По Матфею 26 глава

Евангелие по Матфею
Русского Библейского Центра → Пераклад Антонія Бокуна

Помолчав, Иисус сказал ученикам:

І сталася, калі Ісус скончыў усе гэтыя словы, сказаў вучням Сваім:

«Через два дня, как вы знаете, Пасха. Сын человеческий будет предан и распят на кресте».

«Вы ведаеце, што праз два дні будзе Пасха, і Сын Чалавечы будзе выдадзены на ўкрыжаваньне».

Как раз в ту пору во дворце архиерея Кайафы собрались первосвященники и старейшины

Тады сабраліся першасьвятары, і кніжнікі, і старшыні народу на панадворак першасьвятара на імя Каяфа.

И договорились между собой устроить так, чтобы Иисуса взять и убить.

І радзіліся яны, каб узяць Ісуса подступам і забіць.

Но решили: «Только лучше не в праздник, а то как бы не поднялся народ».

Але казалі: «Ня ў сьвята, каб ня сталася замяшаньня ў народзе».

Иисус был в гостях у Симона прокаженного в Вифании.

А Ісус быў у Бэтаніі, у доме Сымона пракажонага.

Подошла женщина с алебастровым кувшином драгоценного миро и возлила Ему, возлежащему, на голову.

Падыйшла да Яго жанчына, якая мела алябастравы збанок міра шматкаштоўнага, і выліла на галаву Ягоную, калі Ён узьлягаў.

Ученики, наблюдавшие за этим, остались недовольны. Они говорили: «К чему такое расточительство?

Убачыўшы гэта, вучні Ягоныя абурыліся, кажучы: «Навошта гэткае марнаваньне?

За миро можно было выручить хорошие деньги и раздать нищим».

Бо можна было добра прадаць гэтае міра і раздаць убогім».

Видя их насквозь, Иисус сказал: «Зачем вы огорчаете женщину? Она сделала для Меня доброе дело.

А Ісус, зразумеўшы гэта, сказаў ім: «Што робіце прыкрасьць жанчыне? Бо яна добры ўчынак зрабіла дзеля Мяне.

Нищие будут у вас всегда, а Я с вами не всегда.

Бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою, а Мяне не заўсёды маеце.

Возливая миро на Мое тело, она готовит Меня к погребению.

Бо выліўшы міра гэтае на цела Маё, яна ўчыніла гэта на пахаваньне Маё.

Поверьте Мне: где бы ни провозглашалось на земле евангелие, будет упомянуто в память о ней и это миро».

Сапраўды кажу вам: дзе толькі будзе абвешчана Эвангельле гэтае ў-ва ўсім сьвеце, будзе сказана і пра тое, што яна зрабіла, на ўспамін пра яе».

Один из Двенадцати, по имени Иуда Искариот, пошел к первосвященникам

Тады пайшоў адзін з Дванаццаці, называны Юда Іскарыёт, да першасьвятароў.

И сказал: «Что вы дадите мне за Иисуса?». Они положили дать ему тридцать сребреников.

Ён сказаў: «Што хочаце мне даць, і я вам выдам Яго?» А яны паставілі яму трыццаць срэбнікаў.

С того дня он стал ждать удобного случая, чтобы выдать Иисуса.

І з таго часу ён шукаў нагоды, каб выдаць Яго.

В первый день Опресноков ученики подходят к Иисусу и говорят: «Где велишь нам приготовить Тебе есть пасху?».

А ў першы дзень Праснакоў падыйшлі вучні да Ісуса, кажучы Яму: «Дзе хочаш падрыхтаваць Табе есьці Пасху?»

Он сказал: «Пойдите к нашему человеку в городе и скажите ему: Учитель говорит: “Близок Мой час. У тебя совершу Пасху с Моими учениками”».

Ён жа сказаў: «Ідзіце ў горад да такога і такога і скажыце яму: “Настаўнік гаворыць: 'Час Мой блізкі; у цябе ўчыню Пасху з вучнямі Маімі'”».

Ученики сделали, как велел Иисус, и приготовили пасху.

І зрабілі вучні, як загадаў ім Ісус; і падрыхтавалі Пасху.

Вечером Он со Своими Двенадцатью приступил к пасхе.

А калі настаў вечар, Ён узьлёг з Дванаццацьцю.

И когда они ели, Иисус сказал: «Поверьте Мне, один из вас предаст Меня».

І, калі яны елі, Ён сказаў: «Сапраўды кажу вам, што адзін з вас выдасьць Мяне».

Подавленные, они стали один за другим спрашивать: «Не я ли, Господи?».

І, надта засмуціўшыся, яны пачалі гаварыць Яму, кожны з іх: «Ці ня я, Госпадзе?»

Иисус сказал: «Кто обмакнул со Мной в солило — этот предаст.

Ён жа, адказваючы, сказаў: «Той, які мачае са Мною руку ў місе, гэты выдасьць Мяне.

Сын человеческий уйдет, так написано. Но горе человеку, который предаст Сына человеческого! Лучше было бы ему не родиться».

Сапраўды, Сын Чалавечы ідзе, як напісана пра Яго, але гора таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы выдаецца; лепш было б яму, каб ня быў нарадзіўшыся чалавек гэты».

Иуда, решивший Его предать, спрашивает: «Не я ли, Рабби?». Иисус говорит ему: «Ты сам сказал».

Адказваючы, Юда, які выдаў Яго, сказаў: «Ці ня я, Раббі?» Кажа яму: «Ты сказаў».

Все ели. Иисус взял хлеб и благословил, разломил и дал ученикам. И сказал: «Берите, вкушайте. Это — Мое Тело».

Калі ж яны елі, Ісус узяў хлеб, і, дабраславіўшы, паламаў, і даў вучням, і сказаў: «Бярыце, ешце; гэта ёсьць Цела Маё».

И взял чашу, произнес благодарение и чашу подал. И сказал: «Отведайте каждый.

І, узяўшы келіх і падзякаваўшы, даў ім, кажучы: «Піце з яго ўсе,

Это — Моя Кровь, кровь договора. Она за всех проливается с отпущением грехов.

бо гэта ёсьць Кроў Мая Новага Запавету, якая праліваецца за многіх дзеля адпушчэньня грахоў.

Говорю вам: не пить Мне больше с виноградной лозы до того дня, когда с нового урожая буду пить вместе с вами в Царстве Моего Отца».

Кажу ж вам, што адгэтуль ня буду піць ад гэтага плоду вінаграднага аж да таго дня, калі буду яго піць з вамі новае ў Валадарстве Айца Майго».

Спели гимн и поднялись на Масличную гору.

І, засьпяваўшы, яны пайшлі на гару Аліўную.

Там Иисус говорит им: «Этой ночью вы все Меня бросите, как написано: “Убью пастуха — и разбежится овечье стадо.”

Тады кажа ім Ісус: «Усе вы згоршыцеся праз Мяне ў гэтую ноч, бо напісана: “Удару пастуха, і будуць расьцярушаныя авечкі статку”.

Воскресну и встречу вас в Галилее».

Але пасьля ўваскрасеньня Майго прыйду перад вамі ў Галілею».

Петр сказал: «Если даже все Тебя бросят, я ни за что не брошу».

Адказваючы, Пётар сказаў Яму: «Калі і ўсе згоршацца праз Цябе, я ніколі ня згоршуся».

Иисус говорит ему: «Поверь Мне: прежде чем этой ночью пропоет петух, трижды отречешься от Меня».

Сказаў яму Ісус: «Сапраўды кажу табе, што ў гэтую ноч, перш, чым певень запяе, тройчы адрачэшся ад Мяне».

Петр возразил: «Если даже придется мне с Тобой умереть, не отрекусь от Тебя!». Так говорили и все другие ученики.

Кажа Яму Пётар: «Калі б мусіў і памерці з Табою, не адракуся ад Цябе». Таксама гаварылі і ўсе вучні.

Иисус приводит их в урочище Гефсиманию и говорит: «Посидите здесь. Я помолюсь в стороне».

Тады ідзе з імі Ісус у месца, званае Гетсэманія, і кажа вучням: «Пасядзіце тут, пакуль Я, адыйшоўшы, памалюся там».

И берет с Собой Петра и обоих сыновей Зеведеевых. Холод и тоска охватили Иисуса,

І, узяўшы Пятра і абодвух сыноў Заўдыя, пачаў тужыць і сумаваць.

И Он сказал: «Душа Моя в смертных муках. Побудьте со Мной. Не спите».

Тады кажа ім: «Смутная душа Мая аж да сьмерці, застаньцеся тут і чувайце са Мною».

Он прошел еще немного вперед, и там пал лицом в землю и начал молиться. Иисус говорил: «Отче Мой! Если возможно, пусть минует Меня эта чаша... Нет, лучше не как Я хочу, а как Ты».

І, адыйшоўшыся трохі, упаў на аблічча Сваё, молячыся і кажучы: «Ойча Мой! Калі магчыма, няхай абміне Мяне келіх гэты; аднак не як Я хачу, але як Ты».

Потом возвращается к ученикам и видит, что они спят, и говорит Петру: «И одного часа вы не в силах побыть со Мной, не задремав!

І прыходзіць да вучняў, і знаходзіць іх у сьне, і кажа Пятру: «Гэтак не маглі вы і аднае гадзіны чуваць са Мною?

Не спите и молитесь, чтобы на все находить в себе силу. Дух силен, а плоть слаба».

Чувайце і маліцеся, каб не ўвайсьці ў спакусу. Сапраўды, дух ахвочы, а цела кволае».

И во второй раз Иисус ушел и опять молился. Он говорил: «Отче Мой! Если эта чаша не может Меня миновать, чтобы Мне не пить ее, — пусть будет Твоя воля!».

Ізноў, другі раз адыйшоўшы, маліўся, кажучы: «Ойча Мой! Калі ня можа келіх гэты абмінуць Мяне, каб Мне ня піць яго, няхай станецца воля Твая!»

Опять возвращается и видит, что ученики спят: веки у них смежились сами собой.

І, прыйшоўшы, знаходзіць іх ізноў у сьне; бо вочы іхнія абцяжэлі.

Он опять их оставил, ушел и в третий раз опять все повторил в новой молитве.

І, пакінуўшы іх, адыйшоўшы, маліўся трэці раз, кажучы тое самае слова.

Наконец подходит к ученикам и говорит: «Вы все еще спите-почиваете? Настал час. Сына человеческого отдают в руки грешников.

Тады прыходзіць да вучняў Сваіх і кажа ім: «Сьпіцё яшчэ і адпачываеце? Вось, наблізілася гадзіна, і Сын Чалавечы будзе выдадзены ў рукі грэшнікаў.

Вставайте, идемте! Уже здесь Мой предатель».

Уставайце, хадзем! Вось, наблізіўся той, хто Мяне выдае».

Он еще не договорил, как приходит Иуда, один из Его Двенадцати, и с ним большая толпа с мечом и дрекольем — люди от первосвященников и старейшин.

І калі Ён яшчэ гаварыў, вось, прыйшоў Юда, адзін з Дванаццаці, і з ім шматлікі натоўп з мячамі і каламі ад першасьвятароў і старшыняў народу.

Предатель условился с ними о знаке. Он сказал им: «Кого поцелую, Тот и есть: берите Его».

А той, што выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: «Каго я пацалую, гэта Ён; бярыце Яго».

И сразу подходит к Иисусу и говорит: «Здравствуй, Рабби!». И поцеловал Его.

І адразу, падыйшоўшы да Ісуса, сказаў: «Радуйся, Раббі!», і пацалаваў Яго.

Иисус говорит ему: «Приятель! Вот как ты пришел!». И тут они все надвинулись на Иисуса, схватили Его и взяли под стражу.

А Ісус сказаў яму: «Дружа, дзеля чаго ты прыйшоў?» Тады тыя, што прыйшлі, усклалі рукі на Ісуса і ўзялі Яго.

Один из тех, кто был с Иисусом, выхватил меч, ударил и отсек ухо рабу архиерея.

І вось, адзін з тых, што былі з Ісусам, выцягнуўшы руку, выхапіў меч свой і, ударыўшы слугу першасьвятара, адсек яму вуха.

Иисус говорит ему: «Верни меч на место. Поднявшие меч от меча и погибнут.

Тады кажа яму Ісус: «Вярні меч твой на месца ягонае; бо ўсе, што ўзялі меч, ад мяча загінуць.

Или ты думаешь, что Я не могу попросить у Отца двенадцать, а то и больше, легионов ангелов?

Ці ты думаеш, што Я ня маю сілы цяпер упрасіць Айца Майго, і Ён паставіць побач Мяне больш за дванаццаць легіёнаў анёлаў?

Но тогда не будет того, что должно быть по Писанию. А разве это возможно?».

Як жа споўніцца Пісаньне, што гэта мусіць стацца?»

В этот час Иисус сказал, обращаясь к толпе: «Как на разбойника вышли вы с мечом и дрекольем ловить Меня. Целыми днями Я сидел и учил народ в Храме, и вы Меня не трогали.

У тую гадзіну сказаў Ісус натоўпу: «Быццам на разбойніка выйшлі вы з мячамі і каламі схапіць Мяне. Кожны дзень сядзеў Я з вамі, навучаючы ў сьвятыні, і вы не хапалі Мяне.

Нет, только так своим чередом исполняются Писания пророков». Ученики бросили Его, разбежались.

А гэта ўсё сталася, каб споўніліся Пісаньні прарокаў». Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.

А те, кто схватил Иисуса, отвели Его к архиерею Кайафе — там уже собрались книжники и старейшины.

А тыя, што схапілі Ісуса, завялі [Яго] да першасьвятара Каяфы, дзе былі сабраныя кніжнікі і старшыні.

Петр на расстоянии шел за Иисусом до двора архиерея и во дворе подсел к стражникам. Он не мог уйти, не узнав, чем все закончится.

Пётар жа ішоў за Ім здалёк аж да панадворку першасьвятара; і, увайшоўшы ў сярэдзіну, сеў з паслугачамі, каб бачыць канец.

Первосвященники и весь синедрион занялись поисками улик на Иисуса, чтобы осудить Его на смерть,

А першасьвятары і старшыні, і ўвесь сынэдрыён шукалі фальшывага сьведчаньня супраць Ісуса, каб забіць Яго,

И не находили. Было много лжесвидетелей, но ничего не нашлось. Наконец подошли еще двое

і не знаходзілі. І многія фальшывыя сьведкі, што прыходзілі, не знайшлі. Нарэшце, два фальшывыя сьведкі, якія прыйшлі,

И говорят: «Он сказал: “Могу разрушить Божий Храм и в три дня поставить его заново”».

сказалі: «Ён прамаўляў: “Магу зруйнаваць бажніцу Божую і ў тры дні збудаваць яе”».

Архиерей вскочил и говорит Иисусу: «Тебе нечего сказать или как? Что такое они показывают против Тебя?».

І, устаўшы, першасьвятар сказаў Яму: «Ты нічога не адказваеш? Што яны супраць Цябе сьведчаць?»

Иисус молчал. И архиерей говорит Ему: «Заклинаю Тебя Богом Живым, скажи нам: Ты Кто? Христос? Божий Сын?».

А Ісус маўчаў. І, адказваючы, першасьвятар сказаў Яму: «Заклінаю Цябе Богам Жывым, каб Ты сказаў нам, ці Ты — Хрыстос, Сын Божы?»

Иисус ответил: «Это ты сказал. Я скажу больше. Теперь сами увидите: Сын человеческий сидит по правую руку Крепкого. Идет по облакам небесным».

Кажа яму Ісус: «Ты сказаў. Да таго кажу вам: адгэтуль угледзіце Сына Чалавечага, Які сядзіць праваруч Моцы і ідзе на аблоках нябесных».

Архиерей разодрал на себе одежды и сказал: «Вот оно, кощунство! Каких свидетелей мы еще ждем? Кощунство вы слышали.

Тады першасьвятар разьдзёр шаты свае, кажучы: «Ён блюзьніць! Якую яшчэ маем патрэбу ў сьведках? Вось, цяпер вы пачулі блюзьнерства Ягонае.

Что скажете?». Они отвечали: «Смерть Ему!».

Што вы думаеце?» Яны ж, адказваючы, сказалі: «Ён варты сьмерці».

И стали плевать Иисусу в лицо и бить Его. Старались ударить кулаком

Тады плявалі Яму ў аблічча і білі Яго; а іншыя білі Яго па шчоках,

И говорили: «Скажи, пророк, кто ударил Тебя! Скажи, Христос!».

кажучы: «Прароч нам, Хрыстос, хто ўдарыў Цябе?»

Петр сидел снаружи во дворе. Подошла служанка и говорит ему: «Ты тоже был с Иисусом Галилеянином».

А Пётар сядзеў звонку, на панадворку, і падыйшла да яго адна служка, кажучы: «І ты быў з Ісусам Галілейцам».

Кругом были люди, и Петр не признался, сказал: «Не знаю, о чем ты».

Ён жа адрокся перад усімі, кажучы: «Ня ведаю, што ты кажаш».

Уже в воротах его увидела другая, повернулась к людям и говорит: «Этот был с Иисусом Назарянином».

Калі ж ён выходзіў за браму, убачыла яго другая і кажа тым, якія былі там: «І гэты быў з Ісусам з Назарэту».

Петр опять отрекся, побожился: «Такого человека я не знаю».

І ён ізноў адрокся з прысягаю, што ня ведае Чалавека Гэтага.

Но вслед за ней и те люди, что стояли там же, говорят Петру: «Нет, ты точно из тех. И говор такой же».

Неўзабаве тыя, што падыйшлі і стаялі там, сказалі Пятру: «Праўда, і ты з іх, бо і гаворка твая выяўляе цябе».

Тогда он начал клясться и божиться: «Этого человека я не знаю». Пропел петух.

Тады ён пачаў бажыцца і прысягаць, што ня ведае Чалавека Гэтага. І адразу запяяў певень.

И Петр вспомнил слова, сказанные ему Иисусом: «Прежде чем пропоет петух, ты трижды отречешься от Меня». Петр вышел со двора и от отчаяния заплакал.

І ўзгадаў Пётар слова Ісуса, сказанае яму: «Перш, чым певень запяе, тройчы адрачэшся ад Мяне». І, выйшаўшы вонкі, заплакаў горка.

« 25 глава 27 глава »