От Матфея 13 глава

Евангелие от Матфея святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Чарняўскага 2017

В тот день Иисус, выйдя из дома, сидел у моря.

Таго ж дня Ісус, выйшаўшы з дома, сядзеў ля мора.

И собралось к Нему много народа, так что Он вошел в лодку и сидел, а весь народ стоял на берегу,

І сабралася пры Ім мноства людзей, так што Ён, у лодку ўвайшоўшы, сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.

И сказал им многое в притчах. Он говорил: вот, вышел сеятель сеять.

І прамаўляў Ён да іх шмат у прыпавесцях, кажучы: «Вось выйшаў сейбіт сеяць.

И когда сеял, некоторые семена упали при дороге, и прилетели птицы и поклевали их.

І, калі сеяў, адно зерне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі тое.

Другие же упали на камень, где у них немного было земли, и тотчас взошли, ибо земля у них не была глубока.

Іншае ж упала на камяністую зямлю, дзе не мела шмат глебы, і ўзышло зараз жа, бо глеба была неглыбокая.

Когда же солнце взошло, они были опалены и, не имея корня, засохли.

Калі ж паднялося сонца, павяла, бо не мела карэння, і засохла.

Другие же упали в терние, и поднялось терние и заглушило их.

Трэцяе ўпала між цернямі, і церні выраслі і заглушылі яго.

Другие же упали на землю добрую и давали плод: какое — сто, какое — шестьдесят, какое — тридцать.

Чацвёртае ж упала на добрую зямлю і дало плод: адно — сто, другое — шэсцьдзясят, а трэцяе — трыццаць.

Имеющий уши да слышит.

Хто мае вушы, хай слухае».

И подойдя, ученики сказали Ему: почему Ты говоришь им притчами?

І, падышоўшы, вучні сказалі Яму: «Чаму прамаўляеш да іх у прыпавесцях?»

И Он ответил им: потому что вам дано познать тайны Царства Небесного, тем же не дано;

Ён, адказваючы, гаворыць ім: «Вам дадзена пазнаць таямніцы Валадарства Нябеснага, а ім гэта не дадзена.

ибо, кто имеет, тому будет дано, и будет у него изобилие; а кто не имеет, у того будет взято и то, что имеет.

Бо таму, хто мае, дададзена будзе і памножыцца; а ў таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

Потому говорю им притчами, что они видя не видят, и слыша не слышат, и не разумеют;

Таму гавару ім у прыпавесцях, бо яны, гледзячы, не бачаць і, слухаючы, не чуюць ды не разумеюць.

и исполняется на них пророчество Исаии, которое говорит: «Слухом будете слышать, и не уразумеете; и глазами глядеть будете, и не увидите;

Так спаўняецца над імі прароцтва Ісаі, які кажа: “Слыхам пачуеце — і не зразумееце. Гледзячы, будзеце глядзець — і не ўбачыце.

ибо ожирело сердце народа этого, и ушами они едва слышат, и глаза свои они закрыли, чтобы не увидеть глазами и ушами не услышать и сердцем не уразуметь и не обратиться. И Я исцелю их».

Бо сэрца гэтага народа зрабілася жорсткім, і вушамі з цяжкасцю чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб часам вачамі не ўбачыць і вушамі не пачуць, каб сэрцам не зразумець ды не навярнуцца, каб Я аздаравіў іх”.

Ваши же блаженны очи, что видят, и уши ваши, что слышат;

Дабраславёныя ж вочы вашы, бо бачаць, і вушы вашы, бо чуюць.

ибо истинно говорю вам: многие пророки и праведные желали видеть то, что вы видите, и не увидели, и слышать то, что вы слышите, и не услышали.

Сапраўды кажу вам: многія прарокі і справядлівыя прагнулі бачыць, што вы бачыце, і не бачылі, ды чуць, што вы чуеце, і не чулі.

Вы же вслушайтесь в притчу о сеятеле.

Вы ж слухайце наконт прыпавесці пра сейбіта.

Ко всякому, кто слышит слово о Царстве и не разумеет, приходит лукавый и похищает посеянное в сердце его: это посеянный при дороге.

Да кожнага, хто слухае слова пра Валадарства і не разумее, прыходзіць ліхі і выкрадае тое, што пасеяна ў сэрцы яго. Гэта той, у якога пры дарозе пасеяна.

А посеянный на камне — это слышащий слово и тотчас с радостью принимающий его;

А ў каго пасеяна на камяністай зямлі, гэта той, хто слухае слова і адразу з радасцю прымае яго,

но не имеет он корня в себе и держится короткое время; с наступлением же скорби или гонения за слово тотчас соблазняется.

але не мае кораня, таму зменны. І, калі настане ўціск і пераследы за слова, адразу ж спакушаецца.

А посеянный в тернии — это слышащий слово, но забота века и обольщение богатства заглушают слово, и оно делается бесплодным.

А ў каго пасеяна між цернямі, гэта той, хто слова слухае, але клопаты жыцця і панада багацця заглушаюць слова, і яно становіцца бясплодным.

А посеянный на доброй земле — это слышащий слово и разумеющий; он-то и дает плод и приносит : кто — сто, кто — шестьдесят, кто — тридцать.

У каго ж на добрай зямлі пасеяна, гэта той, хто слова слухае, і разумее, і прыносіць плод: адзін — у сто разоў, другі — у шэсцьдзясят, а іншы — у трыццаць».

Другую притчу предложил Он им: подобно Царство Небесное человеку, посеявшему доброе семя в поле своем;

Іншую прыпавесць прапанаваў Ён ім, кажучы: «Падобна Валадарства Нябеснае да чалавека, які пасеяў добрае насенне на сваёй раллі.

когда же люди спали, пришел его враг и посеял между пшеницею плевелы и ушел;

Але калі людзі спалі, прыйшоў вораг яго, і насеяў кукалю пасярод пшаніцы, і пайшоў.

а когда взошла зелень и дала плод, тогда явились и плевелы.

І калі вырасла збожжа і дало плод, тады паказаўся і кукаль.

И придя, рабы домохозяина сказали ему: «господин, не доброе ли семя посеял ты в твоем поле? Откуда же в нем плевелы?»

А паслугачы, прыйшоўшы да гаспадара дома, сказалі яму: “Гаспадару, ці ж ты не добрае пасеяў насенне на сваёй раллі? Адкуль жа ўзяўся кукаль?”

Он сказал им: «враг человек это сделал.» Рабы же ему говорят: «так хочешь, мы пойдем, выберем их?»

А ён ім гаворыць: “Вораг людзей гэта зрабіў”. Паслугачы ж кажуць яму: “Хочаш, мы пойдзем і збяром яго?”

Он говорит: «нет, чтобы, выбирая плевелы, вы не вырвали с корнем вместе с ними пшеницу.

Але ён сказаў: “Не, каб часам, збіраючы кукаль, не выкаранілі з ім і пшаніцу.

Дайте им вместе расти до жатвы; и во время жатвы я скажу жнецам: выберите прежде плевелы и свяжите их в связки, чтобы сжечь их; а пшеницу соберите в житницу мою».

Дазвольце і аднаму, і другому расці да жніва. А ў час жніва скажу жняцам: “Збярыце раней кукаль і звяжыце ў пучкі, каб спаліць яго, а пшаніцу збярыце ў маё гумно”».

Другую притчу предложил Он им: подобно Царство Небесное зерну горчичному, которое взял человек и посеял в поле своем.

Іншую прыпавесць прапанаваў Ён ім, кажучы: «Падобна Валадарства Нябеснае да гарчычнага зярняці, якое, узяўшы, чалавек пасеяў на сваёй раллі.

Хотя оно и меньше всех семян, но когда вырастет, оно больше овощей и становится деревом, так что птицы небесные прилетают и вьют гнёзда в ветвях его.

Яно з усіх зярнят найменшае, але, калі вырасце, то большае за любую зеляніну і становіцца дрэвам, так што прылятаюць нябесныя птушкі і гняздуюцца на яго галінах».

Другую притчу сказал Он им: подобно Царство Небесное закваске, которую взяла женщина и положила в три меры муки, доколе не вскисло всё.

Іншую прыпавесць расказаў ім: «Падобна Валадарства Нябеснае да рошчыны, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меркі мукі, пакуль усё не закісла».

Это всё сказал Иисус народу в притчах, и без притчи не говорил им ничего,

Гэта ўсё расказваў Ісус многім людзям у прыпавесцях і без прыпавесцей не гаварыў да іх,

дабы исполнилось сказанное чрез пророка: Открою в притчах уста Мои; провозглашу сокровенное от основания мира.

каб споўнілася тое, што было сказана прарокам, які казаў: «Адкрыю вусны Мае ў прыпавесцях, выказваць буду тое, што было скрыта ад стварэння свету».

Тогда, оставив народ. Он вошел в дом. И подошли к Нему ученики Его и сказали: разъясни нам притчу о плевелах в поле.

Потым, адпусціўшы людзей, Ісус увайшоў у дом, і прыйшлі да Яго вучні Яго, кажучы: «Растлумач нам прыпавесць пра кукаль на раллі».

И Он ответил: сеющий доброе семя — Сын Человеческий ;

Ён, адказваючы, гаворыць ім: «Той, хто рассявае добрае насенне, ёсць Сын Чалавечы.

поле — мир; доброе семя — это сыны Царства; плевелы — сыны лукавого.

Ралля — гэта свет; добрае насенне — гэта сыны Валадарства, а кукаль — сыны ліхога;

Враг, посеявший их, — диавол; жатва — конец века: жнецы — ангелы.

а вораг, які пасеяў яго, — гэта д’ябал; жніво — канец свету, а жняцы — анёлы.

Поэтому, как выбираются плевелы и огнем сжигаются, так будет в конце века:

І падобна таму, як збіраюць кукаль і паляць агнём, так будзе пры канцы свету.

пошлет Сын Человеческий ангелов Своих, и выберут из Царства Его все соблазны и делающих беззаконие,

Пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і яны збяруць з Валадарства Яго ўсе згаршэнні і тых, што чыняць беззаконне,

и бросят их в печь огненную; там будет плач и скрежет зубов.

і ўкінуць іх у печ вогненную. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў.

Тогда праведные будут сиять как солнце в Царстве Отца их. Имеющий уши да слышит.

Тады справядлівыя будуць яснець, як сонца, у Валадарстве Айца свайго. Хто мае вушы, хай слухае.

Подобно Царство Небесное зарытому в поле сокровищу, которое человек, найдя, скрыл, и от радости идет и продает всё, что имеет, и покупает поле то.

Падобна Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў зямлі, які ўтойвае чалавек, што знайшоў яго, і ў радасці ад гэтага ідзе і прадае ўсё, што мае, і купляе тую зямлю.

Еще подобно Царство Небесное купцу, ищущему хороших жемчужин.

Таксама падобна Валадарства Нябеснае да чалавека купца, які шукае прыгожыя перлы.

Найдя одну многоценную жемчужину, он пошел и продал всё, что имел, и купил ее.

Ён, знайшоўшы адзін каштоўны перл, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яго.

Еще подобно Царство Небесное большой сети, закинутой в море и собравшей рыб всякого рода.

Падобна таксама Валадарства Нябеснае да нерату, што быў закінуты ў мора ды сабраў рыбу ўсялякага роду.

Когда она наполнилась, ее вытащили на берег и, сев, собрали хорошее в сосуды, а плохое выбросили вон.

Калі ён поўны, дык, выцягнуўшы яго на бераг ды сеўшы, добрае адбіраюць у посуд, а благое прэч адкідаюць.

Так будет в конце века: выйдут ангелы и отделят злых от праведных

Так будзе пры канцы свету. Выйдуць анёлы і вылучаць благіх пасярод справядлівых,

и бросят их в печь огненную: там будет плач и скрежет зубов.

ды ўкінуць іх у вогненную печ. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў.

Уразумели ли вы всё это? Они говорят Ему: да!

Ці зразумелі вы ўсё гэта?» Яны кажуць Яму: «Так, Госпадзе».

И Он сказал им: поэтому всякий книжник, наученный Царству Небесному, подобен человеку хозяину дома, который выносит из сокровища своего новое и старое.

А Ён ім гаворыць: «Таму кожны кніжнік, навучаны пра Валадарства Нябеснае, падобны да чалавека гаспадара дому, які выносіць са скарбніцы сваёй новае і старое».

И было: когда окончил Иисус притчи эти, Он ушел оттуда.

І сталася, калі скончыў Ісус гэтыя прыпавесці, пайшоў адтуль.

И придя в отечество Свое, учил их в синагоге их, так что изумлялись они и говорили: откуда у Него премудрость эта и силы?

І, прыйшоўшы ў бацькаўшчыну Сваю, навучаў у сінагозе іх, а яны дзівіліся і казалі: «Адкуль жа ў Яго гэтая мудрасць і магутнасць?

Не Он ли сын плотника? Не Мать ли Его называется Мариам, и братья Его Иаков, Иосиф, Симон и Иуда?

Ці ж гэта не Сын цесляра? Ці ж Маці Яго не завуць Марыяй, а братоў Яго — Якубам і Язэтам, Сімонам і Юдай?

И сестры Его не все ли с нами? У Него же откуда всё это?

А сёстры Яго ці ж не ўсе знаходзяцца сярод нас? Скуль жа Яму гэта ўсё?»

И соблазнялись из-за Него. Иисус же сказал им: пророк не бывает без чести, разве только в отечестве и в доме своем.

Ды зняверыліся ў Ім. А Ісус сказаў ім: «Няма прарока без пашаны, хіба толькі ў бацькаўшчыне яго і ў доме сваім».

И не сотворил там многих чудес по неверию их.

І не ўчыніў там многіх цудаў з-за нявер’я іх.

« 12 глава 14 глава »