Псальмы 17 псалом

Кніга Псальмаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Малітва Давідавая. Зваж, Ягова, на справядлівасьць маю! Зваж на лямант мой! Прыхілі Вуха Тваё да малітвы маёй з вуснаў няманлівых!

В конец, отроку Господню давиду, яже глагола Господеви словеса песни сея, в день, в оньже избави его Господь от руки всех враг его и из руки саули: и рече:

Ад Аблічча Твайго няхай выйдзе прысуд мой; Вочы Твае бачаць справядлівасьць (маю).

Возлюблю тя, Господи, крепосте моя:

Ты выпрабоўваеш маё сэрца. Ты дасьледуеш мяне ўначы. Ты дасьледуеш мяне, але нічога ўва мне ня знаходзіш. Я гавару толькі тое, што думаю.

Господь утверждение мое, и прибежище мое, и избавитель мой, Бог мой, помощник мой, и уповаю на него: защититель мой, и рог спасения моего, и заступник мой.

У справах людзкіх я сьцярогся ад сьцежак згубцы паводля слоў Вуснаў Тваіх.

Хваля призову Господа и от враг моих спасуся.

Мае крокі трымаюцца моцна Тваіх сьлядоў. Мае ногі ня хістаюцца.

Одержаша мя болезни смертныя, и потоцы беззакония смятоша мя:

Я гукаю да Цябе, таму што Ты, Божа, слухаеш Мяне. Нахілі Вуха Тваё да мяне. Выслухай словы мае.

болезни адовы обыдоша мя, предвариша мя сети смертныя.

Зьяві цудоўна міласэрнасьць Тваю, Ты ратавальнік тых, якія шукаюць сховішча ў Правіцы Тваёй ад няпрыяцеляў.

И внегда скорбети ми, призвах Господа и к Богу моему воззвах: услыша от храма святаго своего глас мой, и вопль мой пред ним внидет во ушы его.

Сьцеражы мяне, як зрэнку вока. У засені Тваіх Крылаў аслані мяне

И подвижеся и трепетна бысть земля, и основания гор смятошася и подвигошася, яко прогневася на ня Бог.

ад бязбожнікаў, якія чыняць мне гвалт, ад маіх сьмяротных ворагаў, якія акружылі мяне.

Взыде дым гневом его, и огнь от лица его воспламенится: углие возгореся от него.

Яны замкнулі сваё сытае сэрца. Пагардліва гавораць вуснамі сваімі.

И приклони небеса и сниде, и мрак под ногама его.

На кожным кроку нашым цяпер яны абступілі нас. Яны ўтаропілі вочы свае, каб нас штурхнуць на зямлю.

И взыде на херувимы и лете, лете на крилу ветреню.

Ён, як леў, які прагне здабычы, і, як малады леў, які сядзіць у засадзе.

И положи тму закров свой: окрест его селение его: темна вода во облацех воздушных.

Паўстань, Ягова! пераймі яго! Штурхні яго долу! Выбаві душу маю ад бязбожніка ме́чам Тваім,

От облистания пред ним облацы проидоша, град и углие огненное.

Тваёй Рукой, Ягова, ад людзей, ад людзей гэтага сьвету. Іхная доля ў гэтым жыцьці, і іхныя чэравы напаўняеш Ты са скарбонак Тваіх. Яны маюць многа сыноў, і свой лішак яны пакідаюць сваім дзецям.

И возгреме с небесе Господь, и вышний даде глас свой.

А я буду разглядаць Аблічча Тваё ў праўдзе, калі я абуджуся ад сну, буду насычацца Вобразам Тваім.

Низпосла стрелы и разгна я, и молнии умножи и смяте я.

« 16 псалом 18 псалом »