1е Коринфянам 15 глава

1е письмо Коринфянам
Открытый перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Братья, напомню вам Весть, которую я вам передал. Вы приняли ее и пребываете в ней —

Напамінаю вам, браты, Дабравесце, якое я абвяшчаў вам, якое вы і прынялі, у якім вы і стаіце,

она вас и спасёт. Напомню и слова, какими я передал вам Весть, если вы держитесь её, если вы не бездумно поверили.

праз якое вы і ратуецеся, калі трымаецеся слова, якое я абвяшчаў вам, — калі толькі не марна ўверавалі.

Прежде всего я вам передал, как и принял , что Христос умер за наши грехи, по Писанию,

Бо я перадаў вам перш за ўсё тое, што і атрымаў, — што Хрыстос памёр за нашы грахі згодна з Пісаннямі;

и был погребен, и на третий день воскрес, по Писанию,

і што Ён быў пахаваны, і што Ён уваскрэшаны на трэці дзень згодна з Пісаннямі;

и явился Кефе, потом Двенадцати;

і што Ён з’явіўся Кіфе, потым — дванаццаці;

а затем явился сразу более чем пятистам братьям, лишь немногие из которых умерли, а большинство живы до сих пор.

потым з’явіўся больш чым пяцістам братам зараз, з якіх большасць дагэтуль жыве, а некаторыя памерлі;

Потом он явился Иакову, потом всем апостолам,

потым з’явіўся Іякаву, потым — усім Апосталам;

а последнему из всех, словно до срока рожденному , — мне.

а апошняму з усіх з’явіўся і мне, быццам неданошанаму.

Я — малейший из апостолов и даже недостоин называться апостолом, так как преследовал Божью общину.

Бо я найменшы15 з Апосталаў, які няварты называцца Апосталам, таму што я гнаў царкву Божую.

Но по милости Бога я стал тем, чем стал. Его милость ко мне не осталась бес-плодной: я потрудился больше всех — не сам я, но Божья милость, которая со мной.

Але ласкаю Божаю я ёсць тое, што ёсць, і ласка Яго да мяне не стала дарэмнай, наадварот, я болей за ўсіх іх папрацаваў, зрэшты не я, а ласка Божая, што са мною.

И я, и они — все мы возвещали вам именно так — в эту Весть вы и поверили,

Дык ці я, ці яны — мы так прапаведуем, і вы так уверавалі.

А если возвещено вам, что Христос воскрес из мертвых, почему некоторые у вас говорят, будто мертвые не воскреснут?

Але калі прапаведуецца Хрыстос — што Ён уваскрэшаны з мёртвых, — як жа кажуць некаторыя між вас, што няма ўваскрэсення мёртвых?

Если нет воскресения мертвых, то не воскрес и Христос.

Калі ж няма ўваскрэсення мёртвых, — то і Хрыстос не ўваскрэшаны;

А если он не воскрес, то наша Весть пуста и ваша вера пуста.

а калі Хрыстос не ўваскрэшаны, дарэмная тады наша пропаведзь, дарэмная і ваша вера.

Мы тогда — лжесвидетели, ибо утверждаем, что Бог воскресил Христа, а на самом деле Он его не воскрешал, поскольку мертвые не воскресают.

І таксама мы робімся лжэсведкамі Бога, таму што мы сведчылі супроць Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрашаў, калі сапраўды мёртвыя не ўваскрашаюцца.

Ибо если мертвые не воскресают, то и Христос не воскрес.

Бо калі мёртвыя не ўваскрашаюцца, то і Хрыстос не ўваскрэшаны.

А если Христос не воскрес, то ваша вера напрасна: вы все остаетесь в грехах,

А калі Хрыстос не ўваскрэшаны, дарэмная ваша вера, вы яшчэ ў вашых грахах.

а усопшие во Христе погибли.

Тады і памерлыя ў Хрысце загінулі.

Если мы надеемся на Христа только в этой жизни, мы — самые жалкие люди.

Калі мы ў гэтым жыцці толькі спадзяёмся на Хрыста — мы найнешчаслівейшыя за ўсіх людзей.

Но Христос воскрес из мертвых, он—первый плод от усопших.

Але цяпер Хрыстос уваскрэс з мёртвых, першынец з памерлых.

Через человека — смерть, через человека — и воскресение мертвых.

Бо як праз чалавека прыйшла смерць, то праз чалавека і ўваскрэсенне мёртвых.

Ибо как все умерли в Адаме, так всем дана будет жизнь во Христе,

Бо як у Адаме ўсе паміраюць, так і ў Хрысце ўсе ажывуць.

каждому в свой черед: первый плод — сам Помазанник, а затем, когда Он придет, — те, кого Он избрал.

Але кожны ў сваім парадку: першы — Хрыстос, потым тыя, хто Хрыстовы, пры Яго прышэсці,

А потом — конец, когда Он передаст Царство Богу и Отцу, и упразднит всякое Владычество, всякую Власть и Силу.

потым — канец, калі Ён перадасць Царства Богу і Бацьку, калі Ён адменіць усялякае начальства і ўсялякую ўладу і сілу.

Ибо Он должен царствовать, пока не повергнет всех врагов Себе под ноги.

Бо Яму належыць цараваць да тае пары, пакуль Бог не пакладзе ўсіх ворагаў пад Яго ногі.

Будет повержен и последний враг — смерть,

Як апошні вораг будзе знішчана смерць.

ибо сказано: ему подчинено всё. «Всё» — конечно же, кроме Того, кто всё ему подчинил.

Бо Ён усё падпарадкаваў пад Яго ногі. Калі ж Ён скажа, што ўсё падпарадкавана, — ясна, што за выключэннем Таго, Хто падпарадкаваў Яму ўсё.

А когда всё ему подчинится, то Сын и сам подчинится подчинившему ему всё — и Бог будет всё и во всём.

Каліж Яму будзе падпарадкавана ўсё, тады і Сам Сын будзе падпарадкаваны Таму, Хто падпарадкаваў Яму ўсё, каб Бог быў усё ва ўсім.

А что же те, которые принимают крещение от имени умерших? Если мертвые никогда не воскреснут, зачем от их имени креститься?

Бо што будуць рабіць тыя, хто хрысціўся дзеля мёртвых? Калі мёртвыя зусім не ўваскрашаюцца, навошта яны хрысцяцца дзеля іх?16

Ради чего мы каждый час встречаем опасность?

Дзеля чаго і мы кожную гадзіну ў небяспецы?

Я умираю каждый день—клянусь в том своей гордостью о вас, братья, в Иисусе Христе, Господине нашем.

Я кожны дзень паміраю: спашлюся ў доказ, браты, на вашу пахвалу, якую я маю ў Хрысце Ісусе, нашым Госпадзе.

Я боролся со зверями в Эфесе — рассуждая по-человечески, какой в этом смысл? Если мертвые не воскреснут, давайте есть и пить, ибо завтра умрем!

Калі я па-чалавечаму змагаўся са звярамі ў Эфесе, якая мне карысць? Калі мёртвыя не ўваскрашаюцца, будзем есці і піць, бо заўтра памром!

Не обманывайте себя: дурное сообщество растлевает добрые нравы.

Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя норавы.

Опомнитесь и не грешите! Постыдно, что не все у вас знают Бога.

Працверазіцеся праведна, і не грашыце, бо некаторыя з вас не ведаюць Бога: на сорам вам кажу.

Но ты спросишь: «Как воскреснут мертвые? В каком теле они придут?»

Але хто-небудзь скажа: «Як уваскрашаюцца мёртвыя? І ў якім целе яны прыходзяць?»

Неразумный! То, что сеешь, не оживет, если не умрет.

Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажывае, калі не памрэ;

Ведь ты сеешь не будущее тело растения, а простое зерно — зерно пшеницы или любое другое.

і тое, што ты сееш, ты сееш не як цела, якім яно стане потым, а як звычайнае зерне, быць можа, пшанічнае ці якое іншае.

Бог дает ему тело, какое захочет, каждому семени — особое тело.

А Бог дае яму цела такое, якое Ён захацеў, і кожнаму зярняці — яго ўласнае цела.

У разных существ и плоть не одна и та же: у людей одна, у скота другая, у птиц своя и у рыб своя.

Не ўсякае цела — тое самае цела, а адно — у людзей, другое цела — у жывёлы, іншае цела — у птушак, яшчэ іншае — у рыб.

Есть небесные тела, есть земные; сияние небесных — одно, величие земных — другое.

І ёсць целы нябесныя і целы зямныя; але ў нябесных слава адна, а ў зямных — іншая.

Свое сияние у солнца, свое у луны и свое у звезд; и звезды сияют по-разному.

Іншая слава ў сонца, і іншая слава ў месяца, і іншая слава ў зорак; бо зорка ад зоркі адрозніваецца славай.

Так и при воскресении мертвых. Сеется истлевающее, воскресает нетленное,

Так і ўваскрэсенне мёртвых. Сеецца ў тленні — уваскрашаецца ў нятленні;

сеется в бесчестии, воскресает в славе, сеется в слабости, воскресает в силе,

сеецца ў ганьбе — уваскрашаецца ў славе; сеецца ў слабасці — уваскрашаецца ў сіле;

сеется природное тело, воскресает — духовное. Если есть природное тело, будет и духовное.

сеецца цела душэўнае — уваскрашаецца цела духоўнае. Калі ёсць цела душэўнае, ёсць і духоўнае.

В Писании сказано: «первый человек, Адам, стал живою душой». А последний Адам есть животворный дух.

Так і напісана: «Першы чалавек, Адам, стаў жывою душою»; апошні Адам ёсць жыватворны дух.

Но не духовное предшествует природному, а природное духовному.

Але не духоўнае першае, а душэўнае, потым духоўнае.

Первый человек был из пыли земной, второй человек — с неба.

Першы чалавек — з зямлі, гліняны; другі Чалавек — [Госпад] з неба.

Каков первый земной человек, таковы и все земные, каков небесный, таковы и все небесные.

Які гліняны, такія і гліняныя, і які Нябесны, такія і нябесныя;

И как имели мы образ земного, так обретем и образ небесного.

і як мы насілі вобраз глінянага, так будзем насіць і вобраз Нябеснага.

Говорю вам, братья: плоть и кровь не унаследует Божьего Царства, и истлевающее не унаследует нетления.

Але што вам скажу, браты, што цела і кроў атрымаць у спадчыну Царства Божага не могуць, і тленне не можа мець спадчыны ў нятленні.

Открою вам тайну: не все мы умрем, но изменимся все,

Вось кажу вам таямніцу: не ўсе мы памром, але ўсе зменімся,

быстро, в мгновение ока, при звуке последней трубы. Когда она протрубит, мертвые встанут неистлевшими, а мы изменимся,

ураз, у імгненне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць яна, і мёртвыя будуць уваскрэшаны нятленнымі, і мы зменімся.

ибо это тленное тело должно одеться в нетление, это смертное — в бессмертие.

Бо патрэбна, каб гэтае тленнае апранулася ў нятленне, і гэтае смяротнае апранулася ў бессмяротнасць.

А когда это тленное оденется в нетление и это смертное оденется в бессмертие, тогда исполнятся слова Писания: Побеждена, погублена смерть!

І калі гэтае тленнае апранецца ў нятленне, і гэтае смяротнае апранецца ў бессмяротнасць, тады спраўдзіцца напісанае слова: «Перамога паглынула смерць».

О смерть, где твоя победа? О смерть, где твое жало?

Дзе, смерць, твая перамога? Дзе, смерць, тваё джала?17

Жало смерти — грех, а сила греха — в Законе.

Джала ж смерці — грэх, а сіла граху — закон;

Благодарение Богу, даровавшему нам победу через Господина нашего, Иисуса Христа!

але падзяка Богу, Які дае нам перамогу праз нашага Госпада Ісуса Хрыста.

Итак, любимые мои братья, будьте тверды, неколебимы, всегда неутомимо трудитесь ради Господа и знайте, что ваш труд не останется у Господа тщетным.

Дык, браты мае ўлюбёныя, будзьце цвёрдымі, непахіснымі, маючы заўсёды поспех у рабоце Гасподняй, ведаючы, што ваша праца не марная ў Госпадзе.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

9 15: Лацінскае імя Апостала Paulus значыць «маленькі».

29 16: У некат. рукап.: мёртвых.

55 17: У некат. рукап.: тваё, смерць, джала? Дзе твая, пекла, перамога?

« 14 глава 16 глава »