Яна 12 глава

Эвангельле паводле Яна
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

За шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў Ісус у Бэтанію, дзе быў Лазар нябожчык, якога Ён уваскрасіў з мёртвых.

Иисус же прежде шести дний пасхи прииде в вифанию, идеже бе лазарь умерый, егоже воскреси от мертвых.

Там прыгатавалі Яму вячэру, і Марта паслугавала, а Лазар быў адным з тых, што ўзьлягалі з Ім.

Сотвориша же ему вечерю ту, и марфа служаше: лазарь же един бе от возлежащих с ним.

Марыя ж, узяўшы фунт міра нардовага, чыстага і каштоўнага, памазала ногі Ісуса і выцерла валасамі сваімі ногі Ягоныя, а дом напоўніўся водарам ад міра.

Мариа же приемши литру мира нарда пистика многоценна, помаза нозе Иисусове, и отре власы своими нозе его: храмина же исполнися от вони масти (благовонныя).

Кажа тады адзін з вучняў Ягоных, Юда Сымонаў Іскарыёт, які меўся выдаць Яго:

Глагола же един от ученик его, иуда симонов искариотский, иже хотяше его предати:

«Чаму не прадалі гэтае міра за трыста дынараў і не раздалі ўбогім?»

чесо ради миро сие не продано бысть на триех стех пенязь и дано нищым?

Казаў жа ён гэта не таму, што клапаціўся пра ўбогіх, але таму, што быў злодзей і меў каліту, і браў тое, што [туды] кідалі.

Сие же рече, не яко о нищих печашеся, но яко тать бе, и ковчежец имеяше, и вметаемая ношаше.

Ісус тады сказаў: «Пакіньце яе. Яна захавала яго на дзень пахаваньня Майго,

Рече же Иисус: не дейте ея, да в день погребения моего соблюдет е:

бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды».

нищыя бо всегда имате с собою, мене же не всегда имате.

Тады вялікі натоўп з Юдэяў даведаўся, што Ён там, і прыйшлі ня толькі дзеля Ісуса, але і каб Лазара пабачыць, якога Ён уваскрасіў з мёртвых.

Разуме же народ мног от иудей, яко ту есть: и приидоша не Иисуса ради токмо, но да и лазаря видят, егоже воскреси от мертвых.

А першасьвятары пастанавілі забіць і Лазара,

Совещаша же архиерее, да и лазаря убиют,

бо дзеля яго шмат Юдэяў прыходзіла і паверыла ў Ісуса.

яко мнози его ради идяху от иудей и вероваху во Иисуса.

На заўтра вялікі натоўп, які прыйшоў на сьвята, пачуў, што Ісус прыходзіць у Ерусалім,

Во утрий (же) день народ мног пришедый в праздник, слышавше, яко Иисус грядет во Иерусалим,

і ўзялі пальмовыя галінкі, і выйшлі на спатканьне Яму, і крычалі: «Гасанна! Дабраслаўлёны Той, Які прыходзіць у імя Госпада, Валадар Ізраіля!»

прияша ваиа от финик и изыдоша в сретение ему, и зваху (глаголюще): осанна, благословен грядый во имя Господне, Царь израилев.

Ісус жа, знайшоўшы маладога асла, сеў на яго, як напісана:

Обрет же Иисус осля, вседе на не, якоже есть писано:

«Ня бойся, дачка Сыёну! Вось, Валадар твой прыходзіць, седзячы на асьляняці».

не бойся, дщи сионя: се, Царь твой грядет, седя на жребяти осли.

Вучні Ягоныя перш не разумелі гэтага, але калі Ісус быў праслаўлены, тады яны ўзгадалі, што гэтак было напісана пра Яго і гэтак зрабілі Яму.

Сих же не разумеша ученицы его прежде: но егда прославися Иисус, тогда помянуша, яко сия быша о нем писана, и сия сотвориша ему.

Натоўп жа, які быў з Ім, сьведчыў тады, што Ён выклікаў з магілы Лазара і ўваскрасіў яго з мёртвых.

Свидетелствоваше убо народ, иже бе (прежде) с ним, егда лазаря возгласи от гроба и воскреси его от мертвых:

Таму і пераняў Яго натоўп, бо чуў, што Ён зрабіў гэты знак.

сего ради и срете его народ, яко слышаша его сие сотворша знамение.

Фарысэі ж гаварылі між сабою: «Глядзіце, нічога не атрымліваецца! Вось, сьвет пайшоў за Ім».

Фарисее убо реша к себе: видите, яко ни каяже польза есть? се, мир по нем идет.

Былі ж некаторыя Грэкі сярод тых, якія прыйшлі пакланіцца на сьвята.

Бяху же нецыи еллини от пришедших, да поклонятся в праздник:

Яны падыйшлі да Філіпа, які быў з Бэтсаіды Галілейскае, і прасілі яго, кажучы: «Пане, мы хочам бачыць Ісуса».

сии убо приступиша к филиппу, иже бе от вифсаиды галилейския, и моляху его, глаголюще: господи, хощем Иисуса видети.

Філіп ідзе і кажа Андрэю; і пасьля Андрэй і Філіп кажуць Ісусу.

Прииде филипп и глагола андреови: и паки андрей и филипп глаголаста Иисусови.

А Ісус адказаў ім, кажучы: «Прыйшла гадзіна, каб быў праслаўлены Сын Чалавечы.

Иисус же отвеща има, глаголя: прииде час, да прославится Сын Человеческий:

Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то застанецца адно, а калі памрэ, то прыносіць шмат плоду.

аминь, аминь глаголю вам: аще зерно пшенично пад на земли не умрет, то едино пребывает: аще же умрет, мног плод сотворит:

Хто любіць душу сваю, загубіць яе; а той, хто ненавідзіць душу сваю ў гэтым сьвеце, захавае яе ў жыцьцё вечнае.

любяй душу свою погубит ю, и ненавидяй души своея в мире сем в живот вечный сохранит ю:

Хто Мне служыць, няхай ідзе за Мною; і дзе Я, там і служыцель Мой будзе; і хто Мне служыць, таго ўшануе Айцец.

аще кто мне служит, мне да последствует, и идеже есмь аз, ту и слуга мой будет: и аще кто мне служит, почтит его Отец (мой):

Цяпер душа Мая ўстрывожана; і што Я скажу? Ойча, збаў Мяне ад гэтае гадзіны; але ж дзеля гэтае гадзіны Я і прыйшоў.

ныне душа моя возмутися: и что реку? Отче, спаси мя от часа сего: но сего ради приидох на час сей:

Ойча, праслаў імя Тваё!» Тады прыйшоў голас з неба: «І праславіў, і яшчэ праслаўлю».

Отче, прослави имя твое. Прииде же глас с небесе: и прославих, и паки прославлю.

Натоўп, які стаяў і чуў, казаў: «Былі грымоты». Іншыя казалі: «Анёл прамовіў да Яго».

Народ же стояй и слышав, глаголаху: гром бысть. Инии глаголаху: ангел глагола ему.

Адказаў Ісус і сказаў: «Ня дзеля Мяне быў гэты голас, але дзеля вас.

Отвеща Иисус и рече: не мене ради глас сей бысть, но народа ради:

Цяпер суд сьвету гэтаму; цяпер князь гэтага сьвету выгнаны будзе прэч.

ныне суд есть миру сему: ныне князь мира сего изгнан будет вон:

І Я, калі буду падняты з зямлі, усіх прыцягну да Сябе».

и аще аз вознесен буду от земли, вся привлеку к себе.

Сказаў жа Ён гэтае, даючы знак, якою сьмерцю мае памерці.

Сие же глаголаше, назнаменуя, коею смертию хотяше умрети.

Натоўп адказваў Яму: «Мы чулі з Закону, што Хрыстос застаецца вечна. Дык як жа Ты кажаш, што мусіць быць падняты Сын Чалавечы? Хто гэты Сын Чалавечы?»

Отвеща ему народ: мы слышахом от закона, яко Христос пребывает во веки: како ты глаголеши: вознестися подобает Сыну Человеческому? кто есть сей Сын Человеческий?

Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ на кароткі час сьвятло з вамі. Хадзіце, пакуль маеце сьвятло, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзіць у цемры, той ня ведае, куды ідзе.

Рече же им Иисус: еще мало время свет в вас есть: ходите, дондеже свет имате, да тма вас не имет: и ходяй во тме не весть, камо идет:

Пакуль маеце сьвятло, верце ў сьвятло, каб сталіся вы сынамі сьвятла». Гэта сказаў Ісус і, адыйшоўшы, схаваўся ад іх.

дондеже свет имате, веруйте во свет, да сынове света будете. Сия глагола Иисус, и отшед скрыся от них.

Хоць гэтулькі знакаў учыніў Ён перад імі, яны не паверылі ў Яго,

Толика знамения сотворшу ему пред ними, не вероваху в него,

каб споўнілася слова Ісаі прарока, якое той сказаў: «Госпадзе! Хто паверыў пачутаму ад нас, і каму было адкрытае рамяно Госпада?»

да сбудется слово исаии пророка, еже рече: Господи, кто верова слуху нашему, и мышца Господня кому открыся?

Дзеля гэтага не маглі яны верыць, бо ізноў сказаў Ісая:

Сего ради не можаху веровати, яко паки рече исаиа:

«Ён засьляпіў вочы іхнія і сэрца іхняе скамяніў, каб ня ўбачылі вачыма і не зразумелі сэрцам, і не навярнуліся, каб Я аздаравіў іх».

ослепи очи их и окаменил есть сердца их, да не видят очима, ни разумеют сердцем, и обратятся, и исцелю их.

Гэта сказаў Ісая, калі бачыў славу Ягоную і гаварыў пра Яго.

Сия рече исаиа, егда виде славу его и глагола о нем.

Аднак і з начальнікаў шмат хто паверыў у Яго, але дзеля фарысэяў не прызнаваліся, каб іх не адлучылі,

Обаче убо и от князь мнози вероваша в него, но фарисей ради не исповедоваху, да не из сонмищ изгнани будут:

бо яны палюбілі больш славу чалавечую, чым славу Божую.

возлюбиша бо паче славу человеческую, неже славу Божию.

А Ісус закрычаў і сказаў: «Хто верыць у Мяне, не ў Мяне верыць, але ў Таго, Хто паслаў Мяне.

Иисус же воззва и рече: веруяй в мя не верует в мя, но в пославшаго мя:

І хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.

и видяй мя видит пославшаго мя:

Я, Сьвятло, прыйшоў у сьвет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не застаўся ў цемры.

аз свет в мир приидох, да всяк веруяй в мя во тме не пребудет:

І калі хто пачуе гэтыя словы і не паверыць, Я ня буду судзіць яго, бо Я прыйшоў не каб судзіць сьвет, але каб збавіць сьвет.

и аще кто услышит глаголы моя и не верует, аз не сужду ему: не приидох бо, да сужду мирови, но да спасу мир:

Хто адкідае Мяне і не прыймае словаў Маіх, мае судзьдзю для сябе — слова, якое Я сказаў, яно будзе судзіць яго ў апошні дзень;

отметаяйся мене и не приемляй глагол моих имать судящаго ему: слово, еже глаголах, то судит ему в последний день:

бо Я казаў не ад Сябе, але Айцец, Які паслаў Мяне, даў Мне прыказаньне, што казаць і што гаварыць.

яко аз от себе не глаголах, но пославый мя Отец, той мне заповедь даде, что реку и что возглаголю:

І Я ведаю, што прыказаньне Ягонае ёсьць жыцьцё вечнае. Дык тое, што Я гавару, гавару, як сказаў Мне Айцец».

и вем, яко заповедь его живот вечный есть: яже убо аз глаголю, якоже рече мне Отец, тако глаголю.

« 11 глава 13 глава »