Яана 8 глава

Евангеля подле сьвятога Яана
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Ісус жа пайшоў на гару Аліўную.

Иисус же иде в гору елеонску:

А рана нараніцы прышоў ізноў да сьвятыні, і ўвесь люд прыходзіў да Яго, і Ён сеў і навучаў іх.

заутра же паки прииде в церковь, и вси людие идяху к нему: и сед учаше их.

І прыводзяць кніжнікі а фарысэі жонку, застрэтую ў чужалостве, і, пастанавіўшы яе пасярэдзіне,

Приведоша же книжницы и фарисее к нему жену в прелюбодеянии яту, и поставивше ю посреде,

Кажуць Яму: «Вучыцелю, гэтая жонка застрэта на ўчынку чужалоства;

глаголаша ему: учителю, сия жена ята есть ныне в прелюбодеянии:

А ў Праве Масей казаў нам укаменаваць такую. Дык што скажаш Ты?»

в законе же нам моисей повеле таковыя камением побивати: ты же что глаголеши?

Яны ж казалі гэта, спакушаючы Яго, каб магчы жалаваць на Яго. Але Ісус, нахінуўшыся далоў, пісаў палцам Сваім на зямлі.

Сие же реша искушающе его, да быша имели что глаголати нань. Иисус же долу преклонься, перстом писаше на земли, не слагая (им).

Як жа ўсе пыталіся ў Яго, Ён выпрастаўся й сказаў ім: «Хто з вас бяз грэху, няхай першы кіне камень у яе».

Якоже прилежаху вопрошающе его, восклонься рече к ним: иже есть без греха в вас, прежде верзи камень на ню.

І ўзноў, нахінуўшыся далоў, пісаў на зямлі.

И паки долу преклонься, писаше на земли.

Яны ж, пачуўшы, вышлі адзін за адным, пачынаючы із старшых аж да апошняга, і застаўся адзін Ісус і жонка, стоячы пасярэдзіне.

Они же слышавше и совестию обличаеми, исхождаху един по единому, наченше от старец до последних: и оста един Иисус, и жена посреде сущи.

І Ісус, выпрастаўшыся і нікога не абачыўшы, апрача жонкі, сказаў ёй: «Жонка, ідзе вінаваньнікі твае? Ніхто не засудзіў цябе?»

Восклонься же Иисус и ни единаго видев, точию жену, рече ей: жено, где суть, иже важдаху на тя? ни кийже ли тебе осуди?

Яна ж сказала: «Ніхто, Спадару». І Ісус сказаў ёй: «І Я цябе не засуджую. Ідзі і наперад не грашы».

Она же рече: никтоже, Господи. Рече же ей Иисус: ни аз тебе осуждаю: иди и (отселе) ктому не согрешай.

Тады ізноў казаў ім Ісус: «Я сьвятло сьвету; хто йдзець за Імною, ня будзе хадзіць у цямноце, але будзе мець сьвятло жыцьця».

Паки же им Иисус рече глаголя: аз есмь свет миру: ходяй по мне не имать ходити во тме, но имать свет животный.

Тады сказалі Яму фарысэі: «Ты Сам празь Сябе сьветчыш; сьветчаньне Твае непраўдзівае».

Реша убо ему фарисее: ты о себе сам свидетелствуеши: свидетелство твое несть истинно.

Ісус адказаў і сказаў ім: «Нават калі Я Сам празь Сябе сьветчу, сьветчаньне Мае праўдзівае, бо Я ведаю, скуль Я прышоў і куды йду; а вы ня ведаеце, скуль Я прышоў і куды йду.

Отвеща Иисус и рече им: аще аз свидетелствую о себе, истинно есть свидетелство мое, яко вем, откуду приидох и камо иду: вы же не весте, откуду прихожду и камо гряду:

Вы судзіце подле цела; Я ня суджу нікога.

вы по плоти судите, аз не сужду ни комуже:

Калі ж і Я суджу, суд Мой праўдзівы, бо Я не адзін, але й Айцец, што паслаў Мяне.

и аще сужду аз, суд мой истинен есть, яко един несмь, но аз и пославый мя Отец:

І ў Праве вашым напісана, што сьветчаньне двух чалавекаў праўдзівае.

и в законе же вашем писано есть, яко двою человеку свидетелство истинно есть:

Я Сам сьветчу празь Сябе, і Айцец, што паслаў Мяне, еьветча празь Мяне».

аз есмь свидетелствуяй о мне самем, и свидетелствует о мне пославый мя Отец.

Дык яны сказалі Яму: «Ідзе Айцец Твой?» Ісус адказаў: «Вы ня знаеце Мяне ані Айца Майго; калі б вы зналі Мяне, зналі б і Айца Майго».

Глаголаху же ему: где есть Отец твой? Отвеща Иисус: ни мене весте, ни Отца моего: аще мя бысте ведали, и Отца моего ведали бысте.

Гэтыя словы казаў Ён ля скарбонкі, навучаючы ў сьвятыні; і ніхто ня няў Яго, бо яшчэ ня была прышоўшы гадзіна Ягоная.

Сия глаголы глагола Иисус в газофилакии, учя в церкви: и никтоже ят его, яко не у бе пришел час его.

І ўзноў сказаў Ён ім: «Я йду, і будзеце шукаць Мяне, і ў грэху сваім памрыце. Куды Я йду, вы ня можаце прыйсьці».

Рече же им паки Иисус: аз иду, и взыщете мене, и во гресе вашем умрете: аможе аз иду, вы не можете приити.

І гукалі Юдэі: «Ці Ён заб’ець Сябе Самога, што кажа: "Куды Я йду, вы ня можаце прыйсьці"?»

Глаголаху убо иудее: еда ся сам убиет, яко глаголет: аможе аз иду, вы не можете приити?

І сказаў Ён ім: «Вы з далоўя, Я з гары; вы з гэтага сьвету, Я ня ізь сьвету гэтага.

И рече им: вы от нижних есте, аз от вышних есмь: вы от мира сего есте, аз несмь от мира сего:

Затым Я сказаў вам, што вы памрыце ў грахох сваіх; бо калі ня ўверыце, што Я ё, памрыце ў грахох сваіх».

рех убо вам, яко умрете во гресех ваших: аще бо не имете веры, яко аз есмь, умрете во гресех ваших.

Тады яны сказалі Яму: «Ты хто?» Ісус сказаў ім: «Супоўна тое, што Я кажу вам.

Глаголаху убо ему: ты кто еси? И рече им Иисус: начаток, яко и глаголю вам:

Шмат маю казаць і судзіць праз вас, але Тый, што паслаў Мяне, ё праўдзівы, і Я, што чуў ад Яго, тое кажу сьвету».

многа имам о вас глаголати и судити: но пославый мя истинен есть, и аз, яже слышах от него, сия глаголю в мире.

Яньг не разумелі, што Ён казаў ім праз Айца.

Не разумеша (убо), яко Отца им глаголаше.

Дык Ісус сказаў ім: «Як уздыймеце Сына Людзкога, тады пазнаеце, што Я ё, і нічога не раблю Сам ад Сябе, але, як Айцец навучыў, тое кажу.

Рече же им Иисус: егда вознесете Сына Человеческаго, тогда уразумеете, яко аз есмь, и о себе ничесоже творю, но, якоже научи мя Отец мой, сия глаголю:

І Тый, што паслаў Мяне, ё з Імною; бо Ён не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды чыню, што Ён падабае».

и пославый мя со мною есть: не остави мене единаго Отец, яко аз угодная ему всегда творю.

Як Ён гукаў гэта, шмат хто ўверыў у Яго.

Сия ему глаголющу, мнози вероваша в него.

Тады Ісус сказаў Юдэям, каторыя ўверылі ў Яго: «Калі застаніцеся ў слове Маім, вы запраўды вучанікі Мае;

глаголаше убо Иисус к веровавшым ему иудеом: аще вы пребудете во словеси моем, воистинну ученицы мои будете

І пазнаеце праўду, і праўда вывальне вас».

и уразумеете истину, и истина свободит вы.

Яны адказалі Яму: «Мы насеньне Абрагамова і нічыімі нявольнікамі ня былі ніколі; як жа Ты кажаш: "Вы станеце вольныя"?»

Отвещаша (и реша) ему: семя авраамле есмы и ни комуже работахом николиже: како ты глаголеши, яко свободни будете?

Ісус адказаў ім: «Запраўды, запраўды кажу вам: кажны, хто грэша, ё нявольнік грэху.

Отвеща им Иисус: аминь, аминь глаголю вам, яко всяк творяй грех раб есть греха:

Але нявольнік не застаецца ў доме на векі; Сын застаецца на векі.

раб же не пребывает в дому во век: сын пребывает во век:

Дык, калі Сын вывальне вас, будзеце запраўды вольныя.

аще убо Сын вы свободит, воистинну свободни будете:

Ведаю, што вы насеньне Абрагамова; шукаеце, адылі, забіць Мяне, бо слова Мае не зьмяшчаецца ў вас.

вем, яко семя авраамле есте: но ищете мене убити, яко слово мое не вмещается в вы:

Я кажу, што бачыў у Вайца Свайго; а вы робіце, што чулі ад айца свайго».

аз, еже видех у Отца моего, глаголю: и вы убо, еже видесте у отца вашего, творите.

Адказалі яны й сказалі Яму: «Айцец наш Абрагам». Кажа ім Ісус: «Калі б вы былі дзеці Абрагамовы, чынілі б учынкі Абрагамовы.

Отвещаша и реша ему: отец наш авраам есть. глагола им Иисус: аще чада авраамля бысте были, дела авраамля бысте творили:

А цяпер шукаеце забіць Мяне, Чалавека, што сказаў вам праўду, каторую Я пачуў ад Бога. Гэтага Абрагам яе пабіў.

ныне же ищете мене убити, Человека, иже истину вам глаголах, юже слышах от Бога: сего авраам несть сотворил:

Вы чыніце ўчынкі айца свайго». Сказалі Яму: «Мы не народжаныя ў бязулстве; аднаго Айца маем, Бога».

вы творите дела отца вашего. Реша же ему: мы от любодеяния несмы рождени: единаго Отца имамы, Бога.

Ісус сказаў ім: «Калі б Бог быў Айцец вашы, вы мілавалі б Мяне, бо Я ад Бога вышаў і прышоў; бо Я ня Сам ад Сябе прышоў, але ён Мяне паслаў.

Рече же им Иисус: аще Бог Отец ваш (бы) был, любили бысте (убо) мене: аз бо от Бога изыдох и приидох: не о себе бо приидох, но той мя посла:

Чаму вы ня цяміце мовы мае? Бо ня можаце чуць слова Майго.

почто беседы моея не разумеете? яко не можете слышати словесе моего:

Вы — ад айца дзявала і хочаце чыніць жады айца свайго. Ён быў убіўца з пачатку і ня вытрываў у праўдзе, бо нямаш праўды ў ім. Як ён гукае ману, гукае із свайго собскага, бо ён манюка і айцец маны.

вы отца (вашего) диавола есте, и похоти отца вашего хощете творити: он человекоубийца бе искони и во истине не стоит, яко несть истины в нем: егда глаголет лжу, от своих глаголет, яко ложь есть и отец лжи:

А як Я праўду кажу, ня верыце Імне.

аз же зане истину глаголю, не веруете мне:

Хто з вас абвінуе Мяне што да грэху? Калі Я праўду кажу, чаму ня верыце Імне?

кто от вас обличает мя о гресе? аще ли истину глаголю, почто вы не веруете мне?

Хто ад Бога, чуе словы Божыя. Вы затым ня чуеце, што вы не ад Бога».

иже есть от Бога, глаголов Божиих послушает: сего ради вы не послушаете, яко от Бога несте.

Юдэі адказалі і сказалі Яму: «Ці ня добра мы сказалі, што ты — Самаранін і маеш нячысьціка?»

Отвещаша убо иудее и реша ему: не добре ли мы глаголем, яко самарянин еси ты и беса имаши?

Ісус адказаў: «Я ня маю нячысьціка, але Я тшчу Айца Свайго, а вы зьневажаеце Мяне.

Отвеща Иисус: аз беса не имам, но чту Отца моего, и вы не чтете мене:

Я ж ня шукаю славы Свае, — ё хто шукае й судзе.

аз же не ищу славы моея: есть ищя и судя:

Запраўды, запраўды кажу вам: калі хто будзе дзяржаць слова Мае, сьмерці аніяк не абача на векі».

аминь, аминь глаголю вам: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать видети во веки.

Сказалі Яму Юдэі: «Цяпер мы даведаліся, што Ты маеш нячысьціка. Абрагам памер а прарокі, а Ты кажаш: "Калі хто дзяржыць слова Мае, аніяк не абача сьмерці на векі".

Реша убо ему жидове: ныне разумехом, яко беса имаши: авраам умре и пророцы, и ты глаголеши: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать вкусити во веки:

Нягож Ты вялікшы за айца нашага Абрагама, каторы памер? і прарокі памерлі. Кім ты Сябе чыніш?»

еда ты болий еси отца нашего авраама, иже умре? и пророцы умроша: кого себе сам ты твориши?

Ісус адказаў: «Калі Я слаўлю Сябе, Мая слава нішто. Ё Айцец Мой, што славе Мяне, праз Каторага вы кажаце, што Ён Бог ваш.

Отвеща Иисус: аще аз славлюся сам, слава моя ничесоже есть: есть Отец мой славяй мя, егоже вы глаголете, яко Бог ваш есть:

І вы ня знаеце Яго, але Я знаю Яго; і калі б Я сказаў, што ня знаю Яго, то быў бы манюка, як вы. Але Я знаю Яго й слова Ягонае дзяржу.

и не познасте его, аз же вем его: и аще реку, яко не вем его, буду подобен вам ложь: но вем его и слово его соблюдаю:

Айцец ваш Абрагам цешыўся, што меў бачыць дзень Мой; і бачыў, і весяліўся».

авраам отец ваш рад бы был, дабы видел день мой: и виде и возрадовася.

Юдэі сказалі Яму: «Табе няма яшчэ пяцьдзясят год, і Ты бачыў Абрагама?»

Реша убо иудее к нему: пятидесят лет не у имаши, и авраама ли еси видел?

Ісус сказаў ім: «Запраўды, запраўды кажу вам: уперад чымся быў Абрагам, Я ё».

Рече (же) им Иисус: аминь, аминь глаголю вам: прежде даже авраам не бысть, аз есмь.

Тады ўзялі каменьне, каб кінуць у Яго; але Ісус стаіўся і вышаў ізь сьвятыні, прайшоўшы сярод іх; і гэтак адышоў.

Взяша убо камение, да вергут нань: Иисус же скрыся и изыде из церкве, прошед посреде их: и мимохождаше тако.

« 7 глава 9 глава »