Мацьвея 27 глава

Паводле Мацьвея Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Cовременный перевод WBTC

 
 

Калі-ж настала ра́ніца, ўсе́ архірэі і старшы́ні народу ме́лі нараду аб Ісусе, каб Яго забіць.
 
На следующее утро все первосвященники и старейшины устроили совет, на котором решили предать Иисуса смерти.

І, зьвязаўшы Яго, завялí і вы́далі Яго Понтыю Пілату, начальніку.
 
И связав, отвели и передали Его Пилату, правителю.

Тады Юда, які прадаў Яго, угле́дзіўшы, што Ён засу́джаны, пака́яўшыся, зьвярнуў трыццаць срыбнякоў архірэям і старшы́ням,
 
Когда Иуда, предавший Иисуса, увидел, что Его осудили, то раскаялся и возвратил тридцать сребреников первосвященникам и старейшинам,

ка́жучы: саграшы́ў я, прада́ўшы кроў нявінную. Яны-ж сказалі яму: што нам да гэтага? глядзі сам.
 
сказав: "Согрешил я, предав кровь невинную". Но они сказали: "Что нам до этого? Это твоя забота!"

І, кінуўшы срыбнякі ў царкве́, ён выйшаў і пайшоў паве́сіўся.
 
Тогда он бросил серебряные монеты в храме, пошёл и повесился.

А архірэі, узяўшы срыбнякі, сказалі: не́льга класьці іх у скарбонку, бо гэта цана́ крывí.
 
Первосвященники же подобрали монеты и сказали: "Не по закону это класть их в храмовую копилку, ибо это цена крови".

Зрабіўшы-ж нараду, купілі за іх зямлю ганчара́, каб харанíць чужы́нцаў.
 
Посоветовавшись, они купили на эти деньги участок земли, называвшийся Полем Горшечника, чтобы там хоронить чужестранцев.

Вось чаму і заве́цца зямля тая зямлёю крыві да таго дня.
 
По этой причине поле это и по сей день называется Кровавым Полем.

Тады збылося ска́занае праз прарока Ерамію, які кажа: і ўзялі трыццаць срыбнякоў, цану Ацэненага, што ацанілі сыны́ Ізраіля,
 
Так исполнилось пророчество, изречённое Иеремией: "И взяли они тридцать сребреников, цену Того, Чью цену определили сыны Израиля

і далі іх за зямлю ганчара́, як сказаў мне́ Го́спад.
 
и отдали их за поле горшечника, как указал мне Господь".

Ісус-жа стануў перад начальнікам; і спытаўся ў Яго начальнік: Ты — Цар Юдэйскі? Ісус сказаў яму: ты ка́жаш.
 
Иисус предстал перед правителем, и правитель спросил Его: "Ты-Царь Иудейский?" Иисус ответил ему: "Ты говоришь".

І, калі абвінава́чавалі Яго архірэі і старшы́ні, Ён нічога не адка́зваў.
 
А когда обвиняли Его первосвященники и старейшины, то Он им ничего не отвечал.

Тады кажа Яму Пілат: ня чуеш, колькі сьве́дчаць проці Цябе́?
 
Тогда Пилат сказал Ему: "Разве Ты не слышишь все эти обвинения против Тебя?"

І не адказваў яму ні на адно слова, так што начальнік дужа дзівіўся.
 
Но Он не ответил ему ни на одно обвинение, так что правитель был весьма удивлён.

На сьвята-ж начальнік ме́ў звычай звальняць народу аднаго вязьня, якога жада́лі.
 
На праздник Пасхи правитель по обычаю отпускал одного из заключённых, за которого просил народ.

Быў тады ў іх вядомы вастрожнік, іме́ньнем Вара́вва.
 
В то время в тюрьме был известный преступник по имени Варавва.

І вось, калі яны зыйшліся, сказаў ім Пілат: каго хо́чаце, каб я вам звольніў: Варавву, ці Ісуса, называ́нага Хрыстом?
 
И когда все собрались, Пилат спросил у них: "Кого хотите, чтобы я освободил вам: Варавву или Иисуса, называемого Христом?"

Бо ве́даў, што прадалі Яго праз завісьць.
 
Ибо он знал, что только из зависти доставили Его к нему.

Калі-ж ён засяда́ў у судзе́, жонка паслала яму сказаць: не рабі нічога Пра́ведніку таму, бо я сягоньня ў-ва сьне́ многа цярпе́ла дзеля Яго.
 
В то время как Пилат заседал в суде, его жена прислала к нему слугу сказать: "Устранись от дела Этого Праведника, ибо прошлой ночью приснился мне сон про Него, и я очень встревожена".

Але архірэі і старшы́ні падбілі народ, каб прасілі Варавву, а Ісуса загубілі.
 
Но первосвященники и старейшины убедили толпу просить за Варавву, а Иисуса предать смерти.

Тады начальнік спытаўся ў іх: каго з двох хо́чаце, каб я вам зво́льніў? Яны сказалі: Варавву.
 
Тогда правитель спросил их: "Кого из двоих хотите, чтоб я отпустил вам?" И они сказали: "Варавву".

Пілат кажа ім: што-ж я зро́блю з Ісусам, называ́ным Хрысто́м? Кажуць яму ўсе́: няхай будзе расьпя́ты!
 
Пилат сказал им: "Что сделать мне с Иисусом, называемым Христом?" И они все сказали: "Пусть распнут Его!"

Начальнік сказаў: шго-ж благо́е зрабіў Ён? Але яны яшчэ мацне́й крыча́лі: няхай будзе расьпя́ты!
 
Пилат спросил: "Почему? Что сделал Он плохого?" Но они продолжали кричать ещё громче: "Пусть распнут Его!"

Пілат, бачучы, што нішто не памагае, а ўзбурэньне павялíчваецца, узяў вады і ўмыў рукі перад народам і сказаў: невінаваты я ў крыві Пра́ведніка гэтага; вы глядзіце.
 
И Пилат, видя, что он ничего не достигнет и что может начаться бунт, взял воды и на глазах толпы умыл руки, сказав: "Я не повинен в крови Этого Человека, решайте сами".

І, адказваючы, уве́сь народ сказаў: кроў Яго на нас і на дзе́цях нашых!
 
И народ ответил: "Пусть кровь Его падёт на нас и на детей наших!"

Тады звольніў ім Варавву, а Ісуса, зьбіўшы, выдаў на раскрыжава́ньне.
 
И тогда он отпустил Варавву, Иисуса же приказал избить плетью и отвести на распятие.

Тады жаўне́ры начальніка, узяўшы Ісуса да прэторыі, сабралі на Яго цэлую роту.
 
Тогда солдаты правителя отвели Иисуса во дворец правителя, и собрался вокруг Него весь полк.

І, разьдзе́ўшы Яго, апрану́лі Яму чырвоны плашч;
 
Они раздели Его донага и надели на Него багровые одежды.

і, сплёўшы вянок з цярніны, узьдзе́лі Яму на галаву́ і далі Яму ў правую руку трысьціну; і, стано́вячыся перад Ім на кале́ні, насьмяха́ліся з Яго, кажучы: радуйся, Цар Юдэйскі!
 
Они свили из терния венок, надели Ему на голову, дали в руки Ему посох и, издеваясь над Иисусом, бросились перед Ним на колени, со словами: "Слава Тебе, Царь Иудейский!"

І плява́лі на Яго і, узяўшы трысьціну, білі Яго па галаве́.
 
И плевали они в Него, а потом взяли посох из руки Его и стали бить Его по голове.

І, калі насьмяя́ліся з Яго, зьнялí з Яго чырвоны плашч, і адзе́лі Яго ў адзе́жы Ягоныя, і павялі Яго на раскрыжава́ньне.
 
Наиздевавшись вдоволь, они сняли с Него багровые одежды, надели на Него собственную его одежду и повели на распятие.

Выхо́дзячы, яны сустрэлі аднаго Кіранэйца, па іме́ньню Сымона; гэтага прыму́сілі нясьцí крыж Яго.
 
И проходя, повстречали они одного киринеянина по имени Симон и заставили его нести крест Его.

І, прыйшоўшы на ме́сца, называ́нае Галгофа, што значыць: ме́сца чэ́рапу,
 
И когда пришли к месту под названием Голгофа, что означает "Лобное место",

далí Яму піць воцат, зьмяша́ны з жоўцяй; і, пакаштава́ўшы, не хаце́ў піць.
 
то дали Ему выпить вина, смешанного с жёлчью, Он же, попробовав, отказался его пить.

Расьпя́ўшы-ж Яго на крыжу, дзялілі адзе́жы Яго, кіда́ючы жэрабе; каб збылося сказанае праз прарока: падзялíлі адзе́жы мае́ і на вопратку маю кінулі жэрабе.
 
И распяв Его, бросили между собой жребий, кому что достанется из Его одежды,

І, пасе́ўшы, пілнавалі Яго там.
 
а потом сели и стали наблюдать за Ним.

І зрабілі над галавою Яго надпіс аб віне́ Яго: гэты ёсьць Ісус, Цар Юдэйскі.
 
А над головой у Него укрепили доску со словами обвинения против Него: "Иисус, Царь Иудейский".

Тады раскрыжава́ны былі з Ім два разбойнікі: адзін справа, а другі зьле́ва.
 
Одновременно с Ним распяты были два разбойника, один справа, а другой слева от Него.

Прахо́дзіўшыя-ж міма зьняважа́лі Яго, ківаючы галава́мі
 
И проходившие мимо выкрикивали оскорбления, кивая в Его сторону

і ка́жучы: Ты, што́ руйнуеш цэрквы і ў тры дні адбудо́ўваеш! спасí Сябе́ Самога! Калі Ты — Сын Божы, зыйдзі з крыжа!
 
и говоря: "Эй, Ты, Который собирался разрушить храм и восстановить его в три дня, спаси же Себя. Если Ты Сын Божий, сойди с креста!"

Падобне-ж і архірэі з кніжнікамі і старшынамі, насьмяха́ючыся, казалі:
 
И первосвященники вместе с законоучителями и старейшинами тоже издевались над Ним, говоря:

другіх спаса́ў, а Сябе́ Самога ня можа спасьцí! Калі Ён — Цар Ізраіля, няхай цяпе́р зыйде з крыжа, і мы паве́рым Яму.
 
"Он спасал других, а Себя спасти не может. Он — Царь Израильский, так пусть теперь сойдёт с креста, и мы уверуем в Него!

Спадзява́ўся на Бога, няхай-жа цяпе́р вы́бавіць Яго, калі хоча Яго. Бо-ж Ён казаў: Я — Сын Божы.
 
Он верит в Бога, так пусть же Бог спасёт Его теперь, если Он Ему угоден, ибо сказал Он: "Я — Сын Божий".

Таксама і разбойнікі, раскрыжаваныя разам з Ім, зьняважа́лі Яго.
 
И разбойники, распятые вместе с Ним, тоже осыпали Его оскорблениями.

Ад шо́стае-ж гадзíны це́мра ста́лася па ўсе́й зямлі да гадзіны дзявя́тае.
 
В полдень опустилась тьма на землю и не рассеивалась до трёх часов.

А каля дзявя́тай гадзíны загаласíў Ісуе моцным голасам: Элі! Элі! лама сабахтані? г. ё.: Божа Мой! Божа Мой! навошта Мяне́ пакінуў?
 
А около трёх часов Иисус воскликнул громким голосом: "Эли, эли, лама савахфани?", что означает: "Боже Мой, Боже Мой, для чего Ты покинул Меня?"

Некаторыя з тых, што там стаялі, чу́ючы гэтае, казалі: Ён кліча Ільлю.
 
Некоторые из тех, кто стоял поблизости, услышав это, сказали: "Этот человек взывает к Илие!"

І ўраз пабе́г адзін з іх, і, узяўшы гу́бку ды памачыўшы ў во́цат і насадзíўшы на трысьцíну, даў Яму піць.
 
И тут же один из них побежал, намочил губку в кислом вине, надел её на палку и дал Ему пить.

А другія казалі: чакай; паглядзім, ці прыйдзе Ільля спаса́ць Яго.
 
Но остальные говорили: "Оставь Его в покое. Посмотрим, появится ли Илия, чтобы спасти Его?"

Ісус жа, зноў загаласíўшы моцным голасам, аддаў душу.
 
И ещё раз закричал Иисус громким голосом и испустил дух.

І вось, заслона ў царкве́ разьдзе́рлася надво́е ад ве́рху да нізу; і зямля́ затрасла́ся; і ска́лы патрэскаліся.
 
И тут же разорвалась надвое завеса храма сверху донизу, и всколыхнулась земля, и раскололись камни,

І магілы расчыніліся; і многа це́лаў памёршых сьвятых папаўстава́ла.
 
и открылись гробницы, и воскресло множество усопших святых,

І, вы́йшаўшы з магіл, па ўваскрасе́ньні Яго ўвайшлí ў сьвятое ме́ста і паказаліся многім.
 
и, выйдя из гробниц своих после воскресения Его, они пришли в святой город и явились множеству людей.

Сотнік-жа і тыя, што з ім вартавалі Ісуса, бачучы трасе́ньне зямлі і ўсё, што ста́лася, спало́халіся крэпка і казалі: запраўды́, Ён быў Сын Божы.
 
Центурион и те, кто вместе с ним сторожил Иисуса, при виде землетрясения и всех других происшествий очень перепугались и говорили: "Воистину это был Сын Божий!"

Было тамака, угляда́ючыся здалёк, многа жанчы́н, якія йшлі за Ісусам з Галіле́і і служылі Яму.
 
Издалека наблюдали за этим и многие женщины, которые пришли с Иисусом из Галилеи, чтобы прислуживать Ему.

Між імі былі Марыя Магдаліна і Марыя, маці Якава і Іосіі, і маці сыноў Завядзе́явых.
 
И была среди них Мария Магдалина, а также Мария, мать Иакова и Иосифа, и мать сыновей Зеведея.

Калі-ж настаў ве́чар, прыйшоў багаты чалаве́к з Арыматэі, іме́ньнем Язэп, каторы таксама быў ву́чнем Ісуса.
 
Когда наступил вечер, пришёл из Аримафеи один богач по имени Иосиф, который тоже был учеником Иисуса.

Ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Ісусавага. Тады Пілат загадаў аддаць цела.
 
Он пришёл к Пилату и попросил у него, чтобы тот отдал ему Тело Иисуса. Пилат приказал, чтобы Тело Иисуса отдали ему.

І, узяўшы це́ла, Язэп абкруціў Яго чыстым палатно́м;
 
Иосиф взял Тело, завернул Его в чистый льняной покров,

і палажыў Яго ў сваёй новай магіле, якую вы́сек ён у скале́; і, прываліўшы вялікі ка́мень да дзьвераў магілы, пайшоў стуль.
 
положил Его в свою собственную новую гробницу, высеченную в скале, привалил большой камень ко входу в гробницу и ушёл.

Былі-ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя, каторыя сядзе́лі насу́праць магілы.
 
А Мария Магдалина и другая Мария сели напротив гробницы.

На другі дзе́нь, што йдзе за пятніцаю, сабраліся архірэі і фарысэі да Пілата
 
Всё это случилось в день приготовления. На следующий день первосвященники и фарисеи пришли к Пилату

і гаварылі: Па́не! мы прыпомнілі, што ашуканец той, як быў яшчэ жывы, сказаў: цераз тры дні ўваскрэсну.
 
и сказали: "Господин, мы вспомнили, что тот обманщик, когда был жив, сказал: "Через три дня воскресну".

Дык прыкажы вартава́ць магілу да трэцяга дня, каб вучні Яго, прыйшоўшы ўначы, ня ўкралі Яго і не сказалі народу: уваскро́с з мёртвых. І будзе апошняе ашука́нства горш пе́ршага.
 
Поэтому прикажи хорошенько охранять гробницу до наступления третьего дня, чтобы не пришли Его ученики и не выкрали Тело и не сказали всем: "Он воскрес из мёртвых". Тогда последний Его обман будет хуже первого".

Пілат сказаў ім: вось вам старожа; ідзе́це, вартуйце, як ве́даеце.
 
Пилат сказал им: "С вами стражники, пойдите и охраняйте её, как знаете".

Яны пайшлі і паставілі ля магілы варту і прылажы́лі да ка́меня пяча́ць.
 
Они пошли, наглухо закрыли гробницу, запечатали её и оставили там стражу.

Примечания:

 
Пераклад Л. Дзекуць-Малея
5, 51 царква = храм.
27 прэторыі — судзілішча прэтарскае.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.