От Луки 22 глава

Евангелие от Луки святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Анатоля Клышкi

Приближался же праздник Опресноков, называемый Пасхою.

Набліжалася ж свята Праснакоў, што называецца Пасхаю.

И искали первосвященники и книжники, как бы убить Его, ибо они боялись народа.

І першасвятары і кніжнікі шукалі, як бы забіць Яго, бо яны баяліся народу.

И вошел сатана в Иуду, называемого Искариотом, одного из числа Двенадцати;

Сатана ж увайшоў у Іуду, званага Іскарыётам, аднаго з ліку дванаццаці;

и он пошел совещаться с первосвященниками и начальниками стражи, как бы предать Его им.

і ён, пайшоўшы, дамовіўся з першасвятарамі і начальнікамі, як ён ім выдасць Яго.

И они обрадовались и согласились дать ему денег.

І яны абрадаваліся і згадзіліся даць яму срэбранікаў.

И он обещал и искал случая предать им Его не при народе.

І ён абяцаў і шукаў зручнага часу, каб выдаць ім Яго не пры народзе.

Настал же день Опресноков, когда надлежало заколоть пасхального агнца;

І надышоў дзень Праснакоў, калі належала прыносіць у ахвяру пасху53;

и Он послал Петра и Иоанна, сказав: пойдите, приготовьте нам пасху, чтобы нам вкусить ее.

і Ён паслаў Пятра і Іаана, сказаўшы: Пайдзіце, падрыхтуйце нам пасху, каб мы маглі спажыць яе.

Они же сказали Ему: где велишь нам приготовить?

Яны ж спыталіся ў Яго: Дзе Ты хочаш, каб мы падрыхтавалі?

И Он сказал им: вот, когда будете входить в город, встретится вам человек с кувшином воды; последуйте за ним в дом, куда он войдет;

і Ён сказаў ім: Вось, калі вы ўвойдзеце ў горад, сустрэнецца вам чалавек, які будзе несці збан вады; ідзіце ўслед за ім у дом, куды ён увойдзе;

и скажете хозяину дома: «говорит тебе Учитель: где покой, в котором Я вкусил бы пасху с учениками Моими?»

і скажыце гаспадару дома: «Настаўнік кажа табе: Дзе пакой, у якім бы Я спажыў пасху з Маімі вучнямі?»

И он вам покажет горницу большую, убранную; там приготовьте.

І той вам пакажа вялікі верхні пакой, высланы: там падрыхтуйце.

Они пошли и нашли, как Он указал им, и приготовили пасху.

І, пайшоўшы, яны знайшлі, як Ён казаў ім, і падрыхтавалі пасху.

И когда настал час. Он возлег, и апостолы с Ним.

І калі надышоў час, Ён узлёг, і дванаццаць апосталаў з Ім.

И Он сказал им: великим желанием возжелал Я вкусить эту пасху вместе с вами прежде Моего страдания:

І Ён сказаў ім: Я вельмі хацеў спажыць гэтую пасху з вамі, перш чым мукі прыму;

ибо, говорю вам, не буду вкушать ее, доколе не исполнится она в Царстве Божием.

бо кажу вам: не буду спажываць яе, пакуль не здзейсніцца яна ў Царстве Божым.

И взяв чашу, возблагодарив, сказал: возьмите ее и разделите между собою,

І, узяўшы чашу, падзякаваўшы, сказаў: Вазьміце яе і падзяліце між сабою;

ибо говорю вам, что не буду пить отныне от плода лозы виноградной, доколе Царство Божие не придет.

бо кажу вам, [што] не буду піць Я з гэтага часу ад плоду вінаграднай лазы пакуль не прыйдзе Царства Божае.

И взяв хлеб, возблагодарив, преломил и дал им, говоря: это есть тело Мое, за вас отдаваемое. Делайте это в воспоминание о Мне.

І, узяўшы хлеб, падзякаваўшы, пераламаў яго і падаў ім, кажучы: Гэта Маё цела, што за вас аддаецца; рабіце гэта на ўспамін пра Мяне.

Также и чашу после вечери, говоря: эта чаша есть новый завет в крови Моей, за вас изливаемой.

Гэтак жа — і чашу пасля вячэры, кажучы: Гэтая чаша — новы запавет у Маёй крыві, што за вас праліваецца.

Но вот рука предающего Меня со Мною за столом,

Аднак вось рука таго, хто выдае Мяне, са Мною на стале,

ибо Сын Человеческий идет по предназначению, но горе человеку тому, чрез которого Он предается.

бо Сын Чалавечы ідзе, як вызначана, але бяла таму чалавеку, праз якога Ён выдаецца.

И они начали спрашивать друг друга: кто же из них сделает это?

І яны пачалі дапытвацца адзін у аднаго, хто ж з іх тады рыхтуецца зрабіць гэта.

Возник и спор между ними, кто из них должен считаться большим.

І ўсчалася таксама спрэчка між імі, хто з іх павінен лічыцца большым.

Он же сказал им: цари народов господствуют над ними, и имеющие власть над ними называются «Благодетелями».

Ён жа сказаў ім: Цары народаў пануюць над імі, а тыя, што імі валодаюць, называюцца дабрадзеямі.

А вы не так: но больший между вами да будет как младший, и начальствующий как служащий.

А вы не так: але хто большы між вас, няхай будзе як малодшы, а начальнік — як слуга.

Ибо кто больше: возлежащий или служащий? Не возлежащий ли? А Я посреди вас — как служащий.

Бо хто большы: ці той, хто ўзлягае за сталом, ці той, хто слугуе? Ці не той, хто ўзлягае? А Я сярод вас — як той, хто слугуе.

Но вы те, которые пребыли со Мною в испытаниях Моих;

Вы ж тыя, што заставаліся са Мною ў Маіх выпрабаваннях;

и Я завещаю вам, как завещал Мне Отец Мой, Царство,

і Я дару вам, як падарыў Мне Мой Бацька, Царства,

чтобы вы ели и пили за трапезою Моею в Царстве Моем. И сядете вы на престолах и будете судить двенадцать колен Израилевых.

каб вы елі і пілі за Маім сталом у Маім Царстве, і сядзелі на тронах, судзячы дванаццаць плямёнаў Ізраілевых.

И сказал Господь: Симон, Симон, вот, сатана добился того, чтобы просеять вас, как пшеницу:

[І сказаў Госпад:] Сімане, Сімане, вось сатана дамагаўся таго, каб прасеяць вас, як пшаніцу;

но Я молился о Тебе, чтобы не оскудела вера твоя, и ты некогда, обратившись, утверди братьев твоих,

Я ж маліў за цябе, каб не знікла твая вера; і ты некалі, вярнуўшыся, умачуй сваіх братоў.

Он же сказал Ему: Господи, с Тобою я готов и в тюрьму и на смерть идти.

А ён сказаў Яму: Госпадзе, з Табою гатовы я і ў турму і на смерць ісці.

Но Он сказал: говорю тебе, Петр: не пропоет сегодня петух, как ты трижды отречешься, что не знаешь Меня.

Ён жа сказаў: Кажу табе, Пётр, не прапяе певень, як ты тройчы адрачэшся, што ведаеш Мяне.

И сказал им: когда Я послал вас без мешка и сумы и обуви, имели ли вы в чем недостаток? Они сказали: ни в чем.

І Ён сказаў ім: Калі Я вас пасылаў без кашалька, торбы, і сандаляў, ці мелі вы ў чым нястачу? — І яны сказалі: Ні ў чым.

И Он сказал им: но теперь, у кого есть мешок, пусть возьмет; также и суму; и у кого нет, пусть продаст одежду свою и купит меч;

І Ён сказаў ім: Але цяпер хто мае кашалёк, няхай возьме яго, таксама і торбу, а хто не мае, няхай прадасць сваю вопратку і купіць меч.

ибо говорю вам: нужно, чтобы совершилось на Мне это слово Писания: «И к беззаконным причтен». Ибо и то, что о Мне, приходит к концу.

Бо кажу вам: трэба [яшчэ], каб на Мне закончылася гэтае напісанае: «І да беззаконных злічаны», бо і тое, што сказана пра Мяне, падыходзіць да канца.

Они же сказали: Господи, вот здесь два меча. И Он сказал им: довольно.

Яны ж сказалі: Госпадзе, вось тут два мячы. — А Ён сказаў ім: Даволі.

И выйдя, пошел, по обыкновению, на гору Масличную; за Ним последовали и ученики.

І, выйшаўшы, Ён пайшоў, як звычайна, на Аліўную гару, а ўслед за ім пайшлі і [Яго] вучні.

И придя на место, Он сказал им: молитесь, чтобы не впасть в искушение.

А прыйшоўшы на месца, Ён сказаў ім: Маліцеся, каб ўвайсці ў спакусу.

А Сам отошел от них на расстояние брошенного камня; и преклонив колени, молился,

А Сам адышоў ад іх, як дакінуць каменем, і, укленчыўшы, маліўся,

говоря: Отче, если хочешь, пронеси эту чашу мимо Меня; впрочем, не Моя воля, но Твоя да будет.

кажучы: Татухна, калі хочаш, аднялі гэтую чашу ад Мяне; аднак не Мая воля, але Твая няхай будзе.

И явился Ему ангел с неба, укрепляя Его.

І паказаўся Яму Анёл з неба, умацоўваючы Яго.

И впав в томление, усиленнее молился; и сделался пот Его, как капли крови, падающие на землю.

І, будучы ў смяротнай трывозе, старанней маліўся; і зрабіўся Яго пот, як кроплі крыві, што спадаюць на зямлю54.

И встав от молитвы, придя к ученикам, нашел их спящими от печали.

І, устаўшы з малітвы, прыйшоўшы да вучняў, знайшоў іх у сне ад гора,

И сказал им: что вы спите? Встаньте и молитесь, чтобы не впасть вам в искушение.

і сказаў ім: Што вы спіце? Уставайце і маліцеся, каб не ўвайсці вам у спакусу.

Пока Он еще говорил, вот толпа, и тот, кого звали Иуда, один из Двенадцати, шел впереди их. И он приблизился к Иисусу, чтобы поцеловать Его.

Калі Ён яшчэ казаў, вось натоўп і той, каго звалі Іуда, адзін з дванаццаці, ішоў наперадзе іх, і ён наблізіўся да Ісуса, каб пацалаваць Яго, [бо такі знак ён даў ім: Каго я пачалую, Той і ёсць].

Иисус же сказал ему: Иуда, поцелуем ли предаешь ты Сына Человеческого?

Ісус жа сказаў яму: Іуда, пацалункам выдаеш Сына Чалавечага?

Окружавшие Его, увидев, что будет, сказали: Господи, что, если мы ударим мечем?

Тыя ж, якія былі вакол Яго, убачыўшы, да чаго ідзе, сказалі: Госпадзе, ці не ўдарыць нам мячом?

И один из них ударил первосвященникова раба и отсек ему правое ухо.

І адзін з іх ударыў першасвятаровага слугу і адцяў яму правае вуха.

Иисус же сказал в ответ: оставьте, довольно! И коснувшись уха, исцелил раба.

У адказ жа Ісус сказаў: Пакіньце, даволі. — І, дакрануўшыся вуха, загаіў яго.

И сказал Иисус пришедшим на Него первосвященникам и начальникам храмовой стражи и старейшинам: как на разбойника вышли вы с мечами и кольями.

І сказаў Ісус першасвятарам, і начальнікам аховы святыні, і старэйшынам, што сабраліся супроць Яго: Як на разбойніка выйшлі вы з мячамі і каламі?

Каждый день бывал Я с вами в храме, и вы не подняли на Меня рук; но этот час — ваш, и власть тьмы.

Калі Я штодня быў з вамі ў святыні, вы не паднялі рук на Мяне, але гэта — ваша гадзіна і ўлада цемры.

Взяв Его, повели и ввели в дом первосвященника. Петр же следовал издали.

І, схапіўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасвятара; Пётр да ішоў зводаль следам.

Когда развели огонь среди двора и сели вместе, сидел и Петр между ними.

І калі яны распалілі агонь сярод двара і селі разам, сядзеў і Пётр між імі.

И одна служанка, увидев его, сидящего у огня, и всмотревшись в него, сказала: и этот был с Ним.

І адна служанка, убачыўшы, што ён сядзіць пры агні, і, угледзеўшыся ў яго, сказала: І гэты быў з Ім.

Но он отрекся и сказал: я не знаю Его, женщина.

Ён жа адрокся [ад Яго], кажучы: Жанчына, Я не ведаю Яго.

И немного спустя другой, увидев его, сказал: и ты из них. Но Петр сказал: человек, я не из них.

І неўзабаве другі, убачыўшы яго, сказаў: І ты з іх. — Але Пётр сказаў: Не, чалавеча.

И около часа спустя кто-то другой начал настойчиво утверждать: поистине, и этот был с Ним; он, ведь, и Галилеянин.

І праз нейкую гадзіну хтосьці іншы настойваў, кажучы: Сапраўды, і гэты быў з Ім; бо і ён галілеянін.

Но Петр сказал: человек, я не знаю, что ты говоришь. И тотчас, пока он еще говорил, пропел петух.

А Пётр сказаў: Чалавеча, я не ведаю, што ты кажаш. — І зараз жа, пакуль ён яшчэ гаварыў, прапяяў певень.

И обернувшись, Господь взглянул на Петра. И вспомнил Петр слово Господне, как Он сказал ему: сегодня, прежде чем пропоет петух, ты отречешься от Меня трижды.

І, Госпад, павярнуўшыся, паглядзеў на Пятра, і Пётр успомніў Гасподняе слова, як Ён казаў яму: «Перш чым сёння прапяе певень, ты тройчы адрачэшся ад Мяне».

И выйдя вон, плакал горько.

І, выйшаўшы адтуль, ён горка заплакаў.

А люди, державшие Иисуса, ругались над Ним и били Его;

А мужчыны, што трымалі Яго, насміхаліся з Яго, б’ючы;

и закрыв лицо Его, спрашивали: прореки, кто ударил Тебя?

І, накрыўшы Яго, [білі па твары і] пыталіся, кажучы: Прароч, хто ўдарыў Цябе?

И много иных хулений произносили на Него.

І шмат іншых блюзнерстваў казалі яны на Яго.

И когда настал день, собрался совет старейшин народа: и первосвященники, и книжники; и привели Его в свой синедрион.

І калі надышоў дзень, сабралася рада старэйшын народа: першасвятары і кніжнікі — і прывялі Яго ў свой сінедрыён.

И сказали: если Ты Христос, скажи нам. Он же сказал им: если Я вам скажу, вы не поверите;

кажучы: Калі ты Хрыстос, скажы нам. — Ён жа сказаў ім: Калі Я вам скажу, вы не паверыце;

а если спрошу, вы не ответите.

а калі [і] спытаюся, не адкажаце [Мне і не вызваліце].

Отныне Сын Человеческий будет восседать по правую сторону силы Божией.

Але з гэтага часу Сын Чалавечы будзе сядзець праваруч сілы Божай.

И сказали все: итак, Ты — Сын Божий? А Он им сказал: вы говорите, что Я.

І ўсе сказалі: Дык Ты Божы Сын? — Ён жа сказаў ім: Вы кажаце, што Я.

Они же сказали: какая нам еще нужда в свидетельстве? Ибо мы сами слышали из уст Его.

Яны ж сказалі: Якая яшчэ нам патрэба ў сведчанні? Бо мы самі пачулі гэта з Яго вуснаў.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

7 53: Г. зн. баранчыка.

44 54: У шэрагу старажытных рукапісаў вершаў 43 і 44 няма.

« 21 глава 23 глава »