G4043: περιπατέω

Проходя же близ моря Галилейского, Он увидел двух братьев: Симона, называемого Петром, и Андрея, брата его, закидывающих сети в море, ибо они были рыболовы,

А праходзячы каля мора Галілейскага, угледзеў Ён двух братоў: Сымона, якога завуць Пятром, і Андрэя, брата ягонага, якія закідвалі мярэжы ў мора, бо яны былі рыбакі.

А калі ішоў каля мора Галілейскага, убачыў двух братоў — Сімона, які завецца Пётрам, і Андрэя, брата яго, як запускалі сеткі ў мора, бо былі рыбаловамі.

І, праходзячы ля мора Ґалілейскага, Ісус абачыў двух братоў: Сымона, званага Пётрам, а Андрэя, брата ягонага, што закідалі сетку ў мора, бо былі рыбнікі;

Прахо́дзячы-ж недалёка мора Галіле́йскага, Ён убачыў двух братоў, Сымона, называнага Пятром, і Андрэя, брата яго, закідаючых сеткі ў мора, бо яны былі рыбаловы,

А прахо́дзячы каля мора Галілейскага, убачыў Ён двух братоў: Сíмана, якога завуць Пятром, і Андрэя, брата яго, якія закідвалі мярэ́жы ў мора; бо яны былí рыбакамі.

Калі Езус праходзіў каля Галілейскага мора, Ён убачыў двух братоў: Сымона, якога называлі Пятром, і ягонага брата Андрэя, якія закідвалі сеткі ў мора, бо яны былі рыбакамі.

Праходзячы ж недалёка ад мора Галілейскага, Ён убачыў двух братоў, Сымона, называнага Пятром, і Андрэя, брата ягонага, якія закідалі сеткі ў мора, бо яны былі рыбаловы,

Праходзячы ж каля Галілейскага мора, Ён убачыў двух братоў: Сімана, якога завуць Пятром, і Андрэя, брата, якія закідвалі сетку ў мора: бо былі яны рыбаловы.

Праходзячы ж каля мора Галілейскага Ісус убачыў двух братоў, Сымона, якога завуць Пятром, і Андрэя, брата ягонага, якія закідваюць сеткі ў мора, бо яны былі рыбакі.

Прайходзячы-ж каля мора Галілейскага, Ён убачыў двух братоў — Сымона, званага Пятром, і Андрэя, брата яго; яны зацягвалі сеткі ў мора, бо былі яны рыбаловамі.

А праходзячы каля мора Галілейскага, Езус убачыў двух братоў, Сымона, званага Пятром, і Андрэя брата ягонага, закідаючых сеці ў мора, былі бо рыбакамі

А праходзячы каля мора Галілейскага, Езус убачыў двух братоў: Сымона, каторага завуць Пятром, і Андрэя, ягонага брата, закідаючых сеці ў мора, бо былі рыбакамі

ибо что легче сказать: прощаются тебе грехи, или сказать: встань и ходи?

бо што лягчэй сказаць: «даруюцца табе грахі», альбо сказаць: «устань і хадзі»?

Бо што лягчэй сказаць: “Даруюцца грахі твае”, ці сказаць: “Устань і хадзі”?

Во што лягчэй сказаць: ’Дараваны табе грахі’, ці сказаць: ’Устань а йдзі’?

Бо што лягчэй сказаць: адпускаюцца табе́ грахі, ці сказаць: устань ды хадзі?

Бо што лягчэй — сказаць: «адпускаюцца табе грахі» ці сказаць: «устань і хадзі»?

Бо што лягчэй? Сказаць: “Адпускаюцца твае грахі” ці сказаць: “Устань і хадзі”?

Бо што лягчэй сказаць: “Адпускаюцца табе грахі”, ці сказаць: “Устань і хадзі”?

Бо што лягчэй — сказаць: «Даруюцца твае22 грахі» ці сказаць: «Устань і хадзі»?

Бо што лягчэй сказаць: «дараваны табе грахі», ці сказаць: «устань і хадзі»?

Бо што лягчэй сказаць: — адпускаюцца табе грахі твае, — ці сказаць: устань ды хадзі?

Што бо лягчэй сказаць: «Адпушчаюцца табе грахі твае», ці сказаць: «Устань ды хадзі»?

Што лягчэй сказаць: «Адпушчаюцца табе грахі твае», ці сказаць: «Устань і хадзі»?

слепые прозревают и хромые ходят, прокаженные очищаются и глухие слышат, мертвые воскресают и нищие благовествуют;

сьляпыя робяцца відушчымі і кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць, і ўбогія зьвястуюць,

сляпыя бачаць, і кульгавыя ходзяць, і пракажоныя ачышчаюцца, і глухія чуюць, і мёртвыя ўваскрасаюць, і ўбогім абвяшчаецца добрая вестка,

Нявісныя празіраюць і кульгавыя ходзяць, пракажаныя ачышчаюцца і глухія чуюць, мертвыя ўскрысаюць і ўбогім абяшчаюць Дабравесьць.

Сьляпыя відзяць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, памёршыя ўваскрасаюць і ўбогія абвяшчаюць Эвангельле.

сляпыя робяцца віду́шчымі і кульга́выя ходзяць, пракажо́ныя ачышча́юцца і глухія чуюць, мёртвыя ўваскраса́юць, і ўбогія дабраве́сцяць;

сляпыя зноў бачаць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, і памерлыя ўваскрасаюць, убогім абвяшчаецца Добрая Навіна.

сьляпыя бачаць і кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць і ўбогім дабравесьціцца.

сляпыя робяцца відушчымі і кульгавыя ходзяць; пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць; мёртвыя ўваскрасаюць і ўбогія дабравесцяць;

сьляпыя празіраюць і кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, мёртвыя ўваскрашаюцца і ўбогім абвяшчаецца Эвангельле

Сьляпыя празраюць, і кульгавыя ходзяць; пракажоныя ачышчаюцца, і глухія чуюць, памершыя ўваскрасаюць і ўбогія дабравесьцяць.

Сляпыя відзяць, кульгавыя ходзяць, запаветраныя робяцца чыстымі, глухія чуюць, умерлыя згробуўстаюць, убогім абвяшчаецца эванэлія.

Сьляпыя відзяць, кульгавыя ходзяць, пракажаныя робяцца чыстымі, глухія чуюць, умерлыя ўскрасаюць, убогім абвяшчаецца эванэлія.

В четвертую же стражу ночи пошел к ним Иисус, идя по морю.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

А чацвёртай начной варце прыйшоў Ісус да іх, ідучы па моры.

Чацьвертае варты ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па мору.

У чацьвёртую-ж старо́жу ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

У чацвёртую ж ва́рту ночы пайшоў да іх Іісус, ідучы́ па моры.

У чацвёртую ж варту ночы Ён пайшоў да іх, ідучы па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

А ў чацвёртую ж варту ночы Ён прыйшоў41 да іх, ідучы па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

У чацьвертую старожу ночы, Ісус пайшоў да іх, ідучы па моры.

У чацьвёртую-ж варту ночы прыйшоў да іх па моры.

А ў чацьвёртую варту ночы прыйшоў да іх, ідучы па моры.

И ученики, увидев Его идущего по морю, встревожились и говорили это призрак; и от страха вскричали.

І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі.

А вучні, бачачы, што Ён ідзе па моры, напалохаліся, кажучы: «Гэта здань!» Ды ад страху закрычалі.

І вучанікі, бачачы Яго йдучага па мору, спалохаліся й сказалі: «Гэта здань»; і із страху закрычэлі.

І вучні, угле́дзіўшы Яго, ідучы па моры, спалохаліся і гаварылі: гэта здань. І ад страху закрычэлі.

І вучні, убачыўшы, што Ён ідзе па моры, жахну́ліся і казалі: гэта пры́від; і ад страху закрычалі.

Калі ж вучні ўбачылі, як Ён ідзе па моры, спалохаліся і казалі: «Гэта прывід». І ад страху закрычалі.

І вучні, убачыўшы Яго, як ішоў па моры, стрывожыліся, кажучы: «Гэта здань», і ад страху закрычалі.

І вучні, убачыўшы Яго, што Ён ідзе па моры, зжахнуліся, кажучы: Гэта здань! — І са страху закрычалі.

І вучні, угледзіўшы Яго, ідучы па моры, сумеліся, кажучы: гэта здань. І ад страху закрычалі.

Вучні-ж Ягоныя, убачыўшы хадзячага па моры, сумеліся і гаварылі, што гэта здань, і ад страху закрычалі.

І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, стрывожыліся й казалі: Гэта здань; ды аж закрычалі ад жаху.

І ўгледзеўшы яго ідучага па моры, спалохаліся і казалі: Гэта здань. І ад страху закрычалі.

Он же сказал: иди. И, выйдя из лодки, Петр пошел по воде, чтобы подойти к Иисусу,

А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса.

А Ён сказаў: «Ідзі!» Дык Пётра, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, і прыйшоў да Ісуса.

Ён сказаў: «Ідзі». І, зышоўшы із струга, Пётра пайшоў па вадзе і падышоў да Ісуса;

Ён жа сказаў: ідзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётр пайшоў па вадзе́, каб падыйсьці да Ісуса.

І Ён сказаў: ідзі. І, вы́йшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысцí да Іісуса.

Ён жа сказаў: «Ідзі!» Выйшаўшы з чоўна, Пётр пачаў ісці па вадзе і падышоў да Езуса.

Ён жа сказаў: «Ідзі». І, выйшаўшы з чаўна, Пётар пайшоў па вадзе, ідучы да Ісуса.

І Ён сказаў: Прыйдзі. — І Пётр, сышоўшы з лодкі, пайшоў па вадзе і падышоў42 да Ісуса.

Ён жа сказаў: прыйдзі. І, выйшаўшы з чаўна, Пётра пайшоў па вадзе, направіўшыся да Ісуса.

І Ён сказаў: — прыйдзі, — і выйшаўшы з лодкі, Пётра пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Ісуса.

Ён-жа сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.

А ён сказаў: Прыйдзі. І Пётр, выйшаўшы з лодкі, пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Езуса.

так что народ дивился, видя немых говорящими, увечных здоровыми, хромых ходящими и слепых видящими; и прославлял Бога Израилева.

так што людзі зьдзіўляліся, бачачы, як нямыя гавораць, зьнявечаныя здаравеюць, кульгавыя ходзяць і сьляпыя бачаць; і праслаўлялі Бога Ізраілевага.

так што людзі дзівіліся, бачачы, што нямыя гавораць, нямоглыя аздараўляюцца, і кульгавыя ходзяць, і сляпыя бачаць. І ўслаўлялі Бога Ізраэля.

Так што дзіваваліся груды, бачачы немых гукаючых, калекіх здаровых, кульгавых ходзячых і нявісных бачачых, і славілі Бога Ізраелявага.

Дык народ дзіваваўся, бачучы нямы́х гаворачы, кале́кіх здаровымі, кульгавых хо́дзячы і сьляпы́х вíдзячы, і славіў Бога Ізраілявага.

так што народ здзіўля́ўся, ба́чачы, як нямы́я гаво́раць, зняве́чаныя становяцца здаровымі, кульга́выя ходзяць і сляпы́я бачаць; і праслаўля́ў ён Бога Ізра́ілевага.

Натоўп жа здзіўляўся, бачачы, што нямыя гавораць, калекі выздараўліваюць, кульгавыя ходзяць і сляпыя бачаць, і праслаўляў Бога Ізраэля.

так што натоўп зьдзіўляўся, бачачы, што нямыя гавораць, калекі здаравеюць, кульгавыя ходзяць і сьляпыя бачаць, і славіў Бога Ізраіля.

так што натоўп дзівіўся, бачачы, што нямыя гавораць, калекі — здаровыя, кульгавыя ходзяць і сляпыя бачаць; і яны славілі Бога Ізраілевага.

так што людзі зьдзіўляліся, бачучы, нямых гаворачымі, калек здаровымі, кульгавых ходзячымі і сьляпых бачучымі; і праславілі Бога Ізраэля.

І дзіваваўся народ, пабачыўшы, што нямыя сталі гаварыць, какалечаныя сталі здавовымі, кульгавыя пачалі хадзіць і сьляпыя — бачыць, і славілі Бога Ізраілевага.

так што дзівіліся грамады, бачачы нямых гаворачых, кульгавых ходзячых, сьляпых відзячых і вялікомілі Бога Ізраэлявага.

так што дзівіліся грамады, бачачы нямых гаворачы, кульгавых ходзячы, сьляпых відзячы і вялічалі Бога Ізраільскага.

Проходя же близ моря Галилейского, увидел Симона и Андрея, брата его, закидывающих сети в море, ибо они были рыболовы.

А праходзячы каля мора Галілейскага, убачыў Сымона і Андрэя, брата ягонага, якія закідвалі мярэжы ў мора, бо яны былі рыбакі.

І, праходзячы каля мора Галілейскага, убачыў Сімона і брата яго Андрэя, што закідалі сеткі ў мора; бо былі яны рыбаловамі.

І праходзячы ж ля мора Ґалілейскага, абачыў Сымона а Андрэя, брата ягонага, што закідалі сеці ў мора, бо яны былі рыбнікі.

Праходзячы-ж ля мора Галіле́йскага, угле́дзіў Сымона і Андрэя, брата ягонага, як закідалі сеці ў мора, бо яны былі рыбаловы.

А ідучы́ каля мора Галіле́йскага, убачыў Сíмана і Андрэя, брата Сíманавага, якія закідвалі мярэ́жы ў мора, бо яны былí рыбаловы.

Праходзячы каля Галілейскага мора, убачыў Сымона і Андрэя, брата Сымона, якія закідвалі сеткі ў мора, бо яны былі рыбакамі.

І, праходзячы каля мора Галілейскага, убачыў Сымона і Андрэя, брата ягонага, што закідвалі [нерат] у мора, бо былі яны рыбаловамі.

І, праходзячы паўз Галілейскае мора, Ён убачыў Сімана і Андрэя, Сіманавага брата, якія закідвалі сеткі ў мора; бо яны былі лаўцамі рыбы.

Праходзячы ж ля мора Галілеі убачыў Ён Сымона і Андрэя, брата ягонага, якія закідвалі сетку ў мора; бо (яны) былі рыбаловы.

Праходзячы-ж каля мора Галілейскага, ўбачыў Сымона і Андрэя, брата ягонага, якія закідалі сеці ў мора, бо былі рыбакамі.

І прайходзячы каля мора Галілейскага, ўбачыў Сымона й Андрэя, брата ягонага, закідаючых сеці ў мора, былі бо рыбакамі.

І праходзячы каля мора Галілейскага, убачыў Сымона і Андрэя, брата ягонага, закідаючых сеці ў мора, бо былі рыбакамі.

Что легче? сказать ли расслабленному: прощаются тебе грехи? или сказать: встань, возьми свою постель и ходи?

што лягчэй? альбо сказаць паралізаванаму: «даруюцца табе грахі?» альбо сказаць: «устань, вазьмі сваю пасьцель і хадзі?»,

Што лягчэй сказаць спаралізаванаму: “Даруюцца твае грахі”, ці сказаць: “Устань, вазьмі пасцель сваю і хадзі”.

Што лацьвей? ці сказаць паляржаванаму: "Даруюцца табе грахі"? ці сказаць: "Устань, вазьмі ложак свой і хадзі"?

Што лягчэй? ці сказаць паралітыку: даруюцца табе́ грахí? ці сказаць: устань, вазьмі ложак свой і хадзі?

што лягчэй? сказаць спаралізава́наму: «адпускаюцца твае грахі» ці сказаць: «устань, і вазьмі пасцель тваю, і хадзі»?

Што лягчэй? Сказаць паралізаванаму: “Адпускаюцца твае грахі”, ці сказаць: “Устань, вазьмі насілкі свае і хадзі?”

Што лягчэй, сказаць спараліжаванаму: “Адпускаюцца твае грахі”, ці сказаць: “Устань, вазьмі ложак твой і хадзі”?

Што лягчэй: сказаць спаралізаванаму: «Даруюцца твае грахі» ці сказаць: «Уставай і вазьмі сваю пасцель і хадзі»?

Што лягчэй сказаць спаралізаванаму: «дарованы табе грахі» ці сказаць: «устань і вазьмі пасьцелю сваю і хадзі?»

Што лягчэй сказаць спараліжаванаму: — адпускаюцца табе грахі твае, ці сказаць: — устань, вазьмі пасьцель сваю і хадзі?

Што лягчэй сказаць спараліжаванаму: “Адпушчаюцца табе грахі”, ці сказаць: “Устань, вазьмі ложа тваё й хадзі”.

Што лягчэй сказаць спаралізаванаму: «Адпушчаюцца табе грахі», ці сказаць: «Устань, вазьмі ложа тваё і хадзі».

И девица тотчас встала и начала ходить, ибо была лет двенадцати. [Видевшие] пришли в великое изумление.

І дзяўчына адразу ўстала і пачала хадзіць, бо была гадоў дванаццаці. І вялікаму дзіву даліся.

І зараз жа ўстала дзяўчынка, і хадзіла, а было ёй дванаццаць гадоў. І ўсе дзівіліся з дзіва вялікага.

І дзевачка якга ўстала, і хадзіла, бо было ёй двананцаць год. І зумяваліся зуменьням вялікім.

І ўраз жа ўстала дзяўчына і пачала хадзіць; а было ёй дванаццаць гадоў. І здуме́ліся ад дзіва вялікага.

І адразу падняла́ся дзяўчына і пачала́ хадзіць, а было́ ёй гадоў дванаццаць. І ўра́зіліся ўра́жаннем вялікім.

Дзяўчынка адразу ўстала і пачала хадзіць. А было ёй дванаццаць гадоў. І замерлі яны ў вялікім здзіўленні.

І адразу ўстала дзяўчынка, і хадзіла, а мела яна дванаццаць гадоў. І [ўсе] дзівіліся з захапленьнем вялікім.

І адразу дзяўчынка ўстала і хадзіла: бо было ёй дванаццаць гадоў. І яны [адразу] ўразіліся ўражаннем вялікім.

І дзяўчынка адразу ўстала і пачала́ хадзіць, бо было ёй гадоў дванаццаць. І вялікаму дзіву далíся.

I дзяўчынка ўраз устала і пачала хадзіць; было ёй гадоў дванаццаць, і жахнуліся ўсе ад вялікага дзіва.

І ў той момант паднялося дзяўчатко й хадзіла; бо было ёй дванаццаць год. І астаўпянелі ўсе ад вялікага дзіва.

І зараз-жа дзяўчына ўстала і хадзіла, а было ей дванаццаць гадоў. І астаўпянелі з вялікага дзіва.

И увидел их бедствующих в плавании, потому что ветер им был противный; около же четвертой стражи ночи подошел к ним, идя по морю, и хотел миновать их.

І ўбачыў іх у бядзе ў плаваньні, бо вецер ім быў супраціўны; а каля чацьвёртай варты ночы падышоў да іх, ідучы па моры, і хацеў прайсьці міма іх.

І, бачачы іх, як страцілі сілы, бо дзьмуў супраціўны ім вецер, каля чацвёртай начной варты прыйшоў да іх, ідучы па моры, і хацеў абмінуць іх.

І бачыў Ён іх, што былі стамаваўшыся вяслуючы, бо вецер быў праціўны. Каля чацьвертае варты ночы падышоў да іх, ідучы па мору, і хацеў мінуць іх;

І ўбачыў, як ім цяжка плыці, бо ве́цер быў супраціўны; дык каля чацьве́ртай старожы ўначы́ йдзе́ да іх, ступа́ючы па моры; і хаце́ў абмінуць іх.

І ўбачыў іх, знясíленых веслава́ннем, бо вецер дзьмуў насу́праць ім; і каля чацвёртай ва́рты ночы наблізіўся да іх, ідучы́ па моры, і хацеў абміну́ць іх.

Убачыўшы іх знясіленых ад веславання, бо ім дзьмуў сустрэчны вецер, каля чацвёртай варты ночы Ён прыйшоў да іх, ідучы па моры, і хацеў прайсці міма.

І ўбачыў іх, як мучыліся, плывучы, бо вецер быў супраціўны, і каля чацьвёртай варты ночы прыходзіць да іх, ідучы па моры, і хацеў абмінуць іх.

І, убачыўшы, як яны надрываюцца, вяслуючы, бо вецер быў супроць іх, каля чацвёртай варты ўночы прыходзіць Ён да іх, ідучы па моры; і хацеў абмінуць іх.

І ўбачыў іх у бядзе ў плаваньні: бо вецер быў ім супраціўны; а каля чацьвёртай варты ночы падходзіць да іх ідучы па моры, і хацеў прайсьці міма іх.

I ўбачыў іх у трывозе і турбоце, бо вецер быў супраціўны, а каля чацьвёртай старожы ночнай падыйшоў да іх, ідучы па моры, і хацеў мінаць іх.

І відзячы іх, як мучыліся пры вёслах (быў бо супраціўны вецер), каля чацьвёртае начное варты прыйшоў да іх, ідучы па моры — і хацеў іх мінуць.

І бачачы іх, як яны працавалі вёсламі, (бо быў ім праціўны вецер), каля чацьвертай начной варты прыйшрў да іх, ідучы па моры — і хацеў іх мінуць.

Они, увидев Его идущего по морю, подумали, что это призрак, и вскричали.

Яны, убачыўшы Яго, што ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і закрычалі.

Але яны, убачыўшы, што Ён ідзе па моры, думалі, што гэта здань, і закрычалі.

Але яны, абачыўшы Яго йдучага па мору, падумалі, што гэта здань, і закрычэлі,

Яны-ж, угле́дзіўшы Яго ідучы́ па моры, падумалі, што гэта здань, ды загаласілі.

Яны ж, убачыўшы, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта пры́від, і закрычалі.

Калі ж яны ўбачылі, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, таму закрычалі.

Яны, убачыўшы Яго, як Ён ішоў па моры, думалі, што гэта здань, і закрычалі.

Яны ж, убачыўшы, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і ўскрыкнулі:

А яны ўбачыўшы Яго ідучага па моры, палічылі, што гэта здань, і залямантавалі.

Яны-ж, убачыўшы Яго ідучы па моры, падумалі, што гэта здань, і закрычалі.

Яны-ж, убачыўшы яго ступаючага па моры, думалі, гэта здань і закрычалі.

Яны-ж, як убачылі яго ідучага па моры, думалі, што гэта здань, і закрычалі.

Потом спрашивают Его фарисеи и книжники: зачем ученики Твои не поступают по преданию старцев, но неумытыми руками едят хлеб?

Потым пытаюцца ў Яго фарысэі і кніжнікі: навошта вучні Твае не трымаюцца наказаў старцаў, а няўмытымі рукамі ядуць хлеб?

то пыталіся Яго фарысеі і кніжнікі: «Чаму вучні Твае не трымаюцца традыцый старэйшын, але ядуць хлеб нямытымі рукамі?»

Потым пытаюць у Яго фарысэі а кніжнікі: «Чаму вучанікі Твае ня робяць подле паданьня старцоў, але нячыстымі рукамі ядуць хлеб?»

Пасьля пытаюцца ў Яго фарысэі ды кніжнікі: чаму вучні Тваі ня жывуць згодна з наказамі старшых, але нямытымі рукамі ядуць хле́б?

Потым пытаюцца ў Яго фарысеі і кніжнікі: чаму вучні Твае не жывуць згодна з пада́ннем ста́рцаў, а непамы́тымі рукамі яду́ць хлеб?

Таму запыталіся ў Яго фарысеі і кніжнікі: «Чаму вучні Твае не трымаюцца традыцыі старэйшых, а ядуць хлеб нячыстымі рукамі?»

Пасьля пытаюцца ў Яго фарысэі і кніжнікі: «Чаму вучні Твае ня ходзяць паводле традыцыяў старэйшых, але нячыстымі рукамі ядуць хлеб?»

і пытаюцца ў Яго фарысеі і кніжнікі: Чаму Твае вучні не жывуць паводле падання старэйшых, а нячыстымі рукамі ядуць хлеб?

Потым пытаюцца ў Яго хварысэі і кніжнікі: чаму вучні Твае ня жывуць згодна наказаў старэйшых, але няўмытымі рукамі ядуць хлеб?

І вось пытаюць у Яго фарысеі і кніжнікі: — чаму вучні Твае ня трымаюцца укладаў старэйшых, але бяруць хлеб непамытымі рукамі.

І пыталіся ў яго кніжнікі й фарызэі: Чаму вучні твае не паступаюць паводле ўстановы старшых, але нямытымі рукамі хлеб ядуць?

І пыталіся ў яго фарызэі і кніжнікі: Чаму вучні твае не паступаюць паводле ўстановы старшых, але звычайнымі рукамі ядзяць хлеб?

Он, взглянув, сказал: вижу проходящих людей, как деревья.

Той, зірнуўшы, сказаў: бачу людзей, што праходзяць, як дрэвы.

А той, гледзячы, казаў: «Бачу людзей, што як дрэвы. Бачу, ходзяць».

Ён, глянуўшы ўгару, сказаў: «Бачу праходзячых людзёў, як дзервы».

І той, зірнуўшы, адказаў: бачу людзе́й, што як дрэвы ходзяць.

Той, агле́дзеўшыся, сказаў: бачу людзей, нíбы дрэвы, што ходзяць.

Той паглядзеў і сказаў: «Бачу людзей, нібы дрэвы, што ходзяць».

І той, зірнуўшы, сказаў: «Бачу людзей, што як дрэвы ходзяць».

І, той, пачуўшы бачыць, сказаў: Бачу людзей, што як дрэвы… заўважаю, што ходзяць.

І той празерыўшы сказаў: бачу людзей, бачу ходзяць як дрэвы.

Той-жа, узіраючыся, сказаў: — бачу людзей, нібы дрэвы хадзячыя.

А ён гледзячы кажа: Бачу людзей, моў дрэвы хадзячых.

А ён, гледзячы, сказаў: Бачу людзей, што як дрэвы ходзяць.

Пришли опять в Иерусалим. И когда Он ходил в храме, подошли к Нему первосвященники и книжники, и старейшины

Прыйшлі зноў у Ерусалім. І калі Ён хадзіў у храме, падышлі да Яго першасьвятары і старэйшыны

І зноў прыходзяць у Ерузалім. І калі Ісус хадзіў па святыні, падышлі да Яго першасвятары, кніжнікі і старэйшыны

І прышлі ізноў да Ерузаліму. І, як Ён хадзіў у сьвятыні, падышлі да Яго найвышшыя сьвятары а кніжнікі а старцы.

І прыходзяць ізноў у Ерузалім. І, калі Ён хадзіў у царкве́, падыйшлі да Яго архірэі і кніжнікі ды старшы́ны

І прыходзяць зноў у Іерусалім. І калі Ён хадзіў у храме, падыходзяць да Яго першасвятары́ і кніжнікі, і старэйшыны

І зноў прыйшлі ў Ерузалем. А калі Ён хадзіў па святыні, падышлі да Яго першасвятары, кніжнікі і старэйшыны

І зноў прыходзяць у Ерусалім. І калі Ён хадзіў у сьвятыні, падыйшлі да Яго першасьвятары, кніжнікі і старшыні,

І прыходзяць яны зноў у Іерусалім. І калі Ён хадзіў па святыні, падышлі да Яго першасвятары, і кніжнікі, і старэйшыны

І прыходзяць ізноў у Ярузалім. І калі Ён хадзіў у Сьвятыні, падыходзяць да Яго архірэі і кніжнікі і старэйшыны.

I прыйшлі зноў у Ерусалім, і калі Ён хадзіў у храме, падыйшлі да Яго архісьвятары, і кніжнікі і старшыні.

І прыйходзяць зноў у Ерузалім. А калі хадзіў у сьвятыні, падыйходзілі к яму першасьвятары, кніжнікі, й старшыны,

І прыйшлі ізноў у Ерузалім. І калі хадзіў у сьвятыні, прыступілі да яго архісьвятары і кніжнікі і старшыя,

И говорил им в учении Своем: остерегайтесь книжников, любящих ходить в длинных одеждах и [принимать] приветствия в народных собраниях,

І казаў ім у вучэньні Сваім: асьцерагайцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгім адзеньні і вітаньні на сходах народных,

І ў Сваёй навуцы казаў Ісус: «Сцеражыцеся кніжнікаў, якія ахвотна ходзяць у доўгіх шатах і любяць прывітанні на рынку,

І казаў ім у навуццы Сваёй: «Уважайце на кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгім адзецьцю, і здарованьні на таргох,

І гаварыў ім у навуцы Сваёй: Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгíх во́пратках, ды вітаньні на торжышчах,

І казаў ім у вучэнні Сваім: сцеражы́цеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх убо́рах і каб віталі іх на плошчах,

А Ён казаў ім, навучаючы: «Асцерагайцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх шатах, і любяць прывітанні на рынках,

І гаварыў ім у вучэньні Сваім: «Паглядзіце на кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх шатах і прывітаньні на рынку,

І ў Сваёй навуцы Ён казаў: Сцеражыцеся кніжнікаў, што любяць праходжвацца ў доўгіх шатах і каб віталі іх на рыначных плошчах,

І казаў ім у вучэньні Сваім: асьцерагайцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх вопратках і (прынімаць) вітаньні на народных сходах,

І прамаўляў да іх у навучаньні Сваім: — сьцеражэцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгім адзеньні ды прыймаць вітанькі на рынковых пляцох.

І казаў ім у сваёй навуцы: Сцеражэцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх вопратках ды быць вітанымі на рынку,

І казаў ім у сваей навуцы: Сьцеражэцеся кніжнікаў, якія хочуць хадзіць у даўгіх вопратках, і быць вітанымі на рынку,

После сего явился в ином образе двум из них на дороге, когда они шли в селение.

Пасьля гэтага зьявіўся ў іншым вобразе двум зь іх на дарозе, калі яны ішлі ў селішча.

Пасля таго Ён паказаўся двум з іх у іншым выглядзе на дарозе ў паселішча.

Просьле гэтага Ён зьявіўся ў іншым выглядзе двум ізь іх на дарозе, як яны йшлі да сяла.

Пасьля гэтага паказаўся ў іншым вы́глядзе двум із іх у дарозе, як ішлі ў вёску.

Пасля ж гэтага явіўся Ён у іншым вобразе двум з іх дарогаю, калі яны ішлі ў сяло.

Пасля гэтага Езус з’явіўся ў іншай постаці двум з іх, якія ішлі ў вёску.

Пасьля гэтага Ён зьявіўся ў іншым выглядзе дваім з іх у дарозе, як ішлі ў вёску.

Пасля ж гэтага адкрыўся Ён двум з іх у іншым вобразе дарогаю, калі яны ішлі ў вёску.

А пасьля гэтага зьявіўся ў іншым выглядзе, двум із іх на дарозе, калі (яны) ішлі ў селішча.

Пасьля гэтага зьявіўся ў іншым вобразе двум з іх у дарозе, калі яны йшлі ў паселішча.

Пасьля ж гэтага паказаўся ў іншым выглядзе двум з іх ідучым у сялібу.

Пасьля-ж гэтага паказаўся ў іншым выглядзе двум з іх ідучым, калі яны ішлі ў сяло.

Что легче сказать: прощаются тебе грехи твои, или сказать: встань и ходи?

што лягчэй сказаць: «даруюцца табе грахі твае», альбо сказаць: «устань і хадзі»?

Што лягчэй сказаць: “Даруюцца табе грахі твае”, або: “Устань і хадзі?”

Што лацьвей сказаць: "Дараваны табе грахі твае"? ці сказаць: "устань і хадзі"?

Што лягчэй сказаць: адпускаюцца табе́ грахі тваі, ці сказаць: устань і хадзі?

Што лягчэй — сказаць: «адпускаюцца табе грахі твае» ці сказаць: «устань і хадзі»?

Што лягчэй? Сказаць: “Адпускаюцца табе грахі твае”, ці сказаць: “Устань і хадзі”?

Што лягчэй сказаць: “Адпускаюцца табе грахі твае”, ці сказаць: “Устань і хадзі”?

Што лягчэй: сказаць: «Дараваны табе твае грахі» ці сказаць: «Устань і хадзі»?

Што лягчэй сказаць: «дарованы табе грахі твае, альбо сказаць: устань і хадзі?»

Што лепш сказаць: — адпушчаюцца табе грахі твае, ці сказаць — устань і йдзі?

Што лягчэй: сказаць «Адпушчаюцца табе грахі», ці сказаць «Устань і хадзі»?

И сказал им Иисус в ответ: пойдите, скажите Иоанну, что вы видели и слышали: слепые прозревают, хромые ходят, прокаженные очищаются, глухие слышат, мертвые воскресают, нищие благовествуют;

І сказаў ім Ісус у адказ: ідзеце, скажэце Яну, што вы бачылі і чулі: сьляпыя робяцца відушчымі, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць і ўбогім абвяшчаецца дабравесьце;

І, адказваючы, сказаў ім Ісус: «Ідзіце і абвясціце Яну тое, што вы бачылі і чулі: сляпыя бачаць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць, убогя дабравесцяць;

Тады Ісус, адказуючы, сказаў ім: «Пайдзіце й паведаміце Яану, што вы бачылі й чулі: што нявісныя празіраюць, кульгавыя ходзяць, пракажаныя ачышчаны, глухія чуюць, мертвыя ўскрысаюць, бедным абяшчаецца дабравесьць.

І сказаў ім Ісус у адказ: пайдзе́це, скажэце Іоану, што вы бачылі і чулі: сьляпыя пачынаюць бачыць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, паме́ршыя ўскрасаюць, і ўбогім абвяшча́ецца эва́нгельле.

І сказаў ім Іісус у адказ: пайдзíце, паве́даміце Іаану, што́ вы бачылі і чулі: як сляпыя робяцца віду́шчымі, кульга́выя ходзяць, пракажо́ныя ачышча́юцца, глухія чу́юць, мёртвыя ўваскраса́юць, убогія дабраве́сцяць;

І Ён сказаў ім у адказ: «Ідзіце, раскажыце Яну, што вы бачылі і чулі: сляпыя зноў бачаць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца і глухія чуюць, памерлыя ўваскрасаюць, убогім абвяшчаецца Добрая Навіна.

І, адказваючы, Ісус сказаў ім: «Пайдзіце, паведаміце Яну, што вы бачылі і чулі, што сьляпыя бачаць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць, убогім дабравесьціцца.

І ў адказ Ён сказаў ім: Пайдзіце, паведаміце Іаану тое, што бачылі і чулі: сляпыя робяцца відушчымі, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць, убогім абвяшчаецца Дабравесце,

І, адказаўшы, Ісус сказаў ім: пайшоўшы скажыце Яану, што вы ўбачылі і пачулі: сьляпыя стаюцца відушчымі, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрашаюцца, убогім абвяшчаецца Эвангельле;

І ў адказ Ісус сказаў ім: — ідзеце, паведайце Яну, што вы бачылі й чулі: сьляпыя празраюць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія стаюцца чуткімі, мёртвыя ўваскрасаюць, ўбогія дабравесьцяць.

І адказваючы сказаў ім: Пайшоўшы перакажэце Яну, што вы чулі і бачылі: Што «сьляпыя відзяць, кульгавыя ходзяць, пракажаныя робяцца чыстымі, глухія чуюць, умерлыя ўскрасаюць, убогім абвяшчаецца эванэлія».

Горе вам, книжники и фарисеи, лицемеры, что вы — как гробы скрытые, над которыми люди ходят и не знают того.

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што вы — як магілы схаваныя, над якімі людзі ходзяць і ня ведаюць таго.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, бо вы, як магілы, якіх не відаць, і людзі, ходзячы па іх, не ведаюць».

Бяда вам, кніжнікі а фарысэі, двудушнікі! бо вы, як грабы нявідомыя, і людзі ходзяць над імі, ня ведаючы гэтага».

Го́ра вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, бо вы быццам магілы ўкрытыя, што людзі ходзяць над імі й ня ве́даюць таго.

Гора вам, кніжнікі і фарысеі, крываду́шнікі, што вы — як магíлы непрыкме́тныя, і людзі ходзяць зверху і не ведаюць.

Гора вам, бо вы, быццам магілы нябачныя, па якіх ходзяць людзі і не ведаюць гэтага!»

Гора вам, кніжнікі і фарысэі, крывадушнікі, што вы быццам магілы схаваныя, і людзі, ходзячы над імі, ня ведаюць гэтага».

Бяда вам, [кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі], што вы — як магілы непазначаныя, і людзі ходзяць зверху, ды не ведаюць.

Гора вам кніжнікі і хварысэі, крывадушнікі, што вы — як магілы таемныя, і людзі ходзяць зьверху і ня ведаюць (таго).

Гора вам, кніжнікі й фарысеі крывадушнікі, таму што вы як гробы закрытыя, і людзі ходзяць над імі й не заўважаюць.

Гора вам, бо вы як магілы, каторых ня відаць, і людзі, каторыя ходзяць зьверху, ня ведаюць.

остерегайтесь книжников, которые любят ходить в длинных одеждах и любят приветствия в народных собраниях, председания в синагогах и предвозлежания на пиршествах,

Асьцерагайцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгім адзеньні і любяць вітаньні на сходах народных, сядзець наперадзе ў сынагогах, і ўзьляжаць наперадзе на гасьцінах,

«Высцерагайцеся кніжнікаў, што жадаюць хадзіць у доўгіх шатах і любяць прывітанні на рынку, і першыя лаўкі ў сінагозе, і першыя месцы на банкетах,

«Сьцеражыцеся кніжнікаў, каторыя любяць хадзіць у даўгім адзецьцю, і любяць здарованьні на таргох, і пярэднія седавы ў бажніцах, і першыя месцы на вячэрах,

сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгіх вопратках; любяць вітаньні на торжышчах, пе́ршыя ме́сцы ў школах і пе́ршыя ме́сцы на банке́тах,

сцеражы́цеся кніжнікаў, якім падаба́ецца хадзіць у доўгіх убо́рах і якія лю́бяць віта́нні на плошчах і напе́радзе сядзе́ць у сінагогах, і ўзляжа́ць напе́радзе на гасцíнах,

«Асцерагайцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у доўгіх шатах, любяць прывітанні на рынках, першыя лавы ў сінагогах і першыя месцы на гасцінах.

«Сьцеражыцеся кніжнікаў, якія хочуць хадзіць у доўгіх шатах, і любяць вітаньні на рынках, і першыя месцы ў сынагогах і ўзьлягаць на першых месцах на вячэрах,

Асцерагайцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх шатах і якім падабаюцца прывітанні на рыначных плошчах і першыя крэслы ў сінагогах, і першыя месцы на банкетах,

Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх вопратках і любяць прывітаньні на народных сходах і першыя мейсцы ў сынагогах і ўзьляжаньні сьпераду на вячэрах,

Сьцяражэцеся кніжнікаў, якія любяць хадзіць у даўгім адзеньні, і любяць вітаньні на рынках і першыя месцы ў сынагогах і пяршэнствы на банкетах.

Сьцеражэцеся кніжнікаў, каторыя хочуць хадзіць у доўгім адзеньні, і любяць прывітаньні на рынку, і першыя лаўкі ў бажніцах, і першыя мясцы на бяседах;

Он же сказал им: о чем это вы, идя, рассуждаете между собою, и отчего вы печальны?

І Ён сказаў ім: пра што гэта вы, ідучы, разважаеце паміж сабою, і чаго вы засмучаныя?

І гаворыць ім: «Што гэта за размова, якую ведзяце між сабою, ідучы? І чаму вы сумныя?»

Ён жа сказаў ім: «Што за гаворка ў вас, ідучы, і чаму вы смутныя?»

Ён жа сказаў ім: аб чым гэта вы разважаеце між сабою, і чаго вы засмучоны?

Ён жа сказаў ім: пра што гэта вы, ідучы́, разважа́еце між сабою і чаму такія засму́чаныя?

А Ён сказаў ім: «Пра што гэта вы размаўляеце паміж сабою?» І яны спыніліся, поўныя смутку.

Ён жа сказаў ім: «Што гэта за словы вы гаворыце між сабою, ідучы, і чаму вы панурыя?»

І Ён сказаў ім: Пра што гэта вы гутарыце між сабою ў дарозе? — І яны, сумныя, спыніліся62.

(Ён) жа сказаў ім: пра што гэта вы, ідучы, разважаеце між сабою, і чаго вы (такія) засмучоныя?

І Ён сказаў ім: — пра што гэта вы ідучы разважалі між сабою, і чаму засмучоныя?

І сказаў да іх: Што гэта за гутаркі, якія вы вядзецё паміж сабою ідучы, і чаму вы сумныя?

И, увидев идущего Иисуса, сказал: вот Агнец Божий.

і, угледзеўшы Ісуса, Які ішоў, сказаў: вось Ягня Божае.

і, зірнуўшы на Ісуса, Які праходзіў міма, Ян кажа: «Вось Ягня Божае».

І, абачыўшы йдучага Ісуса, сказаў: «Гэта Ягнётка Божае».

І, угле́дзіўшы, што йдзе Ісус, сказаў: вось Ягня Божае!

І, убачыўшы Іісуса, Які ішоў, ён сказаў: вось Агнец Божы.

і, убачыўшы Езуса, які ішоў, сказаў: «Вось Баранак Божы».

І, угледзеўшы, што ідзе Ісус, ён гаворыць: «Вось, Ягня Божае!»

і, убачыўшы Ісуса, што праходзіў, ён кажа: Вось Ягнятка Божае.

І, угледзіўшы, (што) ідзе Ісус, кажа: вось Ягняк Божы.

І як падыйходзіў Ісус, убачыўшы, сказаў: — вось Агнец Божы.

І ўгледзеўшы Езуса ідучага, сказаў: вось Баранак Божы.

І, угледзіўшы, што ідзе Ісус, сказаў: вось Ягня Божае!

Иисус говорит ему: встань, возьми постель твою и ходи.

Ісус кажа яму: устань, вазьмі пасьцель тваю і хадзі.

Кажа яму Ісус: «Падыміся, вазьмі ложак свой і хадзі».

Ісус кажа яму: «Устань, вазьмі пасьцелю сваю й хадзі».

І кажа яму Ісус: устань, вазьмі ложак твой і хадзі.

Кажа яму Іісус: устань, вазьмі пасце́ль тваю і хадзі.

Кажа яму Езус: «Устань, вазьмі насілкі свае і хадзі».

Кажа яму Ісус: «Устань, вазьмі ложак твой і хадзі».

Кажа яму Ісус: Устань, вазьмі сваю пасцель і хадзі.

Кажа яму Ісус: устань, вазьмі пасьцелю тваю і хадзі.

Ісус кажа яму: — устань, вазьмі пасьцель сваю і хадзі.

Сказаў яму Езус: Устань, вазьмі ложа тваё і хадзі.

Ісус кажа яму: устань, вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.

И он тотчас выздоровел, и взял постель свою и пошел. Было же это в день субботний.

І той адразу выздаравеў, і ўзяў пасьцель сваю, і пайшоў. Было ж гэта ў дзень суботні.

І адразу стаў здаровым чалавек той, і ўзяў ложак свой, і хадзіў. А была субота ў гэты дзень.

І якга тый чалавек ачуняў, і ўзяў пасьцелю сваю, і пайшоў. І была сыбота таго дня.

І ён у тую-ж часіну стаўся здаровым і ўзяў ложак свой і пайшоў. Было-ж гэта ў суботу.

І адразу вы́здаравеў чалавек; і ўзяў пасце́ль сваю і пайшоў. Была́ ж субота ў той дзень.

І адразу выздаравеў той чалавек, узяў насілкі свае і пайшоў. А быў у гэты дзень шабат.

І адразу стаўся здаровым той чалавек, і ўзяў ложак свой, і пайшоў. Была ж субота ў той дзень.

І адразу зрабіўся гэты чалавек здаровым, узяў сваю пасцель і пайшоў. А ў той дзень была субота.

І (ў) тую ж часіну стаўся здаровым той чалавек, і ўзяў пасьцелю сваю і пайшоў. Была ж субота ў той дзень.

І ён ураз стаў здаровым, узяў пасьцель сваю і пайшоў; дзялася-ж гэта ў дзень сыботні.

І зараз-жа стаў здаровым той чалавек, і ўзяў ложа сваё, і хадзіў. А ў той дзень была субота.

І ён зараз-жа паздаравеў, і ўзяў пасьцелю сваю, і пайшоў. Было-ж гэта у сыботу.

Он отвечал им: Кто меня исцелил, Тот мне сказал: возьми постель твою и ходи.

Ён адказваў ім: Хто мяне вылечыў, Той мне сказаў: вазьмі пасьцель тваю і хадзі.

А ён адказаў ім: «Той, Хто аздаравіў мяне, сказаў мне: “Вазьмі ложак свой ды хадзі”».

Ён адказаў ім: «Хто ўздаравіў мяне, сказаў імне: "Вазьмі пасьцелю сваю й хадзі"».

Ён адказаў ім: хто мяне́ аздаравіў, той мне сказаў: вазьмі ложак твой і хадзі.

Ён адказаў ім: Той, Хто мяне ацалíў, сказаў мне: «вазьмі пасце́ль тваю і хадзі».

Ён адказаў ім: «Той, хто аздаравіў мяне, сказаў мне: “Вазьмі ложа сваё і хадзі”».

Ён адказаў ім: «Той, Які мяне зрабіў здаровым, Ён мне сказаў: “Вазьмі ложак твой і хадзі”».

Але ён адказаў ім: Хто зрабіў мяне здаровым, Той мне сказаў: «Вазьмі сваю пасцель і хадзі».

(Ён) адказаў ім: Той, Хто зрабіў мяне здаровым, Ён мне сказаў: вазьмі пасьцелю тваю і хадзі.

Ён-жа адказаў ім: — Той, Хто ацаліў мяне, сказаў мне: — вазьмі пасьцель тваю і хадзі.

Адказаў ім: Хто мяне здаровым зрабіў, той мне сказаў: «Вазьмі ложа тваё і хадзі».

Ён адказаў ім: той, Хто аздаравіў мяне, сказаў мне: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.

Его спросили: кто Тот Человек, Который сказал тебе: возьми постель твою и ходи?

У яго спыталіся: хто Той Чалавек, Які сказаў табе: вазьмі пасьцель тваю і хадзі?

Дык пыталі ў яго: “Што гэта за Чалавек, Які табе сказаў: “Вазьмі ложак і хадзі”»?

Яны папыталіся ў яго: «Хто тый чалавек, што сказаў табе: "Вазьмі пасьцелю сваю й хадзі"?».

Яго спыталіся: хто гэны чалаве́к, што сказаў табе́: вазьмі ложак твой і хадзі?

Тады спыта́ліся ў яго: хто Той Чалавек, Які сказаў табе: «вазьмі пасце́ль тваю і хадзі»?

Спыталіся ў яго: «Хто той чалавек, які сказаў табе: “Вазьмі і хадзі?”»

Тады спыталіся ў яго: «Хто Той Чалавек, Які сказаў табе: “Вазьмі ложак твой і хадзі?”»

Яны спыталіся ў яго: Хто Той Чалавек, Які сказаў табе: «Вазьмі [сваю пасцель] і хадзі?»

Тады (яны) спыталіся ў яго: Хто ёсьць Гэны Чалавек, што сказаў табе: вазьмі пасьцелю тваю і хадзі?

І спыталіся у яго: — хто Той Чалавек, Які сказаў табе — вазьмі пасьцель тваю і хадзі?

Дык спыталіся ў яго: Хто гэта той чалавек, каторы табе сказаў: «Вазьмі ложа тваё і хадзі»?

Тады яны запыталі яго: хто гэты чалавек, што сказаў табе: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі?

Проплыв около двадцати пяти или тридцати стадий, они увидели Иисуса, идущего по морю и приближающегося к лодке, и испугались.

Праплыўшы каля дваццаці пяці ці трыццаці стадыяў, яны ўбачылі Ісуса, Які ішоў па моры і набліжаўся да лодкі, і спалохаліся.

Калі адплылі за дваццаць пяць або і трыццаць стадый, убачылі Ісуса, Які ішоў па моры і падыходзіў да лодкі, і спалохаліся.

Адплыўшы каля дваццаць пяцёх або трыццаць стадаў, яны абачылі, што Ісус ішоў па мору і бліжыўся да стругу, і спалохаліся.

Праплыўшы каля дваццацёх пяцёх ці трыццацёх стадыяў, яны ўба́чылі Ісуса ідучы па моры і ўжо недалёка ад чаўна́ і спалохаліся.

Праплы́ўшы каля дваццацí пяці ці трыццацí ста́дый, яны ўбачылі Іісуса, Які ішоў па моры і набліжа́ўся да лодкі, і спало́халіся;

Праплыўшы каля дваццаці пяці ці трыццаці стадыяў, убачылі Езуса, які ішоў па моры і набліжаўся да чоўна, і спалохаліся.

Праплыўшы каля дваццаці ці трыццаці стадыяў, яны бачаць Ісуса, Які ідзе па моры і ўжо недалёка ад чаўна, і спалохаліся.

Тады, праплыўшы стадый з дваццаць пяць ці з трыццаць, яны ўбачылі, што Ісус ідзе па моры і набліжаецца да лодкі, і спалохаліся.

І вось, праплыўшы каля дваццацёх пяцёх ці трыццацёх стадыяў, (яны) бачаць Ісуса, (што) ідзе па моры і падыходзіць блізка да чаўна, і спалохаліся.

Праплыўшы блізу дваццаці пяці або трыццаці стадыяў, яны ўбачылі Ісуса; Ён ішоў па моры, збліжаючыся да лодкі; і яны жахнуліся.

Дык калі праплылі нешта дваццаць ці трыццаць стадыяў, убачылі Езуса ходзячага па моры і прбліжаючагася да лодкі — і спалохаліся.

Праплыўшы каля дваццаціпяці ці трыццаці стадыяў, яны ўбачылі Ісуса, ідучага па моры і ўжо недалёка ад лодкі, і спалохаліся.

С этого времени многие из учеников Его отошли от Него и уже не ходили с Ним.

З гэтага часу многія вучні Ягоныя адыйшлі ад Яго і ўжо не хадзілі зь Ім.

Адгэтуль многія вучні Яго вярнуліся назад ды ўжо з Ім не хадзілі.

Адгэтуль шмат хто з вучанікаў Ягоных адышлі ад Яго і ўжо не хадзілі зь Ім.

З таго часу многія з вучняў Яго пайшлі назад і ўжо не хадзілі з Ім.

З таго часу многія з вучняў Яго адышлí і ўжо не хадзíлі з Ім.

З гэтага часу многія вучні Ягоныя адышлі ад Яго і ўжо не хадзілі з Ім.

З таго часу многія з вучняў Ягоных пайшлі назад і ўжо не хадзілі з Ім.

З гэтага часу шмат хто з Яго вучняў адышоў і больш з Ім не хадзіў.

З таго (часу) многія з вучняў Ягоных пайшлі назад і ўжо ня хадзíлі зь Ім.

З таго часу шмат вучняў адыйшло ад Яго, і ўжо не хадзілі з Ім.

Ад гэтага часу многія з вучняў ягоных пайшлі назад і ўжо з ім не хадзілі.

З гэтае пары многія зь Ягоных вучняў адыйшлі ад Яго і ужо болей не хадзілі зь Ім.

После сего Иисус ходил по Галилее, ибо по Иудее не хотел ходить, потому что Иудеи искали убить Его.

Пасьля гэтага Ісус хадзіў па Галілеі, бо па Юдэі хадзіць не хацеў, таму што Юдэі намышлялі забіць Яго.

І пасля таго Ісус хадзіў па Галілеі, бо Ён не хацеў хадзіць па Юдэі, бо юдэі імкнуліся забіць Яго.

Потым жа Ісуе хадзіў па Ґалілеі, бо не хацеў хадзіць у Юдэі, бо Юдэі шукалі забіць Яго.

Пасьля гэтага Ісус хадзіў па Галіле́і; па Юдэі не хаце́ў хадзіць, бо Жыды шукалі, як бы забіць Яго.

І хадзіў Іісус пасля гэтага па Галіле́і, бо не хацеў па Іудзеі хадзіць, таму што Іудзеі шука́лі, як забіць Яго.

Пасля гэтага хадзіў Езус па Галілеі. Ён не хацеў хадзіць па Юдэі, бо юдэі намагаліся забіць Яго.

І хадзіў Ісус пасьля гэтага па Галілеі, бо не хацеў хадзіць па Юдэі, таму што Юдэі шукалі забіць Яго.

І пасля гэтага Ісус хадзіў па Галілеі; бо па Іудзеі Ён не хацеў хадзіць, таму што іудзеі шукалі нагоды Яго забіць.

І хадзіў Ісус пасьля гэтага па Галілеі, бо ня хаце́ў па Юдэі хадзіць, бо юдэі шукалі забіць Яго.

Пасьля гэтага хадзіў Ісус па Галілеі; па Юдэі не хацеў хадзіць, бо юдэі намераліся забіць Яго.

Пасьля-ж гэтага хадзіў Езус па Галілеі, бо не хацеў хадзіць у Юдэю, таму што жыды шукалі яго забіць.

Пасьля гэтага Ісус хадзіў па Галлеі; па Юдэі не хацеў хадзіць, бо Юдэі шукалі, як-бы забіць Яго,

Опять говорил Иисус [к народу] и сказал им: Я свет миру; кто последует за Мною, тот не будет ходить во тьме, но будет иметь свет жизни.

Зноў прамаўляў Ісус да людзей і сказаў ім: Я — сьвятло сьвету; хто пойдзе сьледам за Мною, той ня будзе блукаць у цемры, а будзе мець сьвятло жыцьця.

Затым зноў пачаў прамаўляць да іх Ісус, кажучы: «Я святло свету, хто ідзе за Мной, не ходзіць у цемры, але будзе мець святло жыцця».

Тады ізноў казаў ім Ісус: «Я сьвятло сьвету; хто йдзець за Імною, ня будзе хадзіць у цямноце, але будзе мець сьвятло жыцьця».

Зноў кажа Ісус да народу: Я сьвятло́ сьве́ту; хто пойдзе за Мною, той ня будзе хадзіць у це́мры, але ме́ціме сьвятло́ жыцьця.

І зноў прамо́віў да іх Іісус, ка́жучы: Я святло́ све́ту; хто по́йдзе за Мною, той не будзе хадзіць у це́мры, а бу́дзе мець святло́ жыцця́.

І зноў прамовіў да іх Езус, кажучы: «Я — святло свету. Хто ідзе за Мною, той не будзе хадзіць у цемры, але будзе мець святло жыцця».

Тады ізноў сказаў Ісус да іх, кажучы: «Я — сьвятло сьвету. Хто ідзе за Мною, той ня будзе хадзіць у цемры, але будзе мець сьвятло жыцьця».

Тады зноў Ісус прамаўляў да іх, кажучы: Я — святло свету; той, хто ідзе ўслед за Мною, не будзе хадзіць у цемры, а будзе мець святло жыцця.

Ізноў тады Ісус прамовіў ім, кажучы: Я ёсьць Сьвятло сьвету, хто ідзе за Мною, ня бу́дзе хадзіць у цемры, але меціме Сьвятло Жыцьця.

Зноў прамаўляў да іх Ісус, кажучы: — Я — сьвятло сьвету; хто пойдзе за Мною, той ня будзе хадзіць у цемры, але будзе мець сьвятло жыцьця.

Ізноў-жа гаварыў ім Езус, кажучы: Я ёсьць сьвятло сьвету, хто ідзе за мною, той ня ходзіць у цемры, але будзе мець сьветласьць жыцьця.

Зноў кажа Ісус да народу: Я сьвятло сьвету; хто пойдзе за Мною, той ня будзе хадзіць у цемры, але меціме сьвятло жыцьця.

И ходил Иисус в храме, в притворе Соломоновом.

І хадзіў Ісус у храме, у прытворы Саламонавым.

і хадзіў Ісус па святыні ў прысенках Саламона.

І хадзіў Ісус у сьвятыні на ґанку Салямонавым.

І хадзіў Ісус у царкве́ ў портыку Салямо́навым.

і хадзіў Іісус у хра́ме, у прытво́ры Саламонавым.

і Езус хадзіў у святыні па портыку Саламона.

І хадзіў Ісус у сьвятыні ў прысенку Салямонавым.

і хадзіў Ісус у святыні, у Саламонавым прытворы.

І хадзіў Ісус у Сьвятыні, у Салямонавым крытым ходзе з калёнамі.

І хадзіў Ісус у храме, у прытворы Саламонавым.

І хадзіў Езус у сьвятыні, у прысенку Саламона.

І хадзіў Ісус у сьвятыні, у Салямонавым стоа.

Иисус отвечал: не двенадцать ли часов во дне? кто ходит днем, тот не спотыкается, потому что видит свет мира сего;

Ісус адказваў: ці не дванаццаць гадзін у дні? хто ходзіць удзень, той не спатыкаецца, бо ён бачыць сьвятло сьвету гэтага;

Адказаў Ісус: «Ці не дванаццаць гадзін у дні? Калі хто ходзіць днём, не спатыкаецца, бо бачыць святло гэтага свету;

Ісус адказаў: «Ці не двананцаць гадзінаў у дні? хто ходзе ўдзень, не спатыкаецца, бо бача сьвятліню гэтага сьвету.

Ісус адказаў: ці не дванаццаць гадзін ма́е дзе́нь? Хто ходзіць удзе́нь, не спатыка́ецца, бо бачыць сьве́тласьць гэтага сьве́ту;

Адказаў Іісус: хіба́ не дванаццаць гадзíн у дні? хто ходзіць удзе́нь, той не спатыка́ецца, бо святло свету гэтага бачыць;

Езус адказаў: «Ці не дванаццаць гадзін у дні? Калі хто ходзіць удзень, не спатыкаецца, таму што бачыць святло гэтага свету.

Ісус адказаў: «Ці не дванаццаць гадзінаў мае дзень? Хто ходзіць удзень, не спатыкаецца, бо бачыць сьвятло гэтага сьвету,

Ісус адказаў: Хіба ў дні не дванаццаць гадзін? Калі хто ходзіць удзень, не спатыкаецца, таму што ён бачыць святло гэтага свету;

Ісус адказаў: (ці) ня двана́ццаць гадзінаў ёсьць у дні? Калі хто ходзіць удзень, ня спатыка́ецца, бо бачыць сьветласьць гэтага сьвету;

Ісус адказаў: — ці-ж не дванаццаць гадзін у дні? хто ходзіць удзень, той не спатыкаецца, бо сьвятло сьвету гэтага бачыць.

Адказаў Езус: Ці-ж не дванаццаць гадзін дня? Калі хто ходзіць удзень, ня ўдарыцца, бо відзіць сьвятло гэтага сьвету;

Ісус адказаў: ці-ж не дванаццаць гадзінаў мае дзень? Хто ходзіць днем, не спатыкаецца, бо бачыць сьветласьць гэтага сьвету.

а кто ходит ночью, спотыкается, потому что нет света с ним.

а хто ходзіць поначы, спатыкаецца, бо няма сьвятла зь ім.

але калі хто ходзіць уночы, спатыкаецца, бо няма ў ім святла».

А хто йдзець ночы, спатыкаецца, бо сьвятліні няма ў ім».

калі-ж ходзіць уначы́, спатыка́ецца, бо няма сьвятла ў ім.

а хто ходзіць уначы́, той спатыка́ецца, бо няма святла ў ім.

А калі хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо няма ў ім святла».

а хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо сьвятла няма ў ім».

а калі хто ходзіць уночы, той спатыкаецца, таму што няма з ім святла.

а калі хто ходзіць уначы, спатыкаецца, бо Сьвятла няма́ ў ім.

А хто ходзіць поначы, спатыкаецца, бо няма сьвятла з ім.

калі-ж ходзіць уначы, ударыцца, бо няма ў ім сьвятла.

А хто ходзіць ноччу, спатыкаецца, бо нямашака сьвятла ў ім.

Посему Иисус уже не ходил явно между Иудеями, а пошел оттуда в страну близ пустыни, в город, называемый Ефраим, и там оставался с учениками Своими.

Таму Ісус ужо больш не хадзіў адкрыта паміж Юдэяў, а пайшоў адтуль у краіну паблізу пустыні, у горад, што называўся Ефраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

Таму Ісус не хадзіў ужо яўна сярод юдэяў, але адышоў адтуль у мясцовасць паблізу пустыні, у горад, які называецца Эфраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

Затым Ісус не хадзіў балей яўна памеж Юдэяў, але пайшоў адтуль да краіны ля пустыні, да места, званага Ефраім, і там заставаўся з вучанікамі.

Дык Ісус ужо не хадзіў яўна між імі, а пайшоў адтуль у краіну ля пустыні ў ме́ста, званае Эфраім, і там аставаўся з вучнямі Сваімі.

Таму Іісус ужо не хадзіў адкрыта сярод Іудзеяў, а пайшоў адтуль у краіну каля пусты́ні, у горад, называ́ны Ефраíм, і там заста́ўся з вучнямі Сваімі.

Таму Езус ужо больш не хадзіў адкрыта між юдэяў, але адышоў адтуль у краіну каля пустыні, у горад, які называўся Эфраім, і там заставаўся з вучнямі.

Тады Ісус ужо не хадзіў адкрыта між імі, але пайшоў адтуль у краіну ля пустыні, у горад, называны Эфраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

Таму Ісус ужо не хадзіў адкрыта між іудзеямі, але пайшоў адтуль у край паблізу пустэльні, у горад, называны Ефраім, і там застаўся з [сваімі] вучнямі.

Пагэтаму Ісус ужо ня хадзíў яўна між юдэямі, але пайшоў адтуль да краіны ля пустэльні, да места званага Эпраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

Дзеля таго Ісус ужо не хадзіў адкрыта між юдэямі, і пайшоў адтуль у краіну каля пустыні, у места званае Ефраім, і там заставаўся з вучнямі Сваімі.

Дык Езус ужо не хадзіў яўна паміж жыдоў, але пайшоў у край блізка пустыні, у горад, які завецца Эфрэм, і там прабываў з сваімі вучнямі.

Затым Ісус ужо не хадзіў між Юдэямі яўна, але пайшоў адтуль у краіну каля пустыні званае Эфраім, і там аставаўся з вучнямі Сваімі.

Тогда Иисус сказал им: еще на малое время свет есть с вами; ходите, пока есть свет, чтобы не объяла вас тьма: а ходящий во тьме не знает, куда идет.

Тады Ісус сказаў ім: яшчэ на кароткі час сьвятло будзе з вамі; хадзеце, пакуль ёсьць сьвятло, каб не абняла вас цемра; а хто ходзіць у цемры, ня ведае, куды ідзе;

Сказаў ім тады Ісус: «Яшчэ толькі кароткі час будзе святло сярод вас; хадзіце, пакуль маеце святло, каб вас цемра не агарнула; бо, хто ў цемры ходзіць, не ведае, куды ідзе.

Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ малы час ё сьвятліня з вамі; хадзіце, пакуль сьвятліню маеце, каб цямнота не абняла вас; бо хто ходзе ў цямноце, ня ведае, куды йдзець.

І сказаў ім Ісус: яшчэ на кароткі час з вамі сьвятло́; хадзіце, пакуль ма́еце сьвятло́, каб не агарнула вас це́мра; бо хто ходзіць у це́мры, той ня ве́дае, куды йдзе́.

Сказаў ім тады Іісус: яшчэ на малы́ час святло з вамі; хадзíце, паку́ль святло ма́еце, каб це́мра вас не агарну́ла; а хто ходзіць у це́мры, той не ведае, куды ідзе;

Тады Езус сказаў ім: «Яшчэ нядоўга будзе святло сярод вас. Хадзіце, пакуль маеце святло, каб цемра не агарнула вас. А хто ходзіць у цемры, не ведае, куды ідзе.

Тады сказаў ім Ісус: «Яшчэ на кароткі час сьвятло з вамі. Хадзіце, пакуль маеце сьвятло, каб цемра вас не агарнула; а хто ходзіць у цемры, той ня ведае, куды ідзе.

Тады Ісус сказаў ім: Яшчэ няшмат часу святло між вамі37. Хадзіце, пакуль маеце святло, каб вас цемра не агарнула; а хто ў цемры ходзіць, не ведае, куды ідзе.

Тады сказаў ім Ісус: яшчэ малы час Сьвятло ёсьць з вамі; хадзіце, пакуль маеце Сьвятло, каб ня праглыну́ла вас цемра; а хто ходзіць у цемры, (той) ня ве́дае, куды йдзе.

І сказаў ім Ісус: — яшчэ на кароткі час Сьвятло з вамі; хадзеце, пакуль маеце Сьвятло, каб не агарнула вас цемра; а хто ходзіць у цьме, ня ведае куды йдзе.

І сказаў езус: яшчэ на кароткі час ёсьць сьвятло паміж вамі. Хадзеце, пакуль маеце сьвятло, каб вас цемра не агарнула; а хто ходзіць у цемры, ня ведае, куды ідзе.

Тады сказаў ім Ісус: яшчэ на малы час сьвятло ёсьць з вамі: хадзеце, пакуль маеце сьвятло, каб не агарнула вас цемра; хто ходзіць у цемры, той ня ведае, куды ідзе.

Истинно, истинно говорю тебе: когда ты был молод, то препоясывался сам и ходил, куда хотел; а когда состаришься, то прострешь руки твои, и другой препояшет тебя, и поведет, куда не хочешь.

праўду, праўду кажу табе: калі ты быў малады, дык апаясваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а калі састарышся, дык выцягнеш рукі твае, і другі апаяша цябе і павядзе, куды ня хочаш.

Сапраўды, сапраўды кажу табе: калі ты быў малады, падпяразваўся сам і хадзіў, куды сам хацеў, а як састарэеш, выцягнеш рукі твае ды хто іншы цябе падпяража і павядзе туды, куды ты не хочаш».

«Запраўды, запраўды кажу табе: як ты быў малодшы, ты папяразаваўся сам і йшоў, куды зычыў; але як застарэеш, выцягнеш рукі свае, і іншы папяража цябе й павядзець, куды ня зычыш».

Запраўды́, запраўды́ кажу табе́: калі ты быў малады́, дык падпяра́зваўся сам і хадзіў, куды хаце́ў; а як састарэеш, то вы́цягнеш рукі твае́, і другі цябе́ падперажэ́ і павядзе́, куды ня схочаш.

праўду, праўду кажу табе: калі ты быў малады́, то падпяра́зваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а калі састарэ́ешся, то вы́цягнеш ру́кі твае, і іншы падпяра́жа цябе і павядзе́, куды не хочаш.

Сапраўды, сапраўды кажу табе: калі ты быў маладзейшы, то падпяразваўся сам і хадзіў, куды хацеў. Калі ж састарэеш, то выцягнеш рукі свае і іншы падпяража цябе і павядзе, куды не хочаш».

Сапраўды, сапраўды кажу табе: калі ты быў малады, дык падпаясваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а як састарэеш, выцягнеш рукі твае, і другі цябе падпаяша і павядзе, куды ня хочаш».

Сапраўды, сапраўды кажу табе: Калі ты быў маладзейшы, то сам падпяразваўся і хадзіў, куды хацеў; а калі састарэеш, выцягнеш свае рукі і іншы падперажэ цябе і павядзе, куды не хочаш.

Праўду, Праўду кажу табе: калі ты быў малады, (дык) падпяра́зваўся сам і хадзіў, куды хацеў; а як (ты) састарэеш, (то) выцягнеш рукі твае, і іншы цябе́ падперажэ і павядзе́, куды ня схо́чаш.

Папраўдзе, папраўдзе кажу табе: калі ты быў малады, то апяразваўся сам, і хадзіў, куды хацеў; калі-ж састарэеш, то выцягнеш рукі, і іншы апяража цябе і павядзе, куды ня хочаш.

Сапраўды, сапраўды кажу табе, калі ты быў маладзейшы, ты падпяразваўся і хадзіў, куды хацеў. Але калі пастарэеш, выцягнеш рукі твае і другі цябе падпяража і павядзе, куды ты ня хочаш.

Запраўды, запраўды кажу табе: калі ты быў малады, дык падпяразваўся сам і хадзіў, куды хацеў, але калі састарэешся, выцягнеш рукі свае, і іншы цябе падперажэ і павядзе, куды ня будзеш хацець.

Но Петр сказал: серебра и золота нет у меня; а что имею, то даю тебе: во имя Иисуса Христа Назорея встань и ходи.

Але Пётр сказаў: срэбра і золата няма ў мяне, а што маю, тое даю табе: у імя Ісуса Хрыста Назарэя ўстань і хадзі.

Тады Пётра сказаў: «Срэбра і золата няма ў мяне, але што маю, тое дам табе: у імя Ісуса Хрыста з Назарэта ўстань і хадзі!»

Але Пётра сказаў: «Срэбла а золата я ня маю, але што маю, тое даю тэ: у імя Ісуса Хрыста Назарэцкага ўстань а хадзі».

І сказаў Пётр: Серабра ды золата няма ў мяне́, дык дам табе́ тое, што ма́ю. У імя Ісуса Хрыста Назарэя ўстань і хадзі!

Пётр жа сказаў: серабра́ ды зо́лата няма́ ў мяне́, а што ма́ю, тое даю́ табе́: у імя́ Іісуса Хрыста Назарэ́я ўста́нь і хадзí.

«Срэбра і золата не маю, але што маю, тое даю табе: у імя Езуса Хрыста з Назарэта, устань і хадзі!»

А Пётар сказаў: «Срэбра і золата няма ў мяне. А што маю, тое даю табе: у імя Ісуса Хрыста з Назарэту ўстань і хадзі!»

Але Пётр сказаў: Серабра і золата няма ў мяне, а што маю, даю табе: у імя Ісуса Хрыста Назарэя [устань і] хадзі!

Але Пётра сказаў: срэбра і золата ў мяне няма. А што маю, тое даю табе: у Імя Ісуса Хрыста Назарэя устань і хадзі!

А Пётр сказаў: Серабра і золата ў мяне няма, але што маю, тое табе даю: У імя Езуса Хрыста Назарэнскага ўстань і хадзі.

и вскочив, стал, и начал ходить, и вошел с ними в храм, ходя и скача, и хваля Бога.

і, ускочыўшы, устаў, і пачаў хадзіць, і ўвайшоў зь імі ў храм, пахаджаючы і падскокваючы, і славячы Бога,

і ён, ускочыўшы, стаў на нагах, і хадзіў, ды ўвайшоў з імі ў святыню, ходзячы, і падскокваючы, і славячы Бога.

І, ускочыўшы, стаў, і хадзіў, і ўвыйшоў зь імі ў сьвятыню, ходзячы а падскокуючы а хвалячы Бога.

і, падскочыўшы, стануў і хадзіў ды разам з імі ўвайшоў у храм, пахаджаючы, падско́кваючы ды слаўлючы Бога.

і, падско́чыўшы, стаў ён і пача́ў хадзíць, і ўвайшо́ў з імі ў храм, хо́дзячы і ска́чучы, і хва́лячы Бога.

Ён ускочыў, стаў на ногі і пачаў хадзіць, увайшоў з імі ў святыню, ходзячы, падскокваючы і славячы Бога.

і ён, падскочыўшы, стаў, і хадзіў, і ўвайшоў з імі ў сьвятыню, ходзячы, і скачучы, і хвалячы Бога.

і ён, ускочыўшы, стаў, і пачаў хадзіць, і ўвайшоў з імі ў святыню, ходзячы і скачучы, і хвалячы Бога.

і, падскочыўшы, устаў і хадзіў, і ўвайшоў разам зь імі ў Сьвятыню, ходзячы і падскокваючы ды слаўлючы Бога.

І ўскочыўшы стаў і хадзіў; і ўвайшоў з імі ў сьвятыню, ходзячы і падскаківаючы і хвалячы Бога.

И весь народ видел его ходящим и хвалящим Бога;

і ўсе людзі бачылі, як ён хадзіў і славіў Бога;

І ўвесь народ убачыў яго, як хадзіў і славіў Бога,

І увесь люд бачыў яго ходзячага а хвалячага Бога.

І ўве́сь народ бачыў яго ходзячы й слаўлючы Бога.

І ба́чыў увесь народ, як ён хадзíў і хвалíў Бога;

Усе людзі бачылі, як ён хадзіў і славіў Бога.

І ўвесь народ бачыў яго, як хадзіў і хваліў Бога.

І ўвесь народ убачыў, што ён ходзіць і хваліць Бога;

І ўвесь народ убачыў яго ходзючы і слаўлючы Бога.

І відзеў яго ўвесь народ ходзячага і хвалячага Бога.

Увидев это, Петр сказал народу: мужи Израильские! что дивитесь сему, или что смотрите на нас, как будто бы мы своею силою или благочестием сделали то, что он ходит?

Убачыўшы гэта, Пётр сказаў люду: мужы Ізраільскія! што дзівуецеся з гэтага, або чаго глядзіце на нас, быццам мы сваёй сілаю і пабожнасьцю зрабілі так, што ён ходзіць.

Бачачы гэта, Пётра прамовіў да народа: «Мужы ізраэльскія, чаму дзівіцеся з гэтага ды чаму так углядаецеся на нас, быццам мы сваёй моцай або пабожнасцю справілі тое, што ён ходзіць?

А Пётра, абачыўшы гэта, адказаў люду: «Мужы ізраельскія, чаму вы зумеліся з гэтага чалавека, альбо чаму прыцяміліся да нас, быццам мы сваёй сілаю альбо набожнасьцю ўчынілі, што ён ходзе?

Бачучы гэта, Пётр прамовіў да народу: Мужы Ізраільскія! што́ дзівуецеся з гэтага, ці што́ так пільна ўгляда́ецеся на нас, як быццам уласнай сілай або пабожнасьцяй зрабілі мы, каб ён хадзіў?

Уба́чыўшы гэ́та, Пётр прамо́віў да людзе́й: мужы́ Ізра́ільскія! чаму́ вы здзіўля́ецеся гэ́таму і чаму так ўгляда́ецеся ў нас, як бы́ццам мы ўла́снаю сíлаю альбо набо́жнасцю зрабілі, каб ён хадзіў?

Убачыўшы гэта, Пётр сказаў народу: «Мужы ізраэльскія, чаго здзіўляецеся? Чаго так глядзіце на нас, быццам мы ўласнай сілаю або пабожнасцю зрабілі так, што ён ходзіць?

Бачачы гэта, Пётар адказаў народу: «Мужы Ізраільцяне! Што зьдзіўляецеся гэтаму, ці што так углядаецеся на нас, нібыта мы сваёю сілай або пабожнасьцю зрабілі, каб ён хадзіў?

І Пётр, убачыўшы, адказаў народу: Мужы ізраільскія, чаму вы здзіўляецеся гэтаму? Ці ў нас чаму ўглядаецеся, нібы мы ўласнаю сілай альбо набожнасцю зрабілі, каб ён хадзіў?

Убачыўшы (гэта), Пётра прамовіў да народу: мужчыны ізраэльцяны! што дзівуецеся з гэтага, ці што так пільна ўглядаецеся на нас, як быццам мы сваёю сілаю альбо пабожнасьцяй зрабілі, што ён ходзіць.

А відзячы Пётр адазваўся да народу: Мужы Ізраільскія, што вы дзівіцёся з гэтага, або што вы ўгледаецеся на нас, быццам мы нашай моцай або ўладай зрабілі, што гэты ходзіць?

В Листре некоторый муж, не владевший ногами, сидел, будучи хром от чрева матери своей, и никогда не ходил.

У Лістры адзін чалавек, не валодаючы нагамі, сядзеў, бо кульгавы быў ад улоньня маці сваёй, і ніколі не хадзіў.

І сядзеў у Лістры адзін чалавек, хворы на ногі, калека ад нараджэння свайго, які ніколі не хадзіў.

Сядзеў жа адзін мужчына ў Лістры, каторы не валодаў нагамі сваімі, кульгавы ад улоньня маці свае, каторы ніколі не хадзіў.

У Лістры-ж не́йкі чалаве́к, не валадаючы нагамі, сядзе́ў, бо ад чэрава матчынага быў храмы́ й ніколі не хадзіў.

А ў Лíстры нейкі чалавек, хворы на ногі, сядзеў, бу́дучы кульга́вым ад уло́ння маці сваёй, і ніко́лі не хадзіў.

У Лістры сядзеў адзін чалавек, хворы на ногі, кульгавы ад свайго нараджэння, які ніколі не хадзіў.

І нейкі чалавек у Лістры, немачны на ногі, сядзеў, бо ад чэрава маці сваёй быў кульгавы і ніколі не хадзіў.

А ў Лістры сядзеў адзін чалавек, які не валодаў нагамі, кульгавы ад улоння сваёй маці, ён ніколі не хадзіў.

У Лістры ж нейкі мужчына са спаралізаванымі нагамі сядзеў, бо быў ад чэрава маткі сваёй кульгавым, які ніколі ня хадзіў.

Ён слухаў гаворачага Паўла. Гэты, глянуўшы на яго і бачучы, што мае веру, каб стацца здаровым,

сказал громким голосом: тебе говорю во имя Господа Иисуса Христа: стань на ноги твои прямо. И он тотчас вскочил и стал ходить.

сказаў гучным голасам: табе кажу ў імя Госпада Ісуса Хрыста: стань на ногі твае проста! І той адразу ўскочыў і пачаў хадзіць.

сказаў моцным голасам: «Стань проста на ногі твае!» І той падскочыў і стаў хадзіць.

Сказаў вялікім голасам: «Стань проста на ногі свае!» і ён ускочыў, і хадзіў.

сказаў моцным голасам: Стань на ногі твае́ проста! І падскочыў ды хадзіў.

сказаў гу́чным голасам: табе кажу ў імя́ Госпада Іісуса Хрыста: стань на ногі свае прама. І той адразу ўско́чыў і стаў хадзіць.

сказаў гучным голасам: «Стань на свае ногі і выпрастайся!» Той ускочыў і пачаў хадзіць.

сказаў моцным голасам: «Стань на ногі твае проста!» І ён падскочыў, і хадзіў.

сказаў гучным голасам: [Табе кажу імем Госпада Ісуса Хрыста]. Устань проста на свае ногі. — І той [адразу] ускочыў і стаў хадзіць.

сказаў моцным голасам: Устань на ногі твае роўна. І (той) падскочыў ды хадзіў.

Грамады-ж, калі ўбачылі, што ўчыніў Павал, паднялі свой голас, па-лікаонску кажучы: Багі, стаўшыся падобнымі да людзей, зыйшлі да нас.

А о тебе наслышались они, что ты всех Иудеев, живущих между язычниками, учишь отступлению от Моисея, говоря, чтобы они не обрезывали детей своих и не поступали по обычаям.

а пра цябе наслухаліся яны, быццам ты ўсіх Юдэяў, якія жывуць сярод язычнікаў, вучыш адступацца ад Майсея, кажучы, каб яны не абразалі дзяцей сваіх і ня трымаліся звычаяў.

Пра цябе ж мы чулі, што ты ўсіх юдэяў, што жывуць між паганамі, навучаеш адступніцтву ад Майсея, кажучы, што яны не павінны абразаць сваіх сыноў ды трымацца звычаяў.

Але празь цябе маюць ведамку, што ты вучыш усіх Жыдоў, што памеж народаў, адступніцтва ад Масея, кажучы, што яны ня маюць абразаць дзеці свае ані заховаваць абычаі.

Але дачуліся аб табе́, што навучаеш адступніцтва ад Майсе́я ўсіх Жыдоў, што жывуць між паганамі, кажучы, каб не абрэзывалі дзяце́й і ня трымаліся звычаяў.

а пра цябе яны чулі, бы́ццам ты ўсіх Іудзеяў, якія жыву́ць сярод язы́чнікаў, навуча́еш адсту́пніцтву ад Маісея, ка́жучы, каб яны не абрэ́звалі сваіх дзяцей і не трыма́ліся айцоўскіх звы́чаяў.

Яны чулі пра цябе, быццам ты юдэяў, якія жывуць сярод язычнікаў, вучыш адступаць ад Майсея, кажучы, каб не абразалі дзяцей і не трымаліся звычаяў.

А яны начутыя адносна цябе, што ты вучыш адступніцтву ад Майсея ўсіх Юдэяў, што [жывуць] сярод паганаў, кажучы, каб не абрэзвалі сваіх дзяцей і не хадзілі паводле звычаяў.

І ім стала вядома пра цябе, што ты вучыш усіх іудзеяў, якія жывуць між язычнікаў, адступацца ад Маісея, кажучы, каб яны не абразалі сваіх дзяцей і не трымаліся звычаяў.

Але пра цябе (яны) пачулі, што адступніцтву ад Масея навучаеш усіх жыдоў, што (жывуць) між паганаў, кажучы, ня абразаць сваіх дзяцей і ня трымацца звычаяў.

А пачулі яны аб табе, што вучыш адступніцтва ад Майсея тых жыдоў, якія ёсьць пасярод паганаў, кажучы, што яны не павінны абразаць сыноў сваіх і паступаць паводле звычаю.

Итак мы погреблись с Ним крещением в смерть, дабы, как Христос воскрес из мертвых славою Отца, так и нам ходить в обновленной жизни.

Дык вось, мы і пахаваныя зь Ім хрышчэньнем у сьмерць, каб, як Хрыстос уваскрэс зь мёртвых славаю Айца, так і нам хадзіць у абноўленым жыцьці.

Таму праз хрост мы разам з Ім пахаваны ў смерць, каб, як Хрыстос быў уваскрашоны з мёртвых славаю Айца, так і мы пачалі жыць абноўленым жыццём.

Дык мы пахаваныя зь Ім хрыстом у сьмерць, каб, як Хрыстос ускрэс ізь мертвых славаю Айца, так і нам хадзіць у вадноўленым жыцьцю.

Дык мы пахавалі сябе́ з Ім хрышчэньнем у сьме́рць, каб, як Хрыстос уваскрос з паме́ршых цераз славу Айца, так і нам хадзіць у абноўленым жыцьці.

Дык вось, мы былі пахава́ны разам з Ім хрышчэ́ннем у смерць, каб, як Хрыстос уваскрэс з мёртвых славаю Айца, так і нам жыць новым жыццём.

Дык вось, праз хрост мы пахаваныя разам з Ім у смерць, каб, як Хрыстус уваскрос дзеля славы Айца, так і нам хадзіць у абноўленым жыцці.

Дык мы пахаваныя з Ім хрышчэньнем у сьмерць, каб, як Хрыстос уваскрос з мёртвых праз славу Айца, так і мы хадзілі ў абнаўленьні жыцьця.

Дык мы былі з Ім пахаваныя праз хрышчэнне ў смерць, каб як быў уваскрэшаны Хрыстос з мёртвых славаю Бацькі, так і мыпачалі хадзіць ў навізне жыцця.

Такім чынам, мы пахаваныя зь Ім праз хрышчэньне ў сьмерць, каб, падобна як Хрыстос уваскрэшаны зь мёртвых славаю Бацькі, так (каб) і мы жылí ў абноўленым жыцьці.

Праз хрост бо мы разам зь Ім пахаваныя ў сьмерці, каб як Хрыстус хвалаю Айца ўстаў ізь мяртвых, гэтак і мы ў вабноўленым жыцьці хадзілі.

Итак нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

Такім чынам — няма сёньня ніякай асуды тым, хто ў Ісусе Хрысьце жыве не паводле плоці, а паводле духу,

Значыць, няма цяпер ніякага асуджэння тым, што ў Хрысце Ісусе не паводле цела, а паводле Духа ходзяць;

Дык няма цяпер ніякага засуджэньня тым, што ў Хрысту Ісусу жывуць ня подле цела, але подле духа,

Дык вось няма цяпе́р ніякага асуджэньня тым, што́ ў Хрысьце Ісусе не паводле це́ла, але паводле духа ходзяць,

Дык вось, цяпер няма ніякага асуджэння тым, хто ў Хрысце Іісусе жыве́ не паводле плоці, а паводле духу,

Няма цяпер ніякага асуджэння тым, хто ў Хрысце Езусе,

Таму цяпер няма ніякага асуджэньня тым, што ў Хрысьце Ісусе не паводле цела, але паводле духа ходзяць.

Дык няма цяпер ніякагаасуджэння тым, хто ў Хрысце Ісусе [жыве не паводле цела, а паводле духу],

Дык вось цяпер няма ніякага асуджэньня тым, хто жыве ў Хрысьце Ісусе ня паводля плоці, але паводля духу,

І вось цяпер няма ніякага асуду тым, што ў Хрыстусе Езусе не паводле цела, а паводле духа ходзяць;

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

каб апраўданьне закона спраўдзілася ў нас, хто не паводле плоці жыве, а паводле Духа.

каб апраўданне закону споўнілася ў нас, што жывём не паводле цела, але паводле Духа.

Каб вымаганьне Закону споўнілася ў нас, каторыя жывем ня подле цела, але подле духа.

каб апраўданьне закону выпаўнілася ў нас, каторыя ня водле це́ла, але водле духа ходзім.

каб праведнасць, прадпíсаная законам, здзе́йснілася ў нас, якія жывём не паводле плоці, а паводле духу.

каб апраўданне Закону споўнілася ў нас, якія жывуць не паводле цела, але паступаюць паводле Духа.

каб праведнасьць Закону споўнілася ў нас, якія не паводле цела, але паводле духа ходзяць.

каб праведнае патрабаванне закона было выканана ў нас, што ходзяць не паводле цела, а паводле духу.

каб праведнасьць Закону была споўнена ў нас, якія жывуць ня паводля плоці, але паводля духу,

каб у нас паступаючых ня водле цела, а паводле духа, споўнілася апраўданне Закону.

Как днем, будем вести себя благочинно, не [предаваясь] ни пированиям и пьянству, ни сладострастию и распутству, ни ссорам и зависти;

Як удзень, будзем паводзіць сябе прыстойна: ні ў аб’ядзеньні і п’янстве, ні ў распусьце і блудзе, ні ў свары і зайздрасьці;

Будзем жыць прыстойна, як удзень: не ў абжорстве і п’янствах, не ў распусце і нячыстасці, не ў звадцы ды зайздрасці,

Як удзень, паступайма як належа, не ў гасьцінах а п’янчаньню, ані ў бязулстве а жадлівасьці, ані ў звадзе а завідасьці;

як у дзе́нь, будзем хадзіць прыстойна, не ў пражорлівасьці ды п’янстве, не ў юрлівасьці ды распусьце, не ў калатні ды зайздрасьці;

Як удзень, будзем паводзіць сябе прыстойна: не ў гульбе́ і п’янстве, не ў распу́сце і разбэшчанасці, не ў зва́дах і за́йздрасці;

Як у дзень, будзем паводзіць сябе прыстойна, не ў гулянках ды п’янстве, не ў распусце ды разбэшчанасці, не ў сварках ды зайздрасці,

Як удзень, будзем хадзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасьці і бессаромнасьці, ня ў сварцы і зайздрасьці,

Як удзень, будзем хадзіць прыстойна, не ў гулянках і п’янстве, не ў юрлівасці і распусце, не ў сварцы і зайздрасці.

Як днём, будзем жыць прыстойна ня ў гулянках і п’янках, ня ў палюбоўніцтвах і распустах, ні ў сварцы і зайздрасьці;

але ў Езуса Хрыстуса Усеспадара ахінаецеся і дагаджанне целу не абяртайце ў похаць.

Если же за пищу огорчается брат твой, то ты уже не по любви поступаешь. Не губи твоею пищею того, за кого Христос умер.

Калі ж за ежу засмучаецца брат твой, дык ты ўжо ня ў любові ходзіш; ня губі тваёю страваю таго, за каго Хрыстос памёр.

Калі ж дзеля стравы засмучаеш брата свайго, то ты не кіруешся любоўю. Таму не губі страваю сваёй таго, за каго памёр Хрыстос!

Бо калі за ежу немарасьціцца брат твой, ты ўжо ня подле міласьці абходзішся. Ня губі сваёй ежаю таго, за каго Хрыстос памер.

Калі-ж цераз страву сумуе брат твой, дык ты ўжо не паводле любві ходзіш; ня губі твае́й страваю таго, за каго паме́р Хрыстос.

Калі ж з-за ежы засмучаецца брат твой, то ты ўжо не па любові жывеш; не губі сваёю ежаю таго, за каго Хрыстос памёр.

Калі ж твой брат сумуе праз страву, то ты ўжо жывеш не паводле любові. Не губі сваёй страваю таго, за каго памёр Хрыстус!

А калі дзеля ежы засмучаецца брат твой, ты ўжо не паводле любові ходзіш. Не губі тваёю ежаю таго, за каго памёр Хрыстос.

Бо калі з-за яды засмучаецца твой брат, то ты не паводле любові ходзіш. Не губі сваёю ежаю таго, за каго памёр Хрыстос.

Калі ж з-за яды засмучаецца твой брат, то ты ўжо ня паводля любові ходзіш. Ядой тваёй ня губі таго, за каторага памёр Хрыстос.

Калі твой брат цярпіць прыгнобу дзеля стравы, то ты ўжо ня кіруешся любасьцю: ня губі тваёю страваю таго, за каго памёр Хрыстус.

потому что вы еще плотские. Ибо если между вами зависть, споры и разногласия, то не плотские ли вы? и не по человеческому ли [обычаю] поступаете?

Бо вы яшчэ плоцкія. Бо, калі паміж вамі зайздрасьць, звады і несугалосіца, дык ці ж ня плоцкія вы? і ці ня па людзкім звычаі робіце?

дасюль вы яшчэ цялесныя. Бо калі ў вас зайздрасць, спрэчкі і нязгода, ці ж вы не цялесныя і ці не робіце па-чалавечы?

Бо вы яшчэ цялесныя. Бо калі меж вас завідасьць а сьпярэчкі а падзел, дык ці не цялесныя вы? і ці ня ходзіце подле сьвецкае людзіны?

Бо, калі між вамі зайздрасьць, спрэчкі і нязгода, дык ці не цяле́сныя вы? і ці не па чалаве́чаму паступаеце?

таму што вы яшчэ плоцкія. Бо калі паміж вамі зайздрасць, і спрэчкі, і разлады, то ці ж не плоцкія вы і ці не паводле чалавечага разумення жывяце́?

таму што вы яшчэ цялесныя. Калі сярод вас ёсць зайздрасць і спрэчкі, ці ж не цялесныя вы і ці ж не паступаеце, як людзі?

Бо вы яшчэ цялесныя. Бо калі між вамі зайздрасьць, сваркі і нязгода, дык ці не цялесныя вы і ці не па-чалавечаму ходзіце?

бо вы яшчэ цялесныя. Бо калі паміж вамі зайздрасць, спрэчкі [і падзел] — ці не цялесныя вы і ці не па-чалавечы робіце?

Таму што вы ўсё яшчэ плацкія. Бо калі між вамі зайздрасьць і спрэчка, і падзелы, (то) ці ня плацкія вы і ці ня па чалавечаму вы паступаеце?

Як між вамі зайдрасьць і ростырка, дык ці вы не цялесныя й не паступаеце чыста па-чалавечаму?

Только каждый поступай так, как Бог ему определил, и каждый, как Господь призвал. Так я повелеваю по всем церквам.

Толькі кожны няхай робіць так, як Бог яму вызначыў, і кожны, як Гасподзь заклікаў; так я наказваю па ўсіх цэрквах.

Няхай бы кожны жыў так, як Бог яму прызначыў ды да чаго паклікаў Госпад; і гэтак я загадваю ва ўсіх цэрквах.

Толькі кажны рабі так, як Бог яму прызначыў, і кажны, як Спадар пагукаў. Гэтак я загадую па ўсіх цэрквах.

Толькі кожны няхай паступае так, як Бог яму празначыў, кожны, як Госпад паклікаў; і гэтак я загадваю па ўсіх цэрквах.

Толькі кожны, як вызначыў яму Бог, кожны, як паклікаў яго Гасподзь, — няхай так і жыве; і такі наказ я даю па ўсіх цэрквах.

Зрэшты, кожны няхай паступае так, як Бог яму вызначыў, да чаго кожнага паклікаў Пан. Так я загадваю па ўсіх Касцёлах.

Толькі кожны няхай ходзіць так, як Бог яму надзяліў, і кожны, як Госпад паклікаў. І гэтак я загадваю ў-ва ўсіх цэрквах.

Толькі кожны няхай жыве так, як Госпад10 яму прызначыў і да чаго паклікаў Бог11. І так я загадваю ва ўсіх цэрквах.

Толькі кожны хай паступае так, як прызначыў (яму) Бог; кожны (хай паступае), як заклікаў (яго) Госпад. І так я загадваю ва ўсіх цэрквах.

Хай толькі кажны паступае так, як Бог яму празначыў і да чаго паклікаў. Гэтак я навучаю і па ўсіх эклезіях.

но, отвергнув скрытные постыдные [дела], не прибегая к хитрости и не искажая слова Божия, а открывая истину, представляем себя совести всякого человека пред Богом.

але, адкінуўшы тайныя ганебныя справы, ня хітруючы і не скажаючы слова Божага, а адкрываючы праўду, аддаём сябе сумленьню кожнага чалавека перад Богам.

але мы стрымліваемся ад скрытых учынкаў сораму, не кідаемся ў хітрыкі ды не фальшуем слова Божага, але адкрытым вяшчэннем праўды прадстаўляем сябе перад Богам сумленню кожнага чалавека.

Але мы адракліся патайных саромных рэчаў, ня ходзячы ў хітрыні, ані хвальшуючы слова Божага, але праяўляючы праўду, паручаемся сумленьню кажнага чалавека перад Богам.

але адракаемся тайных дзе́л сораму, ня хо́дзячы ў хітрасьці, ані падыходзячы слова Божае, а выяўле́ньнем праўды прадстаўляючы сябе́ сумле́ньню кожнага чалаве́ка перад Богам.

але, адмовіўшыся ад тайных гане́бных спраў, не ўжыва́ючы хітрасці і не скажа́ючы слова Божага, а выяўля́ючы адкрыта ісціну, прадстаўляем сябе сумленню кожнага чалавека перад Богам.

Наадварот, мы адракліся ад сарамлівых скрытых спраў, мы не паводзім сябе падступна і не скажаем Божага слова, але праз выяўленне праўды даручаем сябе сумленню кожнага чалавека перад Богам.

але адмаўляемся тайных [учынкаў] сораму, ня ходзячы падступна і не перакручваючы Слова Божага, але выяўленьнем праўды адрэкамэндоўваем сябе сумленьню кожнага чалавека перад Богам.

але, адкінуўшы таемныя ганебныя ўчынкі, не хітруючы і не скажаючы слова Божага, а, адкрываючы праўду, аддаём сябе сумленню кожнага чалавека перад Богам.

але адкінуўшы тайныя ганебныя (учынкі), ня хітруючы і ня скажаючы Слова Бога, але выяўленьнем праўды прадстаўляем сябе сумленьню кожнага чалавека перад Богам.

Але, адрынуўшы скрытую няпрыстойнасьць, не хапаемся хітрунства, не выкрыўляем слова Божага, а выяўляючы праўду, паручаем сябе самых кажнаму людзкому сумленню прад Богам.

ибо мы ходим верою, а не видением, —

бо ходзім вераю, а ня бачаньнем,

бо ходзім вераю, а не бачаннем.

Бо мы ходзім вераю, ня відзеньням, —

(бо ходзім ве́раю, а ня бачаньнем), —

бо мы жывём вераю, а не ба́чаннем, —

калі прысутнічаем у целе, мы далёка ад Пана, бо жывём вераю, а не бачаннем.

Бо мы ходзім вераю, а ня бачаньнем.

бо мы ходзім вераю, а не бачнасцю, —

таму мы ходзім вераю, (а) ня ба́чнасьцю,

бо ходзім у веры, а не ў бачанні, —

Прошу, чтобы мне по пришествии моем не прибегать к той твердой смелости, которую думаю употребить против некоторых, помышляющих о нас, что мы поступаем по плоти.

Прашу вас, каб, калі прыйду да вас, не давялося мне адважна ўжываць тую цьвёрдую адвагу, якую думаю ўжыць супроць некаторых, якія думаюць пра нас, быццам мы ўчыняем па плоці.

дык вось, малю, каб, як прыбуду, не адважыўся б на тую суровасць, на якую думаю адважыцца адносна некаторых, якія лічаць, што мы жывём паводле цела.

Прашу ж, каб, прытомны, я ня быў адважны з тэй пэўнасьцяй, каторай думаю быць адважны да тых, што ўважаюць нас за ходзячых подле цела.

прашу-ж, каб мне́, як буду між вамі, ня быць адважным з тэй упэўненасьцяй, з якой думаю адважыцца супраць некаторых, што лічаць нас так, як быццам мы ходзім водле це́ла.

Прашу, каб мне, прыйшоўшы, не давялося праявіць рашучасць з той упэўненасцю, з якой я збіраюся смела выступіць супраць некаторых, што лічаць, нібы́та мы жывём паводле плоці.

Прашу, каб мне, калі буду сярод вас, не быць занадта суровым, як думаюць пра мяне, што адважваюся выступіць супраць некаторых, якія лічаць, быццам бы мы жывем паводле цела.

А прашу [пра тое], каб мне, калі прыйду, ня быць адважным з той пэўнасьцю, з якою я думаю адважыцца супраць некаторых, што думаюць пра нас, быццам мы паводле цела ходзім.

прашу, каб мне, як буду між вамі, не давялося ўжыць тую цвёрдую адвагу, з якою я думаю выступіць супроць некаторых, што лічаць, быццам мы жывём паводле цела.

каб мне прыйшоўшы да вас ня праявіць адвагу зь такой упэўненасьцю, якую я думаю ўжыць у адносінах да нікаторых, што думаюць пра нас, быццам мы паступаем па плоці.

прашу вас, каб, як прыйду к вам, ня быў я змушаны ужываць тае станоўкае сьмеласьці, зь якою думаю выступіць проці тых, што ўяўляюць сабе, быццам мы паступаем водле цела;

Ибо мы, ходя во плоти, не по плоти воинствуем.

Бо мы, ходзячы ў плоці, не па плоці змагаемся.

Бо хоць мы жывём у целе, не ваюем паводле цела, —

Бо, ходзячы ў целе, не ваюем подле цела;

Бо мы, ходзячы ў це́ле, не́ водле це́ла ваюем,

Бо хоць мы жывём у плоці, але не паводле плоці ваюем;

Жывучы ў целе, мы ваюем не паводле цела,

Бо мы, ходзячы ў целе, не паводле цела змагаемся,

Бо, хоць мы жывём у целе, мы не паводле цела ваюем;

Хаця мы ходзім у целе, (але) змагаемся ня паводля плоці.

хоць бо мы жывём у целе, то не ваюем водле цела;

Я упросил Тита и послал с ним одного из братьев: Тит воспользовался ли чем от вас? Не в одном ли духе мы действовали? Не одним ли путем ходили?

Я ўпрасіў Ціта, і паслаў зь ім аднаго брата: ці ж пакарыстаўся Ціт чым-небудзь вашым? Ці не ў адным духу мы дзейнічалі? Ці не адною дарогай хадзілі?

Папрасіў Ціта і паслаў з ім брата. Ці Ціт вас скарыстаў? Ці мы не хадзілі ў тым самым духу? Ці не па тых самых слядах?

Я ўпрасіў Ціта і паслаў зь ім таго брата: ці Ціт выкарыстаў чым вас? ці не хадзілі мы ў тым самым духу? ня тымі самымі сігамі?

Я папрасіў Ціта і паслаў з ім аднаго з братоў: ці скарыстаўся чым ад вас Ціт? Ці ня ў тым жа духу мы хадзілі? ня тымі-ж сьлядамі?

Я папрасіў Ціта і паслаў разам з ім брата: ці ж скарыстаўся чым ад вас Ціт? хіба не ў адным духу мы дзейнічалí хіба не аднымі шляхамі хадзілі?

Я папрасіў Ціта і паслаў з ім брата. Ці вас Ціт выкарыстоўваў? Ці не ў тым жа духу мы паступалі? Ці не тымі ж слядамі хадзілі?

Я прасіў Ціта і паслаў з [ім] брата. Ці скарыстаўся чым ад вас Ціт? Ці ня ў тым самым Духу мы хадзілі? Ці не па тых самых сьлядах?

Я прасіў Ціта і паслаў з ім брата. Ці меў Ціт ад вас выгаду? Ці не ў адным духу мы хадзілі? Ці не па адных слядах?

Я ўпрасіў Ціта і паслаў (але ж ня аднаго яго, а) з братам: (дык скажыце) ці скарыстаўся Ціт хоць чым-небудзь ад вас? Дык ці ня ў адным Духу мы паводзілі сябе? Дык ці ня сьлед у сьлед ходзім мы?

Прасіў я Тытуса і паслаў зь ім аднаго з братоў. Ці Тытус выкарыстаў вас у чым? Ціж не ў вадным духу й ня тыміж сьлядамі мы паступалі?

Я говорю: поступайте по духу, и вы не будете исполнять вожделений плоти,

Я кажу: рабеце паводле Духа, і вы ня будзеце паддавацца пажадзе плоці;

Кажу вам: кіруйцеся духам, ды не падпадайце пад пажадлівасць цела.

Я кажу: хадзіце Духам, і вы ніяк ня будзеце чыніць досыць жадлівасьцям цела;

Я-ж кажу: хадзе́це духам і пажаданьняў це́ла не спаўняйце.

Я кажу: жывіце паводле духу, і вы не будзеце выконваць пажа́днасцей плоці;

Я кажу: паступайце паводле Духа і не выконвайце жаданняў цела.

А я кажу: хадзіце [паводле] духа і пажаданьняў цела ня будзеце спаўняць.

Але я кажу: жывіце па духу і вы ні ў якім разе не будзеце выконваць пажадлівасці цела.

А я кажу: жывіце Духам, дык ня споўніце пажаданьняў плоці.

Кажу восьжа: водле духа паступаеце, а пажадлівасьцям цела не патурайце;

в которых вы некогда жили, по обычаю мира сего, по [воле] князя, господствующего в воздухе, духа, действующего ныне в сынах противления,

у якіх вы калісьці жылі, згодна са звычаямі сьвету гэтага, па волі князя, які ўладарыць у паветры, духа, які дзее цяпер у сынах супраціву,

у якіх калісьці хадзілі паводле гэтага веку, па волі князя ўлады паветранай, духа, які дзейнічае цяпер у сынах бунту.

У каторых вы некалі хадзілі, подле звычаю сьвету гэтага, подле дзяржаўцы ўлады ў паветру, духа, што цяпер дзее ў сынох непаслухменства,

у якіх вы калісь хадзілі па ве́ку гэтага сьве́ту, па волі князя ўлады паве́транае, духа, што дзе́ець цяпе́р у сынох праціўле́ньня,

у якіх вы не́калі жылі паводле звы́чаю свету гэтага, па волі князя, які ўлада́рыць у паветры, — духа, які дзейнічае цяпер у сынах праціўле́ння,

у якіх вы калісьці жылі згодна са звычаямі гэтага свету, па волі князя, які ўладарыць у паветры, духа, які дзейнічае цяпер у сынах непаслухмянасці.

у якіх вы некалі хадзілі паводле веку гэтага сьвету, па волі князя, які валадарыць у паветры, духа, які дзейнічае цяпер у сынах непакорнасьці, —

у якіх вы некалі жылі паводле звычаю гэтага свету, паводле князя ўлады ў паветры, духа, які дзейнічае цяпер у сынах непакорлівасці,

у якіх вы не́калі жылí, паводля звычая сьвету гэтага, па волі князя ўлады (што ў) паветры, духа, які цяпер дзейнічае ў сынах супраціву,

ў якіх вы калісь звычаем гэтага сьвету жылі, згодна з уладаю князя сіл паветра, духа, што дзее цяпер у сынох бунту.

Ибо мы — Его творение, созданы во Христе Иисусе на добрые дела, которые Бог предназначил нам исполнять

Бо мы — Ягоныя стварэньні, створаныя ў Хрысьце Ісусе на добрыя дзеі, якія Бог быў назначыў нам выконваць.

Бо мы — Яго стварэнне, створаныя ў Хрысце Ісусе для добрых спраў, якія Бог загадзя прыгатаваў, каб мы ў іх жылі.

Бо мы — твор Ягоны, створаны ў Хрысту Ісусу да добрых учынкаў, каторыя Бог наканаваў, каб мы хадзілі ў іх.

Бо мы — Яго стварэньне, створаныя ў Хрысьце́ Ісусе на добрыя ўчынкі, якія Бог загадзя празначыў, каб мы ў іх хадзілі.

Бо мы — стварэнне Яго, мы створаны ў Хрысце Іісусе на добрыя справы, якія прадвы́значыў нам Бог выконваць.

Мы — Яго справа, створаныя ў Хрысце Езусе для добрых учынкаў, якія Бог загадзя падрыхтаваў, каб мы паступалі згодна з імі.

Бо мы — твор Ягоны, створаныя ў Хрысьце Ісусе на добрыя ўчынкі, якія Бог загадзя прыгатаваў, каб мы ў іх хадзілі.

Бо мы Яго тварэнне, створанае ў Хрысце Ісусе для добрых учынкаў, якія Бог загадзя падрыхтаваў, каб мы іх выконвалі.

Бо мы Ягонае стварэньне, створаныя ў Хрысьце Ісусе на добрыя ўчынкі, якія Бог загадзя прызначыў, каб нам іх выканаць.

Бо мы стварэнні ягоныя, у Хрыстусе Езусе, стварэнні для добрых дзел, загадзе Богам празначаных для нашага выконвання.

Итак я, узник в Господе, умоляю вас поступать достойно звания, в которое вы призваны,

Дык вось я, вязень у Госпадзе, малю вас хадзіць годна званьня, у якое вы закліканы,

Умольваю вас я, вязень у Госпадзе, каб вы хадзілі дастойна паклікання, якім пакліканы,

Дык я, вязень у Спадару, малю вас хадзіць годна пагуканьня, да каторага вы пагуканы,

Дык я, вязень у Госпадзе, малю вас паступаць дастойна закліку, якім вы пакліканы,

Дык вось, я, вязень у Госпадзе, прашу вас жыць дастойна паклíкання, да якога вы заклíканы,

Малю вас я, вязень у Пану, паступаць годна паклікання, якім вы пакліканы,

Дык я, вязень у Госпадзе, малю вас хадзіць дастойна пакліканьня, якім вы пакліканыя,

Дык малю вас я, вязень у Госпадзе, жыць годна паклікання, якім вы былі пакліканы,

Дык я, вязень у Госпадзе, прашу вас жыць годна прыкліканьня, якім вы прыкліканы,

Малю тады вас я, вязень Госпадаў, паступайце годна покліку, якім вы пакліканы:

Посему я говорю и заклинаю Господом, чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего,

Таму я кажу і заклінаю Госпадам, каб вы болей не рабілі, як робяць астатнія народы ў марноце розуму свайго,

Вось, аб гэтым кажу і сведчу ў Госпадзе, каб вы ўжо не хадзілі так, як іншыя народы ходзяць у марнасці розуму свайго,

Затым я кажу й сьветчу Спадаром, каб наперад вы не хадзілі, як ходзяць пагане, подле марнасьці розуму свайго,

Дык кажу гэта і сьве́дчу ў Госпадзе, каб вы бале́й не хадзілі, як другія пагане ходзяць, у марнасьці розуму свайго,

Таму я гэта кажу і сведчу ў Госпадзе, каб вы больш не рабілі, як робяць астатнія народы ў ма́рнасці розуму свайго,

Кажу гэта і сведчу ў Пану, каб вы больш не жылі, як жывуць язычнікі ў марнасці свайго розуму,

Дык кажу гэта і сьведчу ў Госпадзе, каб вы больш не хадзілі, як іншыя народы ходзяць, у марнасьці розуму свайго,

Дык гэта кажу і сведчу ў Госпадзе: каб вы ўжо не хадзілі, як і язычнікі ходзяць у марнасці свайго розуму,

Гэта кажу і сьведчу ў Госпадзе таму, каб вы больш ня жылі так, як і астатнія народы жывуць, у марнасьці розуму свайго,

Кажу восьжа вам і Богам сьветчу, каб вы ўжо не паступалі, як паступаюць пагане ў пустадумсьцьве свайго розуму,

и живите в любви, как и Христос возлюбил нас и предал Себя за нас в приношение и жертву Богу, в благоухание приятное.

і жывеце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і аддаў Сябе за нас у прынашэньне і ахвяру Богу, на пахошчы прыемныя.

і жывіце ў любові, як і Хрыстос узлюбіў нас і выдаў Самога Сябе за нас як дар і ахвяру Богу на водар прыемнасці.

І хадзіце ў міласьці, як і Хрыстос мілаваў нас і выдаў Сябе за нас, дар а аброк Богу на прыемны пах.

і хадзеце ў любві, як і Хрыстос палюбіў нас і выдаў Сябе́ за нас, як дар і ахвяру Богу, на пах прые́мны.

і жывіце ў любові, як і Хрыстос узлюбіў нас і аддаў Сябе за нас у прынашэнне і ахвяру Богу як пах водарны.

і паступайце ў любові, як і Хрыстус палюбіў нас і аддаў сябе за нас як дар і ахвяру Богу на прыемны пах.

і хадзіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і выдаў Сябе за нас, як дар і ахвяру Богу, на водар салодкі.

і жывіце ў любові, як і Хрыстос палюбіў нас і аддаў Сябе за нас як прынашэнне і ахвяру Богу ў духмяны пах.

і жывіце ў любові, як і Хрыстос узьлюбіў нас і аддаў Сябе за нас у прынашэньне і ахвяру Богу, як водар прыемны.

і хадзеце ў любасьці, як і Хрыстус палюбіў нас і выдаў сябе за нас, як дар Богу мілапахную ахвяру.

Вы были некогда тьма, а теперь — свет в Господе: поступайте, как чада света,

Вы былі колісь цемра, а цяпер — сьвятло ў Госпадзе: дык паводзьцеся, як дзеці сьвятла,

Бо былі вы калісьці цемраю, а цяпер вы — святло ў Госпадзе, дык і жывіце, як сыны святла.

Бо вы былі калісь цямнота, а цяпер — сьвятліня ў Спадару: хадзіце, як дзеці сьвятліні

Вы былі калісь це́мрай, а цяпе́р — сьвятло́ ў Госпадзе: паступайце-ж, як дзе́ці сьвятла́,

Вы калісьці былі цемраю, а цяпер — святло ў Госпадзе: паводзьце сябе, як дзеці святла,

Калісьці вы былі цемрай, а цяпер вы святло ў Пану. Паступайце, як дзеці святла.

Вы былі некалі цемрай, а цяпер — сьвятло ў Госпадзе; хадзіце ж, як дзеці сьвятла,

бо некалі вы былі цемраю, а цяпер — святло ў Госпадзе; як дзеці Святла — жывіце,

Бо вы былі некалі цемрай, а цяпер — сьвятло ў Госпадзе: жывіце, як дзеці сьвятла,

Вы былі калісь цемраю, а цяпержа вы — сьвятло ў Хрыстусе: паступайцеж як дзеці сьвятла;

Итак, смотрите, поступайте осторожно, не как неразумные, но как мудрые,

Дык глядзеце, дзейце асьцярожна, не як неразумныя, а як мудрыя,

Дык глядзіце, браты, асцярожна хадзіце, не як неразумныя, але як мудрыя,

Дык бачча, як вам хадзіць асьцярожна, не як нямудрым, але як мудрым,

Дык глядзе́це, паступайце асьцярожна, не як бязглуздыя, але як мудрыя,

Дык глядзіце, наколькі асцярожна вы паводзіце сябе, будзьце не як неразумныя, а як мудрыя,

Глядзіце дакладна, як паступаеце, не як неразумныя, а як мудрыя.

Дык глядзіце, хадзіце дакладна, не як бязглуздыя, але як мудрыя,

Дык глядзіце ўважліва, як вы жывяце, — не як нямудрыя, а як мудрыя,

Дык глядзеце, як асьцярожна павінны вы жыць: ня як няразумныя, але як мудрыя,

Дык глядзеце, паступайце празорна, не як неразумныя, а як мудрыя:

Подражайте братия, мне и смотрите на тех, которые поступают по образу, какой имеете в нас.

Пераймайце, браты, мяне і дзівецеся на тых, якія робяць згодна з прыкладам, які маеце ў нас.

Браты, будзьце паслядоўнікамі маімі і ўзірайцеся на тых, якія так жывуць, як вы маеце прыклад у нас.

Будзьце перайманьнікамі зь мяне, браты, і ўзірайцеся на тых, што ходзяць подле зразы, якую маеце ў нас.