Псальмы 77 псалом

Кніга Псальмаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Кіраўніку хору. Ядутуну. Асапавы. Псальм.

Внемлите, людие мои, закону моему, приклоните ухо ваше во глаголы уст моих.

Голас мой да Бога, і я гукаю! Голас мой да Бога, і Ён схіляе вуха да мяне.

Отверзу в притчах уста моя, провещаю ганания исперва.

У дзень уціску майго я шукаў майго Госпада. Уначы рука мая працягнута і ня апускаецца. Душа мая адмовілася быць суцешанай.

Елика слышахом и познахом я, и отцы наши поведаша нам:

Успамінаю я пра Бога і стагну́. Я разважаю, а дух мой прыгне́чаны. Зэля.

не утаишася от чад их в род ин, возвещающе хвалы Господни, и силы его и чудеса его, яже сотвори.

Павекі маіх вачэй Ты трымаеш адплюшчанымі. Я (так) устрывожаны, што ня магу гаварыць.

И воздвиже свидение во иакове, и закон положи во израили, елика заповеда отцем нашым сказати я сыновом своим,

Я разважаў пра дні даўнія, пра гады спрадвечныя.

яко да познает род ин, сынове родящиися, и востанут и поведят я сыновом своим:

Я ўспамінаю маю струнную ігру ўначы, разважаю ў сэрцы маім, і дух мой старанна дасьледуе.

да положат на Бога упование свое, и не забудут дел Божиих, и заповеди его взыщут:

Няўжо мой Госпад адкіне навекі? І няўжо Ён напе́рад больш ня будзе спагада́ць?

да не будут якоже отцы их, род строптив и преогорчеваяй, род иже не исправи сердца своего и не увери с Богом духа своего.

Няўжо ж назаўсёды канец Міласэрнасьці Ягонай? Няўжо абяцаньню прыйшоў канец з роду ды ў род?

Сынове ефремли наляцающе и стреляюще луки возвратишася в день брани:

Няўжо ж Бог забыўся быць міласэрным? Няўжо Ён у гневе зачыніў спачуваньні Свае? Зэля.

не сохраниша завета Божия, и в законе его не восхотеша ходити.

І я сказаў: гэта ж пакута мая: (цяжкія) гады Правіцы Найвышэйшага.

И забыша благодеяния его и чудеса его, яже показа им

Я запішу і буду помніць Дзеяньні Яговы, так, я буду ўспамінаць Цудоўныя Ўчынкі Твае спрадвечныя,

пред отцы их, яже сотвори чудеса в земли египетстей, на поли танеосе:

і я буду разважаць пра ўсякі Твой Чын, і буду разважаць пра ўсе Твае Дзеяньні.

разверзе море и проведе их: представи воды яко мех,

Божа, у Сьвятасьці шлях Твой. Хто ёсьць такі вялікі Бог, як (наш) Бог?

и настави я облаком во дни и всю нощь просвещением огня.

Ты Бог, Які чыніць Цуды. Ты выявіў магутнасьць Тваю сярод народаў.

Разверзе камень в пустыни и напои я яко в бездне мнозе:

Ты вызваліў Рукой народ Твой, сыноў Якуба і Язэпа. — Зэля.

и изведе воду из камене и низведе яко реки воды.

Воды бачылі Цябе, Божа, воды бачылі Цябе. Яны збаяліся. Сапраўды, глыбіні задрыжалі.

И приложиша еще согрешати ему, преогорчиша вышняго в безводней:

Хмары люнулі воды. Нябёсы выдалі голас. Сапраўды, лёталі стрэлы Твае.

и искусиша Бога в сердцах своих, воспросити брашна душам своим.

Гук грому Твайго быў у віхуры. Маланкі асьвятлялі сьвет. Зямля дрыжэла і трэслася.

И клеветаша на Бога и реша: еда возможет Бог уготовати трапезу в пустыни?

Праз мора вёў Твой шлях, і сьцежка Твая праз воды вялікія, і сьляды Твае былі нявядомыя.

Понеже порази камень, и потекоша воды, и потоцы наводнишася: еда и хлеб может дати? или уготовати трапезу людем своим?

Як статак вёў Ты народ Твой рукой Масея і Агарона.

Сего ради слыша Господь и презре, и огнь возгореся во иакове, и гнев взыде на израиля: