1 Навука Асапава.
Чуй, мой народзе, навуку маю, вуха сваё да слоў вуснаў маіх прыхілеце!
2 Адчыню я вусны мае ў прыповесьці, казаць буду загадкі старадаўныя.
3 Што чулі мы і даведаліся, ды што нам бацькі расказалі,
4 гэта ня ўкрыем ад іхніх дзяцей, што народзяцца, абвяшчаючы слаўныя ўчынкі Госпада і магутнасьць Ягоную й цуды Яго, што Ён робіў.
5 Ён сьведчаньне Сваё ў Якубе паставіў і паклаў Закон у Ізраілю, загадаўшы бацьком нашым, каб сыном сваім пераказвалі,
6 каб ведаў род патомны, дзеці, якія народзяцца, ды каб яны ў свой час сыном сваім наказалі,
7 каб на Бога надзею сваю ўскладалі, аб дзеяньнях вялікіх Бога не забываліся ды запаведзі Ягоныя захоўвалі,
8 і ня былі-б падобныя да бацькоў сваіх, роду адступнікаў і непакорных, роду, што сэрца свайго не спасобіў, каб дух ягоны верны быў Богу.
9 Сыны Яхрэмавы, уваружаныя лукамі, у дзень бітвы назад павярнулі.
10 Яны не захавалі запавету Божага й не хацелі хадзіць паводле Закону Ягонага.
11 Яны забыліся аб вялікіх дзеяньнях Ягоных ды цудах, што Ён ім зьявіў.
12 Перад бацькамі іх цуды рабіў Ён у Эгіпце, на полі Цоанскім.
13 Ён мора расьсек і іх перавёў праз яго, і воды паставіў, як сьцены,
14 удзень вёў іх хмарай, а ўначы — зьяньнем агністым.
15 Ён скалы ў пустыні ра-шчапляў і паіў іх так шчодра, быццам з бяздоньня;
16 патокі із скалаў плылі, і воды цяклі ракамі.
17 І ўсё-ж яны і далей грашылі проці Яго, бунт у пустыні ўзьнімаючы проці Найвышняга.
18 Яны Бога ў сэрцы сваім спакушалі, просячы корму водле жадобы сваёй.
19 І проці Бога бурчэлі, гаворачы: Хіба-ж Бог у пустыні можа нам стол прыгатовіць?
20 Вось, па скале Ён удэрыў, і люнулі воды і ручаі пацяклі; але ці можа Ён даць такжа й хлеба — ды мяса народу Свайму прыгатовіць?
21 Дык абурыўся Госпад, пачуўшы, і ўзгарэўся агонь на Якуба, і ўзьняўся гнеў на Ізраіля
22 за тое, што Богу яны не паверылі й не спадзяваліся на ўспамогу Ягоную.
23 Але хмарам высока Ён даў загад і расчыніў дзьверы неба,
24 і пасыпаў ім манну, як дождж, і даў ім хлеба нябеснага.
25 Хлеб Ангелаў кожны меў есьці; Ён ім корму паслаў ды ўволю.
26 Вецер усходні адвярнуў Ён на небе і сілай Сваёю навёў вецер паўдзённы;
27 і, быццам пыл, спусьціў на іх мяса — птушак крылатых, як пясок ля мора.
28 Скінуў іх сярод іх табору, навакола іхніх палатак.
29 І елі яны многа ўдосыць, і Ён даў ім жаданае.
30 Ды йшчэ не зракліся яны жадобы сваёй, яшчэ ежа іх была ў іх вуснах.
31 Дык гнеў Божы ўзьняўся на іх, і губіў тлустых, і дзяцюкоў Ізраілявых паваліў.
32 Пры ўсім гзтым яны йшчэ грашылі далей і ў цуды Яго ня веравалі.
33 Дык зыходзілі дні іх марна і леты ў страху.
34 Калі Ён зьніштажаў іх, дык шукалі Яго, наварачываліся і зварачаліся да Бога,
35 дый успаміналі, што Бог — іх прыпынак, Найвышэйшы — Спас іхні.
36 Яны лесьцілі Яму вуснамі Сваімі і языком сваім ілгалі перад Ім,
37 ды сэрца іхняе ня было Яму вернае, і не захоўвалі верна Закону Ягонага.
38 А Ён, ласкавы, дараваў ім грэх іхні і ня зьніштожыў іх, неаднакроць супыняў Свой гнеў і не даваў ходу ўсёй ярасьці Сваёй,
39 бо памятаў, што яны — цела, подмух, які адыходзе й ня вернецца.
40 Як часта яны паўставалі супраць Яго ў пустыні, засмучалі Яго ў зямлі бязьлюднай!
41 Ізноў ды ізноў яны спакушалі Бога і абражалі Сьвятога Ізраілявага.
42 Не памяталі яны рукі Ягонае, дня, калі Ён іх вызваліў з уціску,
43 калі знакі Свае рабіў у Эгіпце і цуды Свае на палёх Цоанскіх:
44 бо абярнуў Ён іх рэкі й патокі у кроў, каб піць не маглі,
45 наслаў ім кузурак, што іх кусалі, ды жабаў, што іх губілі;
46 плады зямныя аддаў рабацтву, а працу рук іхніх — саранчы.
47 Вінаградныя лозы градам пабіў, фіговыя дрэвы — шэраньню.
48 Скаціну іхнюю граду аддаў, а стады — маланкам;
49 паслаў на іх полымя гневу Свайго, абурэньне і ярасьць ды пошасьці, навалу злых ангелаў.
50 Даў попуст гневу Свайму, ад сьмерці іх душ не спасаў, жыцьцё іх на мор аддаў;
51 пабіў усіх першакоў у Эгіпце, зачаткі расплоду ў палатках Хамавых;
52 і, як авечкі, вывеў народ Свой і вёў праз пустыніо, як стада;
53 вёў іх бясьпечна, і нечага было ім баяцца, а ворагаў іхніх мора накрыла;
54 і давёў іх да краіны Сваёй сьвятой, да гары, што здабыла правіца Ягоная;
55 і спрад аблічча іх выгнаў народы, зямлю-ж падзяліў паміж імі у спадчыну, у іхніх палатках калены Ізраіля Ён абсадзіў.
56 Ды ўсё йшчэ яны спакушалі Найвышэйшага Бога, паўставалі супраць Яго, запаветаў Яго не захоўвалі.
57 Яны адступаліся й здрайцамі былі, як і бацькі іх, выварачваліся, быццам той лук няверны.
58 Яны абуралі Яго высакосьцямі сваімі й ідаламі сваімі дражнілі Яго.
59 Пачуў Бог і гневам узгарэўся, і зусім адапхнуў Ён Ізраіля.
60 Адапхнуў Ён сялібу ў Сіломе, палатку, дзе жыў між людзьмі;
61 аддаў у палон Сваю моц і славу Сваю ў рукі ворага.
62 Пад меч аддаў Свой народ, на спадчыну Сваю разьярыўся.
63 Дзяцюкоў ягоных агонь пажыраў, і дзяўчаты бяз песень вясельных аставаліся.
64 Сьвяшчэньнікі яго гібелі ад мяча, і ўдовы яго не галасілі.
65 Ды быццам зо-сну прачнуўся Госпад, як той волат, што віно разварушыла яго,
66 і адбіў Ён ворагаў, на вечны сорам аддаў іх.
67 І адапхнуў Ён палатку Язэпаву, і ня выбраў калена Яхрэмавага,
68 а выбраў калена Юдава, гару Сыонскую, якую ўлюбіў;
69 і збудаваў Ён пад неба высокую Сьвятыню Сваю; навекі, як зямлю, умацаваў яе.
70 І выбраў раба Свайго Давіда, і ўзяў яго ад абораў авечых,
71 і ад дойных авечак забраў яго, каб пасьвіў Ягоны народ, Якубавы, і спадчыну Ягоную, Ізраіля.
72 І той пасьвіў іх у прастаце сэрца свайго і вадзіў іх мудрай рукой.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце: Ctrl + Enter


Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:

  1. Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
  2. Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
  3. Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
  4. Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.

Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.

Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:

Кніга Псальмаў, Псальм 78. Пераклад Л. Дзекуць-Малея.

Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.

Public Domain

Public Domain — народны здабытак.
Лукаш Дзекуць-Малей, Антон Луцкевіч.
© 1931, 1948; у 1985, 1991 унесены праўкі.

ПОДДЕРЖАТЬ СЛУЖЕНИЕ

Псальмы, Псальм 78 в переводах:
Псальмы, Псальм 78, комментарии:
  1. Новой Женевской Библии
  2. Толкование Мэтью Генри
  3. Комментарии МакДональда
  4. Толковая Библия Лопухина
  5. Толкования Августина
  6. Комментарии Скоуфилда
  7. Комментарии Сперджена


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.