Іаана 8 глава

Евангелле паводле Іаана
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Ісус жа пайшоў на Аліўную гару.

Иисус же иде в гору елеонску:

А на досвітку Ён зноў прыйшоў у святыню, і ўвесь народ сходзіўся да Яго, і Ён, сеўшы, навучаў іх.

заутра же паки прииде в церковь, и вси людие идяху к нему: и сед учаше их.

І прыводзяць кніжнікі і фарысеі жанчыну, заспетую на чужаложстве, і, паставіўшы яе пасярэдзіне,

Приведоша же книжницы и фарисее к нему жену в прелюбодеянии яту, и поставивше ю посреде,

кажуць Яму: Настаўніку, гэтую жанчыну забралі на самым учынку чужаложства.

глаголаша ему: учителю, сия жена ята есть ныне в прелюбодеянии:

А ў законе Маісей загадаў нам такіх каменаваць. Дык што Ты скажаш?

в законе же нам моисей повеле таковыя камением побивати: ты же что глаголеши?

Гэта ж яны казалі, выпрабоўваючы Яго, каб мець зачэпку абвінаваціць Яго. Ісус жа, уніз нахіліўшыся, пісаў пальцам на зямлі, не зважаючы на іх.

Сие же реша искушающе его, да быша имели что глаголати нань. Иисус же долу преклонься, перстом писаше на земли, не слагая (им).

Калі ж яны ўсё пыталіся ў Яго, Ён выпрастаўся і сказаў ім: Хто з вас без граху, няхай першы кіне ў яе камень.

Якоже прилежаху вопрошающе его, восклонься рече к ним: иже есть без греха в вас, прежде верзи камень на ню.

І, зноў нахіліўшыся, пісаў на зямлі.

И паки долу преклонься, писаше на земли.

Яны ж, пачуўшы гэта [і адчуўшы дакоры сумлення], сталі выходзіць адзін за адным, пачынаючы са старэйшых [да апошніх], і застаўся адзін Ісус і жанчына, што стаяла пасярэдзіне.

Они же слышавше и совестию обличаеми, исхождаху един по единому, наченше от старец до последних: и оста един Иисус, и жена посреде сущи.

І Ісус, выпрастаўшыся [і не ўбачыўшы нікога, акрамя жанчыны], сказаў ёй: Жанчына, дзе яны, [твае абвінаваўцы]? Ніхто цябе не засудзіў?

Восклонься же Иисус и ни единаго видев, точию жену, рече ей: жено, где суть, иже важдаху на тя? ни кийже ли тебе осуди?

Яна ж сказала: Ніхто, Госпадзе. — І сказаў Ісус: «І Я цябе не засуджаю; ідзі [і] з гэтага часу ўжо не грашы»22.

Она же рече: никтоже, Господи. Рече же ей Иисус: ни аз тебе осуждаю: иди и (отселе) ктому не согрешай.

Тады зноў Ісус прамаўляў да іх, кажучы: Я — святло свету; той, хто ідзе ўслед за Мною, не будзе хадзіць у цемры, а будзе мець святло жыцця.

Паки же им Иисус рече глаголя: аз есмь свет миру: ходяй по мне не имать ходити во тме, но имать свет животный.

Тады фарысеі сказалі Яму: Ты сведчыш пра Сябе Самога; Тваё сведчанне непраўдзівае.

Реша убо ему фарисее: ты о себе сам свидетелствуеши: свидетелство твое несть истинно.

Адказаў Ісус і сказаў ім: Нават калі Я сведчу пра Самога Сябе, Маё сведчанне праўдзівае, бо Я ведаю, адкуль Я прыйшоў і куды іду; вы ж не ведаеце, адкуль Я прыходжу ці23 куды Я іду.

Отвеща Иисус и рече им: аще аз свидетелствую о себе, истинно есть свидетелство мое, яко вем, откуду приидох и камо иду: вы же не весте, откуду прихожду и камо гряду:

Вы паводле выгляду судзіце, Я не суджу нікога.

вы по плоти судите, аз не сужду ни комуже:

Калі ж і Я суджу, то Мой суд праўдзівы, бо Я не адзін, але Я і Бацька, што паслаў Мяне.

и аще сужду аз, суд мой истинен есть, яко един несмь, но аз и пославый мя Отец:

А ў вашым жа законе напісана, што сведчанне двух чалавек праўдзівае.

и в законе же вашем писано есть, яко двою человеку свидетелство истинно есть:

Я сведчу пра Самога Сябе, і сведчыць пра Мяне Бацька, што паслаў Мяне.

аз есмь свидетелствуяй о мне самем, и свидетелствует о мне пославый мя Отец.

Тады яны казалі яму: Дзе Твой Бацька? — Адказаў Ісус: Ні Мяне вы не ведаеце, ні Майго Бацькі; калі б вы Мяне ведалі, то ведалі б Майго Бацьку.

Глаголаху же ему: где есть Отец твой? Отвеща Иисус: ни мене весте, ни Отца моего: аще мя бысте ведали, и Отца моего ведали бысте.

Гэтыя словы казаў Ён пры скарбніцы, навучаючы ў святыні; і ніхто не схапіў Яго, бо яшчэ не надышла Яго гадзіна.

Сия глаголы глагола Иисус в газофилакии, учя в церкви: и никтоже ят его, яко не у бе пришел час его.

Дык Ён зноў сказаў ім: Я іду, і вы будзеце шукаць Мяне і памраце ў сваім граху; куды Я іду, вы не можаце прыйсці.

Рече же им паки Иисус: аз иду, и взыщете мене, и во гресе вашем умрете: аможе аз иду, вы не можете приити.

Тады іудзеі казалі: Ці не заб’е Ён Сам Сябе, што кажа: «Куды Я іду, вы не можаце прыйсці»?

Глаголаху убо иудее: еда ся сам убиет, яко глаголет: аможе аз иду, вы не можете приити?

І Ён сказаў ім: Вы ад нізу, Я з вышыні; вы з гэтага свету, Я не з гэтага свету.

И рече им: вы от нижних есте, аз от вышних есмь: вы от мира сего есте, аз несмь от мира сего:

Таму сказаў Я вам, што вы памраце ў сваіх грахах; бо калі не ўверуеце, што гэта Я, то памраце ў сваіх грахах.

рех убо вам, яко умрете во гресех ваших: аще бо не имете веры, яко аз есмь, умрете во гресех ваших.

Тады яны спыталіся ў Яго: Хто Ты? — Ісус сказаў ім: Той, Хто ад пачатку, пра што і кажу вам.

Глаголаху убо ему: ты кто еси? И рече им Иисус: начаток, яко и глаголю вам:

Я маю шмат гаварыць пра вас і судзіць, але Той, Хто паслаў Мяне, праўдзівы, і што Я чуў ад Яго, гэта і кажу свету.

многа имам о вас глаголати и судити: но пославый мя истинен есть, и аз, яже слышах от него, сия глаголю в мире.

Яны не зразумелі, што Ён казаў ім пра Бацьку.

Не разумеша (убо), яко Отца им глаголаше.

Тады Ісус сказаў [ім]: Калі вы ўзвысіце Сына Чалавечага, тады даведаецеся, што гэта Я, і што Сам ад Сябе Я нічога не раблю, а як навучыў Мяне [Мой] Бацька, гэта кажу.

Рече же им Иисус: егда вознесете Сына Человеческаго, тогда уразумеете, яко аз есмь, и о себе ничесоже творю, но, якоже научи мя Отец мой, сия глаголю:

І Той, Хто паслаў Мяне, са Мною; Ён не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды раблю тое, што Яму даспадобы.

и пославый мя со мною есть: не остави мене единаго Отец, яко аз угодная ему всегда творю.

Калі Ён гэта казаў, шмат хто ўвераваў у Яго.

Сия ему глаголющу, мнози вероваша в него.

Тады Ісус казаў іудзеям, што ўверавалі ў Яго: Калі застаняцеся ў Маім слове, вы сапраўды Мае вучні.

глаголаше убо Иисус к веровавшым ему иудеом: аще вы пребудете во словеси моем, воистинну ученицы мои будете

І пазнаеце праўду, і праўда вызваліць вас.

и уразумеете истину, и истина свободит вы.

Яны адказалі Яму: Мы патомства Аўраамава і нікому ніколі не былі рабамі. Як Ты кажаш: «Вы зробіцеся вольнымі?»

Отвещаша (и реша) ему: семя авраамле есмы и ни комуже работахом николиже: како ты глаголеши, яко свободни будете?

Ісус адказаў ім: Сапраўды, сапраўды кажу вам: кожны, хто чыніць грэх, той раб граху.

Отвеща им Иисус: аминь, аминь глаголю вам, яко всяк творяй грех раб есть греха:

Ды раб не застаецца ў доме навекі. Сын застаецца навекі.

раб же не пребывает в дому во век: сын пребывает во век:

Вось калі Сын вызваліць вас, вы сапраўды будзеце вольныя.

аще убо Сын вы свободит, воистинну свободни будете:

Ведаю, што вы патомства Аўраамава; аднак вы шукаеце, каб Мяне забіць, бо Маё слова не змяшчаецца ў вас.

вем, яко семя авраамле есте: но ищете мене убити, яко слово мое не вмещается в вы:

Што бачыў Я ў [Майго] Бацькі, тое кажу; і вы ж, што чулі ў вашага бацькі, тое робіце.

аз, еже видех у Отца моего, глаголю: и вы убо, еже видесте у отца вашего, творите.

Адказалі яны і сказалі Яму: Наш бацька — Аўраам. — Ісус кажа ім: Калі б вы былі дзеці Аўраамавы, то рабілі б учынкі Аўраамавы.

Отвещаша и реша ему: отец наш авраам есть. глагола им Иисус: аще чада авраамля бысте были, дела авраамля бысте творили:

Цяпер жа вы шукаеце, каб Мяне забіць: Чалавека, што сказаў вам праўду, якую пачуў Я ад Бога; гэтага Аўраам не рабіў.

ныне же ищете мене убити, Человека, иже истину вам глаголах, юже слышах от Бога: сего авраам несть сотворил:

Вы робіце ўчынкі вашага бацькі. — [Тады] яны адказалі Яму: Мы не з распусты народжаныя, адзін у нас Бацька: Бог.

вы творите дела отца вашего. Реша же ему: мы от любодеяния несмы рождени: единаго Отца имамы, Бога.

Ісус сказаў ім: Калі б Бог быў ваш Бацька, вы любілі б Мяне, бо Я ад Бога выйшаў і прыйшоў, бо не Сам ад Сябе Я прыйшоў, а Ён Мяне паслаў.

Рече же им Иисус: аще Бог Отец ваш (бы) был, любили бысте (убо) мене: аз бо от Бога изыдох и приидох: не о себе бо приидох, но той мя посла:

Чаму вы Маёй мовы не разумееце? Бо вы не можаце чуць Майго слова.

почто беседы моея не разумеете? яко не можете слышати словесе моего:

Вы — ад вашага бацькі, д’ябла, і хочаце рабіць пажадлівасці вашага бацькі. Ён чалавеказабойцам быў ад пачатку і ў праўдзе не ўстояў, бо праўды няма ў ім. Калі ён кажа хлусню, то ад сябе кажа, бо ён хлус і бацька яе.

вы отца (вашего) диавола есте, и похоти отца вашего хощете творити: он человекоубийца бе искони и во истине не стоит, яко несть истины в нем: егда глаголет лжу, от своих глаголет, яко ложь есть и отец лжи:

А таму, што Я праўду кажу, вы не верыце Мне.

аз же зане истину глаголю, не веруете мне:

Хто з вас выкрые Мяне ў граху? Калі Я кажу праўду, чаму вы не верыце Мне?

кто от вас обличает мя о гресе? аще ли истину глаголю, почто вы не веруете мне?

Хто ад Бога, той слухае словы Божыя; вы таму не слухаеце, што вы не ад Бога.

иже есть от Бога, глаголов Божиих послушает: сего ради вы не послушаете, яко от Бога несте.

Адказалі [тады] іудзеі і сказалі Яму: Ці ж не праўду мы кажам, што Ты самаранін і ў Табе дэман?

Отвещаша убо иудее и реша ему: не добре ли мы глаголем, яко самарянин еси ты и беса имаши?

Ісус адказаў: Ува Мне няма дэмана, ды Я шаную Майго Бацьку, а вы ганьбіце Мяне.

Отвеща Иисус: аз беса не имам, но чту Отца моего, и вы не чтете мене:

Я ж не шукаю Маёй славы; ёсць Той, Хто шукае і судзіць.

аз же не ищу славы моея: есть ищя и судя:

Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі хто Маё слова захавае, не ўбачыць смерці навек.

аминь, аминь глаголю вам: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать видети во веки.

[Тады] іудзеі сказалі Яму: Цяпер мы ведаем, што ў Табе дэман. Аўраам памёр і прарокі, а Ты кажаш: «Калі хто Маё слова захавае, не спазнае смерці навек».

Реша убо ему жидове: ныне разумехом, яко беса имаши: авраам умре и пророцы, и ты глаголеши: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать вкусити во веки:

Няўжо Ты большы за нашага бацьку Аўраама, які памёр? І прарокі памерлі. Кім Ты Сябе робіш?

еда ты болий еси отца нашего авраама, иже умре? и пророцы умроша: кого себе сам ты твориши?

Ісус адказаў: Калі Я Сам Сябе слаўлю, Мая слава — нішто; ёсць Бацька Мой, Які праслаўляе Мяне, пра Якога вы кажаце, што Ён наш24 Бог.

Отвеща Иисус: аще аз славлюся сам, слава моя ничесоже есть: есть Отец мой славяй мя, егоже вы глаголете, яко Бог ваш есть:

І вы не пазналі Яго, Я ж ведаю Яго. І калі скажу, што не ведаю Яго, Я буду падобны да вас хлус; але Я ведаю Яго і захоўваю слова Яго.

и не познасте его, аз же вем его: и аще реку, яко не вем его, буду подобен вам ложь: но вем его и слово его соблюдаю:

Аўраам, ваш бацька, рад быў, што ўбачыць Мой дзень, і ўбачыў, і ўсцешыўся.

авраам отец ваш рад бы был, дабы видел день мой: и виде и возрадовася.

Тады іудзеі сказалі Яму: Табе і пяцідзесяці гадоў яшчэ няма, і Ты Аўраама бачыў?

Реша убо иудее к нему: пятидесят лет не у имаши, и авраама ли еси видел?

Ісус сказаў ім: Сапраўды, сапраўды кажу вам: Перш чым з’явіўся Аўраам, Я ёсць.

Рече (же) им Иисус: аминь, аминь глаголю вам: прежде даже авраам не бысть, аз есмь.

Тады яны паднялі каменне, каб кінуць у Яго. Ісус жа знік і выйшаў са святыні, [прайшоўшы між імі, і так пайшоў].

Взяша убо камение, да вергут нань: Иисус же скрыся и изыде из церкве, прошед посреде их: и мимохождаше тако.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

11 22: Урыўкаў 7:53 — 8:11 няма ў старажытных рукапісах.

14 23: У некат. рукап.: і.

54 24: У некат. рукап.: ваш.

« 7 глава 9 глава »