Яна 12 глава

Евангелле паводле святога Яна
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

За шэсць дзён да Пасхі прыйшоў Езус у Бэтанію, дзе быў Лазар, якога Ён уваскрасіў.

Иисус же прежде шести дний пасхи прииде в вифанию, идеже бе лазарь умерый, егоже воскреси от мертвых.

Таму прыгатавалі Яму там вячэру, і Марта прыслугоўвала, а Лазар сядзеў разам з Ім пры стале.

Сотвориша же ему вечерю ту, и марфа служаше: лазарь же един бе от возлежащих с ним.

Марыя ж узяла фунт міра з чыстага і вельмі каштоўнага нарду і намасціла ногі Езусу, і абцёрла сваімі валасамі ногі Ягоныя. А дом напоўніўся пахам міра.

Мариа же приемши литру мира нарда пистика многоценна, помаза нозе Иисусове, и отре власы своими нозе его: храмина же исполнися от вони масти (благовонныя).

Сказаў тады Юда Іскарыёт, адзін з вучняў Ягоных, які збіраўся выдаць Яго:

Глагола же един от ученик его, иуда симонов искариотский, иже хотяше его предати:

«Чаму не прадалі гэтага міра за трыста дынараў і не раздалі ўбогім?»

чесо ради миро сие не продано бысть на триех стех пенязь и дано нищым?

А сказаў гэта не таму, што клапаціўся пра ўбогіх, а таму, што быў злодзеем і, маючы скарбонку, забіраў тое, што туды кідалі.

Сие же рече, не яко о нищих печашеся, но яко тать бе, и ковчежец имеяше, и вметаемая ношаше.

Сказаў яму Езус: «Пакінь яе, каб яна захавала гэта на дзень Майго пахавання.

Рече же Иисус: не дейте ея, да в день погребения моего соблюдет е:

Бо ўбогіх заўсёды маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды маеце».

нищыя бо всегда имате с собою, мене же не всегда имате.

Мноства народу з юдэяў, даведаўшыся, што там Езус, прыйшлі не толькі дзеля Езуса, але каб таксама ўбачыць Лазара, якога Ён уваскрасіў з мёртвых.

Разуме же народ мног от иудей, яко ту есть: и приидоша не Иисуса ради токмо, но да и лазаря видят, егоже воскреси от мертвых.

Першасвятары ж пастанавілі забіць і Лазара,

Совещаша же архиерее, да и лазаря убиют,

бо многія з юдэяў адыходзілі ад іх і верылі ў Езуса.

яко мнози его ради идяху от иудей и вероваху во Иисуса.

На другі дзень многія, хто прыйшоў на свята, пачуўшы, што Езус ідзе ў Ерузалем,

Во утрий (же) день народ мног пришедый в праздник, слышавше, яко Иисус грядет во Иерусалим,

узялі пальмавыя галінкі і выйшлі Яму насустрач, і ўсклікалі: «Гасанна! Благаслаўлёны той, хто прыходзіць у Імя Пана, Кароль Ізраэля!»

прияша ваиа от финик и изыдоша в сретение ему, и зваху (глаголюще): осанна, благословен грядый во имя Господне, Царь израилев.

А Езус знайшоў асляня і сеў на яго; як напісана:

Обрет же Иисус осля, вседе на не, якоже есть писано:

«Не бойся, дачка Сіёна. Вось Кароль твой ідзе, седзячы на асляняці».

не бойся, дщи сионя: се, Царь твой грядет, седя на жребяти осли.

Вучні Ягоныя спачатку не зразумелі гэтага, але калі Езус быў услаўлены, тады ўзгадалі, што так было пра Яго напісана і так Яму зрабілі.

Сих же не разумеша ученицы его прежде: но егда прославися Иисус, тогда помянуша, яко сия быша о нем писана, и сия сотвориша ему.

Натоўп, які быў з Ім, сведчыў, што Ён паклікаў Лазара з магілы і ўваскрасіў яго.

Свидетелствоваше убо народ, иже бе (прежде) с ним, егда лазаря возгласи от гроба и воскреси его от мертвых:

Таму народ і сустрэў Яго, бо пачуў, што Ён учыніў такі знак.

сего ради и срете его народ, яко слышаша его сие сотворша знамение.

А фарысеі казалі адзін аднаму: «Бачыце, што нічога не дапамагае? Увесь свет пайшоў за Ім!»

Фарисее убо реша к себе: видите, яко ни каяже польза есть? се, мир по нем идет.

Былі некаторыя грэкі сярод тых, хто прыйшоў пакланіцца Богу на свята.

Бяху же нецыи еллини от пришедших, да поклонятся в праздник:

Яны падышлі да Філіпа, які быў з Бэтсаіды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: «Пане, мы хочам убачыць Езуса».

сии убо приступиша к филиппу, иже бе от вифсаиды галилейския, и моляху его, глаголюще: господи, хощем Иисуса видети.

Прыйшоў Філіп і сказаў пра гэта Андрэю. Потым Андрэй і Філіп пайшлі і расказалі Езусу.

Прииде филипп и глагола андреови: и паки андрей и филипп глаголаста Иисусови.

А Езус сказаў ім у адказ: «Настала гадзіна, каб быў услаўлены Сын Чалавечы.

Иисус же отвеща има, глаголя: прииде час, да прославится Сын Человеческий:

Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то застанецца адно, а калі памрэ, то прынясе багаты плён.

аминь, аминь глаголю вам: аще зерно пшенично пад на земли не умрет, то едино пребывает: аще же умрет, мног плод сотворит:

Хто любіць жыццё сваё, загубіць яго, а той, хто ненавідзіць жыццё сваё на гэтым свеце, захавае яго для вечнага жыцця.

любяй душу свою погубит ю, и ненавидяй души своея в мире сем в живот вечный сохранит ю:

Калі хто служыць Мне, няхай ідзе Маім шляхам; і дзе Я, там будзе і слуга Мой. І хто Мне служыць, таго ўшануе Айцец Мой.

аще кто мне служит, мне да последствует, и идеже есмь аз, ту и слуга мой будет: и аще кто мне служит, почтит его Отец (мой):

Цяпер усхвалявана душа Мая; і што Мне сказаць? Ойча, захавай Мяне ад гэтай гадзіны. Але ж дзеля гэтай гадзіны Я і прыйшоў.

ныне душа моя возмутися: и что реку? Отче, спаси мя от часа сего: но сего ради приидох на час сей:

Ойча, услаў імя сваё!» І пачуўся з неба голас: «Уславіў і ўслаўлю зноў!»

Отче, прослави имя твое. Прииде же глас с небесе: и прославих, и паки прославлю.

Натоўп жа, які стаяў і чуў гэта, казаў: «Гэта гром». Іншыя казалі: «Анёл гаварыў з Ім».

Народ же стояй и слышав, глаголаху: гром бысть. Инии глаголаху: ангел глагола ему.

Адказваючы, Езус сказаў: «Не дзеля Мяне быў гэты голас, але дзеля вас.

Отвеща Иисус и рече: не мене ради глас сей бысть, но народа ради:

Цяпер адбываецца суд над гэтым светам; цяпер князь гэтага свету будзе выкінуты вон.

ныне суд есть миру сему: ныне князь мира сего изгнан будет вон:

І Я, калі буду ўзняты над зямлёю, усіх прыцягну да сябе».

и аще аз вознесен буду от земли, вся привлеку к себе.

Казаў жа Ён гэта, прадказваючы, якою смерцю меў памерці.

Сие же глаголаше, назнаменуя, коею смертию хотяше умрети.

Натоўп спытаўся ў Яго: «Мы чулі з Закону, што Месія трывае навекі. Дык чаму Ты кажаш, што павінен быць узвышаны Сын Чалавечы? Хто гэты Сын Чалавечы?»

Отвеща ему народ: мы слышахом от закона, яко Христос пребывает во веки: како ты глаголеши: вознестися подобает Сыну Человеческому? кто есть сей Сын Человеческий?

Тады Езус сказаў ім: «Яшчэ нядоўга будзе святло сярод вас. Хадзіце, пакуль маеце святло, каб цемра не агарнула вас. А хто ходзіць у цемры, не ведае, куды ідзе.

Рече же им Иисус: еще мало время свет в вас есть: ходите, дондеже свет имате, да тма вас не имет: и ходяй во тме не весть, камо идет:

Пакуль маеце святло, верце ў святло, каб стаць дзецьмі святла». Сказаўшы гэта, Езус адышоў і ўкрыўся ад іх.

дондеже свет имате, веруйте во свет, да сынове света будете. Сия глагола Иисус, и отшед скрыся от них.

Хоць Ён учыніў перад імі столькі знакаў, яны не паверылі ў Яго,

Толика знамения сотворшу ему пред ними, не вероваху в него,

каб збылося слова, сказанае прарокам Ісаем: «Пане, хто паверыў пачутаму ад нас? Каму адкрылася плячо Пана?»

да сбудется слово исаии пророка, еже рече: Господи, кто верова слуху нашему, и мышца Господня кому открыся?

Таму не маглі верыць, бо, як сказаў яшчэ Ісая:

Сего ради не можаху веровати, яко паки рече исаиа:

«Ён асляпіў вочы іх і зрабіў жорсткімі сэрцы іхнія, каб не бачылі вачыма і не разумелі сэрцам, і не навярнуліся, каб Я вылечыў іх».

ослепи очи их и окаменил есть сердца их, да не видят очима, ни разумеют сердцем, и обратятся, и исцелю их.

Гэта сказаў Ісая, бо бачыў славу Яго і казаў пра Яго.

Сия рече исаиа, егда виде славу его и глагола о нем.

Аднак жа і са старэйшын шмат хто паверыў у Яго, але праз страх перад фарысеямі не прызнаваліся, каб не выключылі іх з сінагогі,

Обаче убо и от князь мнози вероваша в него, но фарисей ради не исповедоваху, да не из сонмищ изгнани будут:

бо яны больш любілі чалавечую славу, чым славу Божую.

возлюбиша бо паче славу человеческую, неже славу Божию.

Езус усклікнуў і сказаў: «Хто верыць у Мяне, не ў Мяне верыць, а ў таго, хто паслаў Мяне.

Иисус же воззва и рече: веруяй в мя не верует в мя, но в пославшаго мя:

І хто бачыць Мяне, бачыць таго, хто паслаў Мяне.

и видяй мя видит пославшаго мя:

Я, святло, прыйшоў на свет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не заставаўся ў цемры.

аз свет в мир приидох, да всяк веруяй в мя во тме не пребудет:

І калі хто пачуе словы Мае і не захавае іх, Я не суджу яго. Бо Я прыйшоў не судзіць свет, а збавіць свет.

и аще кто услышит глаголы моя и не верует, аз не сужду ему: не приидох бо, да сужду мирови, но да спасу мир:

Хто пагарджае Мною і не прымае Маіх словаў, той мае сабе суддзю — слова, якое Я абвяшчаў, яно будзе судзіць яго ў апошні дзень.

отметаяйся мене и не приемляй глагол моих имать судящаго ему: слово, еже глаголах, то судит ему в последний день:

Бо Я казаў не ад сябе, але Айцец, які паслаў Мяне, Ён даў Мне запаведзь, што казаць і што гаварыць.

яко аз от себе не глаголах, но пославый мя Отец, той мне заповедь даде, что реку и что возглаголю:

І Я ведаю, што запаведзь Ягоная — гэта жыццё вечнае. Таму тое, што Я кажу, кажу так, як сказаў Мне Айцец».

и вем, яко заповедь его живот вечный есть: яже убо аз глаголю, якоже рече мне Отец, тако глаголю.

« 11 глава 13 глава »