1 Галадоў цяжэла на зямлі.
2 І было як яны скончылі есьці збожжа, каторае прывезьлі зь Ягіпту, і сказаў ім ацец іхны: «Зьвярніцеся, купіце нам троху еміны».
3 І сказаў яму Юда, кажучы: «Тый чалавек стродка асьветчыў нам, сказаўшы: "Не абачыце віду майго, хіба будзе брат ваш із вамі".
4 Калі згаджаешся паслаць брата нашага з намі, то зыйдзем а купім табе еміны;
5 А калі не пашлеш, дык ня зыйдзем, бо тый чалавек сказаў нам: "Не абачыце віду майго, хіба будзе брат ваш із вамі"».
6 І сказаў Ізраель: «Нашто вы зрабілі імне ліха, сказаўшы таму чалавеку, што ў вас ё яшчэ брат?»
7 Яны сказалі: «Пытаючы, распытаваў тый чалавек праз нас а праз радню нашу, кажучы: "Ці яшчэ айцец ваш жыў? ці ёсьць у вас брат?" Мы й казалі яму подле гэтых словаў ягоных. Ці маглі мы напэўна ведаць, што ён скажа: "Зьвядзіце брата вашага"».
8 І сказаў Юда Ізраелю, айцу свайму: «Пашлі хлапца; і мы ўстанем, і пойдзем, і будзем жыць, і не памрэм, і мы, і ты, і дзецяняты нашыя.
9 Я паручуся за яго, з мае рукі будзеце вымагаць яго. Калі я не прывяду яго да цябе і не пастанаўлю перад табою, то буду я грэшны перад табою на ўсі дні жыцьця.
10 Бо калі б мы не пазьніліся, дык цяпер мы ўжо зьвярнуліся б двойчы».
11 І сказаў ім Ізраель, айцец іхны: «Калі так, дык во што зрабіце: вазьміце з найлепшых пладоў зямлі ў судзіны вашыя і зьнясіце чалавеку дар: троху бальсаму а троху мёду а пернасьці а ладан а дактыляў а мігдалаў.
12 І срэбра другім наваратам вазьміце ў рукі вашы, а срэбра, назад паложана ў вадтуліны мяхоў вашых, зьвярніце рукамі сваімі: можа гэта абмыла.
13 І брата вашага бярыце, і, устаўшы, зьвярніцеся да чалавека таго.
14 І БОГ Усемагучы дасьць вам ласку перад відам таго чалавека, і ён выпусьце вам брата вашага другога а Веняміна. А я, калі спабудуся сваіх дзяцей, то спабудуся».
15 І ўзялі тыя людзі дар гэты, і срэбла ўдвая ўзялі ў рукі свае, і Веняміна; і ўсталі, і зышлі да Ягіпту, і сталі перад Язэпам.
16 І абачыў Язэп ізь імі Веняміна, і сказаў дамаверу свайму: «Увядзі гэтых людзёў у дом, і зарэж, што можна зарэзаць, і прыгатуй, бо з імною будуць палуднаваць гэтыя людзі».
17 І зрабіў тый чалавек так, як сказаў Язэп, і ўвёў тый чалавек людзёў гэтых у дом Язэпаў.
18 І баяліся людзі гэтыя, што прывялі іх да дому Язэпавага, і сказалі: «Гэта з прычыны срэбла, зьверненага ўперад у мяхі нашыя, прывялі нас, каб накінуцца на нас, і напасьці на нас, і ўзяць нас у няволю, і аслы нашыя».
19 І дабліжыліся яны да дамавера Язэпавага, і гукалі яму ля ўходу ў дом;
20 І сказалі: «О спадару наш, зыходзячы зышлі мы спачатку купляць еміны;
21 І было, як мы прышлі на папас, і разьвязалі мяхі свае — і во, срэбла кажнага ў вадтуліне мяха ягонага, срэбла нашае подле вагі свае, і мы зварачаем яго сваімі рукамі.
22 І срэбла другое мы зьнесьлі ў руках сваіх купіць еміны. Мы ня ведаем, хто паклаў срэбла нашае ў мяхі нашыя».
23 Ён сказаў: «Супакой вам! ня бойцеся! Бог ваш і Бог айца вашага даў вам скарб у мяхох вашых. Вашае срэбла прышло да мяне». І вывеў да іх Сымона.
24 І ўвёў чалавек тый людзёў гэтых у дом Язэпаў, і даў вады, і яны ўмылі ногі свае; і даў пошару аслом іхным.
25 І яны прыгатавалі дар да прыходу Язэпа ў палудзень, бо чулі, што там будуць палуднаваць.
26 І прышоў Язэп двору; і яны прынесьлі яму да дому дар, каторы ў руках іхных, і білі яму чалом да зямлі.
27 Ён папытаўся ў іх праз дабрабыт і сказаў: «Ці добра маецца ваш ацец стары, праз каторага вы гукалі? Ці жывець яшчэ ён?»
28 І сказалі яны: «Добра слузе твайму, айцу нашаму, яшчэ жывець». І сьхінуліся, і пакланіліся.
29 І ўзьняў вочы свае, і абачыў Веняміна, брата свайго, сына маці свае, і сказаў: «Ці гэта брат ваш малы, праз каторага вы казалі імне?» І сказаў: «Бог хай зьмілуецца над табою, сыну мой».
30 І пабарзьдзіў Язэп, бо ўзгарэліся яго пачуцьці да ягонага брата, і ён шукаў плакаць; і ўвыйшоў ён у пакой, і плакаў там.
31 І ўмыў від свой, і вышаў, і ўзьдзержаваўся, і сказаў: «Пастанавіце хлеб».
32 І пастанавілі яму асобна, і ім асобна, і Ягіпцянам, што елі зь ім, асобна, бо Ягіпцяне ня могуць есьці з Гэбрэямі хлеба, бо гэта агідна Ягіпцянам.
33 І селі яны перад ім, перша родны подле першароднасьці свае, а малады подле маладосьці свае, і дзівіліся людзі адзін перад адным.
34 І падавалі дзелі ад яго ім. І памнажыў дзель Веняміну супроці дзеляў кажнага зь іх пяць разоў. І пілі, і ўпіліся зь ім.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 43 раздзел. Пераклад Яна Станкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.