Матфея 26 глава

Евангелле паводле Матфея
Пераклад Анатоля Клышкi → Русского Библейского Центра

І сталася: калі Ісус закончыў усе гэтыя словы, Ён сказаў Сваім вучням:

Помолчав, Иисус сказал ученикам:

Вы ведаеце, што праз два дні Пасха, і Сын Чалавечы будзе выдадзены на ўкрыжаванне.

«Через два дня, как вы знаете, Пасха. Сын человеческий будет предан и распят на кресте».

Тады першасвятары, [кніжнікі] і старэйшыны народа сабраліся ў двор першасвятара, званага Каіафа,

Как раз в ту пору во дворце архиерея Кайафы собрались первосвященники и старейшины

і змовіліся хітрасцю схапіць Ісуса і забіць.

И договорились между собой устроить так, чтобы Иисуса взять и убить.

Але казалі: Толькі не ў свята, каб не ўзнікла замяшанне ў народзе.

Но решили: «Только лучше не в праздник, а то как бы не поднялся народ».

Калі ж Ісус быў у Віфаніі, у доме Сымона-пракажонага,

Иисус был в гостях у Симона прокаженного в Вифании.

падышла да Яго жанчына з алебастравым флаконікам шматкаштоўнага міра і выліла Яму на галаву, калі Ён узлягаў.

Подошла женщина с алебастровым кувшином драгоценного миро и возлила Ему, возлежащему, на голову.

А вучні, убачыўшы гэта, абурыліся, кажучы: «Навошта гэтая трата?

Ученики, наблюдавшие за этим, остались недовольны. Они говорили: «К чему такое расточительство?

Бо можна было б гэта [міра] дорага прадаць і даць убогім.

За миро можно было выручить хорошие деньги и раздать нищим».

Але Ісус, даведаўшыся, сказаў ім: Навошта робіце прыкрасць жанчыне? Добры ж учынак яна зрабіла для Мяне;

Видя их насквозь, Иисус сказал: «Зачем вы огорчаете женщину? Она сделала для Меня доброе дело.

бо ўбогіх вы заўсёды маеце з сабою; а Мяне не заўсёды маеце;

Нищие будут у вас всегда, а Я с вами не всегда.

бо, выліўшы гэтае міра на Маё цела, яна падрыхтавала Мяне да пахавання.

Возливая миро на Мое тело, она готовит Меня к погребению.

Сапраўды кажу вам: дзе ні будзе прапаведана гэтае Дабравесце на цэлым свеце, будзе сказана і пра тое, што зрабіла яна, на ўспамін пра яе.

Поверьте Мне: где бы ни провозглашалось на земле евангелие, будет упомянуто в память о ней и это миро».

Тады адзін з дванаццаці, якога звалі Іуда Іскарыёт, пайшоўшы да першасвятароў,

Один из Двенадцати, по имени Иуда Искариот, пошел к первосвященникам

сказаў: Што вы хочаце даць мне, і я вам выдам Яго? — І яны вызначылі яму трыццаць срэбранікаў80.

И сказал: «Что вы дадите мне за Иисуса?». Они положили дать ему тридцать сребреников.

І з таго часу ён шукаў зручнага моманту, каб выдаць Яго.

С того дня он стал ждать удобного случая, чтобы выдать Иисуса.

А ў першы [дзень] Праснакоў вучні падышлі да Ісуса, кажучы [Яму]: Дзе Ты хочаш, каб мы падрыхтавалі Табе спажыць пасху?

В первый день Опресноков ученики подходят к Иисусу и говорят: «Где велишь нам приготовить Тебе есть пасху?».

Ён жа сказаў: Ідзіце ў горад да такога і такога і скажыце яму: «Настаўнік кажа: «Мой час блізкі; Я з Маімі вучнямі спраўлю пасху ў цябе».

Он сказал: «Пойдите к нашему человеку в городе и скажите ему: Учитель говорит: “Близок Мой час. У тебя совершу Пасху с Моими учениками”».

І вучні зрабілі, як загадаў ім Ісус, і прыгатавалі пасху.

Ученики сделали, как велел Иисус, и приготовили пасху.

Калі ж звечарэла, Ён узлёг з дванаццаццю.

Вечером Он со Своими Двенадцатью приступил к пасхе.

І калі яны елі, Ён сказаў: Сапраўды кажу вам, што адзін з вас выдасць Мяне.

И когда они ели, Иисус сказал: «Поверьте Мне, один из вас предаст Меня».

І яны, моцна засмуціліся, кожны з іх пачаў казаць Яму: Не я ж, Госпадзе?

Подавленные, они стали один за другим спрашивать: «Не я ли, Господи?».

А Ён сказаў у адказ: Той, хто апусціў са Мною руку ў місу, гэты выдасць Мяне.

Иисус сказал: «Кто обмакнул со Мной в солило — этот предаст.

Сын Чалавечы адыходзіць, як напісана пра Яго, ды бяда таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы выдаецца; добра было б таму чалавеку, калі б ён не нарадзіўся.

Сын человеческий уйдет, так написано. Но горе человеку, который предаст Сына человеческого! Лучше было бы ему не родиться».

У адказ жа Іуда, што выдаваў Яго, сказаў: Ці не я, Равві? — Ён кажа яму: Ты сам гэта сказаў.

Иуда, решивший Его предать, спрашивает: «Не я ли, Рабби?». Иисус говорит ему: «Ты сам сказал».

А калі яны елі, Ісус, узяўшы хлеб і дабраславіўшы, паламаў яго і, даўшы вучням, сказаў: Вазьміце, ешце, гэта Маё цела.

Все ели. Иисус взял хлеб и благословил, разломил и дал ученикам. И сказал: «Берите, вкушайте. Это — Мое Тело».

І, узяўшы чашу і ўзнёсшы падзяку, падаў ім, кажучы: Піце з яе ўсе;

И взял чашу, произнес благодарение и чашу подал. И сказал: «Отведайте каждый.

бо гэта Мая Кроў [Новага] Запавету, што за многіх праліваецца дзеля даравання грахоў.

Это — Моя Кровь, кровь договора. Она за всех проливается с отпущением грехов.

Але кажу вам, што з гэтага часу не буду піць ад гэтага плоду вінаграднай лазы да таго дня, калі буду піць новае віно з вамі ў Царстве Майго Бацькі.

Говорю вам: не пить Мне больше с виноградной лозы до того дня, когда с нового урожая буду пить вместе с вами в Царстве Моего Отца».

І, праспяваўшы гімн81, яны пайшлі на Аліўную гару.

Спели гимн и поднялись на Масличную гору.

Тады Ісус кажа ім: Усе вы зняверыцеся ўва Мне ў гэтую ноч, бо напісана: «Удару пастыра, і рассыплюцца авечкі чарады».

Там Иисус говорит им: «Этой ночью вы все Меня бросите, как написано: “Убью пастуха — и разбежится овечье стадо.”

Але пасля таго, як буду Я ўваскрэшаны, Я апярэджу вас у Галілеі.

Воскресну и встречу вас в Галилее».

У адказ жа Пётр сказаў Яму: Калі і ўсе зняверацца ў Табе, я ніколі не зняверуся.

Петр сказал: «Если даже все Тебя бросят, я ни за что не брошу».

Ісус сказаў яму: Сапраўды кажу табе, што ў гэтую ноч, перш чым праспявае певень, ты тройчы адрачэшся ад Мяне.

Иисус говорит ему: «Поверь Мне: прежде чем этой ночью пропоет петух, трижды отречешься от Меня».

Кажа Яму Пётр: Нават калі мне трэба будзе памерці з Табою, не адракуся ад Цябе. — Падобна і ўсе вучні сказалі.

Петр возразил: «Если даже придется мне с Тобой умереть, не отрекусь от Тебя!». Так говорили и все другие ученики.

Тады Ісус прыходзіць з імі на месца, званае Гефсіманіяй, і кажа вучням: Пасядзіце тут, пакуль Я пайду і там памалюся.

Иисус приводит их в урочище Гефсиманию и говорит: «Посидите здесь. Я помолюсь в стороне».

І, узяўшы Пятра і двух сыноў Зевядзеевых, пачаў смуткаваць і тужыць.

И берет с Собой Петра и обоих сыновей Зеведеевых. Холод и тоска охватили Иисуса,

Тады Ён кажа ім: Смуткуе Мая душа да смерці, застаньцеся тут са Мною і не спіце.

И Он сказал: «Душа Моя в смертных муках. Побудьте со Мной. Не спите».

І, прайшоўшы трошкі далей, упаў Сваім тварам, молячыся і кажучы: Татухна Мой, калі можна, няхай абміне Мяне гэтая чаша; але не як Я хачу, а як Ты.

Он прошел еще немного вперед, и там пал лицом в землю и начал молиться. Иисус говорил: «Отче Мой! Если возможно, пусть минует Меня эта чаша... Нет, лучше не как Я хочу, а как Ты».

І Ён прыходзіць да вучняў і знаходзіць, што яны спяць, і кажа Пятру: Вы так не змаглі адной гадзіны патрываць са Мною, каб не спаць.

Потом возвращается к ученикам и видит, что они спят, и говорит Петру: «И одного часа вы не в силах побыть со Мной, не задремав!

Не спіце і маліцеся, каб не ўвайсці ў спакусу. Дух дзейны, а цела нядужае.

Не спите и молитесь, чтобы на все находить в себе силу. Дух силен, а плоть слаба».

Зноў, адышоўшыся другі раз, памаліўся, кажучы: Татухна Мой, калі не можа абмінуць [Мяне] гэтая [чаша], каб Мне не піць яе, няхай здзейсніцца Твая воля.

И во второй раз Иисус ушел и опять молился. Он говорил: «Отче Мой! Если эта чаша не может Меня миновать, чтобы Мне не пить ее, — пусть будет Твоя воля!».

І, прыйшоўшы, зноў знайшоў, што яны спяць: бо вочы іх ацяжэлі.

Опять возвращается и видит, что ученики спят: веки у них смежились сами собой.

І, пакінуўшы іх, Ён зноў адышоў і памаліўся трэці раз, зноў сказаўшы тое самае слова.

Он опять их оставил, ушел и в третий раз опять все повторил в новой молитве.

Тады Ён прыходзіць да [Сваіх] вучняў і кажа ім: Вы ўсё яшчэ спіце і адпачываеце; вось наблізілася гадзіна, і Сын Чалавечы выдаецца ў рукі грэшнікаў.

Наконец подходит к ученикам и говорит: «Вы все еще спите-почиваете? Настал час. Сына человеческого отдают в руки грешников.

Уставайце, хадзем, вось наблізіўся той, хто Мяне выдае.

Вставайте, идемте! Уже здесь Мой предатель».

І, калі Ён яшчэ гаварыў, вось, прыйшоў Іуда, адзін з дванаццаці, і з ім вялікі натоўп з мячамі і каламі ад першасвятароў і старэйшын народу.

Он еще не договорил, как приходит Иуда, один из Его Двенадцати, и с ним большая толпа с мечом и дрекольем — люди от первосвященников и старейшин.

А той, хто выдаваў Яго, даў ім знак, кажучы: «Каго я пацалую, Ён і ёсць; схапіце Яго».

Предатель условился с ними о знаке. Он сказал им: «Кого поцелую, Тот и есть: берите Его».

І, адразу падышоўшы да Ісуса, сказаў: Радуйся, Равві, — і пацалаваў Яго.

И сразу подходит к Иисусу и говорит: «Здравствуй, Рабби!». И поцеловал Его.

А Ісус сказаў яму: Дружа, чаго ты прыйшоў? — Тады яны падышоўшы, наклалі рукі на Ісуса і схапілі Яго.

Иисус говорит ему: «Приятель! Вот как ты пришел!». И тут они все надвинулись на Иисуса, схватили Его и взяли под стражу.

І вось, адзін з тых, што былі з Ісусам, працягнуўшы руку, выхапіў свой меч і, ударыўшы першасвятаровага раба, адсек яму вуха.

Один из тех, кто был с Иисусом, выхватил меч, ударил и отсек ухо рабу архиерея.

Тады Ісус кажа яму: Вярні свой меч на яго месца; бо ўсе, хто возьме меч, ад мяча загінуць.

Иисус говорит ему: «Верни меч на место. Поднявшие меч от меча и погибнут.

Ці думаеш, што Я не магу ўпрасіць Майго Бацьку і Ён не выставіць Мне цяпер больш за дванаццаць легіёнаў Анёлаў?

Или ты думаешь, что Я не могу попросить у Отца двенадцать, а то и больше, легионов ангелов?

Дык як жа спраўдзяцца Пісанні, што так павінна адбыцца?

Но тогда не будет того, что должно быть по Писанию. А разве это возможно?».

У тую гадзіну Ісус сказаў натоўпам: Як на разбойніка вы выйшлі з мячамі і каламі, каб ўзяць Мяне? Штодня Я сядзеў у храме [з вамі], навучаючы, і вы не схапілі Мяне.

В этот час Иисус сказал, обращаясь к толпе: «Как на разбойника вышли вы с мечом и дрекольем ловить Меня. Целыми днями Я сидел и учил народ в Храме, и вы Меня не трогали.

Гэта ж ўсё адбылося, каб спраўдзіліся Пісанні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, уцяклі.

Нет, только так своим чередом исполняются Писания пророков». Ученики бросили Его, разбежались.

А тыя, што схапілі Ісуса, адвялі Яго да Каіафы, першасвятара, дзе сабраліся кніжнікі і старэйшыны.

А те, кто схватил Иисуса, отвели Его к архиерею Кайафе — там уже собрались книжники и старейшины.

Пётр жа здалёку ішоў услед за Ім да першасвятаровага двара; і, увайшоўшы ўсярэдзіну, сеў са служкамі, каб бачыць канец.

Петр на расстоянии шел за Иисусом до двора архиерея и во дворе подсел к стражникам. Он не мог уйти, не узнав, чем все закончится.

А першасвятары [і, старэйшыны] і ўвесь сінедрыён шукалі лжэсведчання супроць Ісуса, каб аддаць Яго на смерць.

Первосвященники и весь синедрион занялись поисками улик на Иисуса, чтобы осудить Его на смерть,

І не знайшлі, хоць падыходзіла шмат ілжэсведкаў. А ўрэшце два [лжэсведкі], падышоўшы,

И не находили. Было много лжесвидетелей, но ничего не нашлось. Наконец подошли еще двое

сказалі: Гэты чалавек казаў: «Я магу зруйнаваць храм Божы і за тры дні пабудаваць [яго]».

И говорят: «Он сказал: “Могу разрушить Божий Храм и в три дня поставить его заново”».

І першасвятар, устаўшы, сказаў Яму: Нічога не адказваеш на тое, што яны сведчаць супроць Цябе?

Архиерей вскочил и говорит Иисусу: «Тебе нечего сказать или как? Что такое они показывают против Тебя?».

Ісус жа маўчаў. І першасвятар сказаў Яму: Заклінаю Цябе Жывым Богам, каб ты сказаў нам, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?

Иисус молчал. И архиерей говорит Ему: «Заклинаю Тебя Богом Живым, скажи нам: Ты Кто? Христос? Божий Сын?».

Ісус кажа яму: Ты сказаў праўду. Акрамя таго кажу вам: з гэтага часу вы ўбачыце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч сілы Божай і прыходзіць на нябесных воблаках.

Иисус ответил: «Это ты сказал. Я скажу больше. Теперь сами увидите: Сын человеческий сидит по правую руку Крепкого. Идет по облакам небесным».

Тады першасвятар разадраў сваю вопратку, кажучы: Ён зняважыў Бога! Якая яшчэ патрэба ў сведках? Вось, цяпер вы чулі богазнявагу!

Архиерей разодрал на себе одежды и сказал: «Вот оно, кощунство! Каких свидетелей мы еще ждем? Кощунство вы слышали.

Як вам здаецца? — Яны ж сказалі ў адказ: Ён заслугоўвае смерці.

Что скажете?». Они отвечали: «Смерть Ему!».

Тады наплявалі Яму ў твар і таўклі Яго кулакамі; а іншыя білі па шчоках,

И стали плевать Иисусу в лицо и бить Его. Старались ударить кулаком

кажучы: Прароч нам, Хрысце, хто ўдарыў Цябе?»

И говорили: «Скажи, пророк, кто ударил Тебя! Скажи, Христос!».

А Пётр сядзеў звонку, на двары, і падышла да яго адна служанка і сказала: І ты быў з Ісусам Галілеянінам.

Петр сидел снаружи во дворе. Подошла служанка и говорит ему: «Ты тоже был с Иисусом Галилеянином».

Але ён адрокся перад усімі, сказаўшы: Не ведаю, пра што ты кажаш.

Кругом были люди, и Петр не признался, сказал: «Не знаю, о чем ты».

А калі ён выйшаў да брамы, убачыла яго іншая і кажа тым, што былі там: [І] гэты быў з Ісусам Назарэем.

Уже в воротах его увидела другая, повернулась к людям и говорит: «Этот был с Иисусом Назарянином».

І зноў ён адрокся з клятвай: Я не ведаю Гэтага Чалавека.

Петр опять отрекся, побожился: «Такого человека я не знаю».

А трохі пазней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пятру: Сапраўды і ты з іх, бо і твая гаворка выдае цябе.

Но вслед за ней и те люди, что стояли там же, говорят Петру: «Нет, ты точно из тех. И говор такой же».

Тады ён пачаў клясціся і бажыцца: Я не ведаю Гэтага Чалавека. — І адразу праспяваў певень.

Тогда он начал клясться и божиться: «Этого человека я не знаю». Пропел петух.

І ўспомніў Пётр слова, сказанае [яму] Ісусам: «Перш чым праспявае певень, ты тройчы адрачэшся ад Мяне». — І, выйшаўшы адтуль, ён горка заплакаў.

И Петр вспомнил слова, сказанные ему Иисусом: «Прежде чем пропоет петух, ты трижды отречешься от Меня». Петр вышел со двора и от отчаяния заплакал.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

15 80: Гэта была, паводле закона, цана раба.

30 81: Пасхальная вячэра завяршалася спевам псалмаў 113−117.

« 25 глава 27 глава »