От Марка 4 глава

Евангелие от Марка святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Чарняўскага 2017

И снова начал Он учить у берега моря; и собирается к Нему толпа весьма многолюдная, так что Он, войдя в лодку, был на море, а вся толпа на земле у моря.

І зноў пачаў навучаць каля мора. І, вось, сабраўся вакол Яго велізарны натоўп, так што Ён, увайшоўшы ў лодку, сядзеў на моры, а ўвесь натоўп стаяў на беразе каля мора.

И учил Он их в притчах многому и говорил им в учении Своем:

І навучаў іх многаму ў прыпавесцях, і казаў ім у Сваёй навуцы:

слушайте, вот, вышел сеятель сеять.

«Слухайце. Вось, выйшаў сейбіт на сяўбу.

И было: когда он сеял, иное семя упало при дороге, и прилетели птицы и поклевали его.

І сталася, калі сеяў, адно ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі яго.

И другое упало на камень, где у него немного было земли, и тотчас взошло, ибо земля у него не была глубока;

Другое ўпала на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі, і хутка ўзышло, бо глеба была неглыбокая;

и когда взошло солнце, было опалено и, не имея корня, засохло.

і, калі паднялося сонца, звяла, бо не мела карэнняў, і высахла.

И другое упало в терние, и поднялось терние и заглушило его, и плода оно не дало.

А іншае ўпала ў церні, і выраслі церні ды заглушылі яго, і не дало яно плода.

И другие упали на землю добрую и давали плод, поднимаясь и возростая, и приносили по тридцати и по шестидесяти и по ста.

Яшчэ іншае ўпала на добрую зямлю і дало плод: узышло, і вырасла, і ўрадзіла: адно трыццаць, другое шэсцьдзясят, трэцяе сто».

И говорил им: кто имеет уши слышать, да слышит!

І казаў ім: «Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае».

И когда Он оказался один, стали спрашивать Его окружающие вместе с Двенадцатью о притчах.

І, калі Ён застаўся адзін, тыя, што разам з дванаццаццю з Ім былі, пыталіся ў Яго адносна прыпавесцей.

И говорил им: вам дана тайна Царства Божия, тем же внешним всё бывает в притчах,

І казаў Ён ім: «Вам дадзена ведаць таямніцу Валадарства Божага; а тым, якія звонку, усё стаецца ў прыпавесцях,

чтобы они глазами глядели и не увидели, и слухом слышали и не уразумели, чтобы не обратились они, и не было прощено им.

хаця тыя, што глядзяць, глядзяць і не бачаць, і тыя, што слухаюць, слухаюць і не разумеюць, і не навяртаюцца, і не атрымліваюць выбачэнне грахоў».

И говорит им: не постигаете этой притчи? Как же вы поймете все притчи?

І гаворыць ім: «Не разумееце гэтай прыпавесці? А як жа ўсе прыпавесці зразумееце?

Сеятель сеет слово.

Сейбіт — хто слова сее.

И вот те, что при дороге, где сеется слово: когда они услышат, тотчас приходит сатана и уносит слово, посеянное в них.

А тыя, што пры дарозе, дзе сеецца слова, калі пачуюць, зараз прыходзіць шатан і вырывае пасеянае ў сэрцах іх слова.

А вот подобным же образом и те, что сеются на камне: они, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его,

А тыя, што на камяністым месцы пасеяны, калі пачуюць слова, прымаюць яго адразу з радасцю,

но не имеют корня в себе и держатся короткое время; потом с наступлением скорби или гонения за слово, тотчас соблазняются.

але не маюць у сабе кораня, таму нетрывалыя; калі надыдзе прыгнёт або пераслед дзеля слова, зараз жа горшацца.

И вот другие, те, что сеются в тернии: это — услышавшие слово,

А тыя, што ў цернях пасеяны, слухаюць слова,

и заботы века и обольщение богатства и прочие вожделения, входя, заглушают слово, и оно делается бесплодным.

але клопаты веку гэтага і чары багацця ды прагавітасць да ўсяго іншага навокал, пранікаючы ў іх, заглушаюць слова, і яно не прыносіць плода.

А вот и те, что на земле доброй посеяны: они слышат слово и принимают и дают плод по тридцати и по шестидесяти и по ста.

А што на добрай зямлі пасеяны, гэта тыя, што слухаюць слова і прымаюць ды прыносяць плод: адзін — трыццаць, другі — шэсцьдзясят, а трэці — сто».

И говорил им: разве для того приносится светильник, чтобы поставить его под сосуд или под кровать? Не для того ли, чтобы поставить его на подсвечник?

І казаў ім: «Ці на тое прыносіцца свечка, каб паставіць яе пад пасудзіну або пад ложак? Няўжо не на тое, каб была пастаўлена на падсвечніку?

Ведь, если что скрыто, то лишь для того, чтобы быть обнаруженным, и сокровенным оно стало только для того, чтобы выйти наружу.

Бо няма нічога таемнага, каб не было аб’яўлена, ды нічога таемнага, каб не стала вядомым.

Если кто имеет уши слышать, да слышит.

Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае».

И говорил им: замечайте, что слышите: какою мерой мерите, такою будут мерить вам, и будет прибавлено вам.

Далей казаў ім: «Зважайце на тое, што слухаеце! Якою меркай вы будзеце мераць, такою вам адмераюць ды дададуць вам, якія слухаеце.

Ибо кто имеет, тому будет дано, и кто не имеет, у того будет взято и то, что имеет.

Бо хто мае, таму будзе дададзена, а хто не мае, дык і тое, што мае, адымуць у яго».

И говорил: таково Царство Божие: оно подобно человеку, который бросит семя в землю,

І казаў: «Божае Валадарства такое, як быццам чалавек пасеяў насенне ў зямлю.

и спит и встает, ночью и днем, а семя всходит и тянется вверх, он сам не знает как;

І ці ён спіць, ці ўстае ўночы і днём, а насенне ўзыходзіць і расце, і ён не ведае, калі.

земля сама собой дает плод: сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе;

Бо зямля сама з сябе родзіць, перш ладыгу, пасля колас, нарэшце поўнае зерне ў коласе.

когда же созреет плод, он тотчас посылает серп, потому что настала жатва.

І, калі ўжо паспее плод, зараз гаспадар запускае серп, бо надышло жніво».

И говорил: каким подобием выразить нам Царство Божие? Или в какой притче представить его?

І казаў: «Да чаго падобна Валадарства Божае? Або якою прыпавесцю выявім гэта?

Подобием зерна горчичного. Когда его посеют в землю, оно, самое маленькое из всех семян на земле,

Як гарчычнае зерне, калі пасеяна ў зямлю, ёсць найменшым з усіх зерняў на зямлі;

поднимается и становится больше всех овощей и пускает большие ветви, так что птицы небесные могут вить гнёзда под тенью его.

а калі пасеянае ўзыходзіць, становіцца большым ад усіх гароднін і выпускае галіны вялікія, так што нябесныя птушкі могуць хавацца ў яго засені».

И такими многими притчами Он говорил им, насколько они могли слышать.

І ў многіх падобных прыпавесцях Ён прамаўляў ім слова, наколькі маглі яны пачуць,

Без притчи же им не говорил, но ученикам Своим отдельно от других объяснял всё.

ды без прыпавесцей не прамаўляў ім. А вучням Сваім асобна выясняў усё.

И говорит им в тот день, когда вечер настал: переправимся на ту сторону.

Таго ж дня, калі настаў вечар, гаворыць ім: «Пераплывём на другі бераг».

И они, оставив народ, берут Его с собой, как Он был в лодке; и другие лодки были с Ним.

Адправіўшы людзей, як Ён быў у лодцы, так і ўзялі Яго; і іншыя лодкі былі з Ім.

И поднимается сильный вихрь; и волны били в лодку, так что лодка уже наполнялась водой.

І ўзняўся вялікі вятруга, ды хвалі пачалі біць у лодку, так што лодку залівала.

А Он спал на корме на изголовье. И будят Его и говорят Ему: Учитель, Тебе всё равно, что мы погибаем?

А Ён спаў на карме на падушцы. І будзяць тады Яго, і кажуць Яму: «Настаўнік! Ці ж Цябе не рупіць, што мы гінем?»

И проснувшись. Он возбранил ветру и сказал морю: молчи, стихни. И прекратился ветер, и настала тишина великая.

І, падняўшыся, прыгразіў ветру ды сказаў мору: «Замоўкні, суцішся!» Дык спыніўся віхор, і стала вялікая ціша.

И сказал им: что вы так боязливы? Как у вас нет веры?

І адазваўся да іх: «Чаму вы такія палахлівыя, што не маеце яшчэ веры?»

И они устрашились страхом великим и говорили друг другу: кто же Он, что и ветер и море повинуются Ему?

А яны састрашыліся вялікім страхам ды казалі адзін аднаму: «Хто ж гэта Такі, што вецер і мора Яго слухаюць?»

« 3 глава 5 глава »