Яна 8 глава

Евангелле паводле святога Яна
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Езус пайшоў на Аліўную гару,

Иисус же иде в гору елеонску:

а раніцай зноў прыйшоў у святыню, і ўсе людзі ішлі да Яго, а Ён сеў і вучыў іх.

заутра же паки прииде в церковь, и вси людие идяху к нему: и сед учаше их.

Прывялі тады кніжнікі і фарысеі да Яго жанчыну, якую злавілі на чужалостве і, паставіўшы яе пасярэдзіне,

Приведоша же книжницы и фарисее к нему жену в прелюбодеянии яту, и поставивше ю посреде,

сказалі Яму: «Настаўнік, гэтую жанчыну злавілі на чужалостве.

глаголаша ему: учителю, сия жена ята есть ныне в прелюбодеянии:

У Законе ж Майсей наказаў нам каменаваць такіх. А Ты што скажаш?»

в законе же нам моисей повеле таковыя камением побивати: ты же что глаголеши?

Яны казалі гэта, бо выпрабоўвалі Яго, каб мець у чым абвінаваціць Яго. Але Езус, схіліўшыся, пісаў пальцам на зямлі.

Сие же реша искушающе его, да быша имели что глаголати нань. Иисус же долу преклонься, перстом писаше на земли, не слагая (им).

Калі ж пыталіся ў Яго далей, Ён выпрастаўся і сказаў ім: «Хто з вас без граху, няхай першы кіне ў яе камень».

Якоже прилежаху вопрошающе его, восклонься рече к ним: иже есть без греха в вас, прежде верзи камень на ню.

І зноў, схіліўшыся, пісаў на зямлі.

И паки долу преклонься, писаше на земли.

Яны ж, калі пачулі гэта, адыходзілі адзін за адным, пачынаючы са старэйшых. Застаўся толькі Езус і жанчына, якая стаяла пасярэдзіне.

Они же слышавше и совестию обличаеми, исхождаху един по единому, наченше от старец до последних: и оста един Иисус, и жена посреде сущи.

Езус выпрастаўся і сказаў ёй: «Жанчына, дзе яны? Ніхто не асудзіў цябе?»

Восклонься же Иисус и ни единаго видев, точию жену, рече ей: жено, где суть, иже важдаху на тя? ни кийже ли тебе осуди?

Яна адказала: «Ніхто, Пане». Езус сказаў ёй: «І Я не асуджаю цябе. Ідзі і адгэтуль больш не грашы».

Она же рече: никтоже, Господи. Рече же ей Иисус: ни аз тебе осуждаю: иди и (отселе) ктому не согрешай.

І зноў прамовіў да іх Езус, кажучы: «Я — святло свету. Хто ідзе за Мною, той не будзе хадзіць у цемры, але будзе мець святло жыцця».

Паки же им Иисус рече глаголя: аз есмь свет миру: ходяй по мне не имать ходити во тме, но имать свет животный.

Тады фарысеі сказалі Яму: «Ты сам пра сябе сведчыш, таму сведчанне Тваё непраўдзівае».

Реша убо ему фарисее: ты о себе сам свидетелствуеши: свидетелство твое несть истинно.

Езус сказаў ім у адказ: «Нават калі Я сведчу сам пра сябе, сведчанне Маё праўдзівае, бо Я ведаю, адкуль прыйшоў і куды іду. А вы не ведаеце, адкуль Я прыйшоў і куды іду.

Отвеща Иисус и рече им: аще аз свидетелствую о себе, истинно есть свидетелство мое, яко вем, откуду приидох и камо иду: вы же не весте, откуду прихожду и камо гряду:

Вы судзіце паводле цела; Я не суджу нікога.

вы по плоти судите, аз не сужду ни комуже:

А калі Я і суджу, то суд Мой праўдзівы, таму што Я не адзін, але Я і Айцец, які паслаў Мяне.

и аще сужду аз, суд мой истинен есть, яко един несмь, но аз и пославый мя Отец:

І ў Законе вашым напісана, што сведчанне двух чалавек праўдзівае.

и в законе же вашем писано есть, яко двою человеку свидетелство истинно есть:

Я і сам сведчу пра сябе, і сведчыць пра Мяне Айцец, які паслаў Мяне».

аз есмь свидетелствуяй о мне самем, и свидетелствует о мне пославый мя Отец.

Тады яны сказалі Яму: «Дзе Айцец Твой?» Езус адказаў: «Вы не ведаеце ні Мяне, ні Айца Майго. Калі б вы ведалі Мяне, ведалі б і Айца Майго».

Глаголаху же ему: где есть Отец твой? Отвеща Иисус: ни мене весте, ни Отца моего: аще мя бысте ведали, и Отца моего ведали бысте.

Гэтыя словы Езус сказаў каля скарбніцы, калі вучыў у святыні. І ніхто не схапіў Яго, бо яшчэ не настала Ягоная гадзіна.

Сия глаголы глагола Иисус в газофилакии, учя в церкви: и никтоже ят его, яко не у бе пришел час его.

І зноў сказаў ім Езус: «Я адыходжу, а вы будзеце шукаць Мяне і памрэце ў граху вашым! Куды Я іду, туды вы не можаце пайсці».

Рече же им паки Иисус: аз иду, и взыщете мене, и во гресе вашем умрете: аможе аз иду, вы не можете приити.

Тады юдэі сказалі: «Няўжо Ён заб’е самога сябе, што кажа: “Куды Я іду, туды вы не можаце пайсці”»?

Глаголаху убо иудее: еда ся сам убиет, яко глаголет: аможе аз иду, вы не можете приити?

І сказаў ім: «Вы з тых, хто ўнізе, а Я з тых, хто ў вышыні. Вы з гэтага свету, Я не з гэтага свету.

И рече им: вы от нижних есте, аз от вышних есмь: вы от мира сего есте, аз несмь от мира сего:

Таму Я і сказаў вам, што памрэце ў грахах вашых. Бо калі не паверыце, што Я ёсць, памрэце ў грахах вашых».

рех убо вам, яко умрете во гресех ваших: аще бо не имете веры, яко аз есмь, умрете во гресех ваших.

Тады сказалі Яму: «Хто Ты?» Езус адказаў ім: «Але ж, навошта яшчэ кажу вам!

Глаголаху убо ему: ты кто еси? И рече им Иисус: начаток, яко и глаголю вам:

Шмат чаго маю казаць пра вас і судзіць, але той, хто паслаў Мяне, праўдзівы, і што Я чуў ад Яго, тое кажу свету».

многа имам о вас глаголати и судити: но пославый мя истинен есть, и аз, яже слышах от него, сия глаголю в мире.

Яны не зразумелі, што Ён казаў ім пра Айца.

Не разумеша (убо), яко Отца им глаголаше.

Тады сказаў ім Езус: «Калі ўзвысіце Сына Чалавечага, тады пазнаеце, што Я ёсць і нічога не раблю ад сябе, але як навучыў Мяне Айцец, так і кажу.

Рече же им Иисус: егда вознесете Сына Человеческаго, тогда уразумеете, яко аз есмь, и о себе ничесоже творю, но, якоже научи мя Отец мой, сия глаголю:

І той, хто паслаў Мяне, ёсць са Мною. Ён не пакінуў Мяне аднаго, бо Я заўсёды раблю тое, што Яму падабаецца».

и пославый мя со мною есть: не остави мене единаго Отец, яко аз угодная ему всегда творю.

Калі Ён казаў гэта, шмат хто паверыў у Яго.

Сия ему глаголющу, мнози вероваша в него.

Сказаў тады Езус юдэям, якія паверылі ў Яго: «Калі вы будзеце трываць у слове Маім, то сапраўды будзеце вучнямі Маімі

глаголаше убо Иисус к веровавшым ему иудеом: аще вы пребудете во словеси моем, воистинну ученицы мои будете

і пазнаеце праўду, а праўда вызваліць вас».

и уразумеете истину, и истина свободит вы.

Тыя адказалі Яму: «Мы нашчадкі Абрагама і ніколі не былі паднявольныя нікому! Як жа Ты кажаш: “Вы станеце свабоднымі?”»

Отвещаша (и реша) ему: семя авраамле есмы и ни комуже работахом николиже: како ты глаголеши, яко свободни будете?

Езус адказаў ім: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: кожны, хто чыніць грэх, гэта нявольнік граху.

Отвеща им Иисус: аминь, аминь глаголю вам, яко всяк творяй грех раб есть греха:

А нявольнік не застаецца ў доме вечна — сын застаецца вечна.

раб же не пребывает в дому во век: сын пребывает во век:

Таму калі Сын вызваліць вас, будзеце сапраўды свабоднымі.

аще убо Сын вы свободит, воистинну свободни будете:

Ведаю, што вы нашчадкі Абрагама, аднак шукаеце, як Мяне забіць, бо слова Майго няма ў вас.

вем, яко семя авраамле есте: но ищете мене убити, яко слово мое не вмещается в вы:

Я кажу тое, што бачыў у Айца Майго, і вы робіце тое, што чулі ад айца».

аз, еже видех у Отца моего, глаголю: и вы убо, еже видесте у отца вашего, творите.

Тыя сказалі Яму ў адказ: «Абрагам наш айцец». Езус сказаў ім: «Калі б вы былі дзецьмі Абрагама, рабілі б учынкі Абрагама.

Отвещаша и реша ему: отец наш авраам есть. глагола им Иисус: аще чада авраамля бысте были, дела авраамля бысте творили:

А цяпер шукаеце, як забіць Мяне, чалавека, які сказаў вам праўду, пачутую ад Бога. Абрагам гэтага не рабіў.

ныне же ищете мене убити, Человека, иже истину вам глаголах, юже слышах от Бога: сего авраам несть сотворил:

Вы робіце ўчынкі айца вашага». Яны адказалі Яму: «Мы не з распусты народжаныя. Мы маем аднаго Айца — Бога!»

вы творите дела отца вашего. Реша же ему: мы от любодеяния несмы рождени: единаго Отца имамы, Бога.

Езус сказаў ім: «Калі б Бог быў вашым айцом, вы б любілі Мяне, бо Я ад Бога выйшаў і прыходжу. Я не сам ад сябе прыйшоў, але Ён паслаў Мяне.

Рече же им Иисус: аще Бог Отец ваш (бы) был, любили бысте (убо) мене: аз бо от Бога изыдох и приидох: не о себе бо приидох, но той мя посла:

Чаму не разумееце мовы Маёй? Бо не можаце слухаць слова Майго.

почто беседы моея не разумеете? яко не можете слышати словесе моего:

Ваш айцец д’ябал, і вы хочаце выконваць жаданні бацькі вашага. Ён быў чалавеказабойцам ад пачатку і не выстаяў у праўдзе, бо няма ў ім праўды. Калі ён хлусіць, кажа ад сябе, бо ён ілгун і бацька хлусні.

вы отца (вашего) диавола есте, и похоти отца вашего хощете творити: он человекоубийца бе искони и во истине не стоит, яко несть истины в нем: егда глаголет лжу, от своих глаголет, яко ложь есть и отец лжи:

А паколькі Я кажу праўду, не верыце Мне.

аз же зане истину глаголю, не веруете мне:

Хто з вас абвінаваціць Мяне ў граху? Калі кажу праўду, чаму не верыце Мне?

кто от вас обличает мя о гресе? аще ли истину глаголю, почто вы не веруете мне?

Хто ад Бога, той слухае Божыя словы. Вы не слухаеце, бо вы не ад Бога».

иже есть от Бога, глаголов Божиих послушает: сего ради вы не послушаете, яко от Бога несте.

Тады юдэі сказалі Яму ў адказ: «Ці мы не маем рацыі, што Ты самаранін і апанаваны злым духам?»

Отвещаша убо иудее и реша ему: не добре ли мы глаголем, яко самарянин еси ты и беса имаши?

Езус адказаў: «Я не апанаваны злым духам, а шаную Айца Майго, вы ж зневажаеце Мяне.

Отвеща Иисус: аз беса не имам, но чту Отца моего, и вы не чтете мене:

Я не шукаю сваёй славы. Ёсць той, хто яе шукае і хто судзіць.

аз же не ищу славы моея: есть ищя и судя:

Сапраўды, сапраўды кажу вам: хто захавае слова Маё, той не ўбачыць смерці ніколі».

аминь, аминь глаголю вам: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать видети во веки.

Тады юдэі сказалі Яму: «Цяпер мы даведаліся, што ў Табе злы дух. Абрагам памёр і прарокі, а Ты кажаш: “Калі хто захоўвае Маё слова, той ніколі не пакаштуе смерці”.

Реша убо ему жидове: ныне разумехом, яко беса имаши: авраам умре и пророцы, и ты глаголеши: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать вкусити во веки:

Няўжо Ты большы за айца нашага Абрагама, які памёр? Прарокі таксама памерлі! Кім Ты сябе робіш?»

еда ты болий еси отца нашего авраама, иже умре? и пророцы умроша: кого себе сам ты твориши?

Езус адказаў: «Калі Я сам сябе буду праслаўляць, то Мая слава — нішто. Але тым, хто праслаўляе Мяне, ёсць Айцец Мой, пра якога вы кажаце: “Ён — наш Бог!”

Отвеща Иисус: аще аз славлюся сам, слава моя ничесоже есть: есть Отец мой славяй мя, егоже вы глаголете, яко Бог ваш есть:

Вы Яго не ведаеце, а Я ведаю Яго. І калі б Я сказаў, што не ведаю Яго, Я буду ілгуном, падобным да вас. Але Я ведаю Яго і захоўваю Ягонае слова.

и не познасте его, аз же вем его: и аще реку, яко не вем его, буду подобен вам ложь: но вем его и слово его соблюдаю:

Абрагам, айцец ваш, рады быў убачыць дзень Мой; і ўбачыў, і ўзрадаваўся».

авраам отец ваш рад бы был, дабы видел день мой: и виде и возрадовася.

На гэта юдэі сказалі Яму: «Табе няма яшчэ пяцідзесяці гадоў, і Ты бачыў Абрагама?»

Реша убо иудее к нему: пятидесят лет не у имаши, и авраама ли еси видел?

Езус сказаў ім: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: раней, чым з’явіўся Абрагам, Я ёсць».

Рече (же) им Иисус: аминь, аминь глаголю вам: прежде даже авраам не бысть, аз есмь.

Тады яны схапілі камяні, каб кінуць у Яго, але Езус укрыўся і выйшаў са святыні.

Взяша убо камение, да вергут нань: Иисус же скрыся и изыде из церкве, прошед посреде их: и мимохождаше тако.

« 7 глава 9 глава »