От Иоанна 12 глава

Евангелие от Иоанна
Синодальный перевод → Пераклад Антонія Бокуна

За шесть дней до Пасхи пришёл Иисус в Вифанию, где был Лазарь умерший, которого Он воскресил из мёртвых.

За шэсьць дзён да Пасхі прыйшоў Ісус у Бэтанію, дзе быў Лазар нябожчык, якога Ён уваскрасіў з мёртвых.

Там приготовили Ему вечерю, и Марфа служила, и Лазарь был одним из возлежавших с Ним.

Там прыгатавалі Яму вячэру, і Марта паслугавала, а Лазар быў адным з тых, што ўзьлягалі з Ім.

Мария же, взяв фунт нардового чистого драгоценного мира, помазала ноги Иисуса и отёрла волосами своими ноги Его; и дом наполнился благоуханием от мира.

Марыя ж, узяўшы фунт міра нардовага, чыстага і каштоўнага, памазала ногі Ісуса і выцерла валасамі сваімі ногі Ягоныя, а дом напоўніўся водарам ад міра.

Тогда один из учеников Его, Иуда Симонов Искариот, который хотел предать Его, сказал:

Кажа тады адзін з вучняў Ягоных, Юда Сымонаў Іскарыёт, які меўся выдаць Яго:

Для чего бы не продать это миро за триста динариев и не раздать нищим?

«Чаму не прадалі гэтае міра за трыста дынараў і не раздалі ўбогім?»

Сказал же он это не потому, чтобы заботился о нищих, но потому, что был вор. Он имел при себе денежный ящик и носил, что туда опускали.

Казаў жа ён гэта не таму, што клапаціўся пра ўбогіх, але таму, што быў злодзей і меў каліту, і браў тое, што [туды] кідалі.

Иисус же сказал: оставьте её; она сберегла это на день погребения Моего.

Ісус тады сказаў: «Пакіньце яе. Яна захавала яго на дзень пахаваньня Майго,

Ибо нищих всегда имеете с собою, а Меня не всегда.

бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды».

Многие из Иудеев узнали, что Он там, и пришли не только для Иисуса, но чтобы видеть и Лазаря, которого Он воскресил из мёртвых.

Тады вялікі натоўп з Юдэяў даведаўся, што Ён там, і прыйшлі ня толькі дзеля Ісуса, але і каб Лазара пабачыць, якога Ён уваскрасіў з мёртвых.

Первосвященники же положили убить и Лазаря,

А першасьвятары пастанавілі забіць і Лазара,

потому что ради него многие из Иудеев приходили и веровали в Иисуса.

бо дзеля яго шмат Юдэяў прыходзіла і паверыла ў Ісуса.

На другой день множество народа, пришедшего на праздник, услышав, что Иисус идёт в Иерусалим,

На заўтра вялікі натоўп, які прыйшоў на сьвята, пачуў, што Ісус прыходзіць у Ерусалім,

взяли пальмовые ветви, вышли навстречу Ему и восклицали: осанна! благословен грядущий во имя Господне, Царь Израилев!

і ўзялі пальмовыя галінкі, і выйшлі на спатканьне Яму, і крычалі: «Гасанна! Дабраслаўлёны Той, Які прыходзіць у імя Госпада, Валадар Ізраіля!»

Иисус же, найдя молодого осла, сел на него, как написано:

Ісус жа, знайшоўшы маладога асла, сеў на яго, як напісана:

«не бойся, дщерь Сионова! се, Царь твой грядёт, сидя на молодом осле».

«Ня бойся, дачка Сыёну! Вось, Валадар твой прыходзіць, седзячы на асьляняці».

Ученики Его сперва не поняли этого; но когда прославился Иисус, тогда вспомнили, что так было о Нём написано, и это сделали Ему.

Вучні Ягоныя перш не разумелі гэтага, але калі Ісус быў праслаўлены, тады яны ўзгадалі, што гэтак было напісана пра Яго і гэтак зрабілі Яму.

Народ, бывший с Ним прежде, свидетельствовал, что Он вызвал из гроба Лазаря и воскресил его из мёртвых.

Натоўп жа, які быў з Ім, сьведчыў тады, што Ён выклікаў з магілы Лазара і ўваскрасіў яго з мёртвых.

Потому и встретил Его народ, ибо слышал, что Он сотворил это чудо.

Таму і пераняў Яго натоўп, бо чуў, што Ён зрабіў гэты знак.

Фарисеи же говорили между собою: видите ли, что не успеваете ничего? весь мир идёт за Ним.

Фарысэі ж гаварылі між сабою: «Глядзіце, нічога не атрымліваецца! Вось, сьвет пайшоў за Ім».

Из пришедших на поклонение в праздник были некоторые Еллины.

Былі ж некаторыя Грэкі сярод тых, якія прыйшлі пакланіцца на сьвята.

Они подошли к Филиппу, который был из Вифсаиды Галилейской, и просили его, говоря: господин! нам хочется видеть Иисуса.

Яны падыйшлі да Філіпа, які быў з Бэтсаіды Галілейскае, і прасілі яго, кажучы: «Пане, мы хочам бачыць Ісуса».

Филипп идёт и говорит о том Андрею; и потом Андрей и Филипп сказывают о том Иисусу.

Філіп ідзе і кажа Андрэю; і пасьля Андрэй і Філіп кажуць Ісусу.

Иисус же сказал им в ответ: пришёл час прославиться Сыну Человеческому.

А Ісус адказаў ім, кажучы: «Прыйшла гадзіна, каб быў праслаўлены Сын Чалавечы.

Истинно, истинно говорю вам: если пшеничное зерно, пав в землю, не умрёт, то останется одно; а если умрёт, то принесёт много плода.

Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі пшанічнае зерне, упаўшы ў зямлю, не памрэ, то застанецца адно, а калі памрэ, то прыносіць шмат плоду.

Любящий душу свою погубит её; а ненавидящий душу свою в мире сём сохранит её в жизнь вечную.

Хто любіць душу сваю, загубіць яе; а той, хто ненавідзіць душу сваю ў гэтым сьвеце, захавае яе ў жыцьцё вечнае.

Кто Мне служит, Мне да последует; и где Я, там и слуга Мой будет. И кто Мне служит, того почтит Отец Мой.

Хто Мне служыць, няхай ідзе за Мною; і дзе Я, там і служыцель Мой будзе; і хто Мне служыць, таго ўшануе Айцец.

Душа Моя теперь возмутилась; и что Мне сказать? Отче! избавь Меня от часа сего! Но на сей час Я и пришёл.

Цяпер душа Мая ўстрывожана; і што Я скажу? Ойча, збаў Мяне ад гэтае гадзіны; але ж дзеля гэтае гадзіны Я і прыйшоў.

Отче! прославь имя Твоё. Тогда пришёл с неба глас: и прославил и ещё прославлю.

Ойча, праслаў імя Тваё!» Тады прыйшоў голас з неба: «І праславіў, і яшчэ праслаўлю».

Народ, стоявший и слышавший то, говорил: это гром; а другие говорили: Ангел говорил Ему.

Натоўп, які стаяў і чуў, казаў: «Былі грымоты». Іншыя казалі: «Анёл прамовіў да Яго».

Иисус на это сказал: не для Меня был глас сей, но для народа.

Адказаў Ісус і сказаў: «Ня дзеля Мяне быў гэты голас, але дзеля вас.

Ныне суд миру сему; ныне князь мира сего изгнан будет вон.

Цяпер суд сьвету гэтаму; цяпер князь гэтага сьвету выгнаны будзе прэч.

И когда Я вознесён буду от земли, всех привлеку к Себе.

І Я, калі буду падняты з зямлі, усіх прыцягну да Сябе».

Сие говорил Он, давая разуметь, какою смертью Он умрёт.

Сказаў жа Ён гэтае, даючы знак, якою сьмерцю мае памерці.

Народ отвечал Ему: мы слышали из закона, что Христос пребывает вовек; как же Ты говоришь, что должно вознесену быть Сыну Человеческому? кто Этот Сын Человеческий?

Натоўп адказваў Яму: «Мы чулі з Закону, што Хрыстос застаецца вечна. Дык як жа Ты кажаш, што мусіць быць падняты Сын Чалавечы? Хто гэты Сын Чалавечы?»

Тогда Иисус сказал им: ещё на малое время свет есть с вами; ходите, пока есть свет, чтобы не объяла вас тьма, — а ходящий во тьме не знает, куда идёт.

Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ на кароткі час сьвятло з вамі. Хадзіце, пакуль маеце сьвятло, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзіць у цемры, той ня ведае, куды ідзе.

Доколе свет с вами, веруйте в свет, да будете сынами света. Сказав это, Иисус отошёл и скрылся от них.

Пакуль маеце сьвятло, верце ў сьвятло, каб сталіся вы сынамі сьвятла». Гэта сказаў Ісус і, адыйшоўшы, схаваўся ад іх.

Столько чудес сотворил Он пред ними, и они не веровали в Него,

Хоць гэтулькі знакаў учыніў Ён перад імі, яны не паверылі ў Яго,

да сбудется слово Исаии пророка: «Господи! кто поверил слышанному от нас? и кому открылась мышца Господня?»

каб споўнілася слова Ісаі прарока, якое той сказаў: «Госпадзе! Хто паверыў пачутаму ад нас, і каму было адкрытае рамяно Госпада?»

Потому не могли они веровать, что, как ещё сказал Исаия,

Дзеля гэтага не маглі яны верыць, бо ізноў сказаў Ісая:

«народ сей ослепил глаза свои и окаменил сердце своё, да не видят глазами, и не уразумеют сердцем, и не обратятся, чтобы Я исцелил их».

«Ён засьляпіў вочы іхнія і сэрца іхняе скамяніў, каб ня ўбачылі вачыма і не зразумелі сэрцам, і не навярнуліся, каб Я аздаравіў іх».

Сие сказал Исаия, когда видел славу Его и говорил о Нём.

Гэта сказаў Ісая, калі бачыў славу Ягоную і гаварыў пра Яго.

Впрочем, и из начальников многие уверовали в Него; но ради фарисеев не исповедывали, чтобы не быть отлучёнными от синагоги,

Аднак і з начальнікаў шмат хто паверыў у Яго, але дзеля фарысэяў не прызнаваліся, каб іх не адлучылі,

ибо возлюбили больше славу человеческую, нежели славу Божию.

бо яны палюбілі больш славу чалавечую, чым славу Божую.

Иисус же возгласил и сказал: верующий в Меня не в Меня верует, но в Пославшего Меня.

А Ісус закрычаў і сказаў: «Хто верыць у Мяне, не ў Мяне верыць, але ў Таго, Хто паслаў Мяне.

И видящий Меня видит Пославшего Меня.

І хто бачыць Мяне, бачыць Таго, Хто паслаў Мяне.

Я — свет, пришёл в мир, чтобы всякий верующий в Меня не оставался во тьме.

Я, Сьвятло, прыйшоў у сьвет, каб кожны, хто верыць у Мяне, не застаўся ў цемры.

И если кто услышит Мои слова и не поверит, Я не сужу его, ибо Я пришёл не судить мир, но спасти мир.

І калі хто пачуе гэтыя словы і не паверыць, Я ня буду судзіць яго, бо Я прыйшоў не каб судзіць сьвет, але каб збавіць сьвет.

Отвергающий Меня и не принимающий слов Моих имеет судью себе: слово, которое Я говорил, оно будет судить его в последний день.

Хто адкідае Мяне і не прыймае словаў Маіх, мае судзьдзю для сябе — слова, якое Я сказаў, яно будзе судзіць яго ў апошні дзень;

Ибо Я говорил не от Себя; но пославший Меня Отец, Он дал Мне заповедь, что сказать и что говорить.

бо Я казаў не ад Сябе, але Айцец, Які паслаў Мяне, даў Мне прыказаньне, што казаць і што гаварыць.

И Я знаю, что заповедь Его есть жизнь вечная. Итак, что Я говорю, говорю, как сказал Мне Отец.

І Я ведаю, што прыказаньне Ягонае ёсьць жыцьцё вечнае. Дык тое, што Я гавару, гавару, як сказаў Мне Айцец».

Примечания:

Синодальный перевод

15 дщерь — дочь.

15 грядёт — идёт; (от ст.-слав. грясти — приближаться, приходить, неожиданно появляться).

« 11 глава 13 глава »