Псалтирь 118 псалом

Псалтирь
Синодальный перевод → Пераклад Л. Дзекуць-Малея

« 117 псалом ПсПсалтирь 118 псалом SYNСинодальный LDNTДзекуць-Малея 119 псалом »

Для удобства сравнения мы привели в соответствие нумерацию стихов LDNT к русской версии.

 
Синодальный перевод
 
Пераклад Л. Дзекуць-Малея
1
Блаженны непорочные в пути, ходящие в законе Господнем.
 
Шчасьлівыя тыя, што шлях у іх беззаганны, што ходзяць паводле закону Госпада.
2
Блаженны хранящие откровения Его, всем сердцем ищущие Его.
 
Шчасьлівыя тыя, што пілнуюцца аб’яваў Ягоных, усім сэрцам шукаюць Яго,
3
Они не делают беззакония, ходят путями Его.
 
крыўды ня робяць ды сьцежкамі ходзяць Ягонымі.
4
Ты заповедал повеления Твои хранить твёрдо.
 
Ты загадаў Твае запаведзі, каб пільна іх выпаўнялі.
5
О, если бы направлялись пути мои к соблюдению уставов Твоих!
 
О, каб жа мой шлях вёў цьвёрда мяне, каб уставы Тваі я заховываў!
6
Тогда я не постыдился бы, взирая на все заповеди Твои:
 
Тады-б ня меў я сораму, на ўсе запаведзі Твае узіраючыся.
7
я славил бы Тебя в правоте сердца, поучаясь судам правды Твоей.
 
Буду хваліць Цябе шчырым сэрцам, справядлівыя законы Тваі пазнаваючы.
8
Буду хранить уставы Твои; не оставляй меня совсем.
 
Уставы Тваі я буду заховываць: не пакінь мяне Ты зусім!
9
Как юноше содержать в чистоте путь свой? — Хранением себя по слову Твоему.
 
Чым дзяцюк сьцежку сваю захавае ў чыстасьці? Захоўваючы водле слова Твайго.
10
Всем сердцем моим ищу Тебя; не дай мне уклониться от заповедей Твоих.
 
Усім сваім сэрцам шукаю я Цябе: ня дай мне адхіліцца ад запаведзяў Тваіх!
11
В сердце моём сокрыл я слово Твоё, чтобы не грешить пред Тобою.
 
У сэрцы маім хаваю я слова Тваё, каб не зграшыць прад Табою.
12
Благословен Ты, Господи! научи меня уставам Твоим.
 
Хвалю Цябе, Госпадзе; навучы мяне ўставаў Тваіх!
13
Устами моими возвещал я все суды уст Твоих.
 
Вуснамі маімі абвяшчаю ўсе прысуды Тваіх вуснаў.
14
На пути откровений Твоих я радуюсь, как во всяком богатстве.
 
З шляху, што загаданы аб’явамі Тваімі, я радуюся, быццам з багацьця вялікага.
15
О заповедях Твоих размышляю, и взираю на пути Твои.
 
Аб запаведзях Тваіх разважаці буду й на шляхі Тваі пазіраці.
16
Уставами Твоими утешаюсь, не забываю слова Твоего.
 
У Тваіх пастановах будзе ўцеха мая, слова Твайго нс забуду.
17
Яви милость рабу Твоему, и буду жить и хранить слово Твоё.
 
Рабі дабро рабу Тайму, каб жыў я, дык буду слова Твайго пілнавацца.
18
Открой очи мои, и увижу чудеса закона Твоего.
 
Расчыні мае вочы, каб бачыў я цуды закону Твайго!
19
Странник я на земле; не скрывай от меня заповедей Твоих.
 
Я госьць на зямлі; не хавай ад мяне Тваіх запаведзяў!
20
Истомилась душа моя желанием судов Твоих во всякое время.
 
Зьнемаглася душа мая, імкнучыся ўсьцяж да ўставаў Тваіх.
21
Ты укротил гордых, проклятых, уклоняющихся от заповедей Твоих.
 
Ты выклятым гардуном пагразіў, што ўхіляюцца ад загадаў Тваіх.
22
Сними с меня поношение и посрамление, ибо я храню откровения Твои.
 
З мяне-ж зьнімі ганьбу й пагарду, бо хаваю загады Тваі.
23
Князья сидят и сговариваются против меня, а раб Твой размышляет об уставах Твоих.
 
Хоць заселі магнаты й змаўляюцца супраць мяне, аб уставах Тваіх Твой раб разважае.
24
Откровения Твои — утешение моё, советники мои.
 
Але, аб’явы Твае — мне ўцеха, загады Тваі мне парада.
25
Душа моя повержена в прах; оживи меня по слову Твоему.
 
Да пылу прыліпла душа мая; ажыві мяне водле слова Твайго.
26
Объявил я пути мои, и Ты услышал меня; научи меня уставам Твоим.
 
Апавядаў я пра сьцежкі мае, і Ты мяне выслухаў; навучы мяне ўставаў Тваіх.
27
Дай мне уразуметь путь повелений Твоих, и буду размышлять о чудесах Твоих.
 
Дай зразумеці мне шлях, што запаведзі Твае вызначаюць, і я буду аб цудах Тваіх разважаць.
28
Душа моя истаевает от скорби: укрепи меня по слову Твоему.
 
Сьлязамі сплывае душа мая ад тугі; узмацуй Ты мяне водле слова Твайго!
29
Удали от меня путь лжи, и закон Твой даруй мне.
 
Шлях ілжы адвярні ад мяне і даруй мне закон Твой.
30
Я избрал путь истины, поставил пред собою суды Твои.
 
Я выбраў шлях праўды й уставы Тваі прад сабою паставіў.
31
Я прилепился к откровениям Твоим, Господи; не постыди меня.
 
Да аб’яваў Тваіх прыляпіўся я; ня дай, Госпадзе, мне асароміцца!
32
Потеку путём заповедей Твоих, когда Ты расширишь сердце моё.
 
Шляхам запаведзяў Тваіх пабягу я, калі сэрца маё Ты пашырыш.
33
Укажи мне, Господи, путь уставов Твоих, и я буду держаться его до конца.
 
Навучы мяне, Госпадзе, шляху ўставаў Тваіх, каб я даканца яго захаваў.
34
Вразуми меня, и буду соблюдать закон Твой и хранить его всем сердцем.
 
Дай мне розум, і буду закон Твой захоўваць і спаўняці яго ўсім сэрцам.
35
Поставь меня на стезю заповедей Твоих, ибо я возжелал её.
 
Пастаў мяне на сьцежку запаведзяў Тваіх, бо ў гэтым уцеха мая.
36
Приклони сердце моё к откровениям Твоим, а не к корысти.
 
Нахіляй маё сэрца да аб’яваў Тваіх, а не да карысьці.
37
Отврати очи мои, чтобы не видеть суеты; животвори меня на пути Твоём.
 
Адвярні мае вочы, каб на марнасьць ня ўзіраліся; ажыўляй мяне на шляхох Тваіх!
38
Утверди слово Твоё рабу Твоему, ради благоговения пред Тобою.
 
Споўні слова Тваё рабу Твайму, што дадзена тым, хто баіцца Цябе.
39
Отврати поношение моё, которого я страшусь, ибо суды Твои благи.
 
Няхай абмінець мяне таньба, якое баюся, бо суды Тваі добрыя.
40
Вот, я возжелал повелений Твоих; животвори меня правдою Твоею.
 
Запраўды, я жадаю загадаў Тваіх; ажыві мяне праўдай Тваёю.
41
Да придут ко мне милости Твои, Господи, спасение Твоё по слову Твоему, —
 
Няхай прыйдзе ка мне Твая ласка, о Госпадзе, — збаўленьне Тваё водле слова Твайго,
42
и я дам ответ поносящему меня, ибо уповаю на слово Твоё.
 
каб я мог даць адказ таму, хто мяне зьневажае, бо на слова Тваё спадзяюся.
43
Не отнимай совсем от уст моих слова истины, ибо я уповаю на суды Твои
 
Не пазбаў мае вусны слова праўды зусім, бо я на прысуд Твой чакаю
44
и буду хранить закон Твой всегда, во веки и веки;
 
і буду заўсёды закон Твой захоўваць, заўсёды й навекі,
45
буду ходить свободно, ибо я взыскал повелений Твоих;
 
ды буду хадзіць па прасторы шырокім, бо шукаў я загадаў Тваіх.
46
буду говорить об откровениях Твоих пред царями и не постыжусь;
 
Аб аб’явах Тваіх прад царамі я буду казаці й не паўстыдаюся.
47
буду утешаться заповедями Твоими, которые возлюбил;
 
Уцеху мець буду ў запаведзях Тваіх, бо мне яны любы.
48
руки мои буду простирать к заповедям Твоим, которые возлюбил, и размышлять об уставах Твоих.
 
І ўздымаць буду рукі мае да запаведзяў Тваіх, што мне любы, ды аб уставах Тваіх разважаці.
49
Вспомни слово Твоё к рабу Твоему, на которое Ты повелел мне уповать:
 
Успомні Ты слова да раба Твайго, на якое сказаў спадзяваціся мне.
50
это — утешение в бедствии моём, что слово Твоё оживляет меня.
 
То-ж пацеха мая ў нядолі маёй, што слова Тваё ажыўляла мян.
51
Гордые крайне ругались надо мною, но я не уклонился от закона Твоего.
 
Гордыя вельмі нада мною зьдзёкаваліся; я-ж ад закону Твайго ня ўхіляўся.
52
Вспоминал суды Твои, Господи, от века, и утешался.
 
Успамінаў я, о Госпадзе, суды Тваі спрад вякоў, і гэта было мне пацехай.
53
Ужас овладевает мною при виде нечестивых, оставляющих закон Твой.
 
гнеў палючы мяне агарнуў на бязбожных, што кідаюць закон Твой.
54
Уставы Твои были песнями моими на месте странствований моих.
 
Уставы Тваі гімнам сталіся мне там, дзе жыву, як прыблуда.
55
Ночью вспоминал я имя Твоё, Господи, и хранил закон Твой.
 
Імя Тваё, Госпадзе, я ўначы ўспамінаў і закон Твой заховываў.
56
Он стал моим, ибо повеления Твои храню.
 
Гэта сталася мне, бо загадаў Тваіх пілнаваўся.
57
Удел мой, Господи, сказал я, соблюдать слова Твои.
 
Я сказаў: Мая доля, о Госпадзе, — Тваё слова заховываць.
58
Молился я Тебе всем сердцем: помилуй меня по слову Твоему.
 
Усім сэрцам прасіў я ласкі ў Цябе; будзь мне ласкаў паводле слова Твайго.
59
Размышлял о путях моих и обращал стопы мои к откровениям Твоим.
 
Разважаў я аб сьцежках маіх і стопы мае скіраваў да аб’яваў Тваіх.
60
Спешил и не медлил соблюдать заповеди Твои.
 
І сьпяшаўся я й не марудзіў, загады Тваі выпаўняючы.
61
Сети нечестивых окружили меня, но я не забывал закона Твоего.
 
Сеці бязбожных аблуталі мяне, ды закону Твайго не забыўся я.
62
В полночь вставал славословить Тебя за праведные суды Твои.
 
Сярод ночы ўстаю я, каб славіць Цябе за суды Тваі справядлівыя.
63
Общник я всем боящимся Тебя и хранящим повеления Твои.
 
Я таварыш для ўсіх, што баяцца Цябе ды загадаў Тваіх пілнуюцца.
64
Милости Твоей, Господи, полна земля; научи меня уставам Твоим.
 
Ласкавасьцяй Тваёй, Госпадзе, поўніцца зямля; навучы-ж Ты мяне ўставаў Тваіх!
65
Благо сотворил Ты рабу Твоему, Господи, по слову Твоему.
 
Дабро Ты зрабіў рабу Твайму, Госпадзе, паводле слова Твайго.
66
Доброму разумению и ведению научи меня, ибо заповедям Твоим я верую.
 
Добрай развагі й пазнаньня мяне навучы, бо я запаведзям Тваім веру.
67
Прежде страдания моего я заблуждался; а ныне слово Твоё храню.
 
Перш, чым я стаўся спакораным, я блукаўся; цяпер слова Тваё я хаваю.
68
Благ и благодетелен Ты, научи меня уставам Твоим.
 
Ты ласкавы і добры, дык мяне навучы уставаў Тваіх!
69
Гордые сплетают на меня ложь; я же всем сердцем буду хранить повеления Твои.
 
Гардуны ілжу плялі на мяне; я-ж усім сэрцам загадаў Тваіх пілнаваўся.
70
Ожирело сердце их, как тук; я же законом Твоим утешаюсь.
 
Атупела ў іх сэрца, як тук; я-ж законам Тваім пацяшаю сябе.
71
Благо мне, что я пострадал, дабы научиться уставам Твоим.
 
Добра мне сталася, што я спакарнеў, каб вучыцца ўставаў Тваіх.
72
Закон уст Твоих для меня лучше тысяч золота и серебра.
 
Закон вуснаў Тваіх для мяне больш варты, чым тысячы золата ды серабра.
73
Руки Твои сотворили меня и устроили меня; вразуми меня, и научусь заповедям Твоим.
 
Рукі Твае стварылі мяне й спасобілі мяне; дай жа мне розум навучыцца ўставаў Тваіх!
74
Боящиеся Тебя увидят меня — и возрадуются, что я уповаю на слово Твоё.
 
Тыя, што баяцца Цябе, убачаць мяне ды ўцешацца, бо я чакаю на слова Тваё.
75
Знаю, Господи, что суды Твои праведны и по справедливости Ты наказал меня.
 
Ведаю, Госпадзе: суды Тваі — справядлівыя, і справядліва караў Ты мяне.
76
Да будет же милость Твоя утешением моим, по слову Твоему к рабу Твоему.
 
Ласка Твая няхай будзе пацехаю мне водле слова Твайго да раба Твайго.
77
Да придёт ко мне милосердие Твоё, и я буду жить; ибо закон Твой — утешение моё.
 
Міласэрдзе Тваё няхай зыйдзе ка мне, каб я жыў, бо закон Твой — пацеха мая.
78
Да будут постыжены гордые, ибо безвинно угнетают меня; я размышляю о повелениях Твоих.
 
Гордым няхай будзе сорам за тое, што бяз прычыны ўціскалі мяне; я-ж аб загадах Тваіх разважаю.
79
Да обратятся ко мне боящиеся Тебя и знающие откровения Твои.
 
Няхай да мяне навернуцца тыя, што баяцца Цябе, што ведамы ім аб’явы Твае.
80
Да будет сердце моё непорочно в уставах Твоих, чтобы я не посрамился.
 
Сэрца маё беззаганным хай будзе ў уставах Тваіх, каб мне ня быць асаромленым.
81
Истаевает душа моя о спасении Твоём; уповаю на слово Твоё.
 
Ташнуе душа мая па збаўленьні Тваім; на слова Тваё спадзяюся.
82
Истаевают очи мои о слове Твоём; я говорю: когда Ты утешишь меня?
 
Ташнуюць вочы мае па слове Тваім ды пытаюцца: Калі-ж Ты пацешыш мяне?
83
Я стал как мех в дыму, но уставов Твоих не забыл.
 
Я стаўся, як мех скураны ды ў дыме; але ўставаў Тваіх не забыўся.
84
Сколько дней раба Твоего? Когда произведёшь суд над гонителями моими?
 
Колькі дзён жыцьця йшчэ рабу Твайму? Калі зробіш Ты суд над тымі, што ўціскаюць мяне?
85
Яму вырыли мне гордые, вопреки закону Твоему.
 
Выкапалі гордыя яму для мяне, але гэта пярэчыць закону Твайму.
86
Все заповеди Твои — истина; несправедливо преследуют меня: помоги мне;
 
Усё Твае запаведзі — праўда; бязьвінна ўціскаюць мяне, дык Ты памажы мне!
87
едва не погубили меня на земле, но я не оставил повелений Твоих.
 
Чуць-што ня вынішчылі мяне на зямлі; я-ж не адступаўся ад загадаў Тваіх.
88
По милости Твоей оживляй меня, и буду хранить откровения уст Твоих.
 
Праз міласэрнасьць Тваю захавай мне жыцьцё, і буду пілнавацца аб’яваў вуснаў Тваіх.
89
Навеки, Господи, слово Твоё утверждено на небесах;
 
Навекі, о Госпадзе, слова Тваё сцьверджана на небе!
90
истина Твоя в род и род. Ты поставил землю, и она стоит.
 
Ад роду ды ў род трывае праўда Твая; паставіў Ты зямлю, і яна стаіць.
91
По определениям Твоим всё стоит доныне, ибо всё служит Тебе.
 
Водле волі Тваёй стаяць яны да сяньня, бо ўсё гэта служкі Тваі.
92
Если бы не закон Твой был утешением моим, погиб бы я в бедствии моём.
 
Калі-б Твой закон ня быў мне пацехай, даўно-бы я згінуў у нядолі маёй.
93
Вовек не забуду повелений Твоих, ибо ими Ты оживляешь меня.
 
Па век не забудуся загадаў Тваіх, бо імі захаваў Ты жыцьцё мне.
94
Твой я, спаси меня; ибо я взыскал повелений Твоих.
 
Я — Твой! Спасі Ты мяне! Бо спаўняю загады Тваі.
95
Нечестивые подстерегают меня, чтобы погубить; а я углубляюсь в откровения Твои.
 
Заеліся бязбожныя загубіць мяне; я-ж углыбляюся ў пастановах Тваіх.
96
Я видел предел всякого совершенства, но Твоя заповедь безмерно обширна.
 
Я бачыў канец усіх чыста рэчаў; але запаведзь Твая ня мае канца.
97
Как люблю я закон Твой! весь день размышляю о нём.
 
Як я люблю закон Твой! Увесь дзень ён у думцы маёй!
98
Заповедью Твоею Ты соделал меня мудрее врагов моих, ибо она всегда со мною.
 
Я зрабіўся мудрэйшым за ворагаў маіх праз закон Твой, бо ён заўсёды са мною.
99
Я стал разумнее всех учителей моих, ибо размышляю об откровениях Твоих.
 
Я мудрэйшы за ўсіх, што вучылі мяне, бо аб’явы Твае ў думках маіх.
100
Я сведущ более старцев, ибо повеления Твои храню.
 
Разважнейшы я, чым старыя, бо хаваю загады Тваі.
101
От всякого злого пути удерживаю ноги мои, чтобы хранить слово Твоё;
 
Ад усякай сьцяжынкі благой я ўстрымліваў стопы мае, каб захоўваць слова Тваё.
102
от судов Твоих не уклоняюсь, ибо Ты научаешь меня.
 
Ад Тваіх пастановаў я ня ўхіляўся, бо Ты мяне навучаў.
103
Как сладки гортани моей слова Твои! лучше мёда устам моим.
 
Як салодкі словы Твае паднябеньню майму, саладзей за мёд вуснам маім!
104
Повелениями Твоими я вразумлён; потому ненавижу всякий путь лжи.
 
Праз запаведзі Твае разумным я зрабіўся, дык ненавіджу кожын шлях ілжывы.
105
Слово Твоё — светильник ноге моей и свет стезе моей.
 
Слова Тваё — сьветач для стоп маіх і сьвятло на сьцежцы маёй.
106
Я клялся хранить праведные суды Твои, и исполню.
 
Я пакляўся захоўваць прысуды справядлівасьці Тваёй і спаўняю гэта.
107
Сильно угнетён я, Господи; оживи меня по слову Твоему.
 
Я цяжка прыгнечаны; Госпадзе, ажыві міяне водле слова Твайго!
108
Благоволи же, Господи, принять добровольную жертву уст моих, и судам Твоим научи меня.
 
Хай будуць Табе даспадобы, о Госпадзе, самахвотныя жэртвы вуснаў маіх. Ты-ж мяне навучы ўставаў Тваіх.
109
Душа моя непрестанно в руке моей, но закона Твоего не забываю.
 
Жыцьцё маё ўсьцяж нашу я ў руцэ у маёй, ды закону Твайго не забываюся.
110
Нечестивые поставили для меня сеть, но я не уклонился от повелений Твоих.
 
Бязбожнікі сець мне наставілі, ды я ня ўхіліўся ад загадаў Тваіх.
111
Откровения Твои я принял, как наследие навеки, ибо они — веселие сердца моего.
 
Пастановы Твае я прыняў, о Госпадзе, як вечную спадчыну, бо яны радасьць сэрца майго.
112
Я приклонил сердце моё к исполнению уставов Твоих навек, до конца.
 
Нахіляю я сэрца к таму, каб заўсёды паводле Тваіх пастаноў паступала яно аж да канца.
113
Вымыслы человеческие ненавижу, а закон Твой люблю.
 
Двудушных я ненавіджу, а закон Твой люблю.
114
Ты покров мой и щит мой; на слово Твоё уповаю.
 
Ты — заслона мая і мой шчыт, на слова Тваё спадзяюся.
115
Удалитесь от меня, беззаконные, и буду хранить заповеди Бога моего.
 
Адыдзеце ад мяне, беззаконныя, каб я запаведзі Бога майго мог захаваць.
116
Укрепи меня по слову Твоему, и буду жить; не посрами меня в надежде моей;
 
Падтрымай Ты мяне водле слова Твайго, каб я жыў, і ня дай асароміцца мне за надзею маю.
117
поддержи меня, и спасусь; и в уставы Твои буду вникать непрестанно.
 
Узмацуй мяне, каб я быў захаваны, каб усьцяж разважаць мне аб уставах Тваіх.
118
Всех, отступающих от уставов Твоих, Ты низлагаешь, ибо ухищрения их — ложь.
 
Адапхнеш Ты ўсіх, што ўхіляюцца ад уставаў Тваіх, бо ілжа іх няплодная.
119
Как изгарь, отметаешь Ты всех нечестивых земли; потому я возлюбил откровения Твои.
 
За смоль Ты ўважаеш усіх беззаконных зямлі; за тое-ж я ўзьлюбіў аб’явы Твае.
120
Трепещет от страха Твоего плоть моя, и судов Твоих я боюсь.
 
Дрыжыць ад страху цела маё прад Табою, і прысудаў Тваіх я баюся.
121
Я совершал суд и правду; не предай меня гонителям моим.
 
Пілнаваўся я права й справядлівасьці; не аддай Ты мяне ў рукі ворагаў!
122
Заступи раба Твоего ко благу его, чтобы не угнетали меня гордые.
 
За раба Твайго заступіся дзеля збаўленьня яго; ня дай гардуном уціскаць мяне.
123
Истаевают очи мои, ожидая спасения Твоего и слова правды Твоей.
 
Зьнемагаюць вочы мае, выглядаючы помачы Тваёй і прысуду Твайго справядлівага.
124
Сотвори с рабом Твоим по милости Твоей, и уставам Твоим научи меня.
 
Учыні з рабом Тваім водле ласкі Тваёй, навучы Ты мяне пастановаў Тваіх.
125
Я раб Твой: вразуми меня, и познаю откровения Твои.
 
Я-ж раб Твой: дай Ты мне розум, каб пазнаў аб’явы Твае.
126
Время Господу действовать: закон Твой разорили.
 
Пара ўжо дзеяць за Госпада: яны нарушылі Твой закон.
127
А я люблю заповеди Твои более золота, и золота чистого.
 
Дык за тое й люблю я запаведзі Твае больш, чым золата, чыстае золата.
128
Все повеления Твои — все признаю справедливыми; всякий путь лжи ненавижу.
 
Дзеля тога справядлівымі лічу ўсе загады Тваі, кожную-ж сьцежку ілжы ненавіджу.
129
Дивны откровения Твои; потому хранит их душа моя.
 
Дзіўныя аб’явы Твае, і душа мая іх хавае.
130
Откровение слов Твоих просвещает, вразумляет простых.
 
Адкрыцьце слоў Тваіх асьвятляе, разумнымі робіць прастакоў.
131
Открываю уста мои и вздыхаю, ибо заповедей Твоих жажду.
 
Расчыняю я вусны мае і ўздыхаю, бо прагну я запаведзяў Тваіх.
132
Призри на меня и помилуй меня, как поступаешь с любящими имя Твоё.
 
Павярніся ка мне і будзь мне ласкавы, як ласкавы для тых, што любяць імя Тваё.
133
Утверди стопы мои в слове Твоём и не дай овладеть мною никакому беззаконию;
 
Стопы мае ўмацуй Ты ў слове Тваім і ня дай беззаконьню мной заўладаць.
134
избавь меня от угнетения человеческого, и буду хранить повеления Твои;
 
Збаў Ты мяне ад уціску людзкога, каб загадаў Тваіх пілнавацца мне.
135
осияй раба Твоего светом лица Твоего и научи меня уставам Твоим.
 
Асьвяці Ты раба Твайго сьвятлом аблічча Твайго і навучы Ты мяне ўставаў Тваіх.
136
Из глаз моих текут потоки вод оттого, что не хранят закона Твоего.
 
З вачэй маіх сьлёзы патокам плывуць, бо закону Твайго не захоўваюць людзі.
137
Праведен Ты, Господи, и справедливы суды Твои.
 
Ты праведны, Госпадзе, і суды Тваі справядлівыя.
138
Откровения Твои, которые Ты заповедал, — правда и совершенная истина.
 
Аб’явы Твае, што Ты запаведаў, справядлівыя й шчырая праўда.
139
Ревность моя снедает меня, потому что мои враги забыли слова Твои.
 
Зьядае мяне руплівасьць мая, бо забылі словы Твае маі ворагі.
140
Слово Твоё весьма чисто, и раб Твой возлюбил его.
 
Слова Тваё выспрабавана, дык затое раб Твой узьлюбіў яго.
141
Мал я и презрен, но повелений Твоих не забываю.
 
Малы я й годны пагарды, а загадаў Тваіх я не забываюся.
142
Правда Твоя — правда вечная, и закон Твой — истина.
 
Справядлівасьць Твая — справядлівасьць навекі, і закон Твой — праўда.
143
Скорбь и горесть постигли меня; заповеди Твои — утешение моё.
 
Туга ды гора спаткалі мяне; запаведзі Твае — патоля мая.
144
Правда откровений Твоих вечна: вразуми меня, и буду жить.
 
Справядлівасьць аб’яваў Тваіх трывае навекі; дай мне ўразуменьне, каб мне жыці.
145
Взываю всем сердцем моим: услышь меня, Господи, — и сохраню уставы Твои.
 
З усяго сэрца гукаю я, пачуй мяне, Госпадзе! Бо ўставы Тваі я заховываю.
146
Призываю Тебя: спаси меня, и буду хранить откровения Твои.
 
Цябе я клічу: памажы Ты мне, каб я захаваў уставы Тваі!
147
Предваряю рассвет и взываю; на слово Твоё уповаю.
 
Перад досьвіткамі крычу я, чакаючы на слова Тваё.
148
Очи мои предваряют утреннюю стражу, чтобы мне углубляться в слово Твоё.
 
Вочы мае апярэджваюць варту начную, каб мне заглыбляцца ў слове Тваім.
149
Услышь голос мой по милости Твоей, Господи; по суду Твоему оживи меня.
 
Пачуй мой голас з ласкі Тваяе; ажыві мяне, Госпадзе, водле ўставаў Тваіх.
150
Приблизились замышляющие лукавство; далеки они от закона Твоего.
 
Падыходзяць тыя, што сочаць мяне падступна; бо ад закону Твайго адступіліся.
151
Близок Ты, Господи, и все заповеди Твои — истина.
 
Ты-ж блізкі, о Госпадзе, і ўсе Твае запаведзі — праўда.
152
Издавна узнал я об откровениях Твоих, что Ты утвердил их навеки.
 
Здаўна мне ведама з аб’яваў Тваіх, што яны ўгрунтаваны навекі.
153
Воззри на бедствие моё и избавь меня, ибо я не забываю закона Твоего.
 
Глянь на нядолю маю і вызваль мяне, бо я пра закон Твой ніколі не забываўся.
154
Вступись в дело моё и защити меня; по слову Твоему оживи меня.
 
Заступіся за справу маю і збаў Ты мяне, паводле слова Твайго мяне ажыві.
155
Далеко от нечестивых спасение, ибо они уставов Твоих не ищут.
 
Ад бязбожных жа помач далёка, бо яны аб уставы Тваі ня пытаюцца.
156
Много щедрот Твоих, Господи; по суду Твоему оживи меня.
 
Міласэрдзе Тваё вялікае, Госпадзе; па ўставам Тваім ажыві Ты мяне.
157
Много у меня гонителей и врагов, но от откровений Твоих я не удаляюсь.
 
Многа такіх у мяне, што мяне ўціскаюць ды крыўдзяць; ды ад аб’яваў Тваіх я не адступаўся.
158
Вижу отступников и сокрушаюсь, ибо они не хранят слова Твоего.
 
Я бачыў адступнікаў і чуў агіду да іх, бо яны не захоўвалі слова Твайго.
159
Зри, как я люблю повеления Твои; по милости Твоей, Господи, оживи меня.
 
Глянь, Госпадзе, як я люблю загады Тваі; паводле ласкі Тваёй мяне ажыві.
160
Основание слова Твоего истинно, и вечен всякий суд правды Твоей.
 
Аснова слова Твайго ёсьць праўда, і ўсякі устаў Твой навек справядлівы.
161
Князья гонят меня безвинно, но сердце моё боится слова Твоего.
 
Князі ганяюць мяне бяз прычыны, але сэрца маё дрыжыць перад словам Тваім.
162
Радуюсь я слову Твоему, как получивший великую прибыль.
 
Цешуся я з Твайго слова, як той, хто прыдбаў вялічэзну карысьць.
163
Ненавижу ложь и гнушаюсь ею; закон же Твой люблю.
 
Ілжу ненавіджу я й брыджуся ёю, закон Твой люблю.
164
Семикратно в день прославляю Тебя за суды правды Твоей.
 
Сямкротна ў дзень хвалю я Цябе за ўставы Тваі справядлівыя.
165
Велик мир у любящих закон Твой, и нет им преткновения.
 
Вялікі спакой даеш Ты тым, што любяць закон Твой, і яны не спаткнуцца.
166
Уповаю на спасение Твоё, Господи, и заповеди Твои исполняю.
 
Спадзяюся я, Госпадзе, на збаўленьне Тваё, бо хадзіў я паводле загадаў Тваіх.
167
Душа моя хранит откровения Твои, и я люблю их крепко.
 
Захоўвала душа мая аб’явы Твае, і крэпка я іх улюбіў.
168
Храню повеления Твои и откровения Твои, ибо все пути мои пред Тобою.
 
Зохоўваю я загады Тваі ды аб’явы Твае, бо ўсе сьцежкі мае прад Табою.
169
Да приблизится вопль мой пред лицо Твоё, Господи; по слову Твоему вразуми меня.
 
Няхай дойдзе мой плач да аблічча Твайго, о Госпадзе! Водле слова Твайго Ты муд-рым мяне ўчыні.
170
Да придёт моление моё пред лицо Твоё; по слову Твоему избавь меня.
 
Няхай прыйдзе маленьне маё прад аблічча Тваё! Водле слова Твайго ратуй Ты мяне!
171
Уста мои произнесут хвалу, когда Ты научишь меня уставам Твоим.
 
Із вуснаў маіх паліецца хвала, бо Ты вучыш мяне пастановаў Тваіх.
172
Язык мой возгласит слово Твоё, ибо все заповеди Твои праведны.
 
Будзе язык мой пяяці аб слове Тваім, бо ўсе загады Тваі справядлівыя.
173
Да будет рука Твоя в помощь мне, ибо я повеления Твои избрал.
 
адсутнічае
174
Жажду спасения Твоего, Господи, и закон Твой — утешение моё.
 
Я прагну, о Госпадзе, спасеньня Твайго, і закон Твой — патоля мне.
175
Да живёт душа моя и славит Тебя, и суды Твои да помогут мне.
 
Хай душа мая жыве, каб хваліць Цябе, і суды Тваі хай памогуць мне.
176
Я заблудился, как овца потерянная: взыщи раба Твоего, ибо я заповедей Твоих не забыл.
 
Я заблудзіўся; як авечку, што згубілася, шукай Ты раба Твайго, бо загадаў Тваіх я не забываўся.

Примечания:

 
Синодальный перевод
35, 105 стезя — путь, дорога.
119 изгарь — шлак, отбросы, мусор, буквально — отходы при плавке руды.
139 снедает — съедает.
 
 
« 117 псалом ПсПсалтирь 118 псалом SYNСинодальный LDNTДзекуць-Малея 119 псалом »
// Детская Библия
// Блог. Новости и размышления
// Сравнение стихов и анализ текста
// Параллельное чтение двух переводов
// План чтения Библии на каждый день
// Бесплатно скачать Библию
2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.