Деяния 7 глава

Деяния Апостолов
Открытый перевод → Пераклад Л. Дзекуць-Малея

Первосвященник же сказал: — Так ли это?

І сказаў ахрірэй: Ці-ж гэта так?

Но он сказал: — Братья и отцы! Послушайте. Бог славы явился нашему отцу Аврааму в Месопотамии, прежде его переселения в Харран,

Той-жа адказаў: Паслухайце, мужы браты і айцы! Бог славы зьявіўся айцу нашаму Аўрааму, калі той быў у Мэзапатаміі, пе́рш, чым быў асе́ўшы ў Харране,

и сказал ему: «Выйди из твоей земли и твоего родства, и пойди в землю, которую покажу тебе».

ды прамовіў да яго: Выйдзі з зямлі тваёй і з сям’і тваёй, ды йдзі ў зямлю, якую табе́ пакажу.

Тогда он вышел из земли Халдеев и поселился в Харране; а оттуда, после смерти его отца, переселил его в землю, в которой вы теперь живете.

Тады, выйшаўшы з зямлі Хальдэйскае, асе́ў ён у Харране. І стуль, пасьля сьме́рці бацькі ягонага, перасяліў яго ў тую зямлю, у якой вы цяпе́р жывецё.

И не дал ему на ней наследства ни на стопу ноги, а пообещал дать её во владение ему и его потомству, после него, обещал когда у него ещё не было детей.

І ня даў яму ў ёй спадчыны ні на стапу́ нагі; і абяцаў яму даць яе́ ў валаданьне яму й патомству ягонаму пасьля́ яго, а ня было ў яго тады дзіцяці.

И Бог сказал: «Его потомки будут пришельцами в чужой земле и будут их порабощать и угнетать четыреста лет,

І прамаўляў да яго Бог гэтак: Што патомкі ягоныя будуць прыхаджанамі ў чужой зямлі, і паняволяць іх ды будуць мучыць іх чатырыста гадоў.

и народ, у которого они будут в рабстве, Я буду судить», — сказал Бог, — «и после этого они выйдут и будут служить Мне на этой земле».

Але я, сказаў Бог, учыню суд над народам, якому будуць яны рабамі; і пасьля то́га яны выйдуць і будуць служыць Мне́ ў гэтым ме́сцы.

И дал ему завет обрезания. И так родил он Исаака и обрезал его в день восьмой; и Исаак — Иакова, и Иаков — двенадцать патриархов.

І даў яму запаведзь абразаньня. І гэтак ён спарадзіў Ізаака ды абрэзаў яго на восмы дзе́нь; а Ізаак Якава, а Якаў дванаццаць патрыархаў.

И патриархи, из зависти, продали Иосифа в Египет, и Бог был с ним,

І патрыархі праз завісьць прадалі Язэпа ў Эгіпет; і Бог быў з ім

и избавил его от всех его скорбей, и дал ему благодать и мудрость пред фараоном, царем Египта, и поставил его управителем над Египтом и над всем домом фараона.

і ратаваў яго з усіх бе́д ягоных, і даў яму ласку й мудрасьць перад Фараонам, царом Эгіпецкім; і той паставіў яго за начальніка над Эгіптам дый над усім домам сваім.

И пришел голод и великое бедствие на весь Египет и Ханаан, и отцы наши не находили пропитания.

І прыйшоў голад на ўсю зямлю Эгіпецкую ды Ханаанскую і гора вялікае, і бацькі нашыя не знаходзілі жыўнасьці.

Иакова же, услышав, что в Египте есть хлеб, послал туда наших отцов в первый раз.

Якаў жа, пачуўшы, што ёсьць збожжа ў Эгіпце, паслаў пе́ршы раз нашых айцоў,

А во второй раз Иосиф открылся своим братьям, и фараону стал известен род Иосифа.

а другім разам Язэп быў пазна́ны братамі ягонымі, і Фараону выявіўся род Язэ́павы.

Иосиф, послав, призвал Иакова, своего отца и всю свою родню, семьдесят пять человек.

І Язэп, паслаўшы, паклікаў бацьку свайго, Якава, ды ўсю сям’ю ягоную, душ се́мдзесят пяць.

Иаков сошёл в Египет. И умер сам и отцы наши,

І Якаў перабраўся ў Эгіпет ды паме́р тутака сам і нашы айцы;

и был и перенесены в Сихем и положены в гробницу, которую Авраам купил за серебро у сынов Еммора в Сихеме.

і перане́сьлі іх у Сіхе́м ды паклалі ў магілы, што закупіў Аўраам за цану серабра ў сыноў Ямора Сіхе́мавага.

А по мере того, как приближалось время обещания, о чём поклялся Бог Аврааму, народ в Египте вырастал и умножался,

А як набліжаўся час абяцаньню, якім кляўся Бог Аўрааму, нарастаў народ ды памнажаўся ў Эгіпце

пока не восстал иной царь, который не знал Иосифа.

да часу, калі настаў новы цар, што ня ве́даў Язэпа.

Он, прибегнув к хитрости против нашего рода, делал зло отцам, заставляя выбрасывать младенцев, чтобы те не оставались в живых.

Той, хітруючы проці народу нашага, уціскаў айцоў нашых, прымушаючы выкідаць дзіцянятак, каб не выжывалі.

В это время родился Моисей и был прекрасен пред Богом. Его вскармливали три месяца в доме отца.

У тым часе ўрадзіўся Майсе́й ды быў угодны Богу; яго гадавалі тры ме́сяцы ў доме бацькі ягонага.

Его, брошенного, взяла к себе дочь фараона и воспитала его как своего сына.

Калі-ж выкінулі, дык узяла яго дачка́ Фараонава дый узгадавала яго за сына сабе́.

И был научен Моисей всей мудрости египетской, и был силён в своих словах и делах.

І навучыўся Майсе́й усяе́ мудрасьці Эгіпецкае і быў дуж у словах і дзялох.

Когда же ему исполнилось сорок лет, пришло ему на сердце проведать братьев своих, сыновей Израиля.

Калі-ж мінула яму сорак гадоў ве́ку, прыйшло яму на сэрца даве́дацца братоў сваіх, сыноў Ізраілявых.

И увидев, что кого-то обижают, заступился и отомстил за истязаемого, нанеся удар египтянину.

І, убачыўшы, як аднаго крыўдзілі, заступіўся за яго дый памсьціўся за пакры́ўджанага, забіўшы Эгіпцяніна.

Он думал, что братья его поймут, что Бог его рукой дает им спасение, но они не поняли.

Ён думаў, што браты ягоныя зразуме́юць, што Бог ягонай рукой дае́ць ім выбаўле́ньне; ды тыя не зразуме́лі.

На следующий день он появился между ними, дерущимися, и склонял их к миру, сказав: «Люди, вы — братья, зачем обижаете друг друга?»

На другі-ж дзе́нь ён зьявіўся ім, як яны біліся, ды вёў іх да згоды, мовячы: О, мужы, вы-ж — браты! Чаму-ж крыўдзіце адны адных?

Но обижающий ближнего оттолкнул его, сказав: «Кто тебя поставил начальником и судьей над нами?

Але той, што быў крыўдзіў бліжняга, адапхнуў яго, кажучы: Хто паставіў цябе́ за начальніка й судзьдзю над намі?

Не хочешь ли ты убить меня так же, как убил вчера египтянина?»

Ці й мяне́ хочаш забіць, як забіў учора Эгіпцяніна?

И бежал Моисей из-за этих слов и стал пришельцем в земле Мадиамской, где родил двух сыновей.

І ўцёк Майсе́й на слове гэтым ды быў прыхаджанінам у зямлі Мадыямскай, дзе спарадзіў двух сыноў.

И когда исполнилось сорок лет, в пустыне горы Синай ему явился ангел в пламени огня тернового куста.

Калі-ж мінула сорак гадоў, паказаўся яму ў пустыні пад гарою Сынаем Ангел Гасподні ў вагнявым полымі ў кусьце́.

31 И Моисей, увидев, удивился видению, а когда подходил, чтобы рассмотреть, раздался голос Господа:

Майсе́й жа, убачыўшы, дзівіўся з ба́чанага; калі-ж падыходзіў разглядзе́ці, пачуўся да яго голас Госпада:

«Я Бог отцов твоих, Бог Авраама и Бог Исаака и Бог Иакова». Моисей, задрожав, не смел смотреть.

Я — Бог айцоў тваіх, Бог Аўраама й Бог Ізаака й Бог Якава. І, задрыжэўшы, Майсе́й не адважыўся ўглядацца.

И сказал ему Господь: «Сними обувь с ног твоих, ведь место, на котором ты стоишь, — святая земля.

Госпад жа сказаў яму: Разуй вобуй з ног тваіх, бо ме́сца, дзе́ ты стаіш, сьвятая зямля.

Увидел Я притеснение Моего народа, который в Египте, и стон их услышал, и сошёл избавить их. А теперь иди, Я пошлю тебя в Египет».

Я глядзе́ў і ўбачыў у́ціск народу Майго, што́ ў Эгіпце, ды пачуў стагнаньне ягонае. І зыйшоў вызваліць яго. Дык ідзі цяпе́р, я пашлю цябе́ ў Эгіпет.

Этого Моисея, которого они отвергли, сказав: «Кто тебя поставил начальником и судьей?», его Бог послал и начальником, и избавителем, рукой Ангела, явившегося ему в терновом кусте.

Таго Майсе́я, якога яны вы́ракліся, мовячы: Хто паставіў цябе́ за начальніка й судзьдзю? — яго Бог за начальніка й збавіцеля паслаў рукой Ангела, што паказаўся яму ў кусьце́.

Это он вывел их, творя чудеса и знаки в египетской земле, и в Красном море, и в пустыне, сорок лет.

Ён вы́веў іх, зрабіўшы цуды й знаме́ньні ў зямлі Эгіпецкай і ў Чырвоным моры і ў пустыні ў працягу сараку́ гадоў.

Это тот Моисей, который сказал сыновьям Израиля: «Пророка воздвигнет вам Бог из ваших братьев, как меня».

Гэта той Майсе́й, што сказаў сыном Ізраілявым: Паставіць вам Госпад Бог ваш Прарока із братоў вашых, як мяне́; яго слухайце.

Это тот, кто был в собрании в пустыне с Ангелом, говорившим ему на горе Синай, и с отцами нашими; тот, который принял живые слова, чтобы дать вам,

Той гэта, што быў у пустыні на зборцы з Ангелам, які з ім гутарыў на гары Сінаі, ды з айцамі нашымі; ён жа прыняў жывыя словы, каб даць нам.

которому отцы наши не пожелали быть послушными, но отвергли его и обратились в сердцах своих к Египту,

Якога не хаце́лі слухацца айцы́ нашыя, але адапхнулі яго ды зьвярнулі сэрцы свае́ да Эгіпту,

сказав Аарону: «Сделай нам богов, которые пойдут впереди нас, ибо этот Моисей, который вывел нас из египетской земли, — не знаем, что случилось с ним».

кажучы Аарону: Зрабі нам багоў, якія-б ішлі напе́радзе нас, бо з Майсе́ем, тым, што вывеў нас з зямлі Эгіпецкай, ня ве́даем, што сталася з ім.

И они сделали тельца в те дни, и принесли жертву идолу, и радовались делам своих рук.

І зрабілі ў тыя дні цяля́, і прыне́сьлі ахвяру ідалу, і це́шыліся з дзе́ла рук сваіх.

Но Бог обратился и отдал их служить небесному воинству, как и написано в книге пророков: «Закланных животных и жертвы приносили ли вы Мне сорок лет в пустыне, дом Израиля?

І адвярнуўся Бог і аддаў іх, каб служылі войску нябе́снаму, як напісана ў кнізе Прарокаў: Доме Ізраілявы, ці прыносілі вы Мне́ бітае й ахвяры ў працягу сараку́ гадоў у пустыні?

И вы взяли скинию Молоха и звезду вашего бога Ремфана — изображения, которые вы сделали, чтобы поклоняться им. И Я переселю вас за Вавилон».

І паднялі вы палатку Малохаву ды зорку бога Вашага Рэмфана, абразы́, што парабілі, каб ім пакланяцца. Дык перасялю вас ажно за Вавілон.

Шатёр свидетельства был у наших отцов в пустыне, как повелел Говоривший Моисею сделать его по образцу, который он увидел.

Палатка сьве́дчаньня была ў айцоў нашых у пустыні, як загадаў той, што прамаўляў да Майсе́я, зрабіць яе́ на ўзор ба́чанае.

Который отцы наши с Иисусом, взял, принесли во владения народов, изгоняемых Богом от лица отцов наших, до времени Давида.

Яе́, узяўшы, і зане́сьлі айцы нашыя з Ісусам у зе́млі пага́наў, якіх Бог выгнаў ад аблічча айцоў нашых, да дзён Давіда,

К нему Бог благоволил, и он просил Его жить в доме Иакова.

які знайшоў ласку ў вачох Бога ды маліў, каб знайсьці жыльлё Богу Якава.

А Соломон воздвиг Ему дом.

Салямон жа пабудаваў яму дом.

Но Всевышний не обитает в том, что сделано руками, как говорит пророк:

Але Найвышэйшы ня ў твораных рукамі дамох жыве́ць, як кажа Прарок.

«Небо — Мой престол, а земля — подножие Моих ног, какой дом построите Мне, говорит Господь, или какое место для Моего отдыха?

Госпад гавора: Не́ба — пасад Мой, зямля-ж — падножжа ног Маіх. Які-ж дом пабудуеце Мне́? Ці якое ме́сца дзеля супачынку Майго?

Не Моя ли рука сотворила всё это?»

Ці-ж не Мая́ рука стварыла ўсё гэтае? (Ісая 66:1−2.)

Упрямые, с необрезанным сердцем и ушами! Вы всегда противитесь Святому Духу, как отцы ваши, так и вы.

Людзі з цьвёрдым каркам, ды з неабрэзаным сэрцам і вушыма! Вы заўсёды працівіцеся Духу Сьвятому, як айцы вашыя, так і вы.

Кого из пророков не преследовали ваши отцы? Они убили тех, кто прежде возвещал о приходе Праведника, а Его предателями и убийцами стали теперь вы,

Каго із Прарокаў ня гналі айцы вашыя? І пазабівалі прадве́сьнікаў прыходу Справядлівага, здраднікамі й забойцамі Якога вы цяпе́р сталіся.

те, кто приняли Закон в наставлениях ангелов, и не сохранили.

Вы прынялі закон па загаду Ангелаў, ды не захавалі яго.

Слыша это, они разрывались в сердцах и скрежетали на него зубами.

Слухаючы-ж гэта, яны лопаліся ў сэрцах сваіх і скрыгаталі зубамі на яго.

А Стефан, полный Святого Духа, всмотревшись в небо, увидел Божью славу и Иисуса, стоящего справа от Бога,

Ён-жа, поўны Духа Сьвятога, паўзіраўшыся на не́ба, угле́дзіў славу Божую ды Ісуса, стоючы праваруч Бога,

и сказал: — Вот, я вижу открытые небеса и Сына Человеческого, стоящего справа от Бога.

і сказаў: Вось, бачу нябёсы расчыненыя і Сына Чалаве́чага, стоючы праваруч Бога.

Но они, завопив громким голосом, заткнули свои уши, и единодушно бросились на него,

Яны-ж, загаласіўшы моцным голасам, пазатыкалі вушы свае́ ды аднадушна кінуліся на яго

и, выбросив из города, стали забивать камнями. И свидетели положили свои одежды у ног юноши по имени Савл.

і, вывеўшы за ме́ста, закаменавалі яго. А сьве́дкі паклалі вопраткі свае́ ля ног дзяцюка на ймя Саўла

И забивали камнями Стефана, который взывал и говорил: — Господь Иисус! Прими дух мой!

ды білі камнямі Сьцяпана, які маліўся мовячы: Госпадзе Ісусе, прымі дух мой!

И, упав на колени, вскричал громким голосом: — Господь! Не засчитывай им это грех. И, сказав это, умер.

І, укле́нчыўшы, загаласіў моцным голасам: Госпадзе, не паліч ім грэху гэтага! І, сказаўшы гэта, паме́р. Саўл жа пахваляў забойства яго.

« 6 глава 8 глава »