Псальмы 38 псалом

Кніга Псальмаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Псальм Давідавы на напамінак.

В конец, идифуму, песнь давиду.

Ягова, ня ўшчувай мяне ў гневе Тваім, і ня кара́й мяне ў ярасьці Тваёй,

Рех: сохраню пути моя, еже не согрешати ми языком моим: положих устом моим хранило, внегда востати грешному предо мною.

бо стрэлы Твае працялі мяне, і Рука Твая ляжыць на мне.

Онемех и смирихся, и умолчах от благ, и болезнь моя обновися.

Няма цэлага мейсца на целе маім праз гнеў Твой; няма міру касьцям маім праз грэх мой,

Согреяся сердце мое во мне, и в поучении моем разгорится огнь: глаголах языком моим:

бо правіннасьці мае ўзьняліся вышэй галавы маёй; як вялікі цяжар яны гнятуць мяне.

скажи ми, Господи, кончину мою и число дний моих, кое есть, да разумею, что лишаюся аз.

Сьмярдзяць, гнояцца раны мае праз няразумнасьць маю.

Се, пяди положил еси дни моя, и состав мой яко ничтоже пред тобою: обаче всяческая суета всяк человек живый.

Згорблены я і вельмі панураны, увесь дзень хаджу я жалобны;

Ибо образом ходит человек, обаче всуе мятется: сокровищствует, и не весть, кому соберет я.

бо гараць сьцёгны мае, няма здаровага мейсца на целе маім.

И ныне кто терпение мое? не Господь ли? и состав мой от тебе есть.

Я зьнясілены і моцна разьбіты. Я раву ад стогну сэрца майго.

От всех беззаконий моих избави мя: поношение безумному дал мя еси.

Мой Госпад, перад Табою ўсё маё жаданьне, ды ўздыханьне маё перад Табой ня ўкрыта.

Онемех и не отверзох уст моих, яко ты сотворил еси.

Сэрца маё трымціць. Сіла мая пакінула мяне, сьвятло вачэй маіх, таксама і яго няма ў мяне.

Отстави от мене раны твоя: от крепости бо руки твоея аз изчезох.

Любімыя мае і блізкія мае стаяць воддаль ад пакутаў маіх, і родныя мае стаяць воддаль.

Во обличениих о беззаконии наказал еси человека, и истаял еси яко паучину душу его: обаче всуе всяк человек.

І тыя, што шукаюць душу́ маю, кладуць петлі. І тыя, што шукаюць майго няшчасьця, гавораць пра пагібель і цэлы дзень намышляюць ілжу.

Услыши молитву мою, Господи, и моление мое внуши, слез моих не премолчи: яко преселник аз есмь у тебе и пришлец, якоже вси отцы мои.

А я быццам глухі, ня чую, і як нямы, які ня адчыняе вуснаў сваіх.

Ослаби ми, да почию, прежде даже не отиду, и ктому не буду.

І я станаўлюся як чалавек, які ня чуе, і ў вуснах якога няма пярэчаньняў,

бо на Цябе, Ягова, спадзяюся я. Ты мой Госпад і Бог мой! адкажаш мне,

бо сказаў я: хай ня вяселяцца яны нада мною, хай ня ўзвышаюцца яны нада мною, калі коўзаецца нага мая!,

бо я блізкі да таго, каб спаткнуцца, і боль мой заўжды перада мной,

дык вызнаю грэх мой. І я ў глыбокай скрусе праз грэх мой.

І мае ворагі жывыя, моцныя, і многа ёсьць тых, якія нянавідзяць мяне бяз прычыны.

І яны адплачваюць ліхам за дабро, варагуюць супраць мяне, бо я сьледую за дабром.

Ня пакінь мяне, Ягова, Бог мой, ня будзь далёка ад мяне!

Пасьпяшайся мне дапамагці, мой Госпад, маё выратаваньне!