Мацьвея 27 глава

Паводле Мацьвея Сьвятое Эвангельле
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Синодальный перевод (СВ)

 
 

Калі-ж настала ра́ніца, ўсе́ архірэі і старшы́ні народу ме́лі нараду аб Ісусе, каб Яго забіць.
 
Когда же настало утро, все первосвященники и старейшины народа имели совещание об Иисусе, чтобы предать Его смерти;

І, зьвязаўшы Яго, завялí і вы́далі Яго Понтыю Пілату, начальніку.
 
и, связав Его, отвели и предали Его Понтию Пилату, правителю.

Тады Юда, які прадаў Яго, угле́дзіўшы, што Ён засу́джаны, пака́яўшыся, зьвярнуў трыццаць срыбнякоў архірэям і старшы́ням,
 
Тогда Иуда, предавший Его, увидев, что Он осужден, и раскаявшись, возвратил тридцать сребреников первосвященникам и старейшинам,

ка́жучы: саграшы́ў я, прада́ўшы кроў нявінную. Яны-ж сказалі яму: што нам да гэтага? глядзі сам.
 
говоря: «Согрешил я, предав кровь невинную». Они же сказали ему: «Что нам до того? Смотри сам».

І, кінуўшы срыбнякі ў царкве́, ён выйшаў і пайшоў паве́сіўся.
 
И, бросив сребреники в храме, он вышел, пошел и удавился.

А архірэі, узяўшы срыбнякі, сказалі: не́льга класьці іх у скарбонку, бо гэта цана́ крывí.
 
Первосвященники, взяв сребреники, сказали: «Непозволительно положить их в сокровищницу храмовую, потому что это цена крови».

Зрабіўшы-ж нараду, купілі за іх зямлю ганчара́, каб харанíць чужы́нцаў.
 
Сделав же совещание, купили на них землю горшечника для погребения странников;

Вось чаму і заве́цца зямля тая зямлёю крыві да таго дня.
 
поэтому и называется земля та землею крови до сего дня.

Тады збылося ска́занае праз прарока Ерамію, які кажа: і ўзялі трыццаць срыбнякоў, цану Ацэненага, што ацанілі сыны́ Ізраіля,
 
Тогда сбылось реченное через пророка Иеремию, который говорит: «И взяли тридцать сребреников — цену Оцененного, Которого оценили сыны Израиля, —

і далі іх за зямлю ганчара́, як сказаў мне́ Го́спад.
 
и дали их за землю горшечника, как сказал мне Господь».

Ісус-жа стануў перад начальнікам; і спытаўся ў Яго начальнік: Ты — Цар Юдэйскі? Ісус сказаў яму: ты ка́жаш.
 
Иисус же предстал перед правителем. И спросил Его правитель: «Ты — Царь иудейский?» Иисус сказал ему: «Ты говоришь».

І, калі абвінава́чавалі Яго архірэі і старшы́ні, Ён нічога не адка́зваў.
 
И когда обвиняли Его первосвященники и старейшины, Он ничего не отвечал.

Тады кажа Яму Пілат: ня чуеш, колькі сьве́дчаць проці Цябе́?
 
Тогда говорит Ему Пилат: «Не слышишь, сколько свидетельствуют против Тебя?»

І не адказваў яму ні на адно слова, так што начальнік дужа дзівіўся.
 
И не отвечал ему ни на одно слово, так что правитель весьма дивился.

На сьвята-ж начальнік ме́ў звычай звальняць народу аднаго вязьня, якога жада́лі.
 
На праздник же Пасхи правитель имел обычай отпускать народу одного узника, которого хотели.

Быў тады ў іх вядомы вастрожнік, іме́ньнем Вара́вва.
 
Был тогда у них известный узник, называемый Варавва.

І вось, калі яны зыйшліся, сказаў ім Пілат: каго хо́чаце, каб я вам звольніў: Варавву, ці Ісуса, называ́нага Хрыстом?
 
Итак, когда собрались они, сказал им Пилат: «Кого хотите, чтобы я отпустил вам: Варавву или Иисуса, называемого Христом?»

Бо ве́даў, што прадалі Яго праз завісьць.
 
Ибо знал, что предали Его из зависти.

Калі-ж ён засяда́ў у судзе́, жонка паслала яму сказаць: не рабі нічога Пра́ведніку таму, бо я сягоньня ў-ва сьне́ многа цярпе́ла дзеля Яго.
 
Между тем как сидел он на судейском месте, жена его послала ему сказать: «Не делай ничего Праведнику Сему, потому что я ныне во сне много пострадала за Него».

Але архірэі і старшы́ні падбілі народ, каб прасілі Варавву, а Ісуса загубілі.
 
Но первосвященники и старейшины возбудили народ просить Варавву, а Иисуса погубить.

Тады начальнік спытаўся ў іх: каго з двох хо́чаце, каб я вам зво́льніў? Яны сказалі: Варавву.
 
Тогда правитель спросил их: «Кого из двух хотите, чтобы я отпустил вам?» Они сказали: «Варавву».

Пілат кажа ім: што-ж я зро́блю з Ісусам, называ́ным Хрысто́м? Кажуць яму ўсе́: няхай будзе расьпя́ты!
 
Пилат говорит им: «Что же я сделаю Иисусу, называемому Христом?» Говорят ему все: «Да будет распят!»

Начальнік сказаў: шго-ж благо́е зрабіў Ён? Але яны яшчэ мацне́й крыча́лі: няхай будзе расьпя́ты!
 
Правитель сказал: «Какое же зло сделал Он?» Но они еще сильнее кричали: «Да будет распят!»

Пілат, бачучы, што нішто не памагае, а ўзбурэньне павялíчваецца, узяў вады і ўмыў рукі перад народам і сказаў: невінаваты я ў крыві Пра́ведніка гэтага; вы глядзіце.
 
Пилат, видя, что ничто не помогает, но смятение увеличивается, взял воды, и умыл руки перед народом, и сказал: «Невиновен я в крови Праведника Сего; смотрите вы».

І, адказваючы, уве́сь народ сказаў: кроў Яго на нас і на дзе́цях нашых!
 
И, отвечая, весь народ сказал: «Кровь Его на нас и на детях наших».

Тады звольніў ім Варавву, а Ісуса, зьбіўшы, выдаў на раскрыжава́ньне.
 
Тогда отпустил им Варавву, а Иисуса, бив, предал на распятие.

Тады жаўне́ры начальніка, узяўшы Ісуса да прэторыі, сабралі на Яго цэлую роту.
 
Тогда воины правителя, взяв Иисуса в преторию, собрали на Него весь полк

І, разьдзе́ўшы Яго, апрану́лі Яму чырвоны плашч;
 
и, раздев Его, надели на Него багряницу;

і, сплёўшы вянок з цярніны, узьдзе́лі Яму на галаву́ і далі Яму ў правую руку трысьціну; і, стано́вячыся перад Ім на кале́ні, насьмяха́ліся з Яго, кажучы: радуйся, Цар Юдэйскі!
 
и, сплетши венец из терна, возложили Ему на голову и дали Ему в правую руку трость; и, становясь пред Ним на колени, насмехались над Ним, говоря: «Радуйся, Царь иудейский!»

І плява́лі на Яго і, узяўшы трысьціну, білі Яго па галаве́.
 
И плевали на Него, и, взяв трость, били Его по голове.

І, калі насьмяя́ліся з Яго, зьнялí з Яго чырвоны плашч, і адзе́лі Яго ў адзе́жы Ягоныя, і павялі Яго на раскрыжава́ньне.
 
И когда насмеялись над Ним, сняли с Него багряницу, и одели Его в одежды Его, и повели Его на распятие.

Выхо́дзячы, яны сустрэлі аднаго Кіранэйца, па іме́ньню Сымона; гэтага прыму́сілі нясьцí крыж Яго.
 
Выходя, они встретили одного киринейца по имени Симон; этого заставили нести крест Его.

І, прыйшоўшы на ме́сца, называ́нае Галгофа, што значыць: ме́сца чэ́рапу,
 
И, придя на место, называемое Голгофа, что значит Лобное место,

далí Яму піць воцат, зьмяша́ны з жоўцяй; і, пакаштава́ўшы, не хаце́ў піць.
 
дали Ему пить уксуса, смешанного с желчью; и, отведав, не хотел пить.

Расьпя́ўшы-ж Яго на крыжу, дзялілі адзе́жы Яго, кіда́ючы жэрабе; каб збылося сказанае праз прарока: падзялíлі адзе́жы мае́ і на вопратку маю кінулі жэрабе.
 
Распявшие же Его делили одежды его, бросая жребий;

І, пасе́ўшы, пілнавалі Яго там.
 
и, сидя, стерегли Его там;

І зрабілі над галавою Яго надпіс аб віне́ Яго: гэты ёсьць Ісус, Цар Юдэйскі.
 
и поставили над головой Его надпись, означающую вину Его: «Это Иисус, Царь иудейский».

Тады раскрыжава́ны былі з Ім два разбойнікі: адзін справа, а другі зьле́ва.
 
Тогда распяты с Ним два разбойника: один по правую сторону, а другой по левую.

Прахо́дзіўшыя-ж міма зьняважа́лі Яго, ківаючы галава́мі
 
Проходящие же злословили Его, кивая головами своими

і ка́жучы: Ты, што́ руйнуеш цэрквы і ў тры дні адбудо́ўваеш! спасí Сябе́ Самога! Калі Ты — Сын Божы, зыйдзі з крыжа!
 
и говоря: «Разрушающий храм и в три дня Созидающий! Спаси Себя Самого; если Ты Сын Божий, сойди с креста».

Падобне-ж і архірэі з кніжнікамі і старшынамі, насьмяха́ючыся, казалі:
 
Подобно и первосвященники с книжниками, и старейшинами, и фарисеями, насмехаясь, говорили:

другіх спаса́ў, а Сябе́ Самога ня можа спасьцí! Калі Ён — Цар Ізраіля, няхай цяпе́р зыйде з крыжа, і мы паве́рым Яму.
 
«Других спасал, а Себя Самого не может спасти! Если Он Царь Израилев, пусть теперь сойдет с креста, и уверуем в Него;

Спадзява́ўся на Бога, няхай-жа цяпе́р вы́бавіць Яго, калі хоча Яго. Бо-ж Ён казаў: Я — Сын Божы.
 
уповал на Бога; пусть теперь избавит Его, если Он угоден Ему. Ибо Он сказал: „Я Божий Сын“».

Таксама і разбойнікі, раскрыжаваныя разам з Ім, зьняважа́лі Яго.
 
Также и разбойники, распятые с Ним, поносили Его.

Ад шо́стае-ж гадзíны це́мра ста́лася па ўсе́й зямлі да гадзіны дзявя́тае.
 
От шестого же часа тьма была по всей земле до часа девятого;

А каля дзявя́тай гадзíны загаласíў Ісуе моцным голасам: Элі! Элі! лама сабахтані? г. ё.: Божа Мой! Божа Мой! навошта Мяне́ пакінуў?
 
а около девятого часа возопил Иисус громким голосом: «Или, Или! Лама савахфани?» — то есть: «Боже Мой, Боже Мой! Для чего Ты Меня оставил?»

Некаторыя з тых, што там стаялі, чу́ючы гэтае, казалі: Ён кліча Ільлю.
 
Некоторые из стоявших там, слыша это, говорили: «Илию зовет Он».

І ўраз пабе́г адзін з іх, і, узяўшы гу́бку ды памачыўшы ў во́цат і насадзíўшы на трысьцíну, даў Яму піць.
 
И тотчас побежал один из них, взял губку, наполнил уксусом и, наложив на трость, давал Ему пить;

А другія казалі: чакай; паглядзім, ці прыйдзе Ільля спаса́ць Яго.
 
а другие говорили: «Постой, посмотрим, придет ли Илия спасти Его».

Ісус жа, зноў загаласíўшы моцным голасам, аддаў душу.
 
Иисус же, опять возопив громким голосом, испустил дух.

І вось, заслона ў царкве́ разьдзе́рлася надво́е ад ве́рху да нізу; і зямля́ затрасла́ся; і ска́лы патрэскаліся.
 
И вот, завеса в храме разодралась надвое — сверху донизу; и земля потряслась; и камни расселись;

І магілы расчыніліся; і многа це́лаў памёршых сьвятых папаўстава́ла.
 
и гробы отверзлись; и многие тела усопших святых воскресли,

І, вы́йшаўшы з магіл, па ўваскрасе́ньні Яго ўвайшлí ў сьвятое ме́ста і паказаліся многім.
 
и, выйдя из гробов по воскресении Его, вошли во святой град, и явились многим.

Сотнік-жа і тыя, што з ім вартавалі Ісуса, бачучы трасе́ньне зямлі і ўсё, што ста́лася, спало́халіся крэпка і казалі: запраўды́, Ён быў Сын Божы.
 
Сотник же и те, которые с ним стерегли Иисуса, видя землетрясение и все происшедшее, устрашились весьма и говорили: «Воистину Он был Сын Божий».

Было тамака, угляда́ючыся здалёк, многа жанчы́н, якія йшлі за Ісусам з Галіле́і і служылі Яму.
 
Там также были и смотрели издали многие женщины, которые следовали за Иисусом из Галилеи, служа Ему;

Між імі былі Марыя Магдаліна і Марыя, маці Якава і Іосіі, і маці сыноў Завядзе́явых.
 
между ними были Мария Магдалина, и Мария, мать Иакова и Иосии, и мать сыновей Зеведея.

Калі-ж настаў ве́чар, прыйшоў багаты чалаве́к з Арыматэі, іме́ньнем Язэп, каторы таксама быў ву́чнем Ісуса.
 
Когда же настал вечер, пришел богатый человек из Аримафеи по имени Иосиф, который также учился у Иисуса.

Ён, прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Ісусавага. Тады Пілат загадаў аддаць цела.
 
Он, придя к Пилату, просил тело Иисуса. Тогда Пилат приказал отдать тело.

І, узяўшы це́ла, Язэп абкруціў Яго чыстым палатно́м;
 
И, взяв тело, Иосиф обвил его чистой плащаницей

і палажыў Яго ў сваёй новай магіле, якую вы́сек ён у скале́; і, прываліўшы вялікі ка́мень да дзьвераў магілы, пайшоў стуль.
 
и положил его в новой своей гробнице, которую высек он в скале; и, привалив большой камень к двери гробницы, удалился.

Былі-ж там Марыя Магдаліна і другая Марыя, каторыя сядзе́лі насу́праць магілы.
 
Были же там Мария Магдалина и другая Мария, которые сидели против гробницы.

На другі дзе́нь, што йдзе за пятніцаю, сабраліся архірэі і фарысэі да Пілата
 
На другой день, который следует за пятницей, собрались первосвященники и фарисеи к Пилату

і гаварылі: Па́не! мы прыпомнілі, што ашуканец той, як быў яшчэ жывы, сказаў: цераз тры дні ўваскрэсну.
 
и говорили: «Господин! Мы вспомнили, что обманщик тот, еще будучи в живых, сказал: „После трех дней воскресну“.

Дык прыкажы вартава́ць магілу да трэцяга дня, каб вучні Яго, прыйшоўшы ўначы, ня ўкралі Яго і не сказалі народу: уваскро́с з мёртвых. І будзе апошняе ашука́нства горш пе́ршага.
 
Итак, прикажи охранять гробницу до третьего дня, чтобы ученики Его, придя ночью, не украли Его и не сказали народу: „Воскрес из мертвых“; и будет последний обман хуже первого».

Пілат сказаў ім: вось вам старожа; ідзе́це, вартуйце, як ве́даеце.
 
Пилат сказал им: «Имеете стражу; пойдите охраняйте, как знаете».

Яны пайшлі і паставілі ля магілы варту і прылажы́лі да ка́меня пяча́ць.
 
Они пошли, и поставили у гробницы стражу, и приложили к камню печать.

Примечания:

 
Пераклад Л. Дзекуць-Малея
5, 51 царква = храм.
27 прэторыі — судзілішча прэтарскае.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.