От Марка 4 глава

Евангелие от Марка святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

И снова начал Он учить у берега моря; и собирается к Нему толпа весьма многолюдная, так что Он, войдя в лодку, был на море, а вся толпа на земле у моря.
 
І ўзноў пачаў вучыць ля мора; і зьберся да Яго вельмі вялікі груд, так што Ён увыйшоў у струг і сядзеў на мору; а ўвесь груд быў ля мора на зямлі.

И учил Он их в притчах многому и говорил им в учении Своем:
 
І вучыў іх шмат чаго прыпавесьцьмі, і гукаў ім у навуццы сваёй:

слушайте, вот, вышел сеятель сеять.
 
«Слухайце: вось, вышаў сяўбіт сеяць.

И было: когда он сеял, иное семя упало при дороге, и прилетели птицы и поклевали его.
 
І сталася, як сеяў, што адно пала край дарогі, і птушкі нябёсныя прыляцелі й паклявалі яго;

И другое упало на камень, где у него немного было земли, и тотчас взошло, ибо земля у него не была глубока;
 
А другое пала на скалісты ґрунт, ідзе ня было шмат зямлі, і ўборзьдзе абышло, бо зямля была ня глыбокая;

и когда взошло солнце, было опалено и, не имея корня, засохло.
 
Як жа ўзышло сонца, выгарала і, як ня мела карэньня, ссохла;

И другое упало в терние, и поднялось терние и заглушило его, и плода оно не дало.
 
Іншае ж пала памеж церня, і вырасла церне, і заглушыла яго, і яно не дало плоду;

И другие упали на землю добрую и давали плод, поднимаясь и возростая, и приносили по тридцати и по шестидесяти и по ста.
 
Іншае ж пала на зямлю добрую і дало плод, што абышоў а вырас; і выдала іншае трыццаць, а іншае шасьцьдзяеят, а іншае сто».

И говорил им: кто имеет уши слышать, да слышит!
 
І сказаў ім: «Хто мае вушы чуць, няхай чуе!».

И когда Он оказался один, стали спрашивать Его окружающие вместе с Двенадцатью о притчах.
 
І, як Ён быў адзін, пыталіся ў Яго тыя, што навокал Яго былі, з двананцацьма, праз прыпавесьць.

И говорил им: вам дана тайна Царства Божия, тем же внешним всё бывает в притчах,
 
І сказаў ім: «Вам дана ведаць тайны гаспадарства Божага, але тым, што вонках, усе ў прыпавесьцях,

чтобы они глазами глядели и не увидели, и слухом слышали и не уразумели, чтобы не обратились они, и не было прощено им.
 
Каб гледзячы глядзелі, і ня бачылі; слухаючы чулі, і не разумелі, каб часамі не навярнуліся, і ня былі ім грахі дараваны».

И говорит им: не постигаете этой притчи? Как же вы поймете все притчи?
 
І кажа ім: «Ня знаеце гэтае прыпавесьці? А як жа вам знаць усі прыпавесьці?

Сеятель сеет слово.
 
Сяўбіт гэты сее словы.

И вот те, что при дороге, где сеется слово: когда они услышат, тотчас приходит сатана и уносит слово, посеянное в них.
 
А што край дарогі, ідзе слова пасеянае, гэта тыя, да каторых, як пачуюць, зараз прыходзе шайтан і адбірае слова, пасеянае ў сэрцах іхных.

А вот подобным же образом и те, что сеются на камне: они, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его,
 
Таксама й тыя, што на скалістых месцах пасеяныя — гэта тыя, каторыя, як пачуюць слова, зараз із радасьцяй прыймаюць яго;

но не имеют корня в себе и держатся короткое время; потом с наступлением скорби или гонения за слово, тотчас соблазняются.
 
Але ня маюць у сабе караня і малачасныя; потым, як прылучаецца атуга альбо перасьледаваньне за словы, зараз спатыкаюцца.

И вот другие, те, что сеются в тернии: это — услышавшие слово,
 
Пасеяныя ж памеж церня ё тыя, што слухаюць слова;

и заботы века и обольщение богатства и прочие вожделения, входя, заглушают слово, и оно делается бесплодным.
 
Але клопаты гэтага сьвету, і спадман багацьцям, і жадоба іншых рэчаў, уходзячы, глушаць слова, і робіцца бясплоднае.

А вот и те, что на земле доброй посеяны: они слышат слово и принимают и дают плод по тридцати и по шестидесяти и по ста.
 
А пасеяныя на добрай зямлі — тыя, што чуюць слова, і прыймаюць, і даюць плод, і трыццаць, і шасьцьдзясят, і сто».

И говорил им: разве для того приносится светильник, чтобы поставить его под сосуд или под кровать? Не для того ли, чтобы поставить его на подсвечник?
 
І сказаў ім: «Ці на тое прыносяць лянпу, каб пастанавіць яе пад карэц альбо пад ложак? ці не на тое, каб пастанавіць яе на падстаноўку?

Ведь, если что скрыто, то лишь для того, чтобы быть обнаруженным, и сокровенным оно стало только для того, чтобы выйти наружу.
 
Бо няма нічога схаванага, што не адкрылася б; і нічога няма патайнога, што ня было б выяўлена.

Если кто имеет уши слышать, да слышит.
 
Калі хто мае вушы слухаць, няхай слухае!»

И говорил им: замечайте, что слышите: какою мерой мерите, такою будут мерить вам, и будет прибавлено вам.
 
І сказаў ім: «Уважайце, што чуеце: якой мераю мераеце, будзе адмерана вам і дадана будзе вам слухаючым.

Ибо кто имеет, тому будет дано, и кто не имеет, у того будет взято и то, что имеет.
 
Бо, хто мае, таму дана будзе; а хто ня мае, у таго аднята будзе й тое, што мае».

И говорил: таково Царство Божие: оно подобно человеку, который бросит семя в землю,
 
І сказаў: «Так і гаспадарства Божае, як калі чалавек кідае зярнё ў зямлю;

и спит и встает, ночью и днем, а семя всходит и тянется вверх, он сам не знает как;
 
І спаў бы, і ўставаў бы ночы і ўдзень, насеньне ж абышло б а вырасла б, а ён ня ведае як;

земля сама собой дает плод: сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе;
 
Бо зямля сама ізь сябе выдаець найперш рунь, потым колас, потым поўнае зярнё ў коласе.

когда же созреет плод, он тотчас посылает серп, потому что настала жатва.
 
Як жа насьпее плод, без адвалокі пасылае серп, бо настала жніво».

И говорил: каким подобием выразить нам Царство Божие? Или в какой притче представить его?
 
І сказаў: «Да чаго прыраўнуем гаспадарства Божае? альбо якой прыпавесьцяй выкажам яго?

Подобием зерна горчичного. Когда его посеют в землю, оно, самое маленькое из всех семян на земле,
 
Яно — як зярнё гарчыцы, што, як сеецца ў зямлю, найдрабнейшае з усяе сяўбы на зямлі;

поднимается и становится больше всех овощей и пускает большие ветви, так что птицы небесные могут вить гнёзда под тенью его.
 
А як пасеяна, абыходзе а вырастае большае за ўсю гародніну а пушчае вялікія галузы, так што птушкі нябёсныя могуць жыць пад сьценям яго».

И такими многими притчами Он говорил им, насколько они могли слышать.
 
І шмат якімі гэткімі прыпавесьцьмі абяшчаў ім слова, колькі яны маглі чуць;

Без притчи же им не говорил, но ученикам Своим отдельно от других объяснял всё.
 
Без прыпавесьці ж ня гукаў ім, а вучанікам Сваім зьясьняў усе.

И говорит им в тот день, когда вечер настал: переправимся на ту сторону.
 
Увечары таго дня сказаў ім: «Пераплывіма на тый бок».

И они, оставив народ, берут Его с собой, как Он был в лодке; и другие лодки были с Ним.
 
І яны, пакінуўшы груд, узялі Яго із сабою, як Ён быў у струзе, зь Ім былі й іншыя стругі.

И поднимается сильный вихрь; и волны били в лодку, так что лодка уже наполнялась водой.
 
І ўзьнялася вялікая бура; хвалі білі ў струг, аж струг напоўніўся.

А Он спал на корме на изголовье. И будят Его и говорят Ему: Учитель, Тебе всё равно, что мы погибаем?
 
А Ён быў на задзе, спаў на падушцы. Яго будзяць а кажуць Яму: «Вучыцелю! нягож Табе ня рупіць, што мы гінем?»

И проснувшись. Он возбранил ветру и сказал морю: молчи, стихни. И прекратился ветер, и настала тишина великая.
 
І, устаўшы, Ён забараніў ветру й сказаў мору: «Змоўкні, сьціхні». І вецер сьціх, і сталася вялікая цішыня.

И сказал им: что вы так боязливы? Как у вас нет веры?
 
І сказаў ім: «Чаму вы такія палахлівыя? як у вас няма веры?»

И они устрашились страхом великим и говорили друг другу: кто же Он, что и ветер и море повинуются Ему?
 
І ўлякаліся лякам вялікім, і гукалі адзін аднаму: «Хто ж гэта, што вецер а мора слухаюць Яго?»



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.