От Луки 22 глава

Евангелие от Луки святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Приближался же праздник Опресноков, называемый Пасхою.

Набліжалася свята Праснакоў, якое называецца Пасхай.

И искали первосвященники и книжники, как бы убить Его, ибо они боялись народа.

Першасвятары з кніжнікамі шукалі, як забіць Езуса, бо баяліся народу.

И вошел сатана в Иуду, называемого Искариотом, одного из числа Двенадцати;

А сатана ўвайшоў у Юду, аднаго з Дванаццаці, якога звалі Іскарыётам.

и он пошел совещаться с первосвященниками и начальниками стражи, как бы предать Его им.

Ён пайшоў і дамовіўся з першасвятарамі і дазорцамі святыні, як ён ім выдасць Езуса.

И они обрадовались и согласились дать ему денег.

Тыя ж узрадаваліся і згадзіліся даць яму срэбранікаў.

И он обещал и искал случая предать им Его не при народе.

І ён абяцаў, і шукаў нагоды выдаць ім Яго здалёк ад народу.

Настал же день Опресноков, когда надлежало заколоть пасхального агнца;

Настаў дзень Праснакоў, калі трэба было прыносіць пасхальную ахвяру.

и Он послал Петра и Иоанна, сказав: пойдите, приготовьте нам пасху, чтобы нам вкусить ее.

Тады Езус паслаў Пятра і Яна, кажучы: «Пайдзіце і прыгатуйце нам з’есці пасху».

Они же сказали Ему: где велишь нам приготовить?

Тыя спыталіся: «Дзе хочаш, каб мы прыгатавалі?»

И Он сказал им: вот, когда будете входить в город, встретится вам человек с кувшином воды; последуйте за ним в дом, куда он войдет;

Ён адказаў ім: «Калі будзеце ўваходзіць у горад, сустрэне вас чалавек, які будзе несці збан вады. Ідзіце за ім у дом, у які ўвойдзе.

и скажете хозяину дома: «говорит тебе Учитель: где покой, в котором Я вкусил бы пасху с учениками Моими?»

І скажыце гаспадару дома: “Настаўнік пытаецца ў цябе: дзе святліца, у якой Я магу з’есці пасху з вучнямі Маімі?”

И он вам покажет горницу большую, убранную; там приготовьте.

Ён пакажа вам вялікі засланы верхні пакой; там прыгатуеце».

Они пошли и нашли, как Он указал им, и приготовили пасху.

Яны пайшлі і знайшлі так, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.

И когда настал час. Он возлег, и апостолы с Ним.

Калі настала гадзіна, Езус заняў месца за сталом, і Апосталы разам з Ім.

И Он сказал им: великим желанием возжелал Я вкусить эту пасху вместе с вами прежде Моего страдания:

І сказаў ім: «Я вельмі хацеў спажыць гэтую пасху з вамі, перш чым буду цярпець,

ибо, говорю вам, не буду вкушать ее, доколе не исполнится она в Царстве Божием.

бо кажу вам, што ўжо не буду есці яе, аж пакуль яна не здзейсніцца ў Божым Валадарстве».

И взяв чашу, возблагодарив, сказал: возьмите ее и разделите между собою,

І, узяўшы келіх, узнёс падзяку і сказаў: «Вазьміце гэта і падзяліце паміж сабою,

ибо говорю вам, что не буду пить отныне от плода лозы виноградной, доколе Царство Божие не придет.

бо кажу вам, што адгэтуль не буду піць ад вінаграднага плоду, пакуль не прыйдзе Божае Валадарства».

И взяв хлеб, возблагодарив, преломил и дал им, говоря: это есть тело Мое, за вас отдаваемое. Делайте это в воспоминание о Мне.

І, узяўшы хлеб, узнёс падзяку, паламаў і даў ім, кажучы: «Гэта ёсць Цела Маё, якое за вас будзе выдана. Гэта чыніце на Маю памяць».

Также и чашу после вечери, говоря: эта чаша есть новый завет в крови Моей, за вас изливаемой.

Таксама ўзяў і келіх пасля вячэры, кажучы: «Гэты келіх ёсць новым запаветам у Крыві Маёй, якая за вас будзе праліта.

Но вот рука предающего Меня со Мною за столом,

Аднак вось рука таго, хто выдасць Мяне, на стале са Мною.

ибо Сын Человеческий идет по предназначению, но горе человеку тому, чрез которого Он предается.

Бо сапраўды, Сын Чалавечы ідзе як вызначана, але гора таму чалавеку, які выдае Яго!»

И они начали спрашивать друг друга: кто же из них сделает это?

І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто з іх збіраецца ўчыніць гэта.

Возник и спор между ними, кто из них должен считаться большим.

Узнялася спрэчка паміж імі, хто з іх павінен лічыцца большым.

Он же сказал им: цари народов господствуют над ними, и имеющие власть над ними называются «Благодетелями».

А Езус адказаў ім: «Каралі народаў пануюць над імі, і валадары іх называюцца дабрадзеямі.

А вы не так: но больший между вами да будет как младший, и начальствующий как служащий.

У вас жа няхай будзе не так, але большы сярод вас няхай будзе як меншы, а правадыр — як слуга.

Ибо кто больше: возлежащий или служащий? Не возлежащий ли? А Я посреди вас — как служащий.

Бо хто большы? Той, хто сядзіць за сталом, ці той, хто служыць? Ці ж не той, хто сядзіць за сталом? Я сярод вас як той, хто служыць.

Но вы те, которые пребыли со Мною в испытаниях Моих;

Вы тыя, хто вытрываў са Мною ў Маіх выпрабаваннях.

и Я завещаю вам, как завещал Мне Отец Мой, Царство,

Я перадаю вам у спадчыну Валадарства, як Мне перадаў яго Айцец Мой,

чтобы вы ели и пили за трапезою Моею в Царстве Моем. И сядете вы на престолах и будете судить двенадцать колен Израилевых.

каб вы елі і пілі за Маім сталом у Валадарстве Маім, і каб сядзелі на тронах, судзячы дванаццаць пакаленняў Ізраэля.

И сказал Господь: Симон, Симон, вот, сатана добился того, чтобы просеять вас, как пшеницу:

Сымоне, Сымоне, вось сатана дамагаўся прасеяць вас, як пшаніцу,

но Я молился о Тебе, чтобы не оскудела вера твоя, и ты некогда, обратившись, утверди братьев твоих,

але Я папрасіў за цябе, каб не знікла твая вера. І ты, калі вернешся, умацуй братоў сваіх».

Он же сказал Ему: Господи, с Тобою я готов и в тюрьму и на смерть идти.

Той адказаў Яму: «Пане, я гатовы ісці з Табою і ў вязніцу, і на смерць».

Но Он сказал: говорю тебе, Петр: не пропоет сегодня петух, как ты трижды отречешься, что не знаешь Меня.

Але Ён сказаў: «Кажу табе, Пётр, не заспявае сёння певень, як ты тройчы адрачэшся, кажучы, што не ведаеш Мяне».

И сказал им: когда Я послал вас без мешка и сумы и обуви, имели ли вы в чем недостаток? Они сказали: ни в чем.

І сказаў ім: «Калі Я пасылаў вас без каліты і торбы, і абутку, ці неставала вам чаго-небудзь?» Яны адказалі: «Нічога».

И Он сказал им: но теперь, у кого есть мешок, пусть возьмет; также и суму; и у кого нет, пусть продаст одежду свою и купит меч;

Тады сказаў ім: «Але цяпер, хто мае каліту, няхай яе возьме, таксама і торбу, а хто не мае, няхай прадасць адзенне сваё і купіць меч.

ибо говорю вам: нужно, чтобы совершилось на Мне это слово Писания: «И к беззаконным причтен». Ибо и то, что о Мне, приходит к концу.

Бо кажу вам: тое, што напісана пра Мяне: “І да злачынцаў быў залічаны”, павінна збыцца. Бо ўсё, што датычыць Мяне, спаўняецца».

Они же сказали: Господи, вот здесь два меча. И Он сказал им: довольно.

Яны сказалі: «Пане, вось тут два мячы». А Ён адказаў ім: «Дастаткова».

И выйдя, пошел, по обыкновению, на гору Масличную; за Ним последовали и ученики.

Выйшаўшы, Ён пайшоў, як звычайна, на Аліўную гару. За Ім пайшлі таксама вучні.

И придя на место, Он сказал им: молитесь, чтобы не впасть в искушение.

Калі прыйшоў на месца, сказаў ім: «Маліцеся, каб не паддацца спакусе».

А Сам отошел от них на расстояние брошенного камня; и преклонив колени, молился,

А сам адышоў ад іх, як кінуць камень, укленчыў і маліўся,

говоря: Отче, если хочешь, пронеси эту чашу мимо Меня; впрочем, не Моя воля, но Твоя да будет.

кажучы: «Ойча, калі Ты жадаеш, адхілі ад Мяне гэты келіх. Але не Мая воля, а Твая няхай станецца».

И явился Ему ангел с неба, укрепляя Его.

З’явіўся Яму анёл з неба, суцяшаючы Яго.

И впав в томление, усиленнее молился; и сделался пот Его, как капли крови, падающие на землю.

І, моцна пакутуючы, Ён маліўся яшчэ больш. А пот Ягоны быў, быццам кроплі крыві, што падалі на зямлю.

И встав от молитвы, придя к ученикам, нашел их спящими от печали.

Калі ўстаў пасля малітвы і прыйшоў да вучняў, убачыў, што яны заснулі, змучаныя тугою.

И сказал им: что вы спите? Встаньте и молитесь, чтобы не впасть вам в искушение.

І сказаў ім: «Чаму вы спіце? Устаньце і маліцеся, каб не паддацца спакусе».

Пока Он еще говорил, вот толпа, и тот, кого звали Иуда, один из Двенадцати, шел впереди их. И он приблизился к Иисусу, чтобы поцеловать Его.

Калі Ён яшчэ гаварыў, з’явіўся натоўп, а наперадзе ішоў адзін з Дванаццаці, якога звалі Юда. Ён падышоў да Езуса, каб пацалаваць Яго.

Иисус же сказал ему: Иуда, поцелуем ли предаешь ты Сына Человеческого?

А Езус сказаў яму: «Юда, пацалункам выдаеш Сына Чалавечага?»

Окружавшие Его, увидев, что будет, сказали: Господи, что, если мы ударим мечем?

Тыя, хто быў з Езусам, убачылі, што можа стацца, і сказалі: «Пане, ці не ўдарыць нам мячом?»

И один из них ударил первосвященникова раба и отсек ему правое ухо.

Адзін з іх ударыў слугу першасвятара і адсек яму правае вуха.

Иисус же сказал в ответ: оставьте, довольно! И коснувшись уха, исцелил раба.

Тады Езус сказаў: «Пакіньце, даволі!» І, дакрануўшыся да вуха, вылечыў яго.

И сказал Иисус пришедшим на Него первосвященникам и начальникам храмовой стражи и старейшинам: как на разбойника вышли вы с мечами и кольями.

А першасвятарам, дазорцам святыні і старэйшынам, якія выйшлі супраць Яго, Езус сказаў: «Як на злачынцу выйшлі вы з мячамі і кіямі.

Каждый день бывал Я с вами в храме, и вы не подняли на Меня рук; но этот час — ваш, и власть тьмы.

Кожны дзень, калі Я быў з вамі ў святыні, вы не падымалі рук на Мяне, але цяпер — ваша гадзіна і ўлада цемры».

Взяв Его, повели и ввели в дом первосвященника. Петр же следовал издали.

Схапіўшы, павялі Яго і прывялі ў дом першасвятара. А Пётр ішоў следам за Ім зводдаль.

Когда развели огонь среди двора и сели вместе, сидел и Петр между ними.

Калі яны распалілі агонь сярод дзядзінца і селі разам, Пётр сеў паміж імі.

И одна служанка, увидев его, сидящего у огня, и всмотревшись в него, сказала: и этот был с Ним.

Адна служанка ўбачыла, што ён сядзеў каля агня, прыгледзелася да яго і сказала: «І гэты быў з Ім!»

Но он отрекся и сказал: я не знаю Его, женщина.

Але ён адрокся, кажучы: «Жанчына, я не ведаю Яго!»

И немного спустя другой, увидев его, сказал: и ты из них. Но Петр сказал: человек, я не из них.

Неўзабаве другі ўбачыў яго і сказаў: «І ты з іх!» Але Пётр адказаў: «Чалавеча, гэта не я!»

И около часа спустя кто-то другой начал настойчиво утверждать: поистине, и этот был с Ним; он, ведь, и Галилеянин.

Мінула каля адной гадзіны часу, і яшчэ нехта пачаў казаць: «Сапраўды, і гэты быў з Ім, бо ён галілеец!»

Но Петр сказал: человек, я не знаю, что ты говоришь. И тотчас, пока он еще говорил, пропел петух.

Але Пётр адказаў: «Чалавеча, не ведаю, што ты кажаш!» І адразу, калі ён яшчэ гаварыў, заспяваў певень.

И обернувшись, Господь взглянул на Петра. И вспомнил Петр слово Господне, как Он сказал ему: сегодня, прежде чем пропоет петух, ты отречешься от Меня трижды.

А Пан абярнуўся і паглядзеў на Пятра. І ўспомніў Пётр слова Пана, калі сказаў яму: «Перш чым сёння заспявае певень, тройчы адрачэшся ад Мяне».

И выйдя вон, плакал горько.

І, выйшаўшы вонкі, горка заплакаў.

А люди, державшие Иисуса, ругались над Ним и били Его;

А людзі, якія трымалі Езуса, насміхаліся над Ім і білі Яго.

и закрыв лицо Его, спрашивали: прореки, кто ударил Тебя?

І, закрываючы Яго, пыталіся: «Прароч, хто ўдарыў Цябе?»

И много иных хулений произносили на Него.

І шмат іншых блюзнерстваў казалі супраць Яго.

И когда настал день, собрался совет старейшин народа: и первосвященники, и книжники; и привели Его в свой синедрион.

А калі настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасвятары і кніжнікі і павялі Яго на месца сваіх пасяджэнняў,

И сказали: если Ты Христос, скажи нам. Он же сказал им: если Я вам скажу, вы не поверите;

кажучы: «Калі Ты Хрыстус, скажы нам». Ён сказаў ім: «Калі вам скажу, не паверыце,

а если спрошу, вы не ответите.

а калі спытаюся ў вас, вы не адкажаце.

Отныне Сын Человеческий будет восседать по правую сторону силы Божией.

Адгэтуль Сын Чалавечы будзе сядзець праваруч моцы Божай».

И сказали все: итак, Ты — Сын Божий? А Он им сказал: вы говорите, что Я.

І ўсе сказалі: «Дык Ты Сын Божы?» Ён жа адказаў ім: «Вы кажаце, што Я».

Они же сказали: какая нам еще нужда в свидетельстве? Ибо мы сами слышали из уст Его.

А яны сказалі: «Навошта яшчэ нам сведчанне? Самі пачулі з вуснаў Ягоных!»

« 21 глава 23 глава »