Мацьвея 26 глава

Паводле Мацьвея Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Русского Библейского Центра

І сталася: калі прамовіў Ісус усе словы гэтыя, дык сказаў вучням Сваім:

Помолчав, Иисус сказал ученикам:

вы ведаеце, што праз два дні Пасха будзе, і Сын Чалавечы выданы будзе на крыжаваньне.

«Через два дня, как вы знаете, Пасха. Сын человеческий будет предан и распят на кресте».

Тады сабраліся першасьвятары і кніжнікі і старэйшыны народу ў двор першасьвятара, якога звалі Каяфа,

Как раз в ту пору во дворце архиерея Кайафы собрались первосвященники и старейшины

і дамовіліся ўзяць Ісуса хітрасьцю і забіць;

И договорились между собой устроить так, чтобы Иисуса взять и убить.

але казалі: толькі ня ў сьвята, каб ня сталася абурэньня ў народзе.

Но решили: «Только лучше не в праздник, а то как бы не поднялся народ».

Калі ж Ісус быў у Віфаніі, у доме Сымона пракажонага,

Иисус был в гостях у Симона прокаженного в Вифании.

прыступіла да Яго жанчына з алавастравай пасудзінай міра шматкаштоўнага і ліла яму на галаву, калі Ён узьляжаў за сталом.

Подошла женщина с алебастровым кувшином драгоценного миро и возлила Ему, возлежащему, на голову.

Убачыўшы, вучні Ягоныя абурыліся і казалі: навошта такое марнатраўства?

Ученики, наблюдавшие за этим, остались недовольны. Они говорили: «К чему такое расточительство?

бо можна было б прадаць гэтае міра за вялікія грошы і даць убогім.

За миро можно было выручить хорошие деньги и раздать нищим».

Але Ісус, зразумеўшы гэта, сказаў ім: што бянтэжыце жанчыну? Яна добры ўчынак зрабіла дзеля Мяне;

Видя их насквозь, Иисус сказал: «Зачем вы огорчаете женщину? Она сделала для Меня доброе дело.

бо заўсёды ўбогіх вы маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды маеце;

Нищие будут у вас всегда, а Я с вами не всегда.

бо, выліўшы гэтае міра на Цела Маё, яна падрыхтавала Мяне да пахаваньня;

Возливая миро на Мое тело, она готовит Меня к погребению.

праўду кажу вам: дзе ні будзе абвешчана Дабравесьце гэтае ў цэлым сьвеце, сказана будзе ў памяць яе і пра тое, што зрабіла яна.

Поверьте Мне: где бы ни провозглашалось на земле евангелие, будет упомянуто в память о ней и это миро».

Тады адзін з дванаццацёх, якога звалі Юда Іскарыёт, пайшоў да першасьвятароў

Один из Двенадцати, по имени Иуда Искариот, пошел к первосвященникам

і сказаў: што вы дасьце мне, і я вам выдам Яго? Яны прапанавалі яму трыццаць срэбранікаў;

И сказал: «Что вы дадите мне за Иисуса?». Они положили дать ему тридцать сребреников.

і з таго часу ён шукаў зручнай нагоды выдаць Яго.

С того дня он стал ждать удобного случая, чтобы выдать Иисуса.

У першы ж дзень праснакоў прыступілі вучні да Ісуса і сказалі яму: дзе хочаш, каб мы прыгатавалі Табе есьці пасху?

В первый день Опресноков ученики подходят к Иисусу и говорят: «Где велишь нам приготовить Тебе есть пасху?».

Ён жа сказаў: ідзеце ў горад да такога і такога і скажэце яму: «Настаўнік кажа: час мой блізкі, у цябе ўчыню пасху з вучнямі Маімі».

Он сказал: «Пойдите к нашему человеку в городе и скажите ему: Учитель говорит: “Близок Мой час. У тебя совершу Пасху с Моими учениками”».

І зрабілі вучні, як загадаў ім Ісус, і прыгатавалі пасху.

Ученики сделали, как велел Иисус, и приготовили пасху.

Калі ж зьвечарэла, Ён узьлёг з дванаццацьцю вучнямі;

Вечером Он со Своими Двенадцатью приступил к пасхе.

І калі яны елі, сказаў: праўду кажу вам, што адзін з вас выдасьць Мяне.

И когда они ели, Иисус сказал: «Поверьте Мне, один из вас предаст Меня».

Яны вельмі засмуціліся і пачалі казаць Яму, кожны зь іх: ці ня я, Госпадзе?

Подавленные, они стали один за другим спрашивать: «Не я ли, Господи?».

А Ён сказаў у адказ: хто апусьціў са Мною руку ў місу, той выдасьць Мяне;

Иисус сказал: «Кто обмакнул со Мной в солило — этот предаст.

зрэшты, Сын Чалавечы ідзе, як пісана пра Яго; але гора таму чалавеку, якім Сын Чалавечы выдаецца: лепей было б чалавеку гэтаму не радзіцца.

Сын человеческий уйдет, так написано. Но горе человеку, который предаст Сына человеческого! Лучше было бы ему не родиться».

У адказ жа Юда, які выдаў Яго, сказаў: ці ня я, Равьві? Ісус кажа яму: ты сказаў.

Иуда, решивший Его предать, спрашивает: «Не я ли, Рабби?». Иисус говорит ему: «Ты сам сказал».

А калі яны елі: Ісус, узяўшы хлеб і дабраславіўшы, паламаў і, раздаючы вучням, сказаў: прымеце, ежце: гэта Цела Маё.

Все ели. Иисус взял хлеб и благословил, разломил и дал ученикам. И сказал: «Берите, вкушайте. Это — Мое Тело».

І ўзяўшы чару, і падзякаваўшы, падаў ім і сказаў: пеце зь яе ўсе;

И взял чашу, произнес благодарение и чашу подал. И сказал: «Отведайте каждый.

бо гэта Кроў Мая новага запавету, за многіх праліваная дзеля дараваньня грахоў.

Это — Моя Кровь, кровь договора. Она за всех проливается с отпущением грехов.

Кажу ж вам, што ад сёньня ня буду піць ад плоду гэтага вінаграднага да таго дня, калі буду піць з вамі новае віно ў Царстве Айца Майго.

Говорю вам: не пить Мне больше с виноградной лозы до того дня, когда с нового урожая буду пить вместе с вами в Царстве Моего Отца».

І засьпяваўшы, пайшлі на гару Аліўную.

Спели гимн и поднялись на Масличную гору.

Тады кажа ім Ісус: усе вы запаняверыцеся ўва Мне ў гэтую ноч, бо напісана: «пакараю пастыра, і расьсеюцца авечкі».

Там Иисус говорит им: «Этой ночью вы все Меня бросите, как написано: “Убью пастуха — и разбежится овечье стадо.”

А пасьля ўваскрэсеньня Майго сустрэну вас у Галілеі.

Воскресну и встречу вас в Галилее».

У адказ жа Пётр сказаў Яму: калі і ўсе запаняверацца ў Табе, я не запаняверуся.

Петр сказал: «Если даже все Тебя бросят, я ни за что не брошу».

Сказаў яму Ісус: праўду кажу табе, што гэтае ночы, перш чым засьпявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне.

Иисус говорит ему: «Поверь Мне: прежде чем этой ночью пропоет петух, трижды отречешься от Меня».

Кажа Яму Пётр: хоць бы прыпала мне і памерці з Табою, не адракуся ад Цябе. Падобнае і ўсе вучні казалі.

Петр возразил: «Если даже придется мне с Тобой умереть, не отрекусь от Тебя!». Так говорили и все другие ученики.

Потым прыходзіць зь імі Ісус у мясьціну, званую Гефсіманія, і кажа вучням: пасядзеце тут, пакуль Я пайду, памалюся там.

Иисус приводит их в урочище Гефсиманию и говорит: «Посидите здесь. Я помолюсь в стороне».

І ўзяўшы Пятра і абодвух сыноў Зевядзеевых, пачаў смуткаваць і журыцца.

И берет с Собой Петра и обоих сыновей Зеведеевых. Холод и тоска охватили Иисуса,

Тады кажа ім Ісус: душа Мая смуткуе да сьмерці; пабудзьце тут і чувайце са Мною.

И Он сказал: «Душа Моя в смертных муках. Побудьте со Мной. Не спите».

І адышоўшы крыху, упаў на аблічча Сваё, маліўся і казаў: Войча Мой! калі магчыма, хай абміне Мяне чара гэтая: але не як Я хачу, а як Ты.

Он прошел еще немного вперед, и там пал лицом в землю и начал молиться. Иисус говорил: «Отче Мой! Если возможно, пусть минует Меня эта чаша... Нет, лучше не как Я хочу, а как Ты».

І прыходзіць да вучняў і застае, што яны сьпяць, і кажа Пятру: ці так не змаглі вы адну гадзіну чуваць са Мною?

Потом возвращается к ученикам и видит, что они спят, и говорит Петру: «И одного часа вы не в силах побыть со Мной, не задремав!

чувайце і малецеся, каб не паддацца спакусе: дух бадзёры, а плоць нядужая.

Не спите и молитесь, чтобы на все находить в себе силу. Дух силен, а плоть слаба».

Яшчэ, адышоўшы другі раз, маліўся, кажучы: Войча Мой! калі ня можа чара гэтая абмінуць Мяне, каб Мне ня піць яе, хай будзе воля Твая.

И во второй раз Иисус ушел и опять молился. Он говорил: «Отче Мой! Если эта чаша не может Меня миновать, чтобы Мне не пить ее, — пусть будет Твоя воля!».

І прыйшоўшы, застаў, што зноў яны сьпяць, бо ў іх вочы ацяжэлі.

Опять возвращается и видит, что ученики спят: веки у них смежились сами собой.

І пакінуўшы іх, адышоў зноў і памаліўся трэйці раз, тое самае слова сказаўшы.

Он опять их оставил, ушел и в третий раз опять все повторил в новой молитве.

Тады прыходзіць да вучняў Сваіх і кажа ім: вы ўсе яшчэ сьпіце і спачываеце; вось, наблізілася гадзіна, і Сын Чалавечы аддаецца ў рукі грэшнікаў;

Наконец подходит к ученикам и говорит: «Вы все еще спите-почиваете? Настал час. Сына человеческого отдают в руки грешников.

устаньце, хадзем: вось наблізіўся той, хто прадае Мяне.

Вставайте, идемте! Уже здесь Мой предатель».

І калі яшчэ гаварыў Ён, вось, Юда, адзін з дванаццацёх, прыйшоў, і зь ім мноства людзей зь мечамі і каламі, ад першасьвятароў і старэйшын народных.

Он еще не договорил, как приходит Иуда, один из Его Двенадцати, и с ним большая толпа с мечом и дрекольем — люди от первосвященников и старейшин.

А хто выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: каго я пацалую, Той і ёсьць, вазьмеце Яго.

Предатель условился с ними о знаке. Он сказал им: «Кого поцелую, Тот и есть: берите Его».

І, адразу падышоўшы да Ісуса, сказаў: радуйся, Равьві! І пацалаваў Яго.

И сразу подходит к Иисусу и говорит: «Здравствуй, Рабби!». И поцеловал Его.

Ісус жа сказаў яму: дружа, чаго ты прыйшоў? Тады падышлі, і паклалі рукі на Ісуса, і ўзялі Яго.

Иисус говорит ему: «Приятель! Вот как ты пришел!». И тут они все надвинулись на Иисуса, схватили Его и взяли под стражу.

І вось, адзін з тых, што былі зь Ісусам, працягнуўшы руку, дастаў меч свой і, ударыўшы раба першасьвятаровага, адсек яму вуха.

Один из тех, кто был с Иисусом, выхватил меч, ударил и отсек ухо рабу архиерея.

Тады кажа яму Ісус: вярні меч твой у месца ягонае, бо ўсе, што возьмуць меч, ад меча і загінуць;

Иисус говорит ему: «Верни меч на место. Поднявшие меч от меча и погибнут.

альбо думаеш, што Я не магу цяпер упрасіць Айца Майго, і Ён дасьць Мне больш за дванаццаць легіёнаў анёлаў?

Или ты думаешь, что Я не могу попросить у Отца двенадцать, а то и больше, легионов ангелов?

як жа збудуцца Пісаньні, што так павінна быць?

Но тогда не будет того, что должно быть по Писанию. А разве это возможно?».

У тую гадзіну сказаў Ісус народу: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі ўзяць Мяне; кожны дзень з вамі сядзеў Я, вучачы ў храме, і вы ня бралі Мяне.

В этот час Иисус сказал, обращаясь к толпе: «Как на разбойника вышли вы с мечом и дрекольем ловить Меня. Целыми днями Я сидел и учил народ в Храме, и вы Меня не трогали.

А ўсё гэта было, каб збыліся пісаньні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.

Нет, только так своим чередом исполняются Писания пророков». Ученики бросили Его, разбежались.

А тыя, што ўзялі Ісуса, завялі Яго да Каяфы першасьвятара, куды сабраліся кніжнікі і старэйшыны.

А те, кто схватил Иисуса, отвели Его к архиерею Кайафе — там уже собрались книжники и старейшины.

А Пётр ішоў сьледам за Ім зводдаль, да двара першасьвятаровага і ўвайшоўшы ў сярэдзіну, сеў са слугамі, каб бачыць канец.

Петр на расстоянии шел за Иисусом до двора архиерея и во дворе подсел к стражникам. Он не мог уйти, не узнав, чем все закончится.

Першасьвятары і старэйшыны і ўвесь сынедрыён шукалі ілжывага сьведчаньня супроць Ісуса, каб аддаць Яго на сьмерць;

Первосвященники и весь синедрион занялись поисками улик на Иисуса, чтобы осудить Его на смерть,

і не знаходзілі; і хоць шмат ілжывых сьведкаў прыходзіла, не знайшлі. Але нарэшце прыйшлі два лжывыя сьведкі

И не находили. Было много лжесвидетелей, но ничего не нашлось. Наконец подошли еще двое

і сказалі: Ён казаў: «магу разбурыць храм Божы і за тры дні збудаваць яго».

И говорят: «Он сказал: “Могу разрушить Божий Храм и в три дня поставить его заново”».

І ўстаўшы, першасьвятар сказаў Яму: чаму нічога не адказваеш, што яны супроць Цябе сьведчаць?

Архиерей вскочил и говорит Иисусу: «Тебе нечего сказать или как? Что такое они показывают против Тебя?».

А Ісус маўчаў. І першасьвятар сказаў Яму: заклінаю Цябе Богам жывым, скажы нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?

Иисус молчал. И архиерей говорит Ему: «Заклинаю Тебя Богом Живым, скажи нам: Ты Кто? Христос? Божий Сын?».

Кажа яму Ісус: ты сказаў; нават маўляю вам: ад сёньня ўгледзіце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч сілы і ідзе на аблоках нябесных.

Иисус ответил: «Это ты сказал. Я скажу больше. Теперь сами увидите: Сын человеческий сидит по правую руку Крепкого. Идет по облакам небесным».

Тады першасьвятар разадраў адзеньне сваё і сказаў: Ён блюзьнерыць. Навошта яшчэ нам сьведкі? Вось, вы чулі блюзьнерства Ягонае!

Архиерей разодрал на себе одежды и сказал: «Вот оно, кощунство! Каких свидетелей мы еще ждем? Кощунство вы слышали.

Як вам здаецца? А яны сказалі ў адказ: варты сьмерці.

Что скажете?». Они отвечали: «Смерть Ему!».

Тады плявалі Яму ў твар і тузалі Яго; а іншыя білі па шчоках.

И стали плевать Иисусу в лицо и бить Его. Старались ударить кулаком

І казалі: скажы нам, Хрысьце, хто ўдарыў Цябе?

И говорили: «Скажи, пророк, кто ударил Тебя! Скажи, Христос!».

А Пётр сядзеў звонку на дварэ. І падышла да яго адна служанка і сказала: і ты быў зь Ісусам Галілеянінам.

Петр сидел снаружи во дворе. Подошла служанка и говорит ему: «Ты тоже был с Иисусом Галилеянином».

Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: ня ведаю, што ты кажаш.

Кругом были люди, и Петр не признался, сказал: «Не знаю, о чем ты».

А калі ён выходзіў за браму, убачыла яго другая, і кажа тым, што былі там: і гэты быў зь Ісусам Назарэем.

Уже в воротах его увидела другая, повернулась к людям и говорит: «Этот был с Иисусом Назарянином».

І зноў адрокся ён, прысягнуўшы: я ня ведаю Гэтага Чалавека.

Петр опять отрекся, побожился: «Такого человека я не знаю».

Крыху пазьней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: сапраўды і ты зь іх, бо і гаворка твая выдае цябе.

Но вслед за ней и те люди, что стояли там же, говорят Петру: «Нет, ты точно из тех. И говор такой же».

Тады ён пачаў прысягаць і бажыцца: я ня ведаю Гэтага Чалавека. І тут жа засьпяваў певень.

Тогда он начал клясться и божиться: «Этого человека я не знаю». Пропел петух.

І згадаў Пётр словы, сказаныя яму Ісусам: перш чым засьпявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне. І выйшаўшы вонкі, плакаў горка.

И Петр вспомнил слова, сказанные ему Иисусом: «Прежде чем пропоет петух, ты трижды отречешься от Меня». Петр вышел со двора и от отчаяния заплакал.

« 25 глава 27 глава »