От Матфея 13 глава

Евангелие от Матфея святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Антонія Бокуна

В тот день Иисус, выйдя из дома, сидел у моря.

У той самы дзень, выйшаўшы з дому, Ісус сеў каля мора.

И собралось к Нему много народа, так что Он вошел в лодку и сидел, а весь народ стоял на берегу,

І сабраліся да Яго шматлікія натоўпы, так што Ён увайшоў у човен і сеў, а ўвесь натоўп стаяў на беразе.

И сказал им многое в притчах. Он говорил: вот, вышел сеятель сеять.

І гаварыў ім шмат у прыповесьцях, кажучы: «Вось, выйшаў сейбіт сеяць.

И когда сеял, некоторые семена упали при дороге, и прилетели птицы и поклевали их.

І калі сеяў, адны [зярняты] ўпалі пры дарозе, і наляцелі птушкі, і падзяўблі іх.

Другие же упали на камень, где у них немного было земли, и тотчас взошли, ибо земля у них не была глубока.

Іншыя ж упалі на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі; і адразу ўзыйшлі, бо зямля была неглыбокая,

Когда же солнце взошло, они были опалены и, не имея корня, засохли.

а калі ўзыйшло сонца, зьвялі і, як ня мелі кораня, высахлі.

Другие же упали в терние, и поднялось терние и заглушило их.

Іншыя ж упалі ў церні, і вырасьлі церні, і заглушылі іх.

Другие же упали на землю добрую и давали плод: какое — сто, какое — шестьдесят, какое — тридцать.

А іншыя ўпалі ў добрую зямлю і далі плод: адно — сто, адно — шэсьцьдзясят, а адно — трыццаць.

Имеющий уши да слышит.

Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае».

И подойдя, ученики сказали Ему: почему Ты говоришь им притчами?

І, падыйшоўшы, вучні сказалі Яму: «Дзеля чаго гаворыш ім у прыповесьцях?»

И Он ответил им: потому что вам дано познать тайны Царства Небесного, тем же не дано;

А Ён, адказваючы, сказаў ім: «Бо вам дадзена ведаць таямніцы Валадарства Нябеснага, а ім ня дадзена.

ибо, кто имеет, тому будет дано, и будет у него изобилие; а кто не имеет, у того будет взято и то, что имеет.

Бо хто мае, таму дадзена будзе і памножыцца, а хто ня мае, у таго адымецца і тое, што мае.

Потому говорю им притчами, что они видя не видят, и слыша не слышат, и не разумеют;

Дзеля таго гавару ім у прыповесьцях, што яны, гледзячы, ня бачаць і, слухаючы, ня чуюць, і не разумеюць.

и исполняется на них пророчество Исаии, которое говорит: «Слухом будете слышать, и не уразумеете; и глазами глядеть будете, и не увидите;

І спаўняецца над імі прароцтва Ісаі, якое кажа: “Слыхам пачуеце, і не зразумееце, і, гледзячы, глядзець будзеце, і ня ўбачыце.

ибо ожирело сердце народа этого, и ушами они едва слышат, и глаза свои они закрыли, чтобы не увидеть глазами и ушами не услышать и сердцем не уразуметь и не обратиться. И Я исцелю их».

Бо атлусьцела сэрца народу гэтага, і вушамі з цяжкасьцю чуюць, і вочы свае заплюшчылі, каб ня ўбачылі вачыма, і не пачулі вушамі, і не зразумелі сэрцам, і не навярнуліся, каб Я аздаравіў іх” .

Ваши же блаженны очи, что видят, и уши ваши, что слышат;

Вашыя ж шчасьлівыя вочы, што бачаць, і вушы вашыя, што чуюць.

ибо истинно говорю вам: многие пророки и праведные желали видеть то, что вы видите, и не увидели, и слышать то, что вы слышите, и не услышали.

Бо сапраўды кажу вам, што многія прарокі і праведнікі жадалі ўбачыць, што вы бачыце, і ня бачылі, і пачуць, што вы чуеце, і ня чулі.

Вы же вслушайтесь в притчу о сеятеле.

А вы паслухайце прыповесьць пра сейбіта.

Ко всякому, кто слышит слово о Царстве и не разумеет, приходит лукавый и похищает посеянное в сердце его: это посеянный при дороге.

Да ўсякага, хто чуе слова пра Валадарства і не разумее, прыходзіць злы і крадзе пасеянае ў сэрцы ягоным; гэта тое, што пасеянае пры дарозе.

А посеянный на камне — это слышащий слово и тотчас с радостью принимающий его;

А пасеянае на камяністым месцы — гэта той, хто чуе слова і адразу з радасьцю прыймае яго,

но не имеет он корня в себе и держится короткое время; с наступлением же скорби или гонения за слово тотчас соблазняется.

але ня мае ў сабе кораня і нетрывалы: калі надыходзіць прыгнёт ці перасьлед дзеля слова, адразу горшыцца.

А посеянный в тернии — это слышащий слово, но забота века и обольщение богатства заглушают слово, и оно делается бесплодным.

А пасеянае ў цярніне — гэта той, хто чуе слова, але клопаты веку гэтага і падман багацьця заглушаюць слова, і яно стаецца бясплодным.

А посеянный на доброй земле — это слышащий слово и разумеющий; он-то и дает плод и приносит : кто — сто, кто — шестьдесят, кто — тридцать.

А пасеянае ў добрую зямлю — гэта той, хто чуе слова і разумее, той, які дае плод, і дае адзін сто, а іншы — шэсьцьдзясят, а іншы — трыццаць».

Другую притчу предложил Он им: подобно Царство Небесное человеку, посеявшему доброе семя в поле своем;

Іншую прыповесьць даў Ён ім, кажучы: «Падобнае Валадарства Нябеснае да чалавека, які пасеяў добрае насеньне на полі сваім.

когда же люди спали, пришел его враг и посеял между пшеницею плевелы и ушел;

Калі ж людзі спалі, прыйшоў вораг ягоны, і пасеяў між пшаніцаю кукаль, і пайшоў.

а когда взошла зелень и дала плод, тогда явились и плевелы.

Калі ж узыйшла рунь і дала плод, тады паказаўся і кукаль.

И придя, рабы домохозяина сказали ему: «господин, не доброе ли семя посеял ты в твоем поле? Откуда же в нем плевелы?»

І прыйшоўшы, слугі гаспадара дому сказалі яму: “Пане, ці ж ня добрае насеньне пасеяў ты на полі тваім? Адкуль тады кукаль?”

Он сказал им: «враг человек это сделал.» Рабы же ему говорят: «так хочешь, мы пойдем, выберем их?»

Ён жа сказаў ім: “Вораг чалавек зрабіў гэтае”. А слугі сказалі яму: “Дык хочаш, мы пойдзем і зьбярэм яго?”

Он говорит: «нет, чтобы, выбирая плевелы, вы не вырвали с корнем вместе с ними пшеницу.

А ён прамовіў: “Не, каб, зьбіраючы кукаль, вы не павырывалі разам з ім і пшаніцы.

Дайте им вместе расти до жатвы; и во время жатвы я скажу жнецам: выберите прежде плевелы и свяжите их в связки, чтобы сжечь их; а пшеницу соберите в житницу мою».

Пакіньце расьці разам тое і другое да жніва; і ў час жніва я скажу жняцам: 'Зьбярыце спачатку кукаль і зьвяжыце яго ў снапы, каб спаліць іх, а пшаніцу зьбярыце ў сьвіран мой'”».

Другую притчу предложил Он им: подобно Царство Небесное зерну горчичному, которое взял человек и посеял в поле своем.

Іншую прыповесьць даў Ён ім, кажучы: «Падобнае Валадарства Нябеснае да зярняці гарчычнага, якое чалавек, узяўшы, пасеяў на полі сваім.

Хотя оно и меньше всех семян, но когда вырастет, оно больше овощей и становится деревом, так что птицы небесные прилетают и вьют гнёзда в ветвях его.

Яно меншае за ўсякае насеньне, а калі вырасьце — большае за ўсе расьліны і становіцца дрэвам, так што прылятаюць птушкі нябесныя і хаваюцца ў галінах яго».

Другую притчу сказал Он им: подобно Царство Небесное закваске, которую взяла женщина и положила в три меры муки, доколе не вскисло всё.

Іншую прыповесьць сказаў Ён ім: «Падобнае Валадарства Нябеснае да кісьлі, якую жанчына, узяўшы, умяшала ў тры меры мукі, пакуль ня ўкісла ўсё».

Это всё сказал Иисус народу в притчах, и без притчи не говорил им ничего,

Усё гэтае Ісус гаварыў да натоўпаў у прыповесьцях і без прыповесьці не гаварыў ім,

дабы исполнилось сказанное чрез пророка: Открою в притчах уста Мои; провозглашу сокровенное от основания мира.

каб споўнілася сказанае праз прарока, які кажа: «Адчыню ў прыповесьцях вусны Мае; выкажу схаванае ад стварэньня сьвету».

Тогда, оставив народ. Он вошел в дом. И подошли к Нему ученики Его и сказали: разъясни нам притчу о плевелах в поле.

Тады Ісус, пакінуўшы натоўпы, увайшоў у дом, і падыйшлі да Яго вучні Ягоныя, кажучы: «Растлумач нам прыповесьць пра кукаль на полі».

И Он ответил: сеющий доброе семя — Сын Человеческий ;

Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Сейбіт добрага насеньня — гэта Сын Чалавечы.

поле — мир; доброе семя — это сыны Царства; плевелы — сыны лукавого.

Поле — гэта сьвет, добрае насеньне — гэта сыны Валадарства, а кукаль — сыны злога;

Враг, посеявший их, — диавол; жатва — конец века: жнецы — ангелы.

вораг, які пасеяў іх, — гэта д’ябал, жніво — сканчэньне веку, а жняцы — анёлы.

Поэтому, как выбираются плевелы и огнем сжигаются, так будет в конце века:

Бо як зьбіраюць кукаль і агнём паляць, так будзе пры сканчэньні веку гэтага:

пошлет Сын Человеческий ангелов Своих, и выберут из Царства Его все соблазны и делающих беззаконие,

пашле Сын Чалавечы анёлаў Сваіх, і зьбяруць з Валадарства Ягонага ўсе згаршэньні і ўсіх, хто чыніць беззаконьне,

и бросят их в печь огненную; там будет плач и скрежет зубов.

і ўкінуць іх у печ вогненную, там будзе плач і скрыгат зубоў.

Тогда праведные будут сиять как солнце в Царстве Отца их. Имеющий уши да слышит.

Тады праведнікі зазьзяюць, як сонца, у Валадарстве Айца іхняга. Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.

Подобно Царство Небесное зарытому в поле сокровищу, которое человек, найдя, скрыл, и от радости идет и продает всё, что имеет, и покупает поле то.

Яшчэ падобнае Валадарства Нябеснае да скарбу, схаванага ў полі, які, знайшоўшы, чалавек схаваў, і ў радасьці сваёй ідзе, і прадае ўсё, што мае, і купляе тое поле.

Еще подобно Царство Небесное купцу, ищущему хороших жемчужин.

Яшчэ падобнае Валадарства Нябеснае да чалавека купца, які шукае добрых пэрлінаў,

Найдя одну многоценную жемчужину, он пошел и продал всё, что имел, и купил ее.

які, знайшоўшы адну каштоўную пэрліну, пайшоў, прадаў усё, што меў, і купіў яе.

Еще подобно Царство Небесное большой сети, закинутой в море и собравшей рыб всякого рода.

Яшчэ падобнае Валадарства Нябеснае да нерату, які закінуты ў мора і сабраў усякага роду рыбы.

Когда она наполнилась, ее вытащили на берег и, сев, собрали хорошее в сосуды, а плохое выбросили вон.

Калі ён напоўніўся, выцягнуўшы яго на бераг і сеўшы, добрую сабралі ў пасудзіны, а благую выкінулі вонкі.

Так будет в конце века: выйдут ангелы и отделят злых от праведных

Так будзе пры сканчэньні веку: выйдуць анёлы, і аддзеляць злых спасярод праведных,

и бросят их в печь огненную: там будет плач и скрежет зубов.

і ўкінуць іх у печ вогненную, там будзе плач і скрыгат зубоў».

Уразумели ли вы всё это? Они говорят Ему: да!

Кажа ім Ісус: «Ці зразумелі вы ўсё гэтае?» Яны кажуць Яму: «Так, Госпадзе!»

И Он сказал им: поэтому всякий книжник, наученный Царству Небесному, подобен человеку хозяину дома, который выносит из сокровища своего новое и старое.

Ён жа сказаў ім: «Дзеля гэтага ўсякі кніжнік, навучаны пра Валадарства Нябеснае, падобны да гаспадара дому, які выносіць са скарбу свайго новае і старое».

И было: когда окончил Иисус притчи эти, Он ушел оттуда.

І сталася, калі скончыў Ісус прыповесьці гэтыя, Ён выйшаў адтуль.

И придя в отечество Свое, учил их в синагоге их, так что изумлялись они и говорили: откуда у Него премудрость эта и силы?

І, прыйшоўшы ў бацькаўшчыну Сваю, навучаў іх у сынагозе іхняй, так што яны дзівіліся і гаварылі: «Адкуль у Яго гэткая мудрасьць і моц?

Не Он ли сын плотника? Не Мать ли Его называется Мариам, и братья Его Иаков, Иосиф, Симон и Иуда?

Ці ж Ён ня сын цесьляра? Ці не Ягоная маці завецца Марыя, і браты Ягоныя — Якуб, і Ёсія, і Сымон, і Юда?

И сестры Его не все ли с нами? У Него же откуда всё это?

І сёстры Ягоныя ці ж ня ўсе сярод нас? Адкуль жа ў Яго ўсё гэтае?»

И соблазнялись из-за Него. Иисус же сказал им: пророк не бывает без чести, разве только в отечестве и в доме своем.

І горшыліся праз Яго. А Ісус сказаў ім: «Няма прарока без пашаны, хіба толькі ў бацькаўшчыне сваёй і ў доме сваім».

И не сотворил там многих чудес по неверию их.

І не ўчыніў там шмат цудаў дзеля недаверства іхняга.

« 12 глава 14 глава »