По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад праваслаўнай царквы

 
 

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,
 
Паколькі ўжо многія ўзялíся склада́ць аповесць пра падзеі, якія сярод нас адбылíся,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,
 
як перадалí нам тыя, што ад пачатку былí відаво́чцамі і служы́целямі Слова,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,
 
прыйшло на думку і мне, дакладна дасле́даваўшы ўсё ад пачатку, паслядоўна апісаць табе, высокашаноўны Фео́філе,

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.
 
каб ты спазна́ў цвёрдую аснову таго вучэ́ння, у якім быў наста́ўлены.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.
 
Быў у дні Ірада, цара Іудзейскага, адзін святар íмем Заха́рыя, з Авíевай чаргí; і жонка яго з роду Ааро́навага, імя́ ёй Елісавета.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.
 
Былí яны абое праведныя перад Богам, жывучы́ паводле ўсіх за́паведзяў і ўстанаўле́нняў Гасподніх беззага́нна.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.
 
І не ме́лі яны дзіця́ці, бо Елісавета была́ няплодная, і абое былí ўжо на схíле гадоў сваіх.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,
 
І ста́лася: калі ў парадку сваёй чаргí ён служыў перад Богам,

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,
 
вы́пала яму, паводле звы́чаю святарскага, кадзíць, увайшоўшы ў храм Гасподні,

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.
 
а ўсё мноства людзей малілася зво́нку ў час каджэ́ння;

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.
 
і явіўся яму Ангел Гасподні, сто́ячы справа ад кадзíльнага ахвя́рніка;

Ужаснулся Захария, страх охватил его,
 
і суме́ўся Заха́рыя, убачыўшы, і страх напаў на яго.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.
 
Але Ангел сказаў яму: не бойся, Заха́рыя, бо пачу́та малітва твая, і жонка твая Елісавета наро́дзіць табе сына, і назавеш яго íмем Іаан,

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,
 
і будзе табе радасць і весялосць, і многія нараджэ́нню яго ўзрадуюцца;

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.
 
бо ён будзе вялікі перад Госпадам; і не будзе піць віна́ і сíкеру; і Духам Святым напоўніцца яшчэ ва ўлонні маці сваёй;

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.
 
і многіх з сыноў Ізра́ілевых зве́рне да Госпада Бога іх;

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.
 
і будзе ісці перад Ім у духу і сіле Іліí, каб вярну́ць сэ́рцы бацькоў да дзяцей, і непакорлівых да мудрасці праведных, каб падрыхтава́ць Госпаду народ гатовы.

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.
 
І сказаў Заха́рыя Ангелу: па чым я пазна́ю гэта? бо я стары́, і жонка мая́ на схíле гадоў сваіх.

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.
 
І сказаў яму Ангел у адказ: я Гаўрыíл, што стаю перад Богам і пасла́ны гаварыць з табой і дабраве́сціць табе гэта;

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.
 
і вось, будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да таго дня, калі збу́дзецца гэта, за тое, што ты не паверыў сло́вам маім, якія здзе́йсняцца ў свой час.

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.
 
І чакаў народ Заха́рыю і здзіўляўся, што ён мару́дзіць у храме.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.
 
Ён жа, вы́йшаўшы, не мог гаварыць да іх; і яны зразумелі, што ён бачыў відзе́нне ў храме; а ён рабіў ім знакі, і заставаўся нямы́м.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.
 
І ста́лася: калі скончыліся дні служэ́ння яго, пайшоў ён у дом свой.

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:
 
Пасля гэтых дзён зачала́ Елісавета, жонка яго, і таíлася пяць месяцаў, і гаварыла:

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».
 
так зрабіў мне Гасподзь у дні, калі спагля́нуў, каб зняць з мяне́ га́ньбу сярод людзе́й.

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,
 
А ў шосты месяц пасла́ны быў Ангел Гаўрыíл ад Бога ў горад Галіле́йскі пад назвай Назарэ́т

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.
 
да Дзевы, зару́чанай з мужам, імя́ якому Іосіф, з дому Давíдавага; а імя́ Дзевы — Марыя.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!
 
І, увайшоўшы да Яе, Ангел сказаў: радуйся, Благадатная! Гасподзь з Табою; благаславёная Ты сярод жанчын.

Та испугалась, не понимая этого приветствия.
 
Яна ж, убачыўшы яго, збянтэ́жылася ад слова яго і разважа́ла, што́ ж гэта за віта́нне.

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!
 
І сказаў Ёй Ангел: не бойся, Марыя, бо Ты знайшла благадаць у Бога.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.
 
І вось, зачне́ш ва ўло́нні, і наро́дзіш Сы́на, і дасí Яму імя́: Іісус.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида
 
Ён будзе вялікі, і Сы́нам Усявышняга будзе назва́ны, і дасць Яму Гасподзь Бог прастол Давіда, бацькі Яго;

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.
 
і будзе царстваваць над домам Іакава давеку, і Царству Яго не будзе канца.

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.
 
І сказала Марыя Ангелу: як будзе гэта, калі Я мужа не знаю?

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.
 
Сказаў Ёй Ангел у адказ: Дух Святы найдзе́ на Цябе, і сіла Усявышняга ахіне́ Цябе; таму і Святое, што наро́дзіцца, Сы́нам Божым будзе назва́на;

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,
 
і вось, Елісавета, сваячка Твая, і яна зачала́ сына ў старасці сваёй, і гэта ўжо шосты месяц у яе, якую называюць няплоднай;

ибо всякое слово Бога сбудется.
 
бо не застане́цца бяссíльным у Бога ніводнае слова.

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.
 
Тады сказала Марыя: вось, Я — раба Гасподняя; няхай будзе Мне па слову твайму. І адышоў ад Яе Ангел.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;
 
І ўстаўшы, Марыя ў тыя дні пайшла з паспе́шнасцю ў горны край, у горад Іу́даў;

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.
 
і ўвайшла ў дом Заха́рыі, і павіта́ла Елісавету.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,
 
І ста́лася: калі пачула Елісавета віта́нне Марыіна, устрапяну́лася дзіця́тка ва ўлонні яе; і напоўнілася Елісавета Духам Святым,

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!
 
і ўсклíкнула моцным голасам і сказала: благаславёная Ты сярод жанчын і благаславёны плод уло́ння Твайго!

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!
 
І адкуль гэта мне, што прыйшла Маці Госпада майго да мяне?

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.
 
Бо, калі голас віта́ння Твайго дайшоў да вушэ́й маіх, устрапяну́лася дзіця́тка радасна ва ўлонні маім.

Благословенна поверившая обещанию Господа!
 
І блажэнная Тая, што паверыла, бо збу́дзецца ска́занае Ёй ад Госпада.

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,
 
І сказала Марыя: веліча́е душа Мая Госпада,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,
 
і ўзра́даваўся дух Мой у Богу, Спасіцелі Маім,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,
 
што спагля́нуў Ён на пако́ру Рабы Сваёй; бо вось ад гэтага часу будуць зваць Мяне блажэ́ннай усе ро́ды;

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,
 
бо ўчынíў Мне вялікае Моцны, і святое імя́ Яго;

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.
 
і міласэрнасць Яго ў ро́ды ро́даў да тых, што баяцца Яго;

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,
 
Ён праявíў сілу рукою Сваёю; рассе́яў ганарлíвых ду́мкамі сэ́рца іх;

низверг владык, неприметных — возвысил,
 
скінуў моцных з прастолаў і ўзнёс пако́рлівых;

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.
 
галодных здаво́ліў дабром, а багатых адпусціў ні з чым;

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,
 
прыхіну́ў Ізра́іля, слугу́ Свайго, па́мятаючы пра міласць, —

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.
 
як гаварыў бацька́м нашым, — да Аўраама і се́мені яго давеку.

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.
 
Прабыла́ ж Марыя з ёю каля трох месяцаў і вярнулася ў дом Свой.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.
 
А Елісавеце настаў час радзíць, і яна нарадзíла сы́на.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.
 
І пачулі суседзі і сваякі яе, што прымножыў Гасподзь міласць Сваю да яе і радаваліся з ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.
 
І ста́лася: у восьмы дзень прыйшлі абрэ́заць дзіця́, і хацелі назваць яго íмем ба́цькі яго, Заха́рыем.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».
 
І, адказваючы, маці яго сказала: не, а назва́ны будзе Іаанам.

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».
 
І сказалі ёй: няма нікога ў радні тваёй, хто б зваўся гэтым íмем.

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.
 
І зна́камі пыталіся ў ба́цькі яго, я́к бы ён хацеў, каб назва́лі яго.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».
 
І, папрасіўшы дошчачку, ён напісаў: Іаан будзе імя́ яму. І здзівіліся ўсе.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.
 
І адразу адкры́ліся ву́сны яго і язык яго, і ён стаў гаварыць, благаслаўля́ючы Бога.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.
 
І быў страх ва ўсіх, хто жыў вакол іх; і па ўсім горным кра́і Іудзейскім расказвалі пра ўсё гэта.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.
 
І ўсе, хто чуў, паклалі гэта ў сэ́рцы сваім, ка́жучы: што́ будзе з дзіця́ці гэтага? І рука Гасподняя была́ з ім.

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:
 
І Заха́рыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, ка́жучы:

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,
 
благаславёны Гасподзь Бог Ізра́ілеў, што наведаў народ Свой і вы́купіў яго;

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида
 
І ўзняў нам рог спасення ў доме Давіда, слугí Свайго,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),
 
як сказаў ву́снамі святых Сваіх прарокаў адве́ку,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.
 
што ўрату́е нас ад ворагаў нашых і ад рукí ўсіх, хто ненавідзіць нас;

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,
 
каб зрабіць міласць бацька́м нашым і ўспомніць запаве́т Свой святы́,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:
 
кля́тву, якой кля́ўся Ён Аўрааму, бацьку нашаму, каб даць нам,

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,
 
вы́зваленым ад рукí ворагаў нашых, без бо́язі

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.
 
служы́ць Яму ў свя́тасці і пра́веднасці перад Ім ва ўсе дні жыцця́ нашага.

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,
 
І ты, дзіця́, прарокам Усявышняга будзеш назва́на, бо ты будзеш ісці перад аблíччам Госпада, каб падрыхтаваць шляхí Яму,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.
 
даць народу Яго спазна́ць спасе́нне ў адпушчэ́нні грахоў,

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,
 
па сардэчнай міласці Бога нашага, якою наве́даў нас Усход з вышынí,

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.
 
каб асвятлíць тых, што сядзяць у це́мры і це́ні смерці, скірава́ць ногі нашы на шлях міру.

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.
 
Дзіця ж расло і ўмацоўвалася духам; і было́ ў пусты́нях да дня з’яўле́ння свайго Ізра́ілю.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.