Яна 12 глава

Паводле Яна Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

За шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў Ісус у Віфанію, дзе быў Лазар памерлы, якога Ён уваскрэсіў зь мёртвых.

Иисус же прежде шести дний пасхи прииде в вифанию, идеже бе лазарь умерый, егоже воскреси от мертвых.

Там прыгатавалі Яму вячэру, і Марфа служыла, а Лазар быў адзін з тых, хто ўзьляжаў зь Ім.

Сотвориша же ему вечерю ту, и марфа служаше: лазарь же един бе от возлежащих с ним.

А Марыя, узяўшы фунт каштоўнага чысьцюткага нардавага міра, памазала ногі Ісусу і абцерла валасамі сваімі ногі Яму; і дом напоўніўся пахошчамі міра.

Мариа же приемши литру мира нарда пистика многоценна, помаза нозе Иисусове, и отре власы своими нозе его: храмина же исполнися от вони масти (благовонныя).

Тады адзін вучань Ягоны, Юда Сымонаў Іскарыёт, які хацеў выдаць Яго, сказаў:

Глагола же един от ученик его, иуда симонов искариотский, иже хотяше его предати:

Чаму б не прадаць гэтае міра за трыста дынараў і не раздаць убогім?

чесо ради миро сие не продано бысть на триех стех пенязь и дано нищым?

А сказаў ён гэта не таму, каб парупець за ўбогіх, а таму, што быў злодзей: ён меў пры сабе скарбонку, і насіў, што туды апускалі.

Сие же рече, не яко о нищих печашеся, но яко тать бе, и ковчежец имеяше, и вметаемая ношаше.

А Ісус сказаў: пакіньце яе; яна зьберагла гэта на дзень пахаваньня Майго;

Рече же Иисус: не дейте ея, да в день погребения моего соблюдет е:

убогіх бо заўсёды маеце з сабою, а Мяне — не заўсёды.

нищыя бо всегда имате с собою, мене же не всегда имате.

Многія Юдэі даведаліся, што Ён там, і прыйшлі ня толькі дзеля Ісуса, а каб пабачыць і Лазара, якога Ён уваскрэсіў зь мёртвых.

Разуме же народ мног от иудей, яко ту есть: и приидоша не Иисуса ради токмо, но да и лазаря видят, егоже воскреси от мертвых.

А першасьвятары вырашылі забіць і Лазара,

Совещаша же архиерее, да и лазаря убиют,

бо празь яго многія Юдэі прыходзілі і веравалі ў Ісуса.

яко мнози его ради идяху от иудей и вероваху во Иисуса.

На другі дзень мноства людзей, што прыйшлі на сьвята, пачуўшы, што Ісус ідзе ў Ерусалім,

Во утрий (же) день народ мног пришедый в праздник, слышавше, яко Иисус грядет во Иерусалим,

узялі пальмавыя галінкі, выйшлі насустрач Яму і ўсклікалі: асанна! Дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Гасподняе, Цар Ізраілеў!

прияша ваиа от финик и изыдоша в сретение ему, и зваху (глаголюще): осанна, благословен грядый во имя Господне, Царь израилев.

А Ісус, знайшоўшы малое асьляня, сеў на яго, як напісана:

Обрет же Иисус осля, вседе на не, якоже есть писано:

«ня бойся, дачка Сыёнавая! вось, Цар твой ідзе, седзячы на маладым асьляняці».

не бойся, дщи сионя: се, Царь твой грядет, седя на жребяти осли.

Вучні Ягоныя спачатку не зразумелі гэтага; але, калі праславіўся Ісус, тады ўспомнілі, што так было пра Яго напісана, і гэта зрабілі Яму.

Сих же не разумеша ученицы его прежде: но егда прославися Иисус, тогда помянуша, яко сия быша о нем писана, и сия сотвориша ему.

Людзі, якія былі зь Ім раней, сьведчылі, што Ён выклікаў з магілы Лазара і ўваскрэсіў яго зь мёртвых;

Свидетелствоваше убо народ, иже бе (прежде) с ним, егда лазаря возгласи от гроба и воскреси его от мертвых:

таму і сустрэў Яго люд, бо чуў, што Ён утварыў гэты цуд.

сего ради и срете его народ, яко слышаша его сие сотворша знамение.

А фарысэі гаварылі паміж сабою: ці ж ня бачыце, што не пасьпяваеце анічога? увесь сьвет ідзе за Ім.

Фарисее убо реша к себе: видите, яко ни каяже польза есть? се, мир по нем идет.

Сярод тых, што прыйшлі на пакланеньне ў сьвята, былі некаторыя Эліны;

Бяху же нецыи еллини от пришедших, да поклонятся в праздник:

яны падыйшлі да Піліпа, які быў зь Віфсаіды Галілейскай, і прасілі яго, кажучы: спадару! нам хочацца бачыць Ісуса.

сии убо приступиша к филиппу, иже бе от вифсаиды галилейския, и моляху его, глаголюще: господи, хощем Иисуса видети.

Піліп ідзе і кажа пра тое Андрэю; і потым Андрэй і Піліп кажуць пра тое Ісусу.

Прииде филипп и глагола андреови: и паки андрей и филипп глаголаста Иисусови.

А Ісус сказаў ім у адказ: прыйшоў час праславіцца Сыну Чалавечаму:

Иисус же отвеща има, глаголя: прииде час, да прославится Сын Человеческий:

Праўду, праўду кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, дык застанецца адно; а калі памрэ, дык уродзіць багата плоду.

аминь, аминь глаголю вам: аще зерно пшенично пад на земли не умрет, то едино пребывает: аще же умрет, мног плод сотворит:

Хто любіць душу сваю, загубіць яе; а хто ненавідзіць душу сваю ў сьвеце гэтым, захавае яе ў жыцьцё вечнае.

любяй душу свою погубит ю, и ненавидяй души своея в мире сем в живот вечный сохранит ю:

Хто Мне служыць, Мне няхай сьледуе, і дзе Я, там і слуга Мой будзе; і хто Мне служыць, таго ўпачцівіць Айцец Мой.

аще кто мне служит, мне да последствует, и идеже есмь аз, ту и слуга мой будет: и аще кто мне служит, почтит его Отец (мой):

Душа Мая цяпер узрушылася; і што Мне сказаць? Войча! збаў Мяне ад гадзіны гэтай! але на гэтую гадзіну Я і прыйшоў;

ныне душа моя возмутися: и что реку? Отче, спаси мя от часа сего: но сего ради приидох на час сей:

Войча! праславі імя Тваё! Тады прыйшоў зь неба голас: і праславіў і яшчэ праслаўлю.

Отче, прослави имя твое. Прииде же глас с небесе: и прославих, и паки прославлю.

А люд, што стаяў і чуў тое, казаў: гэта гром. А другія казалі: анёл гаварыў Яму.

Народ же стояй и слышав, глаголаху: гром бысть. Инии глаголаху: ангел глагола ему.

Ісус на гэта сказаў: ня Мне быў голас гэты, а народу;

Отвеща Иисус и рече: не мене ради глас сей бысть, но народа ради:

сёньня суд сьвету гэтаму; сёньня князь сьвету гэтага выгнаны будзе прэч.

ныне суд есть миру сему: ныне князь мира сего изгнан будет вон:

І калі Я ўзьнесены буду над зямлёю, усіх прыхіну да Сябе.

и аще аз вознесен буду от земли, вся привлеку к себе.

Гэта казаў Ён, даючы ўразумець, якою сьмерцю Ён памрэ.

Сие же глаголаше, назнаменуя, коею смертию хотяше умрети.

Народ адказваў Яму: мы чулі з закона, што Хрыстос жыве вечна; як жа Ты кажаш, што мае быць Сын Чалавечы ўзьнесены? хто Гэты Сын Чалавечы?

Отвеща ему народ: мы слышахом от закона, яко Христос пребывает во веки: како ты глаголеши: вознестися подобает Сыну Человеческому? кто есть сей Сын Человеческий?

Тады Ісус сказаў ім: яшчэ на кароткі час сьвятло будзе з вамі; хадзеце, пакуль ёсьць сьвятло, каб не абняла вас цемра; а хто ходзіць у цемры, ня ведае, куды ідзе;

Рече же им Иисус: еще мало время свет в вас есть: ходите, дондеже свет имате, да тма вас не имет: и ходяй во тме не весть, камо идет:

пакуль сьвятло з вамі, верце ў сьвятло, і будзьце сынамі сьвятла. Сказаўшы гэта, Ісус адыйшоў і зьнік ад іх.

дондеже свет имате, веруйте во свет, да сынове света будете. Сия глагола Иисус, и отшед скрыся от них.

Столькі цудаў утварыў Ён перад імі, і яны ня веравалі ў Яго,

Толика знамения сотворшу ему пред ними, не вероваху в него,

хай збудзецца слова Ісаі прарока: Госпадзе! хто паверыў пачутаму ад нас? і каму адкрылася сіла Гасподняя?

да сбудется слово исаии пророка, еже рече: Господи, кто верова слуху нашему, и мышца Господня кому открыся?

Таму не маглі яны вераваць, што як яшчэ сказаў Ісая,

Сего ради не можаху веровати, яко паки рече исаиа:

«народ гэты асьляпіў вочы свае і скамяніў сэрца сваё, хай ня бачаць вачыма, і сэрцам не ўразумеюць, і не навернуцца, каб Я ацаліў іх».

ослепи очи их и окаменил есть сердца их, да не видят очима, ни разумеют сердцем, и обратятся, и исцелю их.

Гэта сказаў Ісая, калі бачыў славу Ягоную і казаў пра Яго.

Сия рече исаиа, егда виде славу его и глагола о нем.

Урэшце і з начальнікаў многія ўверавалі ў Яго, але дзеля фарысэяў не прызнаваліся, каб не адлучылі іх ад сынагогі;

Обаче убо и от князь мнози вероваша в него, но фарисей ради не исповедоваху, да не из сонмищ изгнани будут:

бо палюбілі больш славу чалавечую, чым славу Божую.

возлюбиша бо паче славу человеческую, неже славу Божию.

А Ісус абвясьціў, сказаўшы: хто ў Мяне веруе, не ў Мяне веруе, а ў Таго, Хто паслаў Мяне;

Иисус же воззва и рече: веруяй в мя не верует в мя, но в пославшаго мя:

і хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.

и видяй мя видит пославшаго мя:

Я сьвятлом прыйшоў у сьвет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не заставаўся ў цемры.

аз свет в мир приидох, да всяк веруяй в мя во тме не пребудет:

І калі хто пачуе Мае словы і не паверыць, Я ня суджу яго: бо Я прыйшоў ня судзіць сьвет, а выратаваць сьвет.

и аще кто услышит глаголы моя и не верует, аз не сужду ему: не приидох бо, да сужду мирови, но да спасу мир:

Хто Мяне адкідае і ня прымае словаў Маіх, мае судзьдзю сабе: слова, якое Я абвяшчаў, яно будзе судзіць яго ў апошні дзень;

отметаяйся мене и не приемляй глагол моих имать судящаго ему: слово, еже глаголах, то судит ему в последний день:

Бо Я гаварыў не ад Сябе; а Айцец, Які паслаў Мяне, Ён даў мне наказ, што сказаць і што гаварыць.

яко аз от себе не глаголах, но пославый мя Отец, той мне заповедь даде, что реку и что возглаголю:

І ведаю Я, што наказ Ягоны ёсьць жыцьцё вечнае. Дык вось, што Я кажу, кажу, як сказаў Мне Айцец.

и вем, яко заповедь его живот вечный есть: яже убо аз глаголю, якоже рече мне Отец, тако глаголю.

« 11 глава 13 глава »