Мацвея 27 глава

Евангелле паводле Мацвея
Пераклад Чарняўскага 2017 → Синодальный перевод (СВ)

А калі настала раніца, сышліся ўсе першасвятары і старэйшыны народа на раду супраць Ісуса, каб аддаць Яго на смерць.

Когда же настало утро, все первосвященники и старейшины народа имели совещание об Иисусе, чтобы предать Его смерти;

І, звязаўшы Яго, завялі і перадалі правіцелю Понцію Пілату.

и, связав Его, отвели и предали Его Понтию Пилату, правителю.

Тады Юда, які Яго выдаў, бачачы, што Ён асуджаны, праняты жалем, аддаў трыццаць срэбранцаў першасвятарам і старэйшынам,

Тогда Иуда, предавший Его, увидев, что Он осужден, и раскаявшись, возвратил тридцать сребреников первосвященникам и старейшинам,

кажучы: «Зграшыў я, выдаючы кроў бязвінную». А яны сказалі: «Дык што ты хочаш ад нас? Ты сам глядзі!»

говоря: «Согрешил я, предав кровь невинную». Они же сказали ему: «Что нам до того? Смотри сам».

І, кінуўшы срэбранцы ў святыні, ён выйшаў і, адышоўшы, павесіўся.

И, бросив сребреники в храме, он вышел, пошел и удавился.

А першасвятары, узяўшы срэбранцы, сказалі: «Нельга перадаць іх у скарбонку, бо гэта плата крыві».

Первосвященники, взяв сребреники, сказали: «Непозволительно положить их в сокровищницу храмовую, потому что это цена крови».

І, учыніўшы раду, купілі за іх поле ганчара для пахавання вандроўнікаў.

Сделав же совещание, купили на них землю горшечника для погребения странников;

З-за гэтага тое поле аж да сённяшняга дня завецца «поле крыві».

поэтому и называется земля та землею крови до сего дня.

Тады збылося тое, што было сказана прарокам Ярэміем, які казаў: «І ўзялі трыццаць срэбранцаў, плату за Ацэненага, Якога ацанілі сыны Ізраэля,

Тогда сбылось реченное через пророка Иеремию, который говорит: «И взяли тридцать сребреников — цену Оцененного, Которого оценили сыны Израиля, —

ды далі іх за поле ганчара, як мне сказаў Госпад».

и дали их за землю горшечника, как сказал мне Господь».

А Ісус стаў перад намеснікам; і спытаўся ў Яго намеснік, кажучы: «Дык Ты — Цар Юдэйскі?» Сказаў яму Ісус: «Ты кажаш».

Иисус же предстал перед правителем. И спросил Его правитель: «Ты — Царь иудейский?» Иисус сказал ему: «Ты говоришь».

І калі Яго вінавацілі першасвятары і старэйшыны, Ён нічога не адказваў.

И когда обвиняли Его первосвященники и старейшины, Он ничего не отвечал.

Тады кажа Яму Пілат: «Ці ты не чуеш, колькі сведчанняў даюць супраць Цябе?»

Тогда говорит Ему Пилат: «Не слышишь, сколько свидетельствуют против Тебя?»

А Ён не адказаў яму на ніводнае слова, так што намеснік вельмі дзівіўся.

И не отвечал ему ни на одно слово, так что правитель весьма дивился.

На дзень святочны намеснік меў звычай адпускаць народу аднаго вязня, якога хацелі б.

На праздник же Пасхи правитель имел обычай отпускать народу одного узника, которого хотели.

А меў ён тады вядомага вязня, які зваўся Барабам.

Был тогда у них известный узник, называемый Варавва.

І, калі ўсе яны сабраліся, сказаў Пілат: «Каго вы хочаце, каб я вам адпусціў? Барабу ці Ісуса, Якога завуць Хрыстом?»

Итак, когда собрались они, сказал им Пилат: «Кого хотите, чтобы я отпустил вам: Варавву или Иисуса, называемого Христом?»

Бо ён ведаў, што Яго выдалі з-за зайздрасці.

Ибо знал, что предали Его из зависти.

Калі ён сядзеў на судзілішчы, жонка яго паслала да яго, кажучы: «Не рабі нічога Гэтаму Справядліваму, бо я сёння ў сне шмат папакутавала з-за Яго».

Между тем как сидел он на судейском месте, жена его послала ему сказать: «Не делай ничего Праведнику Сему, потому что я ныне во сне много пострадала за Него».

А першасвятары і старэйшыны падбухторылі народ, каб прасілі Барабу, а Ісуса загубілі.

Но первосвященники и старейшины возбудили народ просить Варавву, а Иисуса погубить.

І, звяртаючыся, намеснік гаворыць ім: «Каго з двух хочаце, каб я вам адпусціў?» І яны сказалі: «Барабу».

Тогда правитель спросил их: «Кого из двух хотите, чтобы я отпустил вам?» Они сказали: «Варавву».

Кажа ім Пілат: «А што ж мне зрабіць з Ісусам, Якога завуць Хрыстом?» Кажуць яму ўсе: «Хай будзе ўкрыжаваны!»

Пилат говорит им: «Что же я сделаю Иисусу, называемому Христом?» Говорят ему все: «Да будет распят!»

Гаворыць правіцель: «А што Ён благога зрабіў?» А яны яшчэ мацней крычалі, кажучы: «Хай будзе ўкрыжаваны!»

Правитель сказал: «Какое же зло сделал Он?» Но они еще сильнее кричали: «Да будет распят!»

І Пілат, бачачы, што нічога не дапамагае, а ўзрушэнне робіцца большае, узяўшы ваду, памыў рукі перад народам, кажучы: «Я не вінаваты ў крыві Справядлівага Гэтага. Гэта ваша справа».

Пилат, видя, что ничто не помогает, но смятение увеличивается, взял воды, и умыл руки перед народом, и сказал: «Невиновен я в крови Праведника Сего; смотрите вы».

І, адказваючы, увесь народ сказаў: «Кроў Яго на нас і на нашых сынах».

И, отвечая, весь народ сказал: «Кровь Его на нас и на детях наших».

Тады ён адпусціў ім Барабу, а Ісуса ўбічаванага аддаў на ўкрыжаванне.

Тогда отпустил им Варавву, а Иисуса, бив, предал на распятие.

Тады жаўнеры правіцеля, узяўшы Ісуса ў прэторыю, сабралі да Яго цэлую кагорту.

Тогда воины правителя, взяв Иисуса в преторию, собрали на Него весь полк

І, раздзеўшы Яго, усклалі на Яго пурпуровы плашч;

и, раздев Его, надели на Него багряницу;

і, сплёўшы вянок з церняў, усклалі Яму на галаву; і далі Яму трысціну ў правую руку; і, укленчыўшы перад Ім, здзекаваліся з Яго, кажучы: «Радуйся, Цар Юдэйскі!»

и, сплетши венец из терна, возложили Ему на голову и дали Ему в правую руку трость; и, становясь пред Ним на колени, насмехались над Ним, говоря: «Радуйся, Царь иудейский!»

І, плюючы на Яго, узялі трысціну і білі Яго па галаве.

И плевали на Него, и, взяв трость, били Его по голове.

А калі ўжо наздзекаваліся, знялі з Яго пурпуровы плашч, адзелі Яго ў Яго хламіду і павялі на ўкрыжаванне.

И когда насмеялись над Ним, сняли с Него багряницу, и одели Его в одежды Его, и повели Его на распятие.

Выходзячы, напаткалі яны чалавека з Цырэны на імя Сімон; яго прымусілі несці крыж Яго.

Выходя, они встретили одного киринейца по имени Симон; этого заставили нести крест Его.

І прыйшлі на месца, якое называецца Гальгота, што значыць «месца чэрапа»,

И, придя на место, называемое Голгофа, что значит Лобное место,

і далі Яму піць воцат, змяшаны з жоўцю. І, калі яго пакаштаваў, не захацеў піць.

дали Ему пить уксуса, смешанного с желчью; и, отведав, не хотел пить.

Потым, укрыжаваўшы Яго, падзялілі адзенне Яго, кідаючы жэрабя. Каб збылося сказанае праз прарока: «Падзялілі адзежы Мае паміж сабою і на вопратку Маю кінулі жэрабя».

Распявшие же Его делили одежды его, бросая жребий;

І, седзячы, сцераглі Яго там.

и, сидя, стерегли Его там;

І над галавой Яго змясцілі надпіс віны Яго: «Гэта Ісус, Цар Юдэйскі».

и поставили над головой Его надпись, означающую вину Его: «Это Иисус, Царь иудейский».

Тады ўкрыжавалі абапал Яго двух лотраў, аднаго праваруч, а другога леваруч.

Тогда распяты с Ним два разбойника: один по правую сторону, а другой по левую.

І тыя, што міма ішлі, блюзнілі на Яго, ківаючы галавой сваёй

Проходящие же злословили Его, кивая головами своими

і кажучы: «Ты, што руйнуеш святыню і ў тры дні адбудоўваеш, уратуй Сябе Самога; калі Ты — Сын Божы, сыдзі з крыжа!»

и говоря: «Разрушающий храм и в три дня Созидающий! Спаси Себя Самого; если Ты Сын Божий, сойди с креста».

Падобным чынам і першасвятары, учыняючы здзек разам з кніжнікамі і старэйшынамі народа, казалі:

Подобно и первосвященники с книжниками, и старейшинами, и фарисеями, насмехаясь, говорили:

«Ён другіх ратаваў, а Сам Сябе ўратаваць не можа. Калі Ён — Валадар Ізраэля; дык няхай цяпер сыдзе з крыжа, і мы паверым у Яго.

«Других спасал, а Себя Самого не может спасти! Если Он Царь Израилев, пусть теперь сойдет с креста, и уверуем в Него;

Спадзяваўся Ён на Бога, хай жа вызваліць Яго цяпер, калі Ён спагадны да Яго. Бо Ён казаў: “Я — Сын Божы”».

уповал на Бога; пусть теперь избавит Его, если Он угоден Ему. Ибо Он сказал: „Я Божий Сын“».

Таксама і лотры, з Ім укрыжаваныя, зневажалі Яго.

Также и разбойники, распятые с Ним, поносили Его.

А ад гадзіны шостай цемра настала на ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятай.

От шестого же часа тьма была по всей земле до часа девятого;

І каля дзевятай гадзіны закрычаў Ісус моцным голасам: «Элі, Элі, лэма сабактані?», што значыць: «Божа Мой, Божа Мой, чаму Ты Мяне пакінуў?»

а около девятого часа возопил Иисус громким голосом: «Или, Или! Лама савахфани?» — то есть: «Боже Мой, Боже Мой! Для чего Ты Меня оставил?»

І некаторыя з тых, што стаялі там, чуючы гэта, казалі: «Іллю кліча Ён».

Некоторые из стоявших там, слыша это, говорили: «Илию зовет Он».

І тут адзін з іх, адразу пабегшы і ўзяўшы губку, напоўніў яе воцатам, і насадзіў на трысціну і даваў Яму піць.

И тотчас побежал один из них, взял губку, наполнил уксусом и, наложив на трость, давал Ему пить;

Іншыя ж казалі: «Кінь, паглядзім, ці прыйдзе Ілля вызваліць Яго».

а другие говорили: «Постой, посмотрим, придет ли Илия спасти Его».

А Ісус, ізноў закрычаўшы моцным голасам, сканаў.

Иисус же, опять возопив громким голосом, испустил дух.

І вось заслона ў святыні разарвалася на дзве часткі зверху ўніз, і зямля здрыганулася, і каменне раскалолася,

И вот, завеса в храме разодралась надвое — сверху донизу; и земля потряслась; и камни расселись;

і адкрыліся магілы, і многія целы святых, што паснулі, паўсталі,

и гробы отверзлись; и многие тела усопших святых воскресли,

і, выйшаўшы з магіл, па ўваскрэсенні Яго прыйшлі ў святы горад і паказаліся многім.

и, выйдя из гробов по воскресении Его, вошли во святой град, и явились многим.

Сотнік жа і тыя, што з ім былі, вартуючы Ісуса, убачыўшы землятрус ды ўсё, што адбывалася, спалохаліся вельмі, кажучы: «Сапраўды, Ён быў Сын Божы».

Сотник же и те, которые с ним стерегли Иисуса, видя землетрясение и все происшедшее, устрашились весьма и говорили: «Воистину Он был Сын Божий».

Было там шмат жанчын, што назіралі здалёк, якія хадзілі следам за Ісусам ад Галілеі, паслугоўваючы Яму.

Там также были и смотрели издали многие женщины, которые следовали за Иисусом из Галилеи, служа Ему;

Сярод іх была Марыя Магдалена і Марыя, маці Якуба і Язэпа, ды маці сыноў Зебядзеевых.

между ними были Мария Магдалина, и Мария, мать Иакова и Иосии, и мать сыновей Зеведея.

А калі настаў вечар, прыйшоў багаты чалавек з Арыматэі, на імя Язэп, які і сам быў вучнем Ісуса.

Когда же настал вечер, пришел богатый человек из Аримафеи по имени Иосиф, который также учился у Иисуса.

Ён прыйшоў да Пілата і прасіў цела Ісуса. Тады Пілат загадаў, каб аддалі цела.

Он, придя к Пилату, просил тело Иисуса. Тогда Пилат приказал отдать тело.

І Язэп, узяўшы цела, абгарнуў яго чыстым палатном,

И, взяв тело, Иосиф обвил его чистой плащаницей

і паклаў Яго ў сваім новым склепе, што быў высечаны ў скале, і вялікі камень падкаціў да ўвахода ў склеп, і адышоў.

и положил его в новой своей гробнице, которую высек он в скале; и, привалив большой камень к двери гробницы, удалился.

І была там Марыя Магдалена і другая Марыя, што сядзелі насупраць магілы.

Были же там Мария Магдалина и другая Мария, которые сидели против гробницы.

А на другі дзень, які ёсць пасля дня Прыгатавання, сабраліся першасвятары і фарысеі ў Пілата,

На другой день, который следует за пятницей, собрались первосвященники и фарисеи к Пилату

кажучы: «Гаспадару, прыпомнілі мы, што ашуканец Гэты яшчэ жывы сказаў: “Праз тры дні Я ўваскрэсну”.

и говорили: «Господин! Мы вспомнили, что обманщик тот, еще будучи в живых, сказал: „После трех дней воскресну“.

Дык загадай вартаваць магілу аж да трэцяга дня, каб уначы не прыйшлі вучні Яго, і не выкралі Яго, і не сказалі людзям: “Ён паўстаў з мёртвых”, бо тады апошні падман будзе горшы за першы».

Итак, прикажи охранять гробницу до третьего дня, чтобы ученики Его, придя ночью, не украли Его и не сказали народу: „Воскрес из мертвых“; и будет последний обман хуже первого».

Пілат гаворыць ім: «Вы маеце варту, ідзіце, сцеражыце, як умееце».

Пилат сказал им: «Имеете стражу; пойдите охраняйте, как знаете».

Яны, пайшоўшы, умацавалі магілу вартай, прыклаўшы пячатку да каменя.

Они пошли, и поставили у гробницы стражу, и приложили к камню печать.

« 26 глава 28 глава »