От Луки 22 глава

Евангелие от Луки святое благовествование
Перевод Еп. Кассиана → Пераклад Чарняўскага 2017

Приближался же праздник Опресноков, называемый Пасхою.

Набліжалася ж свята Праснакоў, якое называецца Пасхай.

И искали первосвященники и книжники, как бы убить Его, ибо они боялись народа.

І першасвятары і кніжнікі шукалі, як бы забіць Яго, але баяліся людзей.

И вошел сатана в Иуду, называемого Искариотом, одного из числа Двенадцати;

Шатан жа ўвайшоў у Юду, якога празывалі Іскарыётам, аднаго з дванаццаці;

и он пошел совещаться с первосвященниками и начальниками стражи, как бы предать Его им.

і ён выйшаў і дамовіўся з першасвятарамі і начальнікамі, як выдаць ім Ісуса.

И они обрадовались и согласились дать ему денег.

Яны ж узрадаваліся і вырашылі даць яму грошы.

И он обещал и искал случая предать им Его не при народе.

І паабяцаў ён ім, ды шукаў нагоды, каб выдаць Яго ім не пры людзях.

Настал же день Опресноков, когда надлежало заколоть пасхального агнца;

І надышоў дзень праснакоў, у які належала ахвяраваць Пасху.

и Он послал Петра и Иоанна, сказав: пойдите, приготовьте нам пасху, чтобы нам вкусить ее.

І паслаў Ісус Пётру і Яна, кажучы: «Ідзіце і прыгатуйце нам Пасху, каб мы з’елі».

Они же сказали Ему: где велишь нам приготовить?

А яны сказалі Яму: «Дзе хочаш, каб прыгатавалі?»

И Он сказал им: вот, когда будете входить в город, встретится вам человек с кувшином воды; последуйте за ним в дом, куда он войдет;

І Ён сказаў ім: «Вось, калі вы будзеце ўваходзіць у горад, сустрэнецца вам чалавек, што будзе несці збан вады; ідзіце за ім у дом, у які ўвойдзе.

и скажете хозяину дома: «говорит тебе Учитель: где покой, в котором Я вкусил бы пасху с учениками Моими?»

Ды скажыце гаспадару дома: “Вучыцель кажа табе: “Дзе пакой, у якім Я з вучнямі Маімі мог бы з’есці пасху?”

И он вам покажет горницу большую, убранную; там приготовьте.

Ён вам пакажа вялікую святліцу засланую, там прыгатуйце».

Они пошли и нашли, как Он указал им, и приготовили пасху.

Пайшоўшы, знайшлі ўсё, як Ён сказаў ім, і прыгатавалі пасху.

И когда настал час. Он возлег, и апостолы с Ним.

А калі надышла гадзіна, узлег Ён і дванаццаць Апосталаў з Ім.

И Он сказал им: великим желанием возжелал Я вкусить эту пасху вместе с вами прежде Моего страдания:

І гаворыць ім: «Жаданнем вялікім жадаў Я з’есці гэтую пасху з вамі перш, чым буду цярпець.

ибо, говорю вам, не буду вкушать ее, доколе не исполнится она в Царстве Божием.

Бо кажу вам: не буду ўжо яе есці, пакуль не споўніцца яна ў Валадарстве Божым».

И взяв чашу, возблагодарив, сказал: возьмите ее и разделите между собою,

І, узяўшы келіх, склаў падзяку і сказаў: «Бярыце яго і падзяліце між сабой.

ибо говорю вам, что не буду пить отныне от плода лозы виноградной, доколе Царство Божие не придет.

Бо кажу вам: адсюль не буду піць з плода вінаграду, пакуль не прыйдзе Валадарства Божае».

И взяв хлеб, возблагодарив, преломил и дал им, говоря: это есть тело Мое, за вас отдаваемое. Делайте это в воспоминание о Мне.

І, узяўшы хлеб, склаў падзяку, і паламаў, і даў ім, кажучы: «Гэта Цела Маё, каторае за вас даецца. Гэта рабіце ў Маю памяць».

Также и чашу после вечери, говоря: эта чаша есть новый завет в крови Моей, за вас изливаемой.

Падобна і келіх [узяў] па вячэры, кажучы: «Гэты келіх ёсць Новы Запавет у Крыві Маёй, якая за вас праліваецца.

Но вот рука предающего Меня со Мною за столом,

Аднак вось рука таго, хто выдае Мяне, разам з Маёю на стале.

ибо Сын Человеческий идет по предназначению, но горе человеку тому, чрез которого Он предается.

Сын Чалавечы, праўда, адыходзіць паводле таго, як вызначана; аднак гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца».

И они начали спрашивать друг друга: кто же из них сделает это?

І яны пачалі пытацца адзін аднаго, хто з іх той, які збіраецца гэта ўчыніць.

Возник и спор между ними, кто из них должен считаться большим.

І сталася спрэчка між імі, хто з іх павінен лічыцца большым.

Он же сказал им: цари народов господствуют над ними, и имеющие власть над ними называются «Благодетелями».

Але Ён сказаў ім: «Цары народаў валадараць над імі, і тыя, хто над імі маюць уладу, завуцца дабрадзеямі.

А вы не так: но больший между вами да будет как младший, и начальствующий как служащий.

Але вы не так: і хто ў вас большы, хай будзе як меншы, і правадыр — як паслугач.

Ибо кто больше: возлежащий или служащий? Не возлежащий ли? А Я посреди вас — как служащий.

Бо хто большы: ці той, хто ўзлягае, ці той, хто паслугуе? Ці не той, хто сядзіць пры стале? Я, аднак, пасярод вас як той, што паслугуе.

Но вы те, которые пребыли со Мною в испытаниях Моих;

Вы ж ёсць тыя, што вытрывалі пры Мне ў выпрабаваннях Маіх.

и Я завещаю вам, как завещал Мне Отец Мой, Царство,

Я вам пераказваю Валадарства, як Мне пераказаў Айцец Мой,

чтобы вы ели и пили за трапезою Моею в Царстве Моем. И сядете вы на престолах и будете судить двенадцать колен Израилевых.

каб вы елі і пілі пры стале Маім у Валадарстве Маім, і сядзелі на пасадах, судзячы дванаццаць пакаленняў Ізраэля».

И сказал Господь: Симон, Симон, вот, сатана добился того, чтобы просеять вас, как пшеницу:

[І сказаў Госпад:] «Сімоне, Сімоне! Вось шатан дабіваўся вас, каб пасеяць, як пшаніцу;

но Я молился о Тебе, чтобы не оскудела вера твоя, и ты некогда, обратившись, утверди братьев твоих,

але Я маліўся за цябе, каб не заняпала вера твая. І ты, з часам навярнуўшыся, умацоўвай братоў тваіх».

Он же сказал Ему: Господи, с Тобою я готов и в тюрьму и на смерть идти.

Той жа сказаў Яму: «Госпадзе, я гатовы з Табой ісці ў вязніцу і на смерць».

Но Он сказал: говорю тебе, Петр: не пропоет сегодня петух, как ты трижды отречешься, что не знаешь Меня.

Але Ён сказаў: «Кажу табе, Пётра, не запяе певень сёння, як тройчы зрачэшся, што ведаеш Мяне».

И сказал им: когда Я послал вас без мешка и сумы и обуви, имели ли вы в чем недостаток? Они сказали: ни в чем.

І сказаў ім: «Калі Я пасылаў вас без капшука і без торбы і пасталоў, ці ж вам не хапала чаго?» І яны сказалі: «Анічога».

И Он сказал им: но теперь, у кого есть мешок, пусть возьмет; также и суму; и у кого нет, пусть продаст одежду свою и купит меч;

Сказаў ім тады: «А цяпер хто мае капшук, хай возьме, таксама і торбу, а хто не мае, хай прадасць туніку сваю і купіць меч.

ибо говорю вам: нужно, чтобы совершилось на Мне это слово Писания: «И к беззаконным причтен». Ибо и то, что о Мне, приходит к концу.

Бо кажу вам: мусіць споўніцца на Мне тое, што напісана: “І да злачынцаў быў залічаны”. Бо тое, што адносіцца да Мяне, спаўняецца».

Они же сказали: Господи, вот здесь два меча. И Он сказал им: довольно.

А яны сказалі: «Госпадзе, вось тут два мечы». І Ён сказаў ім: «Хопіць».

И выйдя, пошел, по обыкновению, на гору Масличную; за Ним последовали и ученики.

І, выйшаўшы, Ісус па звычаю накіраваўся на гару Аліўную, а за Ім пайшлі і вучні Яго.

И придя на место, Он сказал им: молитесь, чтобы не впасть в искушение.

І, калі прыбыў на месца, сказаў ім: «Маліцеся, каб не ўвайшлі ў спакушэнне».

А Сам отошел от них на расстояние брошенного камня; и преклонив колени, молился,

І Сам аддаліўся, адышоўшы ад іх, як кінуць камень, ды, упаўшы на калені, маліўся,

говоря: Отче, если хочешь, пронеси эту чашу мимо Меня; впрочем, не Моя воля, но Твоя да будет.

кажучы: «Ойча, калі хочаш, пранясі гэты келіх міма Мяне! Аднак не Мая воля, але Твая хай станецца».

И явился Ему ангел с неба, укрепляя Его.

І з’явіўся Яму анёл з неба, умацоўваючы Яго. А Ён, будучы ў агоніі, тым даўжэй маліўся.

И впав в томление, усиленнее молился; и сделался пот Его, как капли крови, падающие на землю.

І стаўся пот Яго, як кроплі крыві, што сцякае на зямлю.

И встав от молитвы, придя к ученикам, нашел их спящими от печали.

І, калі падняўся ад малітвы і прыйшоў да вучняў, убачыў, што яны спяць ад смутку.

И сказал им: что вы спите? Встаньте и молитесь, чтобы не впасть вам в искушение.

І гаворыць ім: «Чаму спіце? Падымайцеся і маліцеся, каб не ўвайшлі ў спакушэнне».

Пока Он еще говорил, вот толпа, и тот, кого звали Иуда, один из Двенадцати, шел впереди их. И он приблизился к Иисусу, чтобы поцеловать Его.

Калі яшчэ Ён гэта гаварыў, вось, натоўп, і наперадзе яго адзін з дванаццаці, які называўся Юда, і ён наблізіўся да Ісуса, каб пацалаваць Яго.

Иисус же сказал ему: Иуда, поцелуем ли предаешь ты Сына Человеческого?

А Ісус сказаў яму: «Юда, пацалункам Сына Чалавечага выдаеш?»

Окружавшие Его, увидев, что будет, сказали: Господи, что, если мы ударим мечем?

А тыя, што вакол Яго былі, бачачы, што мае адбыцца, сказалі: «Госпадзе, ці не ўдарыць нам мечам?»

И один из них ударил первосвященникова раба и отсек ему правое ухо.

Ды адзін з іх ударыў паслугача першасвятара і адсёк яму правае вуха.

Иисус же сказал в ответ: оставьте, довольно! И коснувшись уха, исцелил раба.

А Ісус, адказваючы, гаворыць: «Спыніцеся, хопіць!» і, дакрануўшыся да вуха яго, аздаравіў яго.

И сказал Иисус пришедшим на Него первосвященникам и начальникам храмовой стражи и старейшинам: как на разбойника вышли вы с мечами и кольями.

Затым сказаў Ісус тым, што прыйшлі па Яго, першасвятарам, і кіраўнікам святыні, і старэйшынам: «Як на разбойніка выйшлі вы з мечамі і кіямі?

Каждый день бывал Я с вами в храме, и вы не подняли на Меня рук; но этот час — ваш, и власть тьмы.

Калі штодзень знаходзіўся Я з вамі ў святыні, не паднялі вы на Мяне рук; але цяпер ваш час і ўлада цемры».

Взяв Его, повели и ввели в дом первосвященника. Петр же следовал издали.

І, узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасвятара. Пётра ж ішоў за імі здалёк.

Когда развели огонь среди двора и сели вместе, сидел и Петр между ними.

А калі распалілі вогнішча пасярод двара і заселі вакол агню, сядзеў між іх і Пётра.

И одна служанка, увидев его, сидящего у огня, и всмотревшись в него, сказала: и этот был с Ним.

І, калі ўбачыла нейкая служка, што ён сядзіць пры святле, і ўгледзелася ў яго, сказала:

Но он отрекся и сказал: я не знаю Его, женщина.

«І гэты быў з Ім». А ён зрокся Яго, кажучы:

И немного спустя другой, увидев его, сказал: и ты из них. Но Петр сказал: человек, я не из них.

«Жанчына, я не ведаю Яго!» А праз кароткі час, убачыўшы яго, нехта іншы сказаў: «І ты з іх». Пётра ж гаворыць: «О чалавеча, гэта не я».

И около часа спустя кто-то другой начал настойчиво утверждать: поистине, и этот был с Ним; он, ведь, и Галилеянин.

А калі прайшло каля гадзіны часу, нехта іншы настойваў, кажучы: «Сапраўды, і гэты быў з Ім, бо і ён галілеец».

Но Петр сказал: человек, я не знаю, что ты говоришь. И тотчас, пока он еще говорил, пропел петух.

І гаворыць Пётра: «Чалавеча, не ведаю, што ты кажаш». І зараз, калі ён яшчэ гаварыў, запяяў певень.

И обернувшись, Господь взглянул на Петра. И вспомнил Петр слово Господне, как Он сказал ему: сегодня, прежде чем пропоет петух, ты отречешься от Меня трижды.

І Госпад, павярнуўшыся, глянуў на Пётру; і Пётра ўспомніў слова Госпада, як яму прадказаў: «Перш, чым запяе певень, тройчы зрачэшся Мяне».

И выйдя вон, плакал горько.

І, выйшаўшы вон, Пётра горка заплакаў.

А люди, державшие Иисуса, ругались над Ним и били Его;

А мужы, якія трымалі Ісуса, здзекаваліся з Яго і білі,

и закрыв лицо Его, спрашивали: прореки, кто ударил Тебя?

і закрылі Яму твар, і пыталіся ў Яго, кажучы: «Праракуй, хто ўдарыў Цябе?»

И много иных хулений произносили на Него.

Ды многа іншых блюзненняў гаварылі на Яго.

И когда настал день, собрался совет старейшин народа: и первосвященники, и книжники; и привели Его в свой синедрион.

А калі настаў дзень, сабраліся старэйшыны народа, і першасвятары, і кніжнікі і прывялі Яго ў свой сінедрыён,

И сказали: если Ты Христос, скажи нам. Он же сказал им: если Я вам скажу, вы не поверите;

кажучы: «Калі Ты — Хрыстос, дык скажы нам». А Ён гаворыць ім: «Калі скажу вам, не паверыце Мне,

а если спрошу, вы не ответите.

а калі спытаюся, не адкажаце Мне і не вызваліце.

Отныне Сын Человеческий будет восседать по правую сторону силы Божией.

Але адгэтуль будзе Сын Чалавечы сядзець праваруч Магутнасці Бога».

И сказали все: итак, Ты — Сын Божий? А Он им сказал: вы говорите, что Я.

Дык сказалі яны ўсе: «Дык Ты — Сын Божы?» Ён гаворыць ім: «Вы самі кажаце, што гэта Я».

Они же сказали: какая нам еще нужда в свидетельстве? Ибо мы сами слышали из уст Его.

Дык яны сказалі: «Якая нам яшчэ патрэба ў сведчанні? Бо мы самі чулі з вуснаў Яго».

« 21 глава 23 глава »