Яна 8 глава

Евангелле паводле Яна
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

А Ісус пайшоў на Аліўную гару.

Иисус же иде в гору елеонску:

А на світанні вярнуўся зноў у святыню, і ўвесь народ падышоў да Яго, і, сеўшы, Ён навучаў іх.

заутра же паки прииде в церковь, и вси людие идяху к нему: и сед учаше их.

Тут прывялі кніжнікі і фарысеі да Яго жанчыну, схопленую на чужаложстве, і паставілі яе на сярэдзіне

Приведоша же книжницы и фарисее к нему жену в прелюбодеянии яту, и поставивше ю посреде,

ды кажуць Яму: «Настаўнік, гэтую жанчыну схапілі [толькі што] на чужаложстве.

глаголаша ему: учителю, сия жена ята есть ныне в прелюбодеянии:

Майсей у законе загадаў нам такіх каменаваць. Дык Ты што скажаш?»

в законе же нам моисей повеле таковыя камением побивати: ты же что глаголеши?

Казалі ж гэта, выпрабоўваючы Яго, каб мець магчымасць абвінаваціць Яго. А Ісус, нахіліўшыся, нешта пісаў пальцам на зямлі.

Сие же реша искушающе его, да быша имели что глаголати нань. Иисус же долу преклонься, перстом писаше на земли, не слагая (им).

Калі, аднак, не пераставалі пытацца ў Яго, падняўся і сказаў ім: «Хто з вас без граху, няхай першы кіне ў яе камень».

Якоже прилежаху вопрошающе его, восклонься рече к ним: иже есть без греха в вас, прежде верзи камень на ню.

І зноў, нахіліўшыся, пісаў на зямлі.

И паки долу преклонься, писаше на земли.

Яны ж, пачуўшы гэта, дакараныя ў сумленні, адзін за адным выходзілі, пачынаючы ад старэйшых да апошніх, ды застаўся толькі Ён адзін і жанчына, стоячы на сярэдзіне.

Они же слышавше и совестию обличаеми, исхождаху един по единому, наченше от старец до последних: и оста един Иисус, и жена посреде сущи.

Падняўшыся і нікога не ўбачыўшы, акрамя жанчыны, Ісус сказаў ёй: «Жанчына, дзе ж твае абвінаваўцы? Ніхто цябе не асудзіў?»

Восклонься же Иисус и ни единаго видев, точию жену, рече ей: жено, где суть, иже важдаху на тя? ни кийже ли тебе осуди?

Адказала яна: «Ніхто, Госпадзе». Дык Ісус сказаў ёй: «І Я цябе не асуджаю. Ідзі і болей не грашы».

Она же рече: никтоже, Господи. Рече же ей Иисус: ни аз тебе осуждаю: иди и (отселе) ктому не согрешай.

Затым зноў пачаў прамаўляць да іх Ісус, кажучы: «Я святло свету, хто ідзе за Мной, не ходзіць у цемры, але будзе мець святло жыцця».

Паки же им Иисус рече глаголя: аз есмь свет миру: ходяй по мне не имать ходити во тме, но имать свет животный.

Дык сказалі Яму фарысеі: «Ты Сам аб Сабе сведчыш; сведчанне Тваё непраўдзівае».

Реша убо ему фарисее: ты о себе сам свидетелствуеши: свидетелство твое несть истинно.

Адказаў Ісус і сказаў ім: «Калі нават Я сведчу пра Сябе, праўдзівае сведчанне Маё, бо ведаю, адкуль прыйшоў і куды іду; а вы не ведаеце, адкуль прыходжу і куды іду.

Отвеща Иисус и рече им: аще аз свидетелствую о себе, истинно есть свидетелство мое, яко вем, откуду приидох и камо иду: вы же не весте, откуду прихожду и камо гряду:

Вы судзіце паводле цела, а Я не суджу нікога.

вы по плоти судите, аз не сужду ни комуже:

А калі Я суджу, суд Мой праўдзівы, бо Я не адзін, але Я і Айцец, Які Мяне паслаў.

и аще сужду аз, суд мой истинен есть, яко един несмь, но аз и пославый мя Отец:

Дый у законе вашым напісана, што сведчанне двух людзей праўдзівае.

и в законе же вашем писано есть, яко двою человеку свидетелство истинно есть:

Я Той, Хто Сам аб Сабе сведчыць, і сведчыць пра Мяне Айцец, Які Мяне паслаў».

аз есмь свидетелствуяй о мне самем, и свидетелствует о мне пославый мя Отец.

Дык сказалі Яму: «А дзе ж Твой Айцец?» Адказаў Ісус: «Вы ані Мяне не ведаеце, ані Айца Майго; бо калі б вы Мяне ведалі, ведалі б і Айца Майго».

Глаголаху же ему: где есть Отец твой? Отвеща Иисус: ни мене весте, ни Отца моего: аще мя бысте ведали, и Отца моего ведали бысте.

Гэтыя словы выказаў Ісус, навучаючы ў святыні пры скарбонцы; і ніхто не ўзяў Яго, бо яшчэ не надышла гадзіна Яго.

Сия глаголы глагола Иисус в газофилакии, учя в церкви: и никтоже ят его, яко не у бе пришел час его.

І зноў сказаў Ісус ім: «Я адыходжу, вы ж шукаць Мяне будзеце і памраце ў граху вашым. Куды Я іду, вы пайсці не можаце».

Рече же им паки Иисус: аз иду, и взыщете мене, и во гресе вашем умрете: аможе аз иду, вы не можете приити.

Дык казалі юдэі: «Няўжо Ён заб’е Сам Сябе, што кажа: Куды Я іду, вы не можаце пайсці?»

Глаголаху убо иудее: еда ся сам убиет, яко глаголет: аможе аз иду, вы не можете приити?

І Ён адказаў ім: «Вы — ад нізу, а Я — з вышыні; вы — з гэтага свету, а Я — не з гэтага свету.

И рече им: вы от нижних есте, аз от вышних есмь: вы от мира сего есте, аз несмь от мира сего:

Вось чаму Я вам сказаў, што памраце ў вашых грахах; бо, калі не паверыце, што Я ёсць, — памраце ў грахах вашых».

рех убо вам, яко умрете во гресех ваших: аще бо не имете веры, яко аз есмь, умрете во гресех ваших.

Дык казалі Яму: «Хто Ты?» Сказаў ім Ісус: «Той, Хто ад пачатку, менавіта так вам і гавару.

Глаголаху убо ему: ты кто еси? И рече им Иисус: начаток, яко и глаголю вам:

Маю пра вас шмат гаварыць і судзіць; але Той, Хто Мяне паслаў, праўдзівы, і Я тое, што ад Яго чуў, абвяшчаю свету».

многа имам о вас глаголати и судити: но пославый мя истинен есть, и аз, яже слышах от него, сия глаголю в мире.

Аднак не зразумелі, што гаварыў Ён ім пра Айца.

Не разумеша (убо), яко Отца им глаголаше.

Сказаў ім тады Ісус: «Калі падымеце Сына Чалавечага, тады пазнаеце, што Я ёсць, ды што Сам ад Сябе нічога не раблю, але тое абвяшчаю, чаму Мяне навучыў Айцец.

Рече же им Иисус: егда вознесете Сына Человеческаго, тогда уразумеете, яко аз есмь, и о себе ничесоже творю, но, якоже научи мя Отец мой, сия глаголю:

Той, Хто Мяне паслаў, ёсць са Мной; Айцец не пакінуў Мяне аднаго, бо Я раблю заўсёды тое, што Яму падабаецца».

и пославый мя со мною есть: не остави мене единаго Отец, яко аз угодная ему всегда творю.

Калі Ён гэта казаў, многія паверылі ў Яго.

Сия ему глаголющу, мнози вероваша в него.

Казаў затым Ісус да тых юдэяў, якія ў Яго паверылі: «Калі вы вытрываеце ў слове Маім, станецеся сапраўды Маімі вучнямі

глаголаше убо Иисус к веровавшым ему иудеом: аще вы пребудете во словеси моем, воистинну ученицы мои будете

і пазнаеце праўду, а праўда вас вызваліць».

и уразумеете истину, и истина свободит вы.

Адказалі Яму: «Мы — нашчадкі Абрагама, і мы ніколі нікому не служылі. Як жа Ты кажаш: “Будзеце свабодныя”?»

Отвещаша (и реша) ему: семя авраамле есмы и ни комуже работахом николиже: како ты глаголеши, яко свободни будете?

Адказаў ім Ісус: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: кожны, хто чыніць грэх, ёсць нявольнік граху.

Отвеща им Иисус: аминь, аминь глаголю вам, яко всяк творяй грех раб есть греха:

Але нявольнік не жыве ў доме вечна; Сын жа жыве вечна.

раб же не пребывает в дому во век: сын пребывает во век:

Таму, калі Сын вас вызваліць, сапраўды свабоднымі будзеце.

аще убо Сын вы свободит, воистинну свободни будете:

Ведаю, што вы — нашчадкі Абрагама; але імкняцеся Мяне забіць, таму што слова Маё не дасягае вас.

вем, яко семя авраамле есте: но ищете мене убити, яко слово мое не вмещается в вы:

Я абвяшчаю тое, што Я бачыў у Айца Майго; а вы робіце тое, што вы чулі ад айца вашага».

аз, еже видех у Отца моего, глаголю: и вы убо, еже видесте у отца вашего, творите.

Адказалі яны і сказалі Яму: «Бацька наш Абрагам». Кажа ім Ісус: «Калі б вы былі сыны Абрагама, рабілі б справы Абрагама.

Отвещаша и реша ему: отец наш авраам есть. глагола им Иисус: аще чада авраамля бысте были, дела авраамля бысте творили:

А вы імкнецеся цяпер Мяне забіць, Чалавека, Які вам абвяшчаў праўду, якую пачуў ад Бога; гэтага Абрагам не рабіў!

ныне же ищете мене убити, Человека, иже истину вам глаголах, юже слышах от Бога: сего авраам несть сотворил:

Але вы робіце справы бацькі вашага». Сказалі тады Яму: «Мы — не народжаныя ў чужаложстве: аднаго маем Айца — Бога».

вы творите дела отца вашего. Реша же ему: мы от любодеяния несмы рождени: единаго Отца имамы, Бога.

Сказаў ім Ісус: «Калі б Бог быў вашым Айцом, любілі б вы Мяне; бо Я ад Бога выйшаў і іду, і не Сам ад Сябе прыходжу, але Ён Мяне паслаў.

Рече же им Иисус: аще Бог Отец ваш (бы) был, любили бысте (убо) мене: аз бо от Бога изыдох и приидох: не о себе бо приидох, но той мя посла:

Чаму вы гэта мовы Маёй не разумееце? Бо вы не здольны слухаць словы Мае.

почто беседы моея не разумеете? яко не можете слышати словесе моего:

Вы ёсць ад бацькі вашага — д’ябла і жаданні бацькі вашага выконваць хочаце. Ён быў забойцам ад пачатку і ў праўдзе не вытрываў, бо няма ў ім праўды. Калі гаворыць хлусню, гаворыць ад сябе, бо ён — хлус і бацька сваёй хлусні.

вы отца (вашего) диавола есте, и похоти отца вашего хощете творити: он человекоубийца бе искони и во истине не стоит, яко несть истины в нем: егда глаголет лжу, от своих глаголет, яко ложь есть и отец лжи:

А як Я праўду кажу, не верыце Мне.

аз же зане истину глаголю, не веруете мне:

Хто з вас абвінаваціць Мяне ў граху? Калі Я вам праўду кажу, чаму Мне не верыце?

кто от вас обличает мя о гресе? аще ли истину глаголю, почто вы не веруете мне?

Хто ад Бога, той словы Божыя слухае; а вы таму не слухаеце, што вы не ад Бога».

иже есть от Бога, глаголов Божиих послушает: сего ради вы не послушаете, яко от Бога несте.

Адказалі юдэі і сказалі Яму: «Ці ж не добра мы кажам, што Ты — самарыцянін і дэмана маеш?»

Отвещаша убо иудее и реша ему: не добре ли мы глаголем, яко самарянин еси ты и беса имаши?

Адказаў Ісус: «Я дэмана не маю, але шаную Айца Майго, а вы Мяне зневажаеце.

Отвеща Иисус: аз беса не имам, но чту Отца моего, и вы не чтете мене:

Я не шукаю Сваёй славы; але ёсць Той, Хто шукае і судзіць.

аз же не ищу славы моея: есть ищя и судя:

Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі хто зберажэ слова Маё, не ўбачыць смерці вечна».

аминь, аминь глаголю вам: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать видети во веки.

Дык юдэі сказалі Яму: «Цяпер мы пераканаліся, што дэмана маеш. Абрагам памёр, і прарокі, а Ты кажаш: “Калі хто зберажэ слова Маё, не пакаштуе смерці вечна”.

Реша убо ему жидове: ныне разумехом, яко беса имаши: авраам умре и пророцы, и ты глаголеши: аще кто слово мое соблюдет, смерти не имать вкусити во веки:

Няўжо Ты большы за бацьку нашага Абрагама, які памёр? Нават прарокі паўміралі. Кім Ты Сам Сябе робіш?»

еда ты болий еси отца нашего авраама, иже умре? и пророцы умроша: кого себе сам ты твориши?

Адказаў Ісус: «Калі Я Сам Сябе слаўлю, слава Мая — нішто; ёсць Айцец Мой, Які Мяне славіць, і аб Якім вы кажаце: “Ён — Бог наш!”,

Отвеща Иисус: аще аз славлюся сам, слава моя ничесоже есть: есть Отец мой славяй мя, егоже вы глаголете, яко Бог ваш есть:

але вы не зразумелі Яго. Ды Я Яго ведаю. І, калі б сказаў: “Не ведаю Яго”, быў бы падобным вам хлусам; але ведаю Я Яго і слова Яго захоўваю.

и не познасте его, аз же вем его: и аще реку, яко не вем его, буду подобен вам ложь: но вем его и слово его соблюдаю:

Абрагам, бацька ваш, рад быў убачыць дзень Мой, і ўбачыў, і ўсцешыўся».

авраам отец ваш рад бы был, дабы видел день мой: и виде и возрадовася.

Сказалі Яму юдэі: «Пяцьдзясят гадоў яшчэ не маеш і бачыў Абрагама?»

Реша убо иудее к нему: пятидесят лет не у имаши, и авраама ли еси видел?

Сказаў ім Ісус: «Сапраўды, сапраўды кажу вам: перш чым Абрагам быў, Я ёсць».

Рече (же) им Иисус: аминь, аминь глаголю вам: прежде даже авраам не бысть, аз есмь.

Дык юдэі схапілі камяні, каб кідаць у Яго, але Ісус скрыўся і выйшаў са святыні, прайшоўшы між імі, і пайшоў далей.

Взяша убо камение, да вергут нань: Иисус же скрыся и изыде из церкве, прошед посреде их: и мимохождаше тако.

« 7 глава 9 глава »