1 І прышлі тыя два ангілы да Содомы ўвечары, а Лот сядзеў у браме Содомы. І абачыў Лот, і ўстаў ім наўпярэймы, і пакланіўся чалом да зямлі.
2 І сказаў: «Вось жа, калі ласка, спадары мае! зьвярніце ж да дому слугі свайго, і пераначуйце, і ўмыйце ногі свае, а на раніцы ўстанеце й пойдзеце ў дарогу сваю». І яны адказалі: «Не, але на вуліцы мы пераначуем».
3 І ён іх надта прынукаў; і яны завярнуліся да яго, і прышлі да гасподы ягонае, і ён зрабіў ім пачостку, і праснакі сьпёк, і яны елі.
4 Перш чымся ляглі яны, і людзі месцкія, людзі содомскія, ад хлапца аж да старога, увесь люд із кажнага канца, абступілі дом.
5 І пагукалі Лота, і сказалі яму: «Ідзе тыя людзі, што прышлі да цябе гэтае ночы? Вывядзі іх да нас; і мы пазнаем іх».
6 І вышаў да іх Лот да ўходу, і дзьверы запер за сабою.
7 І сказаў ім: «Браты мае, калі ласка, ня чыніце ліха.
8 Вось жа, у мяне дзьве дачкі, каторыя не пазналі мужа, валей я вывяду іх да вас, і рабіце зь імі, як зьлюб у вачох вашых, адно людзём гэтым не рабіце нічога, бо яны прышлі пад сьцень столі мае».
9 І яны сказалі: «Хадзі далей!» І казалі: «Во, гэты адзін прышоў падарожжаваць, і важа судзіць! Цяпер мы горш зробім із табою, чым ся зь імі». І прыставалі вельмі да чалавека гэтага, да Лота, і бліжыліся, каб выламіць дзьверы.
10 Тады мужы тыя выцягнулі рукі свае, і ўвялі Лота да сябе ў дом, і дзьверы заперлі;
11 А мужоў тых, што былі ля ўходу дому, пазаражалі нявіснасьцю, ад малога аж да большага, і стамаваліся яны знайсьці ўход.
12 І сказалі тыя мужы Лоту: «Яшчэ хто ў цябе ё тут? Зяць а сынове твае а дачкі твае а ўсі, хто ў цябе ў месьце, вывядзі з гэтага месца;
13 Бо губім мы гэтае месца, бо павялічыўся крык іхны перад відам СПАДАРА, і паслаў нас СПАДАР выгубіць яго».
14 І вышаў Лот, і гутарыў ізь зяцьмі сваімі, каторыя былі ўзяўшы дачкі ягоныя, і сказаў: «Устаньце, выйдзіце з гэтага месца, бо СПАДАР выгубе гэтае места». І быў ён быццам сьміяўся ў вачох зяцёў сваіх.
15 І як узышла зара, і барзьдзілі ангілы Лота, кажучы: «Устань, вазьмі жонку сваю а дзьве дачкі свае, каторыя ёсьць, каб ты не прылучыўся да бяспраўя гэтага места».
16 І ён агіляўся, і ўзялі моцна тыя мужы за руку яго, і за руку жонку ягоную, і за руку дачкі ягоныя — із спагады СПАДАРА да яго — і вывялі яго, і пастанавілі яго вонках места.
17 І было, як вывялі іх вонкі, сказаў: «Уцякай дзеля душы свае: не азірайся назад і ня прыстоюй, з усяе аколіцы гары ўцякай, каб ты не прылучыўся».
18 І Лот сказаў: «Вось, ня так жа, Спадары мае!
19 Вось жа, слуга Твой знайшоў ласку ў ваччу Тваім, і ўзьвялічыў міласэрдзе Твае, каторае Ты ўчыніў з імною, што заставіў жывой душу маю; але я ня буду магчы ўцячы на гару, каб мяне не дагнала тая бяда, і мне не памерці.
20 Вось жа, тут гэта места блізка на ўцекі туды, і яно малое, пабягу ж я туды, ціж не малое яно, і будзе жыць душа мая».
21 І сказаў яму: «Гля, Я ўсьціў від твой таксама і ў гэтым, каб ня вывярнуць места, праз каторае ты гукаеш.
22 Сьпяшайся, уцякай туды; бо я не магу нічога ўчыніць, пакуль ты ня дойдзеш туды». За тым і названа імя месца гэтага Цоар.
23 Сонца ўзышло над зямлёю, і Лот прышоў да Цоару.
24 І СПАДАР лінуў дажджом на Содому а Ґомору серку а агонь ад СПАДАРА зь нябёсаў,
25 І вывярнуў месты гэтыя, і ўсю аколіцу, і ўсіх жыхараў местаў гэтах, і расьліны зямлі.
26 І азірнулася жонка ягоная адзаду яго, і стала стаўпом солі.
27 І ўстаў Абрагам рана да месца, ідзе стаяў перад відам СПАДАРОВЫМ.
28 І глянуў далоў на Содому а Ґомору і на ўсю зямлю аколіцы, і бачыў, і во падыймаецца дым ізь зямлі, як дым із вапельні.
29 І было, як нішчыў Бог месты аколіцы, і ўспомнеў Бог праз Абрагама, і выслаў Лота з памеж вывярненьня, як вывярнуў месты, у каторых жыў Лот.
30 І падняўся Лот із Цоару, і жыў у гары, і абедзьве дачкі ягоныя зь ім, бо ён баяўся жыць у Цоару. І жыў у пячоры, ён і абедзьве дачкі ягоныя.
31 І сказала старшая малодшай: «Ацец наш стары, і чалавека няма на зямлі, уйсьці да нас подле звычаю ўсяе зямлі.
32 Хадзіма, упаім айца нашага віном, і ляжам ізь ім, і прыдбаем ад айца нашага насеньне».
33 І ўпаілі айца свайго віном тае ночы; і ўвыйшла старшая, і ляжала з айцом; а ён ня ведаў, калі лягла й калі ўстала.
34 І сталася назаўтрае, і сказала старшая малодшай: «Вось, я ляжала ўчора ўвечары з айцом сваім; упаіма яго віном таксама гэтае ночы; і ты ўвыйдзі, ляжы зь ім, і захаваеш у жывых ад айца нашага насеньне».
35 І ўпаілі і гэгае ночы айца свайго віном; і ўстала малодшая і ляжала зь ім; а ён ня ведаў, калі лягла й калі ўстала.
36 І зацяжарылі абедзьве дачкі Лотавы ад айца свайго.
37 І нарадзіла старшая сына, і назвала імя ягонае: Моаў. Ён ацец Моава дагэтуль.
38 І малодшая, таксама яна, нарадзіла сына, і назвала імя ягонае: Бен-Аммі. Ён ацец сыноў Аммонавых дагэгэтуль.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Першая кніга Масеява: Быцьцё, 19 раздзел. Пераклад Яна Станкевіча.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.