другое ўпала на скалісты грунт, дзе ня мела даволі зямлі й хутка ўзыйшло, зямля бо была няглыбокая;

и когда взошло солнце, было опалено и, не имея корня, засохло.
 
і як паднялося сонца, завяла, й, ня маючы кораня, ссохла.

И другое упало в терние, и поднялось терние и заглушило его, и плода оно не дало.
 
А іншае ўпала ў церні, і ўзбуялі церні ды заглушылі яго й не дало плоду.

И другие упали на землю добрую и давали плод, поднимаясь и возростая, и приносили по тридцати и по шестидесяти и по ста.
 
Іншае-ж упала на добрую землю й дало плод, што ўзыйшоў і вырас — і ўрадзіла адно ўтрыццацера, другое ўсоцера.

И говорил им: кто имеет уши слышать, да слышит!
 
І напамінаў: Хто мае вушы слухаць, хай слухае.

И когда Он оказался один, стали спрашивать Его окружающие вместе с Двенадцатью о притчах.
 
І калі быў сам адзін, спыталіся ў яго тыя дванаццацёх, што з ім былі, аб прыповесці.

И говорил им: вам дана тайна Царства Божия, тем же внешним всё бывает в притчах,
 
І казаў ім: Вам дадзена пазнаць тайніцу валадарства Божага, а для тых, якія ўвонках, усё адбываецца ў прыповесцях,

чтобы они глазами глядели и не увидели, и слухом слышали и не уразумели, чтобы не обратились они, и не было прощено им.
 
каб «гледзячы глядзелі й ня бачылі, слухаючы чулі й ня цямілі; каб часом не навярнуліся й ня былі ім грахі адпушчаны» (Із. 6:9−10).

И говорит им: не постигаете этой притчи? Как же вы поймете все притчи?
 
І кажа ім: Не разумееце гэтай прыповесьці? А якжа вам зразумець усе іншыя?

Сеятель сеет слово.
 
Той, хто сее, слова сее.

И вот те, что при дороге, где сеется слово: когда они услышат, тотчас приходит сатана и уносит слово, посеянное в них.
 
А што пры дарозе, дзе сеецца слова, гэта тыя, да каторых, як пачуюць, зараз прыйходзіць шатан і забірае слова, пасеенае ў сэрцах іхніх.

А вот подобным же образом и те, что сеются на камне: они, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его,
 
Гэтаксама й тыя з грунтам скалістым, яны як пачуюць слова, зараз-жа з радасцю прыймаюць яго,

но не имеют корня в себе и держатся короткое время; потом с наступлением скорби или гонения за слово, тотчас соблазняются.
 
але, ня маючы ў сабе карэння трываюць дачасу, потым, як настане прыгнобленне й прасьлед дзеля слова, хутка горшацца.

И вот другие, те, что сеются в тернии: это — услышавшие слово,
 
Й іншыя, дзе сеецца ў цернях, гэта тыя, што слухаюць слова,

и заботы века и обольщение богатства и прочие вожделения, входя, заглушают слово, и оно делается бесплодным.
 
але жыцьцявыя турботы й мана багацьця ды іншыя пажаданні, ўвайшоўшы, глушаць слова й стаецца бясплодным.

А вот и те, что на земле доброй посеяны: они слышат слово и принимают и дают плод по тридцати и по шестидесяти и по ста.
 
А што на добрай зямлі пасеена, гэта тыя, якія слухаюць слова і прыймаюць ды даюць плод адно ўтрыццацера, другое ўшэсьцьдзесяцера, а іншае ўсоцера.

И говорил им: разве для того приносится светильник, чтобы поставить его под сосуд или под кровать? Не для того ли, чтобы поставить его на подсвечник?
 
І гаварыў ім: Ці-ж прыносяць сьвечку, каб паставіць яе пад пасудзіну, ці пад ложак? А не натое, каб паставіць яе на ліхтары?

Ведь, если что скрыто, то лишь для того, чтобы быть обнаруженным, и сокровенным оно стало только для того, чтобы выйти наружу.
 
Няма бо нічога таёмнага, што-б ня выявілася, і нічога ня дзеецца сукрыта, але каб адкрылася.

Если кто имеет уши слышать, да слышит.
 
Калі хто мае вушы слухаць, хай слухае.

И говорил им: замечайте, что слышите: какою мерой мерите, такою будут мерить вам, и будет прибавлено вам.
 
І казаў ім: Зважайце, чаго слухаеце. Якою меркаю вы адмераеце, такою і вам будзе адмерана й дададзена.

Ибо кто имеет, тому будет дано, и кто не имеет, у того будет взято и то, что имеет.
 
Бо хто мае, таму будзе дададзена, а хто ня мае, ў таго будзе аднята й тое, што мае.

И говорил: таково Царство Божие: оно подобно человеку, который бросит семя в землю,
 
І казаў: Гэтак ёсьць з гаспадарствам Божым, як калі-б чалавек укінуў засевак у землю,

и спит и встает, ночью и днем, а семя всходит и тянется вверх, он сам не знает как;
 
і спаў-бы ды ўставаў-бы ноччу й днём, а насенне ўсходзіла-б і расло-б, як ён ня ведае.

земля сама собой дает плод: сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе;
 
Зямля бо сама з сябе родзіць: спачатку рунь, потым колас, пасьля поўнае зерне ў коласе.

когда же созреет плод, он тотчас посылает серп, потому что настала жатва.
 
А калі збожжа дасьпее, зараз пускае серп, прыйшло бо жніва.

И говорил: каким подобием выразить нам Царство Божие? Или в какой притче представить его?
 
І гаварыў: Да чаго ўпадобнім валадарства Божае, ці якою прыповесьцю выкажам яго?

Подобием зерна горчичного. Когда его посеют в землю, оно, самое маленькое из всех семян на земле,
 
Яно, бы зерне гарчычнае, што як сеецца ў землю, дык ёсьць драбнейшае за ўсякае насенне зямное;

поднимается и становится больше всех овощей и пускает большие ветви, так что птицы небесные могут вить гнёзда под тенью его.
 
а калі пасеецца, ўзрастае й робіцца большым за ўсе гародніны й пускае вялікае гальлё, так што ў цяні яго могуць хавацца птушкі нябесныя.

И такими многими притчами Он говорил им, насколько они могли слышать.
 
І многімі такімі прыповесцямі гаварыў да іх слова, наколькі яны маглі слухаць,

Без притчи же им не говорил, но ученикам Своим отдельно от других объяснял всё.
 
бяз прыповесьцяў жа не гаварыў да іх; а вучням сваім раз’ясьняў усё асобна.

И говорит им в тот день, когда вечер настал: переправимся на ту сторону.
 
Таго-ж дня, як павячарэла, сказаў ім: Пераплывём на той бок.

И они, оставив народ, берут Его с собой, как Он был в лодке; и другие лодки были с Ним.
 
І, адправіўшы народ, яны ўзялі яго так як быў, у лодцы; й былі з ім другія лодкі.

И поднимается сильный вихрь; и волны били в лодку, так что лодка уже наполнялась водой.
 
І ўзнялася лютая бура ветру ды гнала хвалі на лодку, так што яна напаўнялася.

А Он спал на корме на изголовье. И будят Его и говорят Ему: Учитель, Тебе всё равно, что мы погибаем?
 
А ён быў ля карна лодкі, сплючы на ўзгалоў’і. І разбудзілі яго дый кажуць: Вучыцель, няўжэ ня рупіць табе, што мы гінем?

И проснувшись. Он возбранил ветру и сказал морю: молчи, стихни. И прекратился ветер, и настала тишина великая.
 
І ўстаўшы, прыгразіў ветру й сказаў мору: Заціхні, пакінь! І заціх вецер ды настала вялікая цішыня.

И сказал им: что вы так боязливы? Как у вас нет веры?
 
І кажа ім: Чаму вы гэткія палахлівыя? Яшчэ ня маеце веры? І ўзяў іх вялікі страх і гаварылі адзін да другога: Хто гэта, што й вецер і мора яму паслушны.

И они устрашились страхом великим и говорили друг другу: кто же Он, что и ветер и море повинуются Ему?
 



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.