Деяния 7 глава

Деяния Апостолов
Открытый перевод → Пераклад Яна Станкевіча

Первосвященник же сказал: — Так ли это?

Тады сказаў найвышшы сьвятар: «Ці так гэта?»

Но он сказал: — Братья и отцы! Послушайте. Бог славы явился нашему отцу Аврааму в Месопотамии, прежде его переселения в Харран,

А ён сказаў: «Мужы браты і айцове, паслухайце! Бог славы зьявіўся айцу нашаму Абрагаму, як ён быў у Месопотаме, уперад чымся ён жыхарыў у Гаране,

и сказал ему: «Выйди из твоей земли и твоего родства, и пойди в землю, которую покажу тебе».

І сказаў яму: "Выйдзі ізь зямлі свае і ад радні свае, і прыйдзі да зямлі, што Я пакажу табе".

Тогда он вышел из земли Халдеев и поселился в Харране; а оттуда, после смерти его отца, переселил его в землю, в которой вы теперь живете.

Тады, вышаўшы ізь зямлі Хальдэйскае, ён жыхарыў у Гаране; а стуль, па сьмерці айца ягонага, Бог перасяліў яго да гэтае зямлі, у каторай цяпер жыхарыце.

И не дал ему на ней наследства ни на стопу ноги, а пообещал дать её во владение ему и его потомству, после него, обещал когда у него ещё не было детей.

І ня даў яму ў ёй спадку ані на ступу нагі, але абяцаў даць яе ў дзяржаньне яму а насеньню ягонаму па ім, як ён ня меў дзіцяці.

И Бог сказал: «Его потомки будут пришельцами в чужой земле и будут их порабощать и угнетать четыреста лет,

І сказаў Бог гэтак: "Насеньне твае будзе прыходным у зямлі чужой, і паняволяць іх, і будуць блага абходзіцца чатырыста год.

и народ, у которого они будут в рабстве, Я буду судить», — сказал Бог, — «и после этого они выйдут и будут служить Мне на этой земле».

І народ, у каторага яны будуць нявольнікамі, я буду судзіць, сказаў Бог; і просьле гэтага яны выйдуць і будуць кланяцца Імне на гэтым месцу".

И дал ему завет обрезания. И так родил он Исаака и обрезал его в день восьмой; и Исаак — Иакова, и Иаков — двенадцать патриархов.

І даў яму змову абразаньне. І гэтак ён нарадзіў Ісака, і абрэзаў яго восьмага дня; а Ісак Якава, а Якаў — двананцацёх патрыярхаў.

И патриархи, из зависти, продали Иосифа в Египет, и Бог был с ним,

Патрыярхі ж, завідуючы Язэпу, прадалі Яго да Ягіпту; але Бог быў ізь ім,

и избавил его от всех его скорбей, и дал ему благодать и мудрость пред фараоном, царем Египта, и поставил его управителем над Египтом и над всем домом фараона.

І выбавіў яго ад усяе атугі, і даў яму зычлівасьць а мудрасьць у ваччу фараона, караля ягіпецкага, і ён прызначыў яго за начэльніка над Ягіптам а над усім домам сваім.

И пришел голод и великое бедствие на весь Египет и Ханаан, и отцы наши не находили пропитания.

І галадоў настала і вялікая гарота ў вусёй зямлі Ягіпецкай а Канаанскай, і бацькі нашы не знаходзілі еміны.

Иакова же, услышав, что в Египте есть хлеб, послал туда наших отцов в первый раз.

Якаў жа, пачуўшы, што ё збожжа ў Ягіпце, паслаў бацькоў нашых першы раз.

А во второй раз Иосиф открылся своим братьям, и фараону стал известен род Иосифа.

А другім разам Язэп даўся пазнаць братом сваім, і радзіма Язэпава стала ведамнай фараону.

Иосиф, послав, призвал Иакова, своего отца и всю свою родню, семьдесят пять человек.

І Язэп паслаў і пагукаў да сябе Якава, айца свайго, і ўсю радню семдзясят пяць душаў.

Иаков сошёл в Египет. И умер сам и отцы наши,

І зышоў Якаў да Ягіпту, і памер, ён а бацькі нашы;

и был и перенесены в Сихем и положены в гробницу, которую Авраам купил за серебро у сынов Еммора в Сихеме.

І былі перанесены да Сыхему і пакладзены ў гробе, што Абрагам быў купіўшы за срэбла ў сыноў Гамора, айца Сыхемовага.

А по мере того, как приближалось время обещания, о чём поклялся Бог Аврааму, народ в Египте вырастал и умножался,

А як бліжэла пара абятніцы, каторую Бог прысягнуў Абрагаму, люд рос а мнажыўся ў Ягіпце,

пока не восстал иной царь, который не знал Иосифа.

Пакуль паўстаў іншы кароль, што ня знаў Юзэпа.

Он, прибегнув к хитрости против нашего рода, делал зло отцам, заставляя выбрасывать младенцев, чтобы те не оставались в живых.

Гэты хітра абходзіўся з родам нашым і сіліў айцоў нашых выкідаць дзеці свае, каб яны не заставаліся жывыя.

В это время родился Моисей и был прекрасен пред Богом. Его вскармливали три месяца в доме отца.

У тым часе нарадзіўся Масей і быў пазорны. Тры месяцы ён быў жыўлены ў доме айца свайго,

Его, брошенного, взяла к себе дочь фараона и воспитала его как своего сына.

А як быў выкінены, дачка фараонава ўзяла яго й прынесла да сябе за сына.

И был научен Моисей всей мудрости египетской, и был силён в своих словах и делах.

І навытыраны быў Масей у вусёй мудрасьці Ягіпцян, і быў магутны ў словах і ўчынках.

Когда же ему исполнилось сорок лет, пришло ему на сердце проведать братьев своих, сыновей Израиля.

А як выпаўнілася яму сорак год, прышло яму на сэрца даведацца да братоў сваіх, сыноў Ізраелявых.

И увидев, что кого-то обижают, заступился и отомстил за истязаемого, нанеся удар египтянину.

І, абачыўшы аднаго крыўджанага, абараніў яго і памсьціўся за ўцісьненага, забіваючы Егіпцяніна.

Он думал, что братья его поймут, что Бог его рукой дает им спасение, но они не поняли.

Ён думаў, што браты ягоныя зразумеюць, што Бог рукою ягонай даець ім вывальненьне; але яны не зразумелі.

На следующий день он появился между ними, дерущимися, и склонял их к миру, сказав: «Люди, вы — братья, зачем обижаете друг друга?»

А назаўтрае ён паказаўся да іх, як яны біліся, і стараўся іх пагадзіць, кажучы: "Мужы, вы браты, нашто крыўдзіце адзін аднаго?"

Но обижающий ближнего оттолкнул его, сказав: «Кто тебя поставил начальником и судьей над нами?

Але тый, што крыўдзіў суседа свайго, адапхнуў яго, кажучы: "Хто прызначыў цябе за начэльніка а судзьдзю над намі?

Не хочешь ли ты убить меня так же, как убил вчера египтянина?»

Ці ня хочаш ты забіць мяне, як забіў Егіпцяніна ўчорах?"

И бежал Моисей из-за этих слов и стал пришельцем в земле Мадиамской, где родил двух сыновей.

І ўцёк Масей на гэтае слова, і стаў прыходным у зямлі Мадзямскай, ідзе ў яго нарадзілася двух сыноў.

И когда исполнилось сорок лет, в пустыне горы Синай ему явился ангел в пламени огня тернового куста.

А як скончылася сорак год, зьявіўся яму Ангіл на пустыні Сынайскае гары ў поламі агню ў кусьце.

31 И Моисей, увидев, удивился видению, а когда подходил, чтобы рассмотреть, раздался голос Господа:

І Масей, абачыўшы, дзіваваўся зь відзені; а як падходзіў разгледзець, быў голас Спадароў:

«Я Бог отцов твоих, Бог Авраама и Бог Исаака и Бог Иакова». Моисей, задрожав, не смел смотреть.

"Я Бог айцоў тваіх, Бог Абрагама а Ісака а Якава". І Масей закалаціўся, і ня сьмеў назіраць.

И сказал ему Господь: «Сними обувь с ног твоих, ведь место, на котором ты стоишь, — святая земля.

І сказаў яму Спадар: "Разуй вобуй з ног сваіх, бо месца, на каторым ты стаіш, ё зямля сьвятая.

Увидел Я притеснение Моего народа, который в Египте, и стон их услышал, и сошёл избавить их. А теперь иди, Я пошлю тебя в Египет».

Я нагледзеўся на благое абходжаньне зь людам Маім у Ягіпце, і чуў стогн іхны, і зышоў вывальняць іх; дык ідзі, Я пашлю цябе да Ягіпту".

Этого Моисея, которого они отвергли, сказав: «Кто тебя поставил начальником и судьей?», его Бог послал и начальником, и избавителем, рукой Ангела, явившегося ему в терновом кусте.

Гэтага Масея, каторага яны адхінулі, сказаўшы: "Хто прызначыў цябе за начэльніка а судзьдзю?", гэтага Бог за начэльніка а выбавіцеля паслаў рукою Ангіла, што зьявіўся яму ў кусьце.

Это он вывел их, творя чудеса и знаки в египетской земле, и в Красном море, и в пустыне, сорок лет.

Гэты вывеў іх, учыніўшы чудосы а знакі ў зямлі Ягіпецкай а на Чырвоным мору а на пустыні сорак год.

Это тот Моисей, который сказал сыновьям Израиля: «Пророка воздвигнет вам Бог из ваших братьев, как меня».

Гэта тый Масей, што сказаў сыном Ізраелявым: "Прароку ўзьніме Бог вам із братоў вашых, як мяне; Яго слухайце".

Это тот, кто был в собрании в пустыне с Ангелом, говорившим ему на горе Синай, и с отцами нашими; тот, который принял живые слова, чтобы дать вам,

Гэта тый, што быў у збору на пустыні з Ангілам, каторы казаў яму на Сынайскай гары, і айцом нашым, каторы прыняў жывыя словы, каб даць вам,

которому отцы наши не пожелали быть послушными, но отвергли его и обратились в сердцах своих к Египту,

Катораму айцове нашы не хацелі быць паслухменыя, але адапхнулі яго ад сябе і ў сэрцах сваіх зьвярнуліся да Ягіпту,

сказав Аарону: «Сделай нам богов, которые пойдут впереди нас, ибо этот Моисей, который вывел нас из египетской земли, — не знаем, что случилось с ним».

Кажучы Аарону: "Зрабі нам багі, каторыя йшлі б перад намі, бо з Масеям гэтым, што вывеў нас ізь зямлі Ягіпецкае, ня ведаем, што прыгадзілася".

И они сделали тельца в те дни, и принесли жертву идолу, и радовались делам своих рук.

І тых дзён зрабілі цялё, і абраклі аброк балвану, і цешыліся з работы рук сваіх собскіх.

Но Бог обратился и отдал их служить небесному воинству, как и написано в книге пророков: «Закланных животных и жертвы приносили ли вы Мне сорок лет в пустыне, дом Израиля?

Бог жа адвярнуўся й выдаў іх служыць войску нябёснаму, як напісана ў кнігах прароцкіх: "Ціж вы абракалі Імне зарэзы а аброкі сорак год на пустыні, доме Ізраеляў?

И вы взяли скинию Молоха и звезду вашего бога Ремфана — изображения, которые вы сделали, чтобы поклоняться им. И Я переселю вас за Вавилон».

Але вы ўзялі будан Молахаў і гвязду бога Рэмфана, каторых зразы вы зрабілі, каб кланяцца ім: і Я перасялю вас за Бабілён".

Шатёр свидетельства был у наших отцов в пустыне, как повелел Говоривший Моисею сделать его по образцу, который он увидел.

Будан сьветчаньня мелі айцове нашы на пустыні, як казаў Тый, што гукаў Масею зрабіць гэта подле зразы, што ён бачыў;

Который отцы наши с Иисусом, взял, принесли во владения народов, изгоняемых Богом от лица отцов наших, до времени Давида.

Каторы ж, прыняўшы ад айцоў сваіх, айцове нашы ўнесьлі зь Ісусам, як уходзілі ў дзяржаву народаў, выгнаных Богам ад віду айцоў нашых.

К нему Бог благоволил, и он просил Его жить в доме Иакова.

Гэтак было аж да дзён Давіда, каторы знайшоў ласку ў Бога і прасіў знайсьці месца пад вітальню Богу Якававаму.

А Соломон воздвиг Ему дом.

Салямон жа пастанавіў Яму дом.

Но Всевышний не обитает в том, что сделано руками, как говорит пророк:

Але Навышні жывець ня ў доме, зробленым рукамі, як кажа прарока:

«Небо — Мой престол, а земля — подножие Моих ног, какой дом построите Мне, говорит Господь, или какое место для Моего отдыха?

"Неба пасад Мой, і зямля казулька пад ногі Мае. Што за дом пастановіце Імне, кажа Спадар, альбо ідзе месца дзеля супачынку Майго?

Не Моя ли рука сотворила всё это?»

Ці не Мая рука зрабіла ўсе гэта?"

Упрямые, с необрезанным сердцем и ушами! Вы всегда противитесь Святому Духу, как отцы ваши, так и вы.

О каляныя шыі і неабрэзанага сэрца а вушэй! вы заўсёды працівіліся Духу Сьвятому, як айцове вашы, так і вы.

Кого из пророков не преследовали ваши отцы? Они убили тех, кто прежде возвещал о приходе Праведника, а Его предателями и убийцами стали теперь вы,

Каго з прарокаў не перасьледавалі айцове вашы? Яны забілі тых, што наперад абяшчалі прыход Справядлівага, Каторага вы сталі ізраднікамі а забіўцамі,

те, кто приняли Закон в наставлениях ангелов, и не сохранили.

Вы, каторыя прынялі права, як загадана Ангіламі, і не захавалі яго».

Слыша это, они разрывались в сердцах и скрежетали на него зубами.

Тады, слухаючы гэта, яны ірваліся сэрцам і скрыгаталі на яго зубамі.

А Стефан, полный Святого Духа, всмотревшись в небо, увидел Божью славу и Иисуса, стоящего справа от Бога,

Але, будучы поўны Духа Сьвятога, уцеміўшыся ачыма сваімі ў неба, ён бачыў славу Божую а Ісуса, па правіцы Бога стаячага;

и сказал: — Вот, я вижу открытые небеса и Сына Человеческого, стоящего справа от Бога.

І сказаў: «Гля, я бачу нябёсы рашчыненыя і Сына Людзкога, па правіцы Бога стаячага».

Но они, завопив громким голосом, заткнули свои уши, и единодушно бросились на него,

Але яны, закрычэўшы вялікім голасам, затыкалі вушы свае, і згодна пусьціліся на яго,

и, выбросив из города, стали забивать камнями. И свидетели положили свои одежды у ног юноши по имени Савл.

І, выкінуўшы за места, каменавалі яго. Сьветкі ж паклалі адзецьці свае ля ног маладзёна, званага Саўла.

И забивали камнями Стефана, который взывал и говорил: — Господь Иисус! Прими дух мой!

І каменавалі Сьцепана, каторы маліўся й казаў: «Спадару Ісусе, прымі дух мой!»

И, упав на колени, вскричал громким голосом: — Господь! Не засчитывай им это грех. И, сказав это, умер.

І, уклякшы, загукаў вялікім голасам: «Спадару, не залічы ім грэху гэтага». І, сказаўшы гэта, уснуў.

« 6 глава 8 глава »