Мацвея 26 глава

Евангелле паводле Мацвея
Пераклад Чарняўскага 2017 → Русского Библейского Центра

І сталася, калі скончыў Ісус усе гэтыя словы, сказаў Ён вучням Сваім:

Помолчав, Иисус сказал ученикам:

«Вы ведаеце, што праз два дні Пасха, і Сын Чалавечы будзе выдадзены на ўкрыжаванне».

«Через два дня, как вы знаете, Пасха. Сын человеческий будет предан и распят на кресте».

Тады сабраліся першасвятары і кніжнікі і старэйшыны народа ў палац першасвятара, званага Каяфам,

Как раз в ту пору во дворце архиерея Кайафы собрались первосвященники и старейшины

і радзіліся, як бы Ісуса ўзяць подступам і забіць.

И договорились между собой устроить так, чтобы Иисуса взять и убить.

Казалі аднак: «Не ў дзень святочны, каб не выклікаць абурэння ў народзе».

Но решили: «Только лучше не в праздник, а то как бы не поднялся народ».

А калі Ісус быў у Бэтаніі, у доме Сімона пракажонага,

Иисус был в гостях у Симона прокаженного в Вифании.

падышла да Яго жанчына, трымаючы алябастравую пасудзіну каштоўнага алейку, і пачала ліць Яму на галаву, калі Ён узлягаў.

Подошла женщина с алебастровым кувшином драгоценного миро и возлила Ему, возлежащему, на голову.

Бачачы гэта, вучні Яго разгневаліся і казалі: «Нашто гэтае марнатраўства?

Ученики, наблюдавшие за этим, остались недовольны. Они говорили: «К чему такое расточительство?

Бо можна было дорага прадаць гэты алей і раздаць убогім».

За миро можно было выручить хорошие деньги и раздать нищим».

А Ісус, ведаючы пра гэта, гаворыць ім: «Што вы надакучаеце гэтай жанчыне? Яна зрабіла добры ўчынак для Мяне.

Видя их насквозь, Иисус сказал: «Зачем вы огорчаете женщину? Она сделала для Меня доброе дело.

Убогіх заўсёды маеце пры сабе, а Мяне не заўсёды будзеце мець.

Нищие будут у вас всегда, а Я с вами не всегда.

Яна, выліваючы гэты алеек на Маё цела, учыніла гэта для пахавання Майго.

Возливая миро на Мое тело, она готовит Меня к погребению.

Сапраўды кажу вам, дзе будзе прапаведана гэтае Евангелле па ўсім свеце, будзе гаварыцца і пра тое, што яна зрабіла, на памяць пра яе».

Поверьте Мне: где бы ни провозглашалось на земле евангелие, будет упомянуто в память о ней и это миро».

Тады адышоў адзін з дванаццаці, якога звалі Юда Іскарыёт, да першасвятароў

Один из Двенадцати, по имени Иуда Искариот, пошел к первосвященникам

і гаворыць ім: «Што дасце мне, і я вам выдам Яго?» А яны дамовіліся з ім на трыццаць срэбранцаў.

И сказал: «Что вы дадите мне за Иисуса?». Они положили дать ему тридцать сребреников.

І ад гэтай гадзіны ён шукаў нагоды, каб выдаць Яго.

С того дня он стал ждать удобного случая, чтобы выдать Иисуса.

У першы дзень праснакоў прыйшлі да Ісуса вучні Яго, кажучы Яму: «Дзе хочаш, каб мы прыгатавалі Табе есці Пасху?»

В первый день Опресноков ученики подходят к Иисусу и говорят: «Где велишь нам приготовить Тебе есть пасху?».

І Ён сказаў ім: «Ідзіце ў горад да такога і такога чалавека і скажыце яму: “Настаўнік кажа: “Час Мой блізкі, у цябе ўчыню Я Пасху з вучнямі Маімі”».

Он сказал: «Пойдите к нашему человеку в городе и скажите ему: Учитель говорит: “Близок Мой час. У тебя совершу Пасху с Моими учениками”».

І вучні зрабілі, як ім загадаў Ісус, і прыгатавалі Пасху.

Ученики сделали, как велел Иисус, и приготовили пасху.

А калі звечарэла, Ісус разам з дванаццаццю ўзлёг.

Вечером Он со Своими Двенадцатью приступил к пасхе.

І, калі яны вячэралі, сказаў: «Сапраўды кажу вам: адзін з вас выдасць Мяне».

И когда они ели, Иисус сказал: «Поверьте Мне, один из вас предаст Меня».

Яны, дужа засмучаныя, пачалі пытацца кожны асобна: «Ці не я гэта, Госпадзе?»

Подавленные, они стали один за другим спрашивать: «Не я ли, Господи?».

А Ён, адказваючы, гаворыць: «Хто апускае са Мною руку ў місу, той выдасць Мяне.

Иисус сказал: «Кто обмакнул со Мной в солило — этот предаст.

Сапраўды, Сын Чалавечы ідзе, як напісана пра Яго, але гора таму чалавеку, праз якога Сын Чалавечы будзе выдадзены. Лепш было б, каб той чалавек не нарадзіўся».

Сын человеческий уйдет, так написано. Но горе человеку, который предаст Сына человеческого! Лучше было бы ему не родиться».

І, адказваючы, Юда, які Яго выдаў, сказаў: «Ці не я гэта, Рабі?» Гаворыць яму: «Ты сказаў».

Иуда, решивший Его предать, спрашивает: «Не я ли, Рабби?». Иисус говорит ему: «Ты сам сказал».

І, калі яны елі, узяў Ісус хлеб, і дабраславіў, і паламаў, і раздаў вучням, і гаворыць: «Прыміце, ежце, гэта ёсць Цела Маё».

Все ели. Иисус взял хлеб и благословил, разломил и дал ученикам. И сказал: «Берите, вкушайте. Это — Мое Тело».

І, узяўшы келіх, склаў падзяку і даў ім, кажучы: «Піце з гэтага ўсе.

И взял чашу, произнес благодарение и чашу подал. И сказал: «Отведайте каждый.

Бо гэта ёсць Кроў Мая Новага Запавету, якая праліваецца за многіх на дараванне грахоў.

Это — Моя Кровь, кровь договора. Она за всех проливается с отпущением грехов.

Кажу вам, што ад гэтай гадзіны не буду піць з гэтага вінаграднага плода аж да таго дня, калі з вамі буду піць новае ў Валадарстве Айца Майго».

Говорю вам: не пить Мне больше с виноградной лозы до того дня, когда с нового урожая буду пить вместе с вами в Царстве Моего Отца».

І, праспяваўшы гімн, пайшлі на Аліўную гару.

Спели гимн и поднялись на Масличную гору.

Тады гаворыць ім Ісус: «У гэтую ноч усе вы згоршыцеся з Мяне. Бо напісана: “Удару пастыра, і разбягуцца авечкі статка”.

Там Иисус говорит им: «Этой ночью вы все Меня бросите, как написано: “Убью пастуха — и разбежится овечье стадо.”

Але калі ўваскрэсну, раней за вас прыйду ў Галілею».

Воскресну и встречу вас в Галилее».

І, адказваючы, Пётра гаворыць Яму: «Хоць бы ўсе згоршыліся з Цябе, я ніколі не згоршуся».

Петр сказал: «Если даже все Тебя бросят, я ни за что не брошу».

Гаворыць яму Ісус: «Сапраўды кажу табе: у гэтую ноч, перш чым певень запяе, ты тры разы зрачэшся Мяне».

Иисус говорит ему: «Поверь Мне: прежде чем этой ночью пропоет петух, трижды отречешься от Меня».

Гаворыць Яму Пётра: «Калі б мне і памерці прыйшлося з Табой, не зракуся Цябе». Падобна казалі і ўсе вучні.

Петр возразил: «Если даже придется мне с Тобой умереть, не отрекусь от Тебя!». Так говорили и все другие ученики.

Потым прыйшоў Ісус з імі ў сяленне, якое завуць Гетсэмань. І кажа Ён вучням: «Пасядзіце тут, пакуль Я пайду туды і памалюся».

Иисус приводит их в урочище Гефсиманию и говорит: «Посидите здесь. Я помолюсь в стороне».

І, узяўшы Пётру і двух сыноў Зебядзеевых, пачаў сумаваць і журыцца.

И берет с Собой Петра и обоих сыновей Зеведеевых. Холод и тоска охватили Иисуса,

Тады гаворыць Ён ім: «Журботная душа Мая аж да смерці, пабудзьце тут і чувайце разам са Мной».

И Он сказал: «Душа Моя в смертных муках. Побудьте со Мной. Не спите».

І, адышоўшы крыху, упаў на твар Свой, молячыся і кажучы: «Ойча Мой, калі гэта магчыма, хай абміне Мяне гэты келіх, але не як Я хачу, а як Ты».

Он прошел еще немного вперед, и там пал лицом в землю и начал молиться. Иисус говорил: «Отче Мой! Если возможно, пусть минует Меня эта чаша... Нет, лучше не как Я хочу, а как Ты».

І прыйшоў Ён да вучняў, і ўбачыў, што яны спяць, і кажа Пётры: «Ці так не змаглі вы адну гадзіну не спаць разам са Мной?

Потом возвращается к ученикам и видит, что они спят, и говорит Петру: «И одного часа вы не в силах побыть со Мной, не задремав!

Чувайце і маліцеся, каб не ўвайшлі вы ў спакусу: бо дух бадзёры, а цела кволае».

Не спите и молитесь, чтобы на все находить в себе силу. Дух силен, а плоть слаба».

І адышоўся другі раз, і маліўся, кажучы: «Ойча Мой, калі не можа гэта чара абмінуць Мяне, каб Я не піў яе, хай будзе воля Твая».

И во второй раз Иисус ушел и опять молился. Он говорил: «Отче Мой! Если эта чаша не может Меня миновать, чтобы Мне не пить ее, — пусть будет Твоя воля!».

І вярнуўся зноў, і ўбачыў, што яны спяць, бо вочы іх былі пацяжэлыя.

Опять возвращается и видит, что ученики спят: веки у них смежились сами собой.

І, пакінуўшы іх і адышоўшы, маліўся трэці раз, тыя самыя словы кажучы.

Он опять их оставил, ушел и в третий раз опять все повторил в новой молитве.

Потым прыйшоў да вучняў Сваіх і кажа ім: «Вы яшчэ спіце і адпачываеце; вось, надышла гадзіна, і Сын Чалавечы будзе выдадзены ў рукі грэшнікаў.

Наконец подходит к ученикам и говорит: «Вы все еще спите-почиваете? Настал час. Сына человеческого отдают в руки грешников.

Падыміцеся, пойдзем: вось, наблізіўся той, хто Мяне выдае».

Вставайте, идемте! Уже здесь Мой предатель».

А калі Ён яшчэ гаварыў, вось, Юда, адзін з дванаццаці, падышоў, а з ім вялікі натоўп з мечамі і палкамі, накіраваны першасвятарамі і старэйшынамі народа.

Он еще не договорил, как приходит Иуда, один из Его Двенадцати, и с ним большая толпа с мечом и дрекольем — люди от первосвященников и старейшин.

Той жа, хто выдаў Яго, даў ім знак, кажучы: «Каго я пацалую, гэта Ён; хапайце Яго».

Предатель условился с ними о знаке. Он сказал им: «Кого поцелую, Тот и есть: берите Его».

І, адразу падышоўшы да Ісуса, сказаў: «Прывітаны будзь, Рабі!» і пацалаваў Яго.

И сразу подходит к Иисусу и говорит: «Здравствуй, Рабби!». И поцеловал Его.

А Ісус сказаў яму: «Дружа, пашто прыйшоў?» Тады кінуліся яны, і ўсклалі рукі на Ісуса, і схапілі Яго.

Иисус говорит ему: «Приятель! Вот как ты пришел!». И тут они все надвинулись на Иисуса, схватили Его и взяли под стражу.

І, вось, адзін з тых, што былі з Ісусам, выцягнуўшы руку, выняў меч свой і, ударыўшы паслугача першасвятара, адсёк яму вуха.

Один из тех, кто был с Иисусом, выхватил меч, ударил и отсек ухо рабу архиерея.

Тады гаворыць яму Ісус: «Схавай меч твой на сваё месца. Бо ўсе, што возьмуць меч, пагінуць ад меча.

Иисус говорит ему: «Верни меч на место. Поднявшие меч от меча и погибнут.

Ці не разумееш, што Я мог бы прасіць Айца Майго, і Ён выставіў бы Мне зараз больш за дванаццаць легіёнаў анёлаў?

Или ты думаешь, что Я не могу попросить у Отца двенадцать, а то и больше, легионов ангелов?

Але як жа тады збудуцца Пісанні, што так мусіць стацца?»

Но тогда не будет того, что должно быть по Писанию. А разве это возможно?».

У той час сказаў Ісус народу: «Ці не так, як на разбойніка, выйшлі вы з мечамі і каламі, каб Мяне ўзяць? Штодня сядзеў Я, навучаючы ў святыні, і вы не схапілі Мяне».

В этот час Иисус сказал, обращаясь к толпе: «Как на разбойника вышли вы с мечом и дрекольем ловить Меня. Целыми днями Я сидел и учил народ в Храме, и вы Меня не трогали.

Усё гэта сталася, каб споўніліся Пісанні прарокаў. Тады ўсе вучні, пакінуўшы Яго, паўцякалі.

Нет, только так своим чередом исполняются Писания пророков». Ученики бросили Его, разбежались.

А тыя, што схапілі Ісуса, павялі Яго да Каяфы, першасвятара, дзе сабраліся кніжнікі і старэйшыны.

А те, кто схватил Иисуса, отвели Его к архиерею Кайафе — там уже собрались книжники и старейшины.

Пётра ішоў за Ім здалёку аж да двара першасвятара. І, увайшоўшы ў сярэдзіну, ён сядзеў з паслугачамі, каб убачыць канец.

Петр на расстоянии шел за Иисусом до двора архиерея и во дворе подсел к стражникам. Он не мог уйти, не узнав, чем все закончится.

А першасвятары, і старэйшыны, і ўся рада шукалі фальшывага сведчання супраць Ісуса, каб выдаць Яго на смерць,

Первосвященники и весь синедрион занялись поисками улик на Иисуса, чтобы осудить Его на смерть,

і не знаходзілі, хоць прыходзіла многа фальшывых сведкаў. Нарэшце двое фальшывых сведкаў, прыйшоўшы,

И не находили. Было много лжесвидетелей, но ничего не нашлось. Наконец подошли еще двое

сказалі: «Ён сказаў: “Я магу разбурыць святыню Божую і ў тры дні адбудаваць яе”».

И говорят: «Он сказал: “Могу разрушить Божий Храм и в три дня поставить его заново”».

І, падняўшыся, першасвятар гаворыць Яму: «Ты нічога не адказваеш? Што яны супраць Цябе сведчаць?»

Архиерей вскочил и говорит Иисусу: «Тебе нечего сказать или как? Что такое они показывают против Тебя?».

Але Ісус маўчаў. І першасвятар гаворыць Яму: «Заклінаю Цябе Богам жывым, каб Ты нам сказаў, ці Ты Хрыстос, Сын Божы?»

Иисус молчал. И архиерей говорит Ему: «Заклинаю Тебя Богом Живым, скажи нам: Ты Кто? Христос? Божий Сын?».

Кажа яму Ісус: «Ты сказаў. Аднак кажу вам: ад гэтага часу ўбачыце Сына Чалавечага, Які сядзіць праваруч Магутнасці і прыходзіць на аблоках нябесных».

Иисус ответил: «Это ты сказал. Я скажу больше. Теперь сами увидите: Сын человеческий сидит по правую руку Крепкого. Идет по облакам небесным».

Тады першасвятар, разадраўшы шаты свае, сказаў: «Ён зблюзніў! Нашто яшчэ нам патрэбны сведкі? Цяпер вы чулі блюзненне Яго.

Архиерей разодрал на себе одежды и сказал: «Вот оно, кощунство! Каких свидетелей мы еще ждем? Кощунство вы слышали.

Што вы думаеце?» Яны ж, адказваючы, сказалі: «Варты смерці!»

Что скажете?». Они отвечали: «Смерть Ему!».

Тады плявалі у твар Яму і білі Яго кулакамі, а іншыя далонямі па твары Яго білі,

И стали плевать Иисусу в лицо и бить Его. Старались ударить кулаком

кажучы: «Праракуй нам, Хрысце, хто Цябе ўдарыў?»

И говорили: «Скажи, пророк, кто ударил Тебя! Скажи, Христос!».

А Пётра сядзеў звонку на падворку. Адна ж служка падышла да яго, кажучы: «І ты быў з Ісусам Галілеянінам».

Петр сидел снаружи во дворе. Подошла служанка и говорит ему: «Ты тоже был с Иисусом Галилеянином».

А ён зрокся перад усімі, кажучы: «Я не ведаю, што ты кажаш».

Кругом были люди, и Петр не признался, сказал: «Не знаю, о чем ты».

А калі ён выходзіў з дзвярэй, другая ўбачыла яго і гаворыць тым, хто былі там: «І ён быў з Ісусам з Назарэта».

Уже в воротах его увидела другая, повернулась к людям и говорит: «Этот был с Иисусом Назарянином».

Ён ізноў зрокся з прысягай: «Я не ведаю Гэтага Чалавека».

Петр опять отрекся, побожился: «Такого человека я не знаю».

Крыху пазней падышлі тыя, што стаялі, і сказалі Пётры: «Сапраўды, ты з іх, бо і гаворка твая выдае цябе».

Но вслед за ней и те люди, что стояли там же, говорят Петру: «Нет, ты точно из тех. И говор такой же».

Тады пачаў ён клясціся і прысягаць: «Я не ведаю Гэтага Чалавека». І зараз запяяў певень.

Тогда он начал клясться и божиться: «Этого человека я не знаю». Пропел петух.

І прыгадаў Пётра слова Ісуса, сказаннае яму: «Перш чым певень запяе, ты тройчы зрачэшся Мяне». І, выйшаўшы вонкі, ён горка заплакаў.

И Петр вспомнил слова, сказанные ему Иисусом: «Прежде чем пропоет петух, ты трижды отречешься от Меня». Петр вышел со двора и от отчаяния заплакал.

« 25 глава 27 глава »