Яана 12 глава

Евангеля подле сьвятога Яана
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Тады Ісус за шэсьць дзён да Пасхі прышоў да Віфані, ідзе быў памершы Лазар, каторага Ісус ускрысіў зь мертвых.

Иисус же прежде шести дний пасхи прииде в вифанию, идеже бе лазарь умерый, егоже воскреси от мертвых.

І прыгатавалі Яму там вячэру, і Мархва слугавала. Лазар жа быў адным із узьлежачых ізь Ім.

Сотвориша же ему вечерю ту, и марфа служаше: лазарь же един бе от возлежащих с ним.

Марыя ж, узяўшы хунт дарагое масьці з чыстага нарду, памазала ногі Ісусу й выцерла ногі Ягоныя валасамі сваімі; і дом напоўніўся пахам масьці.

Мариа же приемши литру мира нарда пистика многоценна, помаза нозе Иисусове, и отре власы своими нозе его: храмина же исполнися от вони масти (благовонныя).

Тады кажа адзін із вучанікаў Ягоных, Юда Сыманёнак Іскарыёт, каторы маніўся Яго выдаць:

Глагола же един от ученик его, иуда симонов искариотский, иже хотяше его предати:

«Чаму не прадалі гэтае масьці за трыста дынароў і не далі бедным?»

чесо ради миро сие не продано бысть на триех стех пенязь и дано нищым?

Сказаў жа ён гэта не затым, каб рупіўся празь бедных, але затым, што быў злодзей, і, маючы хатуль, насіў, што туды клалі.

Сие же рече, не яко о нищих печашеся, но яко тать бе, и ковчежец имеяше, и вметаемая ношаше.

Тады сказаў Ісус: «Пакінь яе; надабе было, каб захавала яна гэта на дзень пахову Майго;

Рече же Иисус: не дейте ея, да в день погребения моего соблюдет е:

Бо бедных заўсёды маеце із сабою, але Мяне не заўсёды маеце».

нищыя бо всегда имате с собою, мене же не всегда имате.

І даведаўся вялікі груд ізь Юдэяў, што Ён быў там; і прышлі ня дзеля Ісуса толькі, але каб і Лазара абачыць, каторага Ён ускрысіў зь мертвых.

Разуме же народ мног от иудей, яко ту есть: и приидоша не Иисуса ради токмо, но да и лазаря видят, егоже воскреси от мертвых.

Найвышшыя ж сьвятары зрадзіліся, каб забіць Лазара таксама,

Совещаша же архиерее, да и лазаря убиют,

Бо шмат хто зь Юдэяў прыходзілі дзеля яго і ўверылі ў Ісуса.

яко мнози его ради идяху от иудей и вероваху во Иисуса.

Назаўтрае вялізарны груд, што быў прышоўшы на сьвята, пачуўшы, што Ісус ідзець да Ерузаліму,

Во утрий (же) день народ мног пришедый в праздник, слышавше, яко Иисус грядет во Иерусалим,

Узялі пальмавыя галузкі, і вышлі наўпярэймы Яму, і гукалі: «Госанна! Дабраславёны Йдучы ў імя Спадарова, Кароль Ізраеляў!»

прияша ваиа от финик и изыдоша в сретение ему, и зваху (глаголюще): осанна, благословен грядый во имя Господне, Царь израилев.

Ісус жа, знайшоўшы асьлянё, сеў на яго, як напісана:

Обрет же Иисус осля, вседе на не, якоже есть писано:

«Ня бойся, дачка Сыёну, гля, Кароль твой ідзець, седзячы на асьляняці».

не бойся, дщи сионя: се, Царь твой грядет, седя на жребяти осли.

Гэтага ня ўцямілі вучанікі Ягоныя сьпярша, але як Ісус быў услаўлены, тады яны ўспомнелі, што гэта было празь Яго напісана, і зрабілі Яму гэта.

Сих же не разумеша ученицы его прежде: но егда прославися Иисус, тогда помянуша, яко сия быша о нем писана, и сия сотвориша ему.

Сьветчыў жа груд, каторы быў ізь Ім, бо Ён гукнуў Лазара з гробу і ўскрысіў яго зь мертвых.

Свидетелствоваше убо народ, иже бе (прежде) с ним, егда лазаря возгласи от гроба и воскреси его от мертвых:

Затым таксама груд вышаў наўпярэймы Яму, бо чулі, што Ён зрабіў гэты знак.

сего ради и срете его народ, яко слышаша его сие сотворша знамение.

Фарысэі ж казалі адны адным: «Вы бачыце, што ані вы ня маеце дасьпеху, сьвет пайшоў за Ім».

Фарисее убо реша к себе: видите, яко ни каяже польза есть? се, мир по нем идет.

Былі ж некатрыя Грэкі памеж тых, што ўзыходзілі, каб пакланіцца ў сьвята.

Бяху же нецыи еллини от пришедших, да поклонятся в праздник:

Яны прыступілі да Піліпа, што быў ізь Віфсаіды Ґалілейскае, і прасілі яго, кажучы: «Спадару, нам хочацца бачыць Ісуса».

сии убо приступиша к филиппу, иже бе от вифсаиды галилейския, и моляху его, глаголюще: господи, хощем Иисуса видети.

Прыходзе Піліп і Андрэю; прыходзяць Андрэй а Піліп і кажуць Ісусу.

Прииде филипп и глагола андреови: и паки андрей и филипп глаголаста Иисусови.

Ісус жа адказаў ім, кажучы: «Прышла гадзіна, каб услаўлены быў Сын Людзкі.

Иисус же отвеща има, глаголя: прииде час, да прославится Сын Человеческий:

Запраўды, запраўды кажу вам: калі зярнё пшоннае, упаўшы на зямлю, не памрэць, яно застаецца адно; калі ж памрэць, родзе шмат плоду.

аминь, аминь глаголю вам: аще зерно пшенично пад на земли не умрет, то едино пребывает: аще же умрет, мног плод сотворит:

Хто любе жыцьцё свае, загубе яго; а хто ненавідзе жыцьцё свае на сьвеце гэтым, захавае яго да жыцьця вечнага.

любяй душу свою погубит ю, и ненавидяй души своея в мире сем в живот вечный сохранит ю:

Калі хто служа Імне, хай ідзець за Імною; і йдзе Я, там таксама будзе слуга Мой. Калі хто служа Імне, усьціць яго Айцец.

аще кто мне служит, мне да последствует, и идеже есмь аз, ту и слуга мой будет: и аще кто мне служит, почтит его Отец (мой):

Цяпер душа Мая зьнемарашчана; і што скажу Я? Войча! выбаў Мяне ад гадзіны гэтае? але дзеля гэтага Я прышоў на гадзіну гэтую.

ныне душа моя возмутися: и что реку? Отче, спаси мя от часа сего: но сего ради приидох на час сей:

Войча! услаў імя Сваё. Тады прышоў голас ізь неба: «Уславіў і яшчэ ўслаўлю».

Отче, прослави имя твое. Прииде же глас с небесе: и прославих, и паки прославлю.

Груд жа, што стаяў і пачуў, гукаў: «Загрымела». Іншыя гукалі: «Ангіл гукаў да Яго».

Народ же стояй и слышав, глаголаху: гром бысть. Инии глаголаху: ангел глагола ему.

Адказаў Ісус і сказаў: «Ня дзеля Мяне голас гэты, але дзеля вас.

Отвеща Иисус и рече: не мене ради глас сей бысть, но народа ради:

Цяпер суд сьвету гэтаму; цяпер князь сьвету гэтага выкінены будзе вон.

ныне суд есть миру сему: ныне князь мира сего изгнан будет вон:

І Я, як буду ўзьняты ізь зямлі, усіх прыцягну да Сябе».

и аще аз вознесен буду от земли, вся привлеку к себе.

Гэта ж ён сказаў, даючы зразумець, якой сьмерцяй меў ён памерці.

Сие же глаголаше, назнаменуя, коею смертию хотяше умрети.

Груд адказаў Яму: «Мы чулі з Права, што Хрыстос перабывае на векі; як жа Ты кажаш, што Сын Людзкі мае быць узьняты? хто гэта Сын Людзкі?»

Отвеща ему народ: мы слышахом от закона, яко Христос пребывает во веки: како ты глаголеши: вознестися подобает Сыну Человеческому? кто есть сей Сын Человеческий?

Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ малы час ё сьвятліня з вамі; хадзіце, пакуль сьвятліню маеце, каб цямнота не абняла вас; бо хто ходзе ў цямноце, ня ведае, куды йдзець.

Рече же им Иисус: еще мало время свет в вас есть: ходите, дондеже свет имате, да тма вас не имет: и ходяй во тме не весть, камо идет:

Пакуль маеце сьвятліню, верце ў сьвятліню, каб вам стаць сынамі сьвятліні». Сказаўшы гэта, Ісус адышоў і стаіўся ад іх.

дондеже свет имате, веруйте во свет, да сынове света будете. Сия глагола Иисус, и отшед скрыся от них.

Яны ня верылі ў Яго, дарма што ён учыніў шмат знакоў перад імі.

Толика знамения сотворшу ему пред ними, не вероваху в него,

Каб споўнілася слова Ісаі прарокі, каторы сказаў: «Спадару, хто паверыў чутаму ад нас, і плячо Спадарова каму аб’явілася?»

да сбудется слово исаии пророка, еже рече: Господи, кто верова слуху нашему, и мышца Господня кому открыся?

Яны затым не маглі верыць, што яшчэ Ісая сказаў:

Сего ради не можаху веровати, яко паки рече исаиа:

«Ён засьляпіў вочы іхныя і закаляніў сэрца іхнае, каб не абачылі ачыма сваімі, і не зразумелі сэрцам сваім, і не навярнуліся, каб Я ўздаравіў іх».

ослепи очи их и окаменил есть сердца их, да не видят очима, ни разумеют сердцем, и обратятся, и исцелю их.

Гэта сказаў Ісая, бо бачыў славу Ягоную і гукаў празь Яго.

Сия рече исаиа, егда виде славу его и глагола о нем.

Шмат хто, адылі, навет із старцоў, таксама ўверыў у Яго, але дзеля фарысэяў не вызнавалі, каб ня былі вылучаны з бажніцы;

Обаче убо и от князь мнози вероваша в него, но фарисей ради не исповедоваху, да не из сонмищ изгнани будут:

Бо валей мілавалі славу людзкую, чымся славу Бовую.

возлюбиша бо паче славу человеческую, неже славу Божию.

Ісус жа загукаў і сказаў: «Хто вера ў Мяне, вера не ў Мяне, але ў Тога, хто паслаў Мяне;

Иисус же воззва и рече: веруяй в мя не верует в мя, но в пославшаго мя:

І хто бача Мяне, бача Таго, хто паслаў Мяне.

и видяй мя видит пославшаго мя:

Я прышоў на сьвет як сьвятліня, каб кажны, хто вера ў Мяне, не заставаўся ў цямноце.

аз свет в мир приидох, да всяк веруяй в мя во тме не пребудет:

І калі хто пачуе словы Мае, і не захавае, Я ня суджу яго, бо Я прышоў ня судзіць сьвет, але спасьці сьвет.

и аще кто услышит глаголы моя и не верует, аз не сужду ему: не приидох бо, да сужду мирови, но да спасу мир:

Хто адхінае Мяне і ня прыймае слоў Маіх, мае таго, хто судзе яго: слова, што Я кажу, будзе судзіць яго апошняга дня;

отметаяйся мене и не приемляй глагол моих имать судящаго ему: слово, еже глаголах, то судит ему в последний день:

Бо Я не ад Сябе казаў, але Айцец, што паслаў Мяне, Сам даў Імне расказаньне, што маю казаць а што гукаць.

яко аз от себе не глаголах, но пославый мя Отец, той мне заповедь даде, что реку и что возглаголю:

І Я ведаю, што расказаньне Ягонае ё жыцьцё вечнае. Дык, што Я кажу, як сказаў Айцец Імне, так Я кажу».

и вем, яко заповедь его живот вечный есть: яже убо аз глаголю, якоже рече мне Отец, тако глаголю.

« 11 глава 13 глава »